ฉันพยายามแล้ว... จริงๆ 

ฉันพยายามแล้วที่จะรักเธอ

ฉันพยายามแล้วที่จะคิดถึงแต่เธอ

แต่................

ทั้งๆ ที่รู้ ว่าเธอดีแค่ไหน

ทั้งๆ ที่รู้ว่าใครอีกคนทำร้ายแค่ไหน

แต่ก็ไม่รู้ทำไม คนที่ฉันทำร้าย

กลับเป็นเธอ คนที่แสนดี...พี่ชายที่แสนดี

"พี่กาย...." ทั้งๆ ที่ฉันควรฝืนตัวออกไปให้ห่าง แต่หัวใจอ่อนแอของฉันกลับเลือกที่อยู่ตรงนั้น ที่พักพิงของฉัน

"เลิกร้องไห้ซะทีได้ไหม ไอ้หมอนั่นไม่มีค่าพอที่จะเสียน้ำตาขนาดนั้นหรอก กะทิมีค่ามากกว่านั้น" พี่กายพูดเพียงเท่านั้น ความอบอุ่นของพี่กาย และอ้อมแขนที่พร้อมที่จะโอบกอดฉันเสมอ ฉันรู้ มันเป็นแบบนี้มาตลอด ใช่ ฉันรู้ ฉันถึงได้เลือกที่จะซุกตัวเข้าหาไออุ่นแทนที่จะถอยห่าง แม้รู้ว่าผิด รู้ว่าไม่สมควรทำ รู้ว่าควรหยุด แต่ฉันก็ไม่ ฉันยังเรียกร้องความรักของพี่กาย ทั้งๆ ที่ ฉันไม่เคยให้....ไม่เคยรัก

  "กะทิก็รู้ว่า พี่จริงจังแค่ไหน พี่จะไม่ทำให้กะทิเสียใจ พี่สัญญา"

  "แต่กะทิทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ตอนนี้กะทิกำลังอ่อนแอ กำลังสับสน  ต้องการที่พึ่ง กะทิยังไม่พร้อมจะรับปาก หรือให้ความหวังกับใครหรอกค่ะ ตอนนี้กะทิเจ็บเหลือเกิน"

น่าตลก ฉันมันคงเป็นนางมารร้าย เหมือนที่ริมาเคยพูด คนอย่างฉันถ้าเป็นของฉัน ต่อให้ฉันไม่ต้องการ ฉันก็จะไม่ยกให้ใคร แต่วันนี้ วันที่ฉันโดนทำร้ายอย่างเจ็บปวดที่สุด ถึงฉันอยากจะรั้ง "พี่กายของฉัน" แต่ฉันกลับอยากจะปล่อยพี่กายไป ที่ผ่านมาฉันทำร้ายพี่กาย พี่ชายที่แสนดี และริมา......เพื่อนผู้เป็นโลกทั้งใบของฉัน ฉันทำร้ายพวกเขามากมายเหลือเกิน................

พี่กาย เป็นรุ่นพี่สายรหัสของฉัน  และ ปาริมา เพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน

เป็นฉันเองที่เข็ญพี่กายไปเชียร์ปาริมาในการแข่งขันบาสเก็ตบอลระหว่างทีมมหาวิทยาลัยของพวกเรากับทีมมหาวิทยาลัยของ.....รเมศ 

ปารเมศ พี่ชายของริมา ผู้ชายที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม รักแรก และรักเดียวของฉัน

"ริมา ริมา ดีใจด้วยน๊าาาา ลูกปิดท้ายอ่ะ สวยสุดๆไปเลย"  

"เฮ้ ริมา แฟนน่ารักนี่หว่า" เสียงเพื่อนๆ ริมาเอ่ยแซว ถ้าหากเป็นวันอื่นฉันคงแกล้งแสดงละครเป็นแฟนริมาเต็มที่ แต่คงไม่ใช่วันนี้ วันที่มีสายตาของรเมศจับจ้องมา

รเมศเดินเข้ามาทักทายเพื่อนๆ ของริมาอย่างรู้จักสนิทสนมกันดี ก่อนจะหันมาทักทาย พี่กาย ฉัน และริมา

"สวัสดีครับพี่กาย หวัดดีกะทิ เนื้อเย็นจะกลับบ้านพร้อมพี่รึเปล่า?" ริมาหันมาสบตาฉันและแลสบกับพี่กาย 

