ผมอ่านงานเขียนของพี่ต๋อมมาสี่เรื่องจากหกเรื่อง(อ่าน – หนี / คาวดอกไม้ /บอใบไม้สระอานอหนูไม้โท(เรื่องสั้น) /หญิงสาวฯ , ส่วนยังไม่ได้อ่าน – นิยายในสายหมอกและปลายใบหญ้า (กำลังพิมพ์)ส่วนใคร่รัก (กำลังตีพิมพ์เป็นตอนๆในนิตยสารหญิงไทยตอนนี้)และที่ยังหาไม่เจอก็มีเรื่อง .. กลางคืนพระจันทร์ กลางวันพระอาทิตย์ (นวนิยาย)รักเร้นสีเลือดกับ ฉัน + เขา = รัก (นวนิยาย) สนพ.ไฟน์บุ๊คจัดพิมพ์(สองเล่มนี้หาไม่ยาก ผมเห็นอยู่ที่กระบะลดราคา ร้าน B2S)

หญิงสาวในภาพถ่าย.. เป็นงานเขียนของทัศนัย ที่ลงพิมพ์เป็นตอนๆในหญิงไทย ห้วงปี 2552 จนถึง 2553

ผมชอบพี่ต๋อมเปิดหัวเรื่องเรื่องนี้มาก.. เปิดมาตัวพระเอกกับนางเอกก็ต่างกันสุดขั้วแล้ว .. นางเอกห้าวๆ พูดจาโผงผางถึงลูกถึงคน กวนตะละตีนชาวบ้านอย่างได้ใจ ส่วนพระเอกก็แตกต่างจากนางเอกคือเป็นคนเรียบร้อย ชอบอยู่เงียบๆ เดินตามนางเอกไปทุกที่ .. เรื่องราวร้ายๆเริ่มประเดประดังเข้ามาตั้งแต่นางเอกไปทำแท้งหนีเรียน พระเอกตามไปด้วยที่เชียงใหม่ ... เรื่องราวปิดฉากวัยเด็กไว้ที่เชียงใหม่(เวลาผ่านไป 5 ปี) พระเอกยังคงอยู่เชียงใหม่ ทำงานอยู่แกลลอรี่เของเพื่อนกับเป็นช่างภาพ .. แต่ยังคงคิดถึงนางเอกทุกลมหายใจแต่เขาก็มีพี่เพลิน เป็นคู่เสน่หาอยู่ข้างกายด้วยเช่นกัน

นวนิยายเล่มเล็กเรื่องนี้ในทัศนะส่วนตัวของผม ..คนแต่งเล่าเรื่องราวได้เก่งมากอ่านไปยังต้องนึกตามถึงภาพเก่าๆสมัยตอนเรียนมัธยมต้นมัธยมปลายว่าเรามีพฤติกรรมแบบนี้หรือเปล่า.. คำตอบก็คือ ..คล้ายๆว่ะ.. แต่ไม่เหมือนคือ ไม่ได้หลงรักเพื่อนเหมือนพระเอก(และก็ไม่หล่อตี๋ อินเทรนด์คล้ายพระเอกด้วย 55) สำนวนภาษา การใช้คำทันสมัยมากและก้เข้าถึงคนอ่านที่เป็นวัยรุ่น(กล้าพูดเนอะ)อย่างเราเป็นอย่างมาก ..ชอบที่พี่ต๋อมบรรยายสภาพเมืองเชียงใหม่ -แหล่งอาหารการกิน – ประวัติตึกรามบ้านช่อง – วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไปของคนเชียงใหม่.. จากที่ไม่เคยรู้ก้ได้รู้จากการอ่านนวนิยายเรื่องนี่แหละครับ .. พล็อตเรื่องอาจจะไม่หวือหวากระแทกถึงแก่นห้วงอารมณ์ .. แต่ผมชอบการใช้คำของคนแต่งมาก .. เป็นภาษากวี ซ่อนเบื้องลึกในคำพูดทุกคำพูด.. อ่านไปแล้วต้องภามตัวเอง .. คำนี้พี่แกคิดได้ไงวะ 55

อีกอย่างที่ชอบคือชื่อพระเอกนางเอก .. พระเอกชื่อ พี่เค็ม (อยากชื่อนี้ขึ้นมาทันที 55) นางเอกชื่อ.. เปิ้ล (ชอบมากมาย เหมือนชื่อแฟนเก่าผม 55) ส่วนชื่อคนอื่นก็น่ารักดี .. วันนี้วันหยุด.. ฝนตกพรำ ๆ ไม่รู้จะทำอะไรก็ไปหาอ่านนวนิยายรัก ซาบซึ้งกินใจไปสามโลกเรื่อง ...หญิงสาวในภาพถ่ายของพี่ชายเพื่อนเฟชผมที่ชื่อ .. ทัศนัย หรือ แขคำ ปัญณะศักดิ์กันก็ได้นะครับผม..ส่วนใครที่เป็นแฟนคลับพี่ต๋อมก็อ่านงานเขียนพี่เค้าได้ที่สกุลไทยกับหญิงไทยนะครับผม ..

ทิ้งท้ายบทสุดท้ายของนวนิยายเรื่องนี้ดังนี้ ...

ความทรงจำคล้ายต้นไม้แตกกิ่งและผลิดอกออกผล เพื่อแสดงความเติบโตพร้อมเวลา

ช่อใหม่คลี่แย้มทุกวัน

ขณะช่อเก่าร่วงโรยปลิดโปรยคือ สู่ดินทุกนาที   ...   ใครเล่าจดจำกลีบทุกกลีบตลอดอายุของต้นไม้ได้ครบถ้วน แม้เราจะลงมือปลูกเองกับมือและรักแสนรักสักแค่ไหน

การหลงลืมและปล่อยผ่านบางกลีบใบของความทรงจำไปบ้างไม่อาจกล่าวหาเป็นความบกพร่องหรือลดทอนความสำคัญ และการที่เราเกลือกกลิ้งกับความทรงจำเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างฟูมฟายก็ไม่ได้แสดงความเอาใจใสที่สูงส่งกว่าเลย

ทุกความทรงจำในชีวิตทั้งดีและร้าย ล้วนควรค่าแก่การระลึกถึง ..ทะนุถนอม..ตราบเท่าที่ไม่ศิโรราบให้มันครอบงำเราด้วยความรู้สึกผิด

----------------------------------

หวัดดีวันเสาร์ค้าบเพื่อนหนอนที่รักทุกท่าน............... นายอิส รักในหลวง/เมฆชรา

***

Create Date : 25 สิงหาคม 2555
Last Update : 25 สิงหาคม 2555 11:52:05 น.		2 comments
Counter : 3413 Pageviews.
Share Tweet