|
โดย เอ.ฟิลิปปา เฟียร์ซ (อังกฤษ)
แปลโดย ธารพายุ
สำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน
พิมพ์ครั้งแรกในอังกฤษ ๑๙๕๙
พิมพ์ครั้งแรกในไทย ๒๕๓๙
บทที่ ๑๕ ปีนกำแพงดูโลกกว้าง
แฮตตี้ เล่น กับ ทอม ลอง
...แล้วเธอก็เอามือข้างหนึ่งกำต้นหญ้านั้นไว้ ใช้กำปั้นอีกข้างคอยกระทุ้งใต้กำปั้นข้างแรกขณะที่ร้องซ้ำไปซ้ำมาว่า
คุณย่า...คุณย่า...โดดผลุงลงมาจากเตียง
ตรงคำว่า ผลุง เธอจะกระแทกแรงเป็นพิเศษ และยอดหญ้าก็จะดีดตัวออกจากฐานสีเขียวของมันขึ้นไปในอากาศ
แฮตตี้จะหัวเราะ ทอมก็เช่นเดียวกัน
หนังสือขนาดเล็ก หนา ๒๕๒ หน้า แต่ทุกหน้าที่อ่าน ก็ทำให้เกิดรอยยิ้ม และนำความสุขที่ห่างหายไปตามอายุที่มากขึ้น ข้าฯอ่านมันก่อนนอนเพียงวันละไม่กี่นาที (ขอยกข้ออ้างของผู้ที่หลงผิดไปว่า งานยุ่งเหลือเกิน) แต่ก็ให้หวนนึกถึงชีวิตในวัยเยาว์ ที่แสนสุขและง่ายดาย แอบหวังนิด ๆ ว่า คืนนี้ นาฬิกาจะตี สิบสามครั้ง ตอนเที่ยงคืน และประตูหลังทาวเฮาส์เล็ก ๆ หลังนี้ที่ปกติจะเปิดไปพบกับหลังบ้านติดกัน มันจะเปิดสู่ ลานดิน หลังบ้านมุงจาก ตรงกลางมีต้นมะพร้าว บนลานดินมีมะเขือ พริก และใบกะเพรา เมื่อ สามสิบกว่าปี ก่อน
เคยมีคนบอกเราว่า เมื่อเราเติบโตขึ้น จิตนาการ และความสุข จะค่อย ๆ จางหายไป
ปัญหามากมาย ในชีวิตที่ยากเย็น ความทุกข์ ความผิดหวังแม้เพียงเล็กน้อย มันกลับอยู่กับเราเนิ่นนานและไม่หายไปง่าย ๆ
แต่เมื่อเราเป็นเด็ก ความสุข เกิดขึ้นแสนง่าย แค่เพียงความฝันและจินตนาการ ทั้งความทุกข์ก็อยู่กับเราได้เพียงช่วงหนึ่งเท่านั้น
วรรณกรรมรางวัลคาร์เนกี เล่มนี้ เล่าถึงเรื่องราวของ ทอมลอง (แมวตัวผู้ ตัวยาว) ที่ต้องไปอยู่กับ ลุงอแลน กับ ป้า เกวน อีกเมืองหนึ่งชั่วคราว เมื่อน้องชาย พีเตอร์ เป็นโรคหัด
ข้าฯชอบจดหมายที่ แมวยาวตัวผู้ เขียนถึงน้องชายที่ออกหัด ระหว่างไปพักบ้านของลุง ที่มีสวนหลังแฟล็ตเพียงนิดเดียว ซึ่งปกติ ช่วงปิดเทอม ทั้งสองจะเล่นด้วยกัน ในสวนหลังบ้านของพวกเขา
จากบทที่ ๑ ตอน ลี้ภัย
หวังว่าหัดของนายคงค่อยยังชั่วขึ้นนะ....เราผ่านเมืองอีลี แต่ อ.ล.ไม่ยอมให้พี่ขึ้นหอคอย บ้านที่นี่เป็น แฟลต (ห้องชุด) และไม่มีสวน หน้าต่างห้องนอนของพี่มีลูกกรง แต่ ป.ก.บอกว่าเป็นการเข้าใจผิด อาหารอร่อย
ลงนามในไปรษณียบัตร เป็นรูปแมวตัวยาว ๆ หน้าตาเหมือนแมวตัวผู้ เขากำลังเขียนหนวดแมวอยู่พอดีตอนที่ได้ยินเสียงนาฬิกาตี..ผิดอีกแล้ว (ตีผิด) ผิดอย่างบ้องตื้นจริง ๆ... (อ.ล. หมายถึง อแลน และ ป.ก.หมายถึง ป้าเกวน)
จากบทที่ ๗ รายงานถึงพีเตอร์