"โอเค ไม่ดึกนะวันนี้พี่จะแสดงฝีมือทำกับข้าวฉลองความพ่ายแพ้" มือหนาๆ ที่วางบนกลุ่มผมชื้นเหงื่อของริมา พลางยื่นผ้าขนผืนเล็กให้ กริยานุ่มนวลนั้นมันทำให้ฉันอยากเข้าไปสิงร่างริมาเหลือเกิน  ริมารับผ้าขนหนูพร้อมทั้งโยกศรีษะให้หลุดจากอุ้งมือหา ทำไมฉันอิจฉาริมาจังเลย หลังจากร่ำลาจากรเมศ ริมาก็หันมาชวนฉันและพี่กาย

"ไปหาไรกิน" ริมาบางมือไว้บนศรีษะฉัน แบบเดียวกับที่รเมศทำกับตัวเอง แล้วโยกเบาๆ มันทำให้ฉันเผลอไผลเอนศรีษะไปอิงตรงหัวไหล่ของริมา มันเป็นแบบนี้เสมอ เป็นมาตลอด ไม่ต้องมีคำพูดมากมาย แต่ริมาก็เป็นแบบนี้ เอาใจใส่ความรู้สึกของฉันเสมอ ขอบคุณนะปาริมา

"รักริมา........" ริมารู้เหมือนที่ฉันรู้ คำรักของฉันที่เอ่ยออกไป มันคือคำรัก ที่ส่งไปถึงอีกคน 

"พี่เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่า เอ่อ...กะทิ มีแฟนแล้ว"  พี่กายเอ่ย ทำให้ฉันสึกรู้ตัว เมื่อเห็นสายตาของพี่กายและ....เสียงโห่แซวของคนอื่นๆ มันทำให้ฉันอายมากๆ ที่แสดงกริยาแบบนั้นออกไป ยิ่งรอยยิ้มระริกอย่างล้อเลียนในแววตาของริมา ยิ่งทำให้ฉันอายจนต้องระบายด้วยการทุบเบาๆ ที่แขนเพื่อนที่ชอบยิ้มยั่วทางแววตา

"ริมา! โอ๊ย กะทิโกรธริมา โกรธพี่กายด้วย มาล้ออะไรเนี่ย ไม่ใช่สักหน่อย"

"พี่ชักจะอิจฉาแฟนกะทิซะแล้วสิ ยิ่งเขิน ยิ่งน่ารัก" คำพูดพี่กาย ทำให้ริมาชะงัก และมองฉันกับพี่กายแปลกแปร่งไป 

จากวันนั้น ริมาก็เหมือนจะเว้นที่ว่างกับฉัน ถ้าฉันจะกอด ริมาเริ่มถอยห่าง โดยเฉพาะ เวลาที่พี่กายอยู่ด้วย

.

.

.

.

"ริมา ริมาโกรธอะไรกะทิริเปล่า"

ฉันพยายามจะถามเพื่อไขข้อข้องใจ แต่ริมายังเหมือนเดิม ปล่อยความเงียบ ทิ้งไว้อึดใจ ก่อนจะจับศรีษะฉันโยกเข้าหาตัว

"กะทิเหมือนน้องสาว"

แล้วอะไร ทำให้ริมาห่างจากน้องสาวคนนี้ล่ะ ฉันได้แต่สงสัย 

.

.

.

 "ริมา ริมาชอบพี่กายเหรอ" 

ในตอนนั้น อะไรทำให้ฉันหลุดคำถามที่น่าจะไร้สาระแบบนั้นออกไป ฉันจำไม่ได้ หลังจบคำถาม ความเงียบที่เข้ามาครอบคลุม ทำให้ฉันสะดุดใจ ปาริมาที่ในสายตาของฉันเป็นผู้หญิงที่หาเสน่ห์ของความเป็นผู้หญิงไม่ได้ เป็นผู้หญิงที่มีสีหน้าแบบเดียว คือเหนื่อยหน่ายเย็นชา ฉันซึ่งตอนแรกไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบอะไรจากริมา แต่ความเงียบแบบนั้น ทำให้ฉันต้องหันกลับมามองริมา 

"ริมา...."

"ชอบ แต่ยังไม่มีเวลาคิด ว่าชอบแบบไหน"

คำตอบสมเป็นปาริมา แต่ฉันเป็นรู้จักริมามาตั้งแต่อนุบาล ถึงจะไม่สามารถมองตาแล้วรู้ความคิดทุกอย่างเหมือนรเมศ แต่บรรยากาศรอบตัวฉัน  และแววตาของริมา ....วูบไหว แค่นั้น ใจฉันก็เจ็บปวดแบบแปลกๆ 

"อย่าเอาความรู้สึกของเรา ไปเกี่ยวกับการตัดสินใจของกะทิ"

"ริมาคิดว่ากะทิจะมีโอกาสไหม รเม...."

"ไม่!" 

