ฝากท้อง ครั้งต่อ ๆ มา และล่าสุด (ก็พ่อฟักทองเล่าอีกนั่นแหละ) หลังจากที่สงบจิตสงบใจได้แล้ว ก็นั่งนับวันได้เห็นลูกเป็นครั้งแรก 16 ก.พ.50 ( 9 สัปดาห์) ไปหา อ.หมออีกครั้ง ได้อัตราซาวด์เป็นครั้งแรก แต่ผมเองยังไม่ได้เข้าไปด้วย หนิงมาเล่าให้ฟังหน้าห้องตรวจ เป็นหัวใจลูกเต้นกระดึบ ๆ และเข้าพบ อ.หมอ ตรวจแล้วก็บอกรูปอัตราซาวด์ ดี สวยดี แต่ผมเห็นแต่หัวโต ๆ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นลูก (ถึงจะผ่านรูปก็เถอะ) อ.หมอก็บอกมันแค่ 10 สัปดาห์จะเอาอะไรล่ะ นะ ๆ ความยาว 32 มม. ตัวยาวไม่ถึงนิ้วก้อยผมเลย ได้รูปแรกของลูก กลับไปอวดทีทำงานซะหน้าบานไปเลย 555 16 มี.ค.50 (13 สัปดาห์) และนี้เองเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงหัวใจลูกเต้น (เป็นพ่อต้องทำใจ รู้อะไรตามหลังแม่เสมอ ซื่อบื่อ) ตื่นเต้นนะ ได้ยินแค่ แคร็ก ๆๆๆๆๆ เป็นจังหวะ อ.หมอ ต้องเพิ่มเสียงดัง ๆ ถึงได้ยิน เสียงเหมือนพัดลมเพดานเก่า ๆ หมุนอะ บรรยายได้ใกล้เคียงเปล่า 20 เม.ย.50 (18 สัปดาห์) ไปตรวจตาม อ.หมอนัดปกติ หนิงน้ำหนักขึ้นตั้ง เกือบ 4 โล ตอนนี้หมอก็ทายเล่น ๆ ดูจากลักษณะแล้วน่าจะเป็นลูกชาย 555 (หนิงอยากได้ลูกสาว ก็เลยง้อแง้กับหมอไปหน่อย) แล้วก็นัดดูเพศคราวหน้า ครั้งนี้เลยขอความกรุณา อ.หมอ เป็นผู้ทำคลอดให้เองด้วย ปล.มิตรรักทั้งหลาย (สำหรับ อ.หมอ ใครฝากท้องแล้วต้องการให้ อ.หมอทำคลอดด้วย ต้องบอกล่วงหน้านะจ้ะ เพราะ อ.บอกว่า บางคนเค้ามาฝากอย่างเดียว ไม่ได้บอก หมอก็ไปทำคลอดให้ บ่ได้) 18 พ.ค.50 (22 สัปดาห์แว้...ว) ดูกันว่าได้ลูกชายหรือลูกสาว บอกก็ได้ เจอปืนใหญ่พร้อมลูกกระสุน ยืนยันที่หมอทายไว้ (น่าจะรับจ๊อบด้วยนะ อ.หมอ) ล้อเล่น แม่นจริง ๆ แหม..ก็ชำนาญแล้วอะนะ คงดูจนเบื่อแล้วนะ แต่จากรูปคราวนี้ ได้มา 5 รูป ทุกมุม อ.หมอบอกว่า เด็กตัวโตแก่อายุครรถ์ เพราะขนาดเท่ากับอายุ 25 สัปดาห์ อาจจะเพราะนับประจำเดือนผิดก็ได้ แต่ถ้าไม่ผิด คราวต่อ ๆ ไปต้องดูเบาหวาน 15 มิ.ย.50 (26 สัปดาห์) ปกติ ไม่พบภาวะเบาหวานแต่ประการใด ช่วงนี้เราตั้งชื่อลูกไว้คร่าว ๆ ว่า "นภัทร์" อะนะ เห่อ ซะ....ก็รู้ว่าลูกชายแล้วนี้น่า เอากะเค้าหน่อย หนิงมีอาการบวมนิดหน่อย อ.หมอ บอกไม่เป็นไร รับได้ 13 ก.