ขณะที่ทอมเขียนจดหมายเล่าเรื่อง สวนลับ ที่จะเผยโฉมตอนนาฬิกาตีสิบสามทีเท่านั้น การเดินทะลุกำแพง เด็กชาย สามคน และเด็กหญิงเล็ก ๆ แฮตตี้ ในสวนอันกว้างใหญ่และร่มรื่น ที่ไม่อาจพบได้จริงที่หลังแฟล็ตของลุงกับป้า
ป้าเกวนพูดถ้าจดหมายของทอมยาวเกินไปสำหรับพีเตอร์แม่ของเขาคงต้องอ่านให้ฟัง
ด้วยความตกใจ ทอมรีบเขียนคำว่า ส่วนตัว ขนาดเขื่องลงบนหัวจดหมาย พับมันอย่างสลับซับซ้อน
และเขียนคำว่า พีเตอร์-ส่วนตัว ทั้งสองด้าน เขาต้องคลี่มันออกอีกครั้งเพื่อลงชื่อเพราะเมื่อครู่นี้ตกใจจนลืมหมด
..เขียนคำว่า ลับเฉพาะ ตรงมุมบนด้านซ้าย ...
เขาเลียปากซองปิดผนึก แล้วจึงวาดแมวตัวยาว ๆ ทับขอบลงไป
มันจะทำหน้าที่เช่นเดียวกับตราประทับและคอยดูแลไม่ให้ใครมายุ่ง ใต้ตัวแมว ทอมเขียนอักษรย่อ อ.ล.ผ. (หมายถึง อ่านแล้วเผา)
การดำเนินเรื่องราวของทอม เป็นตอนกลางวันที่อาศัยในแฟล๊ตที่คับแคบ ล้อมด้วยตึก เมือง และมลพิษ
การรอคอยเสียงนาฬิกา ในตอนกลางคืน และ
การผจญภัยในสวน ต้นไม้ใหญ่ ได้รู้จักกับ เพื่อน และเรื่องราวในต่างดินแดน แม่น้ำ ทุ่งกว้าง ลานสเก็ต...
เราจะรู้สึกเหมือนว่า กำลังช่วยทอมลุ้น ในการผจญภัยครั้งนี้ไปด้วย ได้ร่วมสนุกและตื่นเต้นไปกับทอม
วัยเด็กกลับมาหาเราอีกครั้ง ขณะที่เป็นวัยเด็กที่น่าประทับใจของทอม
และเป็นวัยเด็กที่เติมเต็มของแฮตตี้ ผู้อ้างว้างในสวนกว้าง
แต่เมื่อเวลา เริ่มมีบทบาทมากขึ้นกับการเดินทาง
สิ่งแรกที่ทอมได้ยินก็คือ เสียงติ๊ก ๆ ของนาฬิกาตั้งพื้น
มันจะดังติ๊ก ๆ ไปจนถึงเวลาเข้านอนในฐานะที่เป็นเพื่อนของเขา
แต่หลังจากนั้นมันจะดังติ๊ก ๆ ไปจนถึงวันเสาร์ในฐานะที่เป็นศัตรู
ขณะที่แฮตตี้ เติบโตขึ้น ทอมกลับมีอายุผ่านไปเพียงไม่กี่วัน
การค่อย ๆ จางลงของตัวตนของทอม
และเมื่อ..เวลาจะไม่มีอีกต่อไป..ตามที่ปรากฏเป็นตัวอักษร ในพระคัมภีร์ และบนหน้าปัดนาฬิกา
ความจริงของการเดินทางจะถูกเปิดเผย
และบทสรุปที่แสนประทับใจ
จนทำให้ข้าฯ รู้สึกอิ่มใจ ที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้
...มิสซิสบาร์โทโลมิว แกเป็นหญิงชราหนังเหี่ยวตัวเล็ก ๆ
แทบจะไม่ได้โตไปกว่าทอมด้วยซ้ำ
แต่เรื่องของเรื่องก็คือ เขากอดลาแกเหมือนกับว่าแกเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างนั้นแหละ...
Free TextEditor
ฝากชื่อ ทักทายกันคะ
| Create Date : 26 มิถุนายน 2554 |
| Last Update : 27 ธันวาคม 2554 11:42:26 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 1881 Pageviews. |
 |
|