คำตอบของริมา ทำฉันเจ็บ เจ็บยิ่งกว่าสิ่งใด ทำไมฉันต้องบ้าหลงรักผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่มีความรักเหลือเฟือที่จะเผื่อแผ่ให้คนทั้งโลก ยกเว้นฉัน ผู้ชายที่สามารถยิ้มให้ทุกคนยกเว้นยิ้มให้ฉัน 

"อุ่นก็เหมือนกะทินั่นแหละ ไม่รักก็คือไม่รัก...."

อ้อมกอดของริมา กลิ่นที่คล้ายผู้ชายคนนั้น ทำฉันสะอื้นไห้ยิ่งกว่าเดิม นั่นสินะ ไม่รัก ก็คือไม่รัก แล้วฉันจะรั้งพี่กายไว้ทำไม อนาคตริมาจะเป็นยังไง จะลงเอยกัยพี่กายรึเปล่า แล้วเขา......ปารเมศ จะมีใจให้ใคร ฉันไม่อยากรับรู้ เพียงความเจ็บปวดที่ประเดประดังเข้ามาตอนนี้ ฉันก็ไม่อาจต้านทานไหว ฉันอยากจะหยุด อยากจะพอ แต่ฉันไม่ได้เข้มแข็งเลย ฉันอ่อนแอ ฉันจึงเจ็บปวด ฉันจึงเกาะริมา ฉันจึงเก็บพี่กายไว้ อย่างน้อยการที่รู้ว่าฉันยังเป็นที่ต้องการของใคร เพื่อวันหนึ่ง ที่ฉันเข้มแข็งพอที่จะก้าวเดินต่อไป ฉันจะปล่อยวาง แค่ตอนนี้นะริมา แค่ตอนนี้เท่านั้น....

วันนี้ วันที่ฉันเข้มแข็งพอ ฉันก็รู้ว่าฉันควรที่จะปล่อยคนดีๆ  คนที่ฉันรักสองคนนี้ไป

ไม่อยากให้เธอต้องเจ็บ

ไม่อยากให้เธอร้องไห้อีก

เพราะฉันเอง ไม่ได้รักเธอ

อย่างที่เธอนั้นเข้าใจ

แค่อยากให้เธอเข้าใจสักหน่อย

กับสิ่งที่เธอทุ่มเททุกอย่าง

ให้กับฉันไม่มีค่าอันใด

ไม่มีทางจะทำให้ฉันนั้นรักเธอ

ได้โปรดเดินไปจากฉัน

จงทิ้งฝันที่มี ไม่รักดี คนๆ นี้

โปรดอย่ามองกลับหลัง อย่าฝังฉันไว้ในหัวใจ

และคงไม่นานเท่าไหร่ เธอจะเจอคนที่ดี

เดินทางออกไปค้นหาวันใหม่

เจอใครสักคนที่ดีคนหนึ่ง

ที่จะรัก ที่จะเข้าใจเธอ

ให้ได้เจอวันนั้น ที่ดีกว่า

ได้โปรดเดินไปจากฉัน

จงทิ้งฝันที่มี ไม่รักดี คน ๆ นี้

โปรดอย่ามองกลับหลัง อย่าฝังฉันไว้ในหัวใจ

และคงไม่นานเท่าไหร่ เธอจะเจอคนที่ดี

อย่าทนกับฉัน ลืมคืนและวันที่ผันผ่าน

จะทรมานหากเธอไม่คิดกลับหลัง

ลืมคน ๆ นี้ จบไปเสียทีทุกทาง

อย่าค้างคาอย่าเสียดาย

ได้โปรดเดินไปจากฉัน

จงทิ้งฝันที่มี ไม่รักดี คนๆ นี้

โปรดอย่ามองกลับหลัง อย่าฝังฉันไว้ในหัวใจ

และคงไม่นานเท่าไหร่ เธอจะเจอคนที่ดี

"พี่กาย กะทิเข้าใจพี่กายนะ ก็คนมันรัก แม้รู้ว่าคนที่รักจะไม่รักเราแล้วก็ตาม เราจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานไหม รักคนที่ไม่รักเรามันเจ็บนะคะ ถ้าพี่เลิกรักกะทิได้บางที กะทิอาจจะเลิกรักเขาก็ได้ เรามาสู้ด้วยกันได้มั๊ย ทำเพื่อน้องสาวคนนี้นะคะ..."

ขอให้โชคดีนะ ริมา ผู้เป็นทั้งเพื่อนและพี่สาว

ขอให้โชคดีนะคะ พี่กาย....ได้โปรดเดินไปจากฉัน จงทิ้งฝันที่มี คนที่ไม่รักดีคนนี้ อย่าฝังฉันไว้ในหัวใจ และคงไม่นานเท่าไหร่ พี่จะเจอคนที่ดี แค่พี่หันไปมอง พี่ต้องเจอแน่นอน.... ต้องเจอแน่ๆ