ค.50 (30 สัปดาห์) คราวนี้อัตตราซาวด์อีกครั้ง ดูความปกติของลูก คราวนี้ผมเข้าไปในห้องซาวด์ด้วย ดูจากจอ เป็นครั้งแรก หมอก็ชี้ นี้ ตา จมูก ปาก วัดหัว ท้อง ขา ตามเรื่อง เร็วมาก ดูไม่ค่อยชัด แต่ก็ตื่นเต้นดี และแล้วเราก็พบ ปืนใหญ่ พร้อมกระสุน 2 ลูก อย่างชัดเจน อะอะ ผู้ชาย ตอกย้ำ ๆ ลูกชาย โดยรวมปกติดี แต่ก็เป็นที่น่าตกใจอีกเช่นกัน เพราะค่าเฉลี่ยขงอายุครรภ์จากการอัลต้าซาวด์ ปรากฎว่าน้องมีขนาดเท่า 35 สัปดาห์เลยแน่ะ หลังจากนั้น ก็หาชื่อเล่น ปวดหัวมาก คิดไม่ออก จน รอง ผอ.(รอง ดาว) คุยกันก็แนะนำให้ว่า พ่อเป็นทหารเรือ ก็น่าจะใช้อะไรที่เกี่ยวกับเรือ ไอเดียบรรเจิด "นอต" ไง ไม่ใช่น๊อต สกรู ไขควงนะ) นอตที่เป็นหน่วยวัดความเร็วใช้กับเรือนะ สุดยอด แล้วก็ไปบีบคอบังคับให้พี่โบว์ (พี่สาวคนเดิม) หาชื่อแจ่ม ๆ จากหนังสือมาให้ครบสำหรับทุกวัน พี่สาวเราก็ดีเหลือหลาย (แต่ทำไมหน้าเซ๊ง ๆ **ก็มีน้องเห่อลูกก็งี้**) หามาให้เต็มเลย แถมมาด้วยไอ้หนุ่ม น้องรักที่ทำงาน ตั้งให้ ชื่อจริงว่า "แดง" สุดยอด ไอ้.........(ไม่อยากด่าออกอากาศ) ไม่คิดเลยนะนั้นนะ 7-8 ส.ค.50 หนิงปวดท้องเหมือนเป็นใส้ติ่งอักเสบ ตื่นมาตั้งแต่ ตีสอง เป็น ๆ หาย ๆ (ไม่รู้จะทำไร เล่นเกมส์ พอให้ลืม ๆ ไปบ้างละกัน) จนเช้า ว่าจะไปหาหมอแต่ก็ดันหายปวดพอดี เลยเอาไว้ไปวันที่ 10 ทีเดียวเลยแล้วกัน 10 ส.ค.50 (34-35 สด) วันนี้ไปเร็วหน่อย รอไม่นาน อ.หมอบอกว่า ดีปกติดีจ้ะ แต่ถ้านับตามขนาดลูกแล้ว นะ 39 สัปดาห์แล้ว ก็เลยฟังเสียงเต้นหัวใจ ได้ประมาณ 132 ครั้ง/นาที แล้วอ.หมอก็เขย่าท้องเล่น บอกว่าต้องแกล้งหน่อย แล้ว เสียงหัวใจก็เร็วขึ้นได้ประมาณ 160ครั้ง/นาที อ.หมอก็สั่งให้มาหาอีกครั้ง อาทิตย์หน้าเลย ลูกน่าจะยังยอมอยู่ในท้องอีก 1 สัปดาห์ แต่ให้เตรียมพร้อมเสมอ เตรียมสัมภาระให้เรียบร้อย อาวุธกระสุนครบมือ เราจะบุกอาทิตย์หน้า (ไม่ใช่แล้ว ไอ้มั่ว บ้ากำลังแล้วเนี้ย) ที่ปวดท้องเหมือนเป็นไส้ติ่ง อ.หมอบอกนั้นแหล่ะ เจ็บเตือน ถ้าเจ็บจริงมันจะปวดทั้งท้อง ฯลฯ อีกมากมาย ไป ร.พ.ได้เลย แต่น่าจะไม่เกินสิ้นเดือน ส.ค.แน่นอน กลับมาตั้งหน้าตั้งตา คัดชื่อให้ครบ เผื่อลูกสาวด้วย เพราะถูกขู่มาเยอะว่า ซาวด์เจอปืนใหญ่ แต่พอคลอด ปืนใหญ่หายก็มีนะ ไม่เป็นไร รับได้ขอให้แข็งแรง สมบูรณ์ ปลอดภัย มาเถอะ จะมายังไงก็มา คราวหน้ามาลุ้นกัน อีกไม่เกิน 2-3 สัปดาห์ ...............ง   Create Date : 12 สิงหาคม 2550     4 comment Last Update : 30 สิงหาคม 2550 22:10:38 น.     Counter : 515 Pageviews.   Share Tweet

