|
|
|
2. การสอบใบผู้ประกาศของกรมประชาสัมพันธ์
การที่จะสอบใบผู้ประกาศนั้นจะต้องไปสอบที่กรมประชาสัมพันธ์ ตรงซอยราชครู ติดกับสำนักงานตรวจเงินแผ่นดินครับ วันที่ไปสมัครจำไม่ได้ครับ สมัครเสร็จก็นัดวันมาสอบอ่าน สักประมาณ 2 อาทิตย์ ซึ่งผมก็มาในวันที่ 29 ก.ย.48 ล่ะครับ (ดูจากบัตรเอาครับ) เขาก็จะให้ลงทะเบียน รับหมายเลข หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ (ท่าจะเป็นหนึ่งในคณะกรรมการล่ะครับ) ก็จะมาแนะนำว่าขั้นตอนการสอบต้องทำอย่างไรบ้าง ก่อนอื่นเขาจะแจกโผยให้มาฝึกอ่าน พอได้มาพี่เขาก็แนะนำการอ่าน เพราะทางคณะกรรมการจะมีเกณฑ์การให้คะแนนอยู่ครับ ว่าอักขระวิธี โทนเสียง เอ่อ...เผอิญจำไม่ได้น่ะครับ คร่าวๆ คือมีการวัดประมาณ 5 อย่างน่ะครับ ที่สำคัญคือเขาบอกว่า สอบได้แค่ 5 ครั้งเท่านั้น ในชีวิตนี้ เพราะทางคณะกรรมการจะมีข้อมูลการสอบเก่าอยู่ และส่วนมากก็ไม่ค่อยผ่านกัน พอแนะนำถึงตรงนี้ บรรยากาศถึงกับเงียบครับ เพราะหลังจากนั้นผมลองพูดคุยกับหลายๆท่าน ก็บอกว่ามาหลายครั้งแล้ว บางท่านก็บอกว่าครั้งสุดท้ายแล้ว เลยกลายเป็นการสนทนาแห่งความเครียดไปซะอย่างนั้น
โดยก่อนหน้านั้นทางเจ้าหน้าที่ธุรการก็จะแจกให้ชีตมาเตรียมตัว 2 แผ่นอย่างที่บอกล่ะครับ ซึ่งตอนสอบก็อ่านแค่สองย่อหน้าเองครับ โดยแผ่นแรกจะเป็นข่าวในพระราชสำนัก ย่อหน้าเดียวครับ และแผ่นที่สองเป็นบทความออกอากาศทางวิทยุโดยจะจบท้ายด้วยคำกลอน ย่อหน้าเดียวเช่นกัน พอได้มาก็ซ้อมกันตรงนั้นล่ะครับ เสียงระงมเซ็งแซ่ ไม่รู้เสียงใครเป็นเสียงใคร บ้างก็เดินไปหามุมของตัวเอง ส่วนผมก็ไม่สนครับ วางมาดอย่างเดียว เพราะเหลืออีกไม่กี่คนก็เข้าห้องอ่านแล้ว เลยหายใจทิ้งรอเวลา (นั่งทำใจ) น่ะครับ
ตอนเข้าไปสอบก็เป็นห้องเล็กๆ มีโต๊ะกับไมค์หนึ่งตัวครับ ไม่เห็นใครเลย ไม่รู้คณะกรรมการไปแอบอยู่ตรงไหน เขาฟังจากเสียงไมค์เราอย่างเดียวครับ พอเข้าไม่ต้องบอกอะไรทั้งนั้น เข้าไปเริ่มอ่าน 2 แผ่นที่เขาจะมอบให้เมื่อพร้อม (คนละอันกับที่เตรียม) เราก็อ่านตามนั้นเลยครับ จะเห็นว่าแค่อ่านอย่างเดียวจะไปยากอะไรใช่ไหมครับ นั่นล่ะครับยากมาก เงียบสงัด เขาฟังเราออกทั้งหมด ผมจำได้ดีเลยว่าผมถูกหักคะแนนคำว่า จ.ประจวบคีรีขันธ์ ไม่ถูกต้อง (มีให้ดูผลคะแนนตอนออกมาด้วยครับ รอผลประมาณสักชั่วโมงกว่าๆ) เขาว่าผมออกเสียงเป็น ขัณฑ์ ไม่ใช่ ขันธ์ ผมก็...โอ้ว...ขนาดนี้เลยหรือเนี่ย ไม่เืชื่อก็ต้องเชื่อ
