Bloggang.com : เมฆชรา - โปรดจงโอบกอดฉันเอาไว้ * ปรีดี หงษ์สต้น

คือถ้าโดยรวม ถือว่าเป็นงานเขียนที่อ่านแล้วสับสน ทำให้ต้องใช้สมาธิอ่านทุกๆบรรทัด เนื้อหาเป็นความลงตัวที่เกิดจากการผสานกันใน5เรื่อง ครอบครัว ค่านิยมของวัยรุ่น ปัญหาความขัดแย้งการเมือง และโลกในยุคโลกาภิวัฒน์

การเปลี่ยนผ่านจากอดีตสู่ปัจจุบันของตัวละคร รวมถึงฉากและการบรรยายความคิดที่แปลกตา ดูมหัศจรรย์เกินจริง ถูกสอดแทรกขึ้นมาได้ทุกขณะ

ตัวละคร แต่ละตัวนั้นมีปมแตกต่างกัน แต่มีสิ่งที่เหมือนกันคือการโหยหาอดีตเพราะดูเหมือนว่าปัจจุบันและอนาคตจะทำให้ตัวละครถูกคาดหวังไว้มากและมองไม่เห็นความสุขเลย

อัญชิสา เป็นคนที่น่าสงสารมากที่สุด โชคชะตาต้องทำให้เธอเจอเข้ากับเรื่องราวมากมาย มองว่าเธอโหยหาความรักความอบอุ่นที่แท้จริงอย่างหนัก ในห้วงความคิดของเธอจึงดูสับสนกับเวลาและพฤติกรรมหลายๆอย่าง

สุวิทย์ เป็นตัวละครที่เป็นตัวต่อในการดำเนินเรื่อง มีความคิดไกล มองลึก กว่าทุกๆคน สิ่งที่เขามีมากที่สุดนี้เองที่ทำให้เค้ามองสังคมในมุมที่ต่างไป ประสบการณ์ต่างๆ ก่อเกิดเป็นความอ่อนไหวต่อทุกสิ่งรอบตัว

กุญชร ตัวละครตัวนี้ น่าจะมีอยู่จริงในสังคมมากที่สุด ฐานะทางครอบครัวและสังคมพร้อมมากที่สุด แต่สิ่งที่มีก็ไม่ช่วยให้เขามีความสุขมากนัก และกลับทำให้เค้าดูเป็นคาสโนว่า ที่มีหญิงสาวมากมายในกำกับ แต่ไม่เด็ดขาดเบ็ดเสร็จกับใครสักคน ทิ้งปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นไว้ในความคิดส่วนลึก จนชีวิตวนเวียนกับความคิดนั้นไม่จบสิ้น

ตัวละครทุกๆตัวถูกถ่ายทอดให้เห็นความเป็นไป ที่สังคม ครอบครัว มีผลต่อการดำเนินชีวิต

สิ่งหนึ่งที่ตัวละครมี นั่นคือเรื่องอารมณ์เพศ ซึ่งผู้เขียนคงอยากบอกเป็นนัยๆว่า มนุษย์คือเซ็กส์ และเซ็กส์ไม่ใช่ทุกอย่างของมนุษย์
แต่งานเขียนเรื่องนี้อ่านแล้วดูเซ็กส์เป็นเรื่องปกติ แม้จะถูกถ่ายทอดอย่างชัดเจนในอารมณ์ของตัวละคร แต่ก็ไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่ที่สังคมจะมองเป็นเรื่องโลกีย์

สรุป เป็นไปได้ว่า โปรดจงโอบกอดฉันไว้ ไม่ได้ต้องการสะท้อนปัญหาสังคม การเมือง หรือโลกยุคที่เชื่อมถึงกันได้ทั่วโลก แต่กำลังสะท้อนให้เห็นว่าจิตใจของคนในระดับปัจเจกกำลังมีปัญหา เพราะถูกกระทำจากสังคมและปัจจัยแวดล้อมที่หล่อหลอมให้ต้องเป็นต้องทำ ความทันสมัยของเทคโนโลยีทำให้สังคมเรียนรู้ปัญหาภายนอกน้อยลง แต่กลับหมกหมุ่นให้ความสำคัญกับความเป็นไปในโลกที่ปิดตายด้วยเทคโนโลยีมากกว่า ตัวละครจึงถูกจัดวางให้มีห้วงคิดในบริบทการตอบโต้ความคิดความรู้สึกผ่านอีเมล์ตลอดทั้งเรื่อง หรือจะกล่าวได้ว่าผู้เขียนสะท้อนปัญหาที่ว่าเทคโนโลยีทำให้เราพูดคุยกันน้อยลง แต่มักแสดงความคิดความรู้สึกต่างๆทั้งดีและร้าย ผ่านเทคโนโลยีถึงกันมากกว่า