พ่อของพิกุลแก้ว เป็นผู้ดีเก่า ส่วนแม่เป็นหม่อมเจ้าหญิง .. เธอสวยงาม จิตใจแข็งแกร่งสมเป็นพี่สาวคนโต ควบคุมดูแลคนในบ้านราชอำมาตย์ให้เชื่อฟังและเคารพนอบน้อม แม้เอจะมีอายุเพียง 15 ปีเท่านั้น พิกุลแก้วไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เรียนด้วยตัวเองที่บ้าน วันหนึ่งพ่อของพิกุลแก้วพาหญิงสาวเข้ามาบ้านในฐานะแม่เลี้ยง เอก็ยอมรับได้เพราะพ่อเป็นคนเจ้าชู้ คบหาไม่เลือกมากมาย .. แม่เลี้ยงของเธอวัยเพียง 22 ปี มีพี่ชายต่างบิดา เ คือ พระเอกของเรา หรือ น้าภัค ของเด็กหญิงเด็กชายทั้งสามคน คือ พิณทอง /พงศ์อินทร์ และ พันธุ์เทพ

              ใครๆก็ว่าพิกุลแก้วหยิ่ง ยโส และเป็นผู้ดี แต่พระเอกของเรากลับมองว่าเธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆเท่านั้น พระเอกของเราหลงรักนางเอกอยู่เงียบๆ จนเกิดเหตุการณ์ต่างๆมากมายในเรื่อง ใครๆก็คิดว่าพระเอกตายเพราะถุกฟ้าผ่า นางเอกเสียใจมาก หนีไปต่างประเทศ ก่อนจะกลับมาทำงานที่สิงคโปร์ ... พิกุลแก้วเจอชายคนใหม่ รู้สึกดีดีด้วย ก่อนจบเรื่องเฉลยว่าชายคนใหม่ คือ ภควัต นั่นเอง

               จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง แต่นางเอกเคราะห์ร้ายเป็นสาวพิการ เดินไม่ได้ พระเอกยังจะรักอยู่ไหม .. พล็อตเรื่องน่าสนใจ อ่านได้เรื่อยๆ ถึงไม่จับใจ แต่ก็พออ่านได้ในยามว่าง .. และผมก้เพิ่งทราบว่า สมัยก่อนถ้าใครชื่อ พิกุล จะอาภัพ .. ถ้าชื่อพิกุลแก้วนี่ไม่เป็นไร 555 เรื่องนี้แต่งสมัยยังไม่เกิดพอๆกับขมิ้นกับปูนที่ผมกำลังอ่านตอนนี้เลย

วันนี้วันจันทร์ตั้งใจทำการงานให้ดี มีความสุขกันคร้าบ

อิส รักในหลวง/เมฆชรา/พงศ์อินทร์

5/8/56