ฝากท้อง (พ่อฟักทองเล่า) หลังจากนั้น 19 ม.ค.50 (ครั้งที่ 1) ก็นัดตรวจครั้งแรกที่โรงพยาบาลวชิระนั้นแหล่ะ วันนั้นผมไปกับหนิงด้วย ไปตั้งแต่ 6.30 น. ตรวจโน่นนี้นั้นแล้ว รอ.............รอ........เจอหมอตอน 11.00 น.ผมไม่ได้เข้าไปด้วย แต่เห็นคุยแค่ 2-3 นาที ก็ออกมา หมดเวลาไป ครึ่งวัน แสนประทับใจบริการภาครัฐจริง (จากใจ) ก็เลยให้หนิงไปขอประวัติออกมา กะไปปรึกษาพี่โบว์ (พี่สาวของผมที่ทำงานผู้มีประสบการณ์ เพราะลูกสองแล้ว) พี่เค้าก็แนะนำให้ไปหาอาจารย์หมอศิริราช เพราะทำคลอดให้น้องนาย ลูกคนเล็กของพี่เค้า ตอนเย็นก็เลยไปหาที่อาจารย์หมอที่พี่โบว์แนะนำชื่อ อ.เรืองศิลป์ เชาวรัตน์ ที่ศูนย์การแพทย์อรุณอัมรินทร์ ตรงวัดอรุณ ถ้าใครมีลูกยาก ๆ จะรู้จักที่นี่ดี แต่ต้องทำใจเหมือนกัน คนเยอะ ไปหาตอน 18.00 น. เจอหมอตอน 20.00 น. แต่อาจารย์ใจดีมาก พูดจาดี รู้สึกดีขึ้นเยอะ แต่หลังจากตรวจก็เครียดหน่อย เพราะผลเลือดของหนิงมีค่าต่ำกว่ามาตรฐาน กลัวจะเป็นพานะธาลัสซิเมีย อ.เลยให้ตรวจเลือดผมด้วย 26 มค.50 โทรไปถามผลเลือดออกมาแล้ว ปรากฎว่าต่ำกว่ามาตรฐานทั้งคู่ มีความเสี่ยงต่อลูก ใจเสียสิ รีบไปหาหมอวันนั้นเลย อ.หมอก็พูดให้กำลังใจดี ไม่ต้องกลัว มันต้องตรวจให้ชัวร์ว่าเป็นไรแน่ (คือประมาณว่า หมอบอกว่าผมต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดจากอะไร) ขอตรวจเลือดซ้ำ เอาให้ละเอียดเลย โดนเจาะไปอีกคนละ 2 หลอด (อาหมอบอกว่า เอาไปตรวจ DNA Typing) เครียดเพราะโดนเจาะเลือดไม่เท่าไร โดนค่าตรวจเลือดไป 4000 เบิกไม่ได้ดิ เครียดกว่า อิอิอิ 31 มค50 โทรไปฟังผลเลือดครั้งที่ 2 พลิกล็อคครั้งประวัติศาสตร์ เพราะหนิงไม่เป็นพาหะธาลัสซิเมีย ปกติดีเลยแหล่ะ แต่ผมสิ 555555555 เป็นพาหะเต็ม ๆ แม่เจ้า สำหรับลูกไม่ต้องเป็นห่วงมีโอกาสเป็นพาหะ (ซึ่งก็ปกติเหมือนผมนี่แหล่ะ) แค่ 50% ไม่เป็นไรเลยอีก 50% ปลอดภัยแน่นอน   Create Date : 05 สิงหาคม 2550     16 comment Last Update : 30 สิงหาคม 2550 22:07:50 น.     Counter : 2040 Pageviews.   Share Tweet

ตั้งแต่วันนั้น จนกระทั่งวันนี้ เริ่มแรกเลยทีเดียว ตั้งแต่ตอนเป็น นักศีกษา กส.บป. ของ ราชภัฎแห่งหนึ่ง เมื่อตอนปี พ.ศ. 2543 ย่าง 2544 ทำให้หนิงเอง มีโลกกว้างมากขึ้น รู้จักผู้คนในแบบต่าง ๆ อีกมากมาย ที่แห่งนี้เป็นที่รวบรวมนักศึกษาที่ไม่ได้จำกัดอายุ ขอแค่ทุกคนที่ตั้งใจอยากเรียนให้จบปริญญาตรี มารวมกันอยู่ พ่อของน้องนอตชื่อเต้ย อายุแก่กว่าหนิง 3 ปี จริง ๆ แล้วพี่เต้ย (เป็นข้าราชการ กระทรวงกลาโหม) รู้จักกันที่ราชภัฎแห่งนี้แหละ เรียนห้องเดียวกัน แต่ตอนนั้น ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก พี่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนหนิงเอง ก็มีคบ ๆ กันอยู่บ้าง แต่แล้วก็เลิกกันไป เรารู้จักกและสนิทกันในฐานะพี่น้องมากกว่า แต่แล้ววันหนึ่ง เรื่องเรียน ก็นำพาให้เราทั้งคู่ ได้คบกันอย่างจริงจัง ปรึกษากัน ให้คำแนะนำกันไป ๆ มา จนเรียกว่าแฟน คบกันพี่เต้ย ที่เรียกว่าแฟนกันครั้งแรก เมื่อ 13 ตุลา 45 คบกันไปเรื่อย ๆ เราเป็นคู่ที่ไม่ค่อยมีปัญหากันเท่าไหร่ คบกันเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ เหมือนน้อง และพี่เต้ยนี่แหละ เป็นคนแรก ที่เราพาเข้าบ้าน ให้รู้จักในฐานะแฟน คบกันมาเรื่อย ๆ จนกระทั่ง เราเรียนจบพร้อมกันทั้งคู่ ช่วงนั้นถือว่าเป็นขาขึ้นของพี่เต้ย พอเรียนจบก็สอบนายทหารได้ ติดยศเรือตรี เค้าจึงให้นาย มาเป็นเถ้าแก่สู่ขอหนิงแต่งงาน ตอนที่ดูฤกษ์ไว้ มีอยู่ 2 ฤกษ์ คือ 12 มีนา 48 หรือไม่ก็ 8 พฤษภา 48 ตอนแรกก็กะว่าจะเลือกฤกษ์ 8 พฤกษภา แต่พ่อของหนิงเอง ช่วงนั้นก็อาการแย่มาก ๆ (ป่วยเป็นอัมพาต มาประมาณเกือบ ๆ 10 ปี) ทางบ้านของหนิงจึงขอให้เลือกฤกษ์วันที่ 12 มีนา 12 มีนาคม 2548 เป็นวันแต่งงานของเราทั้งคู่ ตอนนั้นแต่งงานแล้วก็ย้ายไปอยู่กะพี่เต้ย ที่เมืองทอง (เป็นคอนโดของข้าราชการกระทรวงกลาโหม) จนกระทั่ง เราได้เจอกับฟักทอง ฟักทอง เป็นหมาพันธุ์โกลเด้นรีทีฟเวอร์ ที่ถูกคนทิ้งอยู่ข้างถนน และหนิงก็ไปรับมาเลี้ยง แต่ตอนนั้นยังไม่สามารถเลี้ยงได้ เพราะที่คอนโดไม่อนุญาตให้เลี้ยงสุนัข เราจึงตัดสินใจซื้อบ้าน เราไปดูบ้านที่ถนนพุทธมณฑลสาย 4 ชื่อหมู่บ้านบุศรินทร์ เป็นหมู่บ้านที่อยู่ติดถนนใหญ่ เราก็เห็น โอเค ดีเลยไปไหนมาไหนสะดวก ก็เลยรีบตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้กัน บ้านหลังนี้เป็นบ้านมือสอง เจ้าของขายให้ไม่แพง บวกกับพี่เต้ยใช้สิทธิ์ กบข. ซื้อได้ในอัตราดอกเบี้ยราคาถูก แถมยังกู้ได้ 100% อีกต่างหาก จึงตัดสินใจซื้อ (ที่ซื้อบ้านนี่ย เพราะฟักทองจริง ๆ นะเนี่ย) เราเริ่มย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหม่ของเราเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2548 เราช่วยกันทาสรบ้านเอง พี่เต้ยเดินไฟเอง ทุก ๆ อย่างเราทำแบบทำไปเรื่อย ๆ แล้วเราก็คิดว่า อยู่บ้านนี้ก็มีความสุขดี อยู่กัน 2 คน กับลูกชายที่ชื่อฟักทองอีก 1 ตัว เรายังไม่ได้คิดถึงเรื่องการมีลูก เพราะเราทั้งคู่ก็ยังอยากใช้ชีวิตคู่ไปเรื่อย ๆ ก่อน แต่แล้ววันหนึ่ง เรื่องที่เราไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น 12 มกราคม 2550 เดือนนี้ประจำเดือนยังไม่มาแหะ แต่ก็ไม่แปลกอะไรเท่าไหร่ เพราะมีบางครั้งที่มาช้า และซื้อที่ตรวจมาตรวจ ก็ปรากฎว่าไม่ได้ท้อง คราวนี้ก็คงจะอีกเช่นกัน ในใจก็คิดว่า คงไม่ท้องหรอก แต่เอ๊ะ ประจำเดือนไม่มา ไหน ๆ ลองเทสดูหน่อยละกัน ก็ก็เข้าไปปัสสาวะ และลองเทสดู ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเพราะคิดว่าคงไม่ได้ท้อง หลังจากนั้นก็ทำกิจวัตนประจำวันต่อ แปรงฟันไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง พี่เต้ยเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วถามหนิงว่า 2 ขีดแบบนี้แปลว่าอะไร หนิงก็ หา 2 ขีดเหรอ ก็แปลว่าท้องน่ะสิ นี่เราท้องจริง ๆ เหรอ ไม่จริงมั้ง บนความไม่ตั้งใจเท่าไหร่นั้น แต่ก็แอบดีใจอยู่ลึก ๆ ว่า นี่เราท้องจริง ๆ ใช่ไหม ดีใจจัง จะได้เป็นแม่คนแล้ว พี่เต้ยเองก็ดีใจไม่แพ้กัน เพื่อความแน่ใจ จะต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้ง สาย ๆ วันนั้นก็เลยไปตรวจที่โรงพยาบาลวชิระ เพราะว่าอยู่ใกล้ที่ทำงาน พอไปตรวจก็ปรากฎว่าท้องจริง ๆ คุณพยาบาลก็ถามว่าจะฝากท้องเลยไหม หนิงเองก็ไม่รีรอ ก็จักการฝากท้อง   Create Date : 27 กรกฎาคม 2550     14 comment Last Update : 5 สิงหาคม 2550 9:18:11 น.     Counter : 439 Pageviews.   Share Tweet