วันนั้นมารอสอบกันมากกว่า 60 คน มีทั้งผู้จัดรายการวิทยุคลื่นต่างๆ มากมาย แต่ทว่ามีผ่าน 2 คนเท่านั้นครับ คือ ผมกับใครไม่รู้สอบหลังผมครับ ที่ผ่านนี้ไม่ใช่เยอะนะครับ 55/100 ทางพี่ๆเจ้าหน้าที่เขาบอกว่าได้ 55 นี่ก็สูงแล้ว (ผมก็..เหรอครับ) เอาเป็นว่าแค่ผ่านผมก็ดีใจสุดโต่งแล้วครับ ยิ่งบอกว่าผ่านมาแค่ 2 คนนี่ ปลื้มมากสุดๆ ผมไม่ใช่ดารา ไม่ใช่ดีเจ ไม่ได้ผ่านหลักสูตรการติวใดๆทั้งสิ้น แต่ก็แสดงให้เห็นว่า ผมออกเสียงได้มาตรฐานของกรมประชาสัมพันธ์แล้วครับ แล้วพอผ่านก็รอรับบัตรวันนั้นเลย เจ้าหน้าที่หลายคนถึงกับประหลาดใจว่าผมผ่านครั้งแรกและครั้งเดียวเลยได้อย่างไร(กันนี่) ซึ่งน้อยคนมากที่ผ่านแบบนี้น่ะครับ (เขาบอกมาครับ) และแล้วก่อนกลับบ้านผมก็ได้ใบผู้ประกาศ หมายเลข 681/48 มาครอบครองอย่างเต็มภาคภูมิล่ะครับ
| Create Date : 31 มีนาคม 2554 | | |
| Last Update : 2 เมษายน 2554 2:56:54 น. |
| Counter : 4263 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
1. แรงบันดาลใจ
จากการที่ท่านอาจารย์กองอักษรศาสตร์ที่ผมรักและเคารพยิ่งบอกว่าให้ผมไปลองสอบใบผู้ประกาศข่าวดู อาจารย์ท่านก็บอกว่าผ่านกันยากมากๆ แต่ผมก็คิดว่าคงไม่มีอะไรจะเสียน่ะครับ ค่าสมัครนิดหน่อย กับประสบการณ์ที่เราแม้จะมีเงินก็ไม่สามารถหามาได้ ผมหมายถึงบรรยากาศในการสอบนะครับ ก่อนไปอาจารย์ก็ให้ลองอ่านข้อสอบเก่าๆ ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าอาจารย์ได้มาจากไหน คิดว่าระดับอาจารย์กองอักษรศาสตร์แล้ว เรื่องแบบนี้คงธรรมดามาก มีข้อสอบไม่เท่าไรครับ แต่การอ่านให้ถูกต้องนี่สิครับ ใครไม่เคยลองอ่านไม่รู้หรอกครับ เหมือนเราอ่านตำราว่ายน้ำน่ะครับ อ่านให้ตายถ้าไม่ลงว่ายก็ไม่เป็นหรอกครับ
อีกประการหนึ่งคือว่าอยากทำในสิ่งที่เราไม่เคยทำมาก่อนด้วยครับ คือว่าหลายคนก็บอกว่าเราทำได้ ออกเสียงดี พิธีกรก็เคยเป็น (เป็นครั้งแรกถึงกับเป็นความเลวร้ายก็ว่าได้ครับ ลืมสคริบต์ทั้งหมด ที่เตรียมไว้ในมือก็เรียงไม่เป็นลำดับ แต่ก็ค่อยๆดีขึ้นในเวลาต่อมา) ก็เลยเกิดความท้าทายกับตนเองขึ้นมา่ล่ะครับว่าต้องทำให้ได้ ผมเลยใช้สิ่งนี้เป็นแรงผลักดันในการทำสิ่งต่างๆที่รู้สึกว่ายากให้มันสำเร็จให้ได้
| Create Date : 31 มีนาคม 2554 | | |
| Last Update : 2 เมษายน 2554 2:56:42 น. |
| Counter : 238 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [