จัดพิมพ์โดย แพรวเยาวชน พิมพ์ครั้งแรก กค. 2548 แปลโดย ธารพายุ / ลายมือภาษาไทยโดย ชีวัน วิสาสะ (ปลื้มใจเคยเรียนศิลปะกับอาจารย์ตอนม.1)

บทที่ 1 : ข้างนอก ราตรียังเต็มไปด้วยความสับสนอลหม่าน คลื่นหนัก ๆ โถมฟาดและกระแทกใส่อะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย รวมทั้งบานหน้าต่างที่ปิดอยู่ คุณแม่มูมินทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้โยกอย่างใจลอยและเริ่มโยกเก้าอี้ช้า ๆ “อวสานโลกรึเปล่าเนี่ย” หนูมายถาม.. “นั่นยังน้อยไปตอนนี้ก็พยายามทำตัวให้ดีไว้ถ้าแกหาเวลาได้ เพราะอีกเดี๋ยวเราทั้งหมดก็จะไปสวรรค์” ลูกสาวมิมเบิลตอบ “สวรรค์ เราต้องไปเหรอ และถ้าใครไปแล้วจะกลับได้ด้วยวิธีไหน”
..มีอะไรหนัก ๆ มาชนบ้าน และเทียนก็วูบวาบ มูมินโทรลกระซิบถามแม่ “ผลลืมเรือเปลือกไม้ไว้ริมบึง” แม่ตอบว่า “มันจะอยู่ที่นั่นพรุ่งนี้” ทันใดนั้นเธอก็หยุดโยกเก้าอี้และอุทานว่า “ตายละวา ฉันลืมทำเรือบด(ไว้ในเรือเปลือกไม้)” (ยามนี้แล้วแกยังอุตสาห์คิดว่าไม่ได้ทำเรือบดในเรือไม้ เหมือนว่ามันสำคัญมากเลย...)

“ตอนนี้มันขึ้นมาถึงประตูปล่องไฟแล้ว” คุณพ่อมูมินประกาศ เขาคอยวิ่งลงไปยังห้องรับแขกเพื่อวัดระดับน้ำ พวกเขามองไปทางบันได พลางนึกถึงสิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่ถ้าแห้งแล้วจะดีกว่ามาก “ใครเอาเปลญวนเข้ามารึเปล่า” ไม่มีใครนึกถึงเปลญวน คุณพ่อมูมินกล่าว “ดี (ที่ไม่มีใครเอามันเข้าบ้านมา) สีมันน่าเกลียด” (แกว่าอย่างงั้น)

เสียงซู่ซ่าของน้ำข้างนอกทำให้ง่วง พวกเขาจึงเอนตัวลงบนพื้นและหลับไปทีละคน แต่ก่อนที่คุณพ่อมูมินจะเป่าเทียนดับ เขาตั้งนาฬิกาปลุกตอนโมงเช้า เขาอยากรู้เหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก (ดูแกคิดดิ ตั้งปลุกตอนเช้า....ซะอย่างงั้นเลย)

+++++ เป็นหนังสือที่อ่านนานแล้ว ก็ดูว่าน่ารักดี ทั้งภาพตัวมูมิน บางตัวก็ตลก บางตัวก็ดูอ่อนโยน ตอนโน้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อบ้านเราน้ำท่วมครั้งนี้ก็กลับนึกไปถึง ไอ้ตอนที่ “พระเอกมูมิน ดำน้ำลงไปในห้องครัวเพื่อเอากระป๋องกาแฟขึ้นมาเป็นอาหารเช้า นึกถึงภาพ มูมินกลั้นหายใจ พุ่งลงไปในครัว ว่ายเลี้ยวไปมา คว้าขนมปัง ของกินต่างๆ” ตอนนั้นที่อ่านมันก็ตลกหรอก แต่ตอนนี้มันชักตลกไม่ออก เพราะเรากินขนมปังเปียกน้ำไม่ได้เหมือนมูมิน...แต่เรามีความสุขได้เหมือนครอบครัวมูมินนะ แล้วก็เรื่องเลวร้าย อันตรายจะจบลง ด้วยมิตรภาพ น้ำใจไมตรีที่มีอยู่เสมอในเวลายากลำบาก...น้ำขึ้นได้ก็ลดได้...เช่นเดียวกับครอบครัวของมูมิน...ในวันที่ครอบครัวมูมินได้กลับบ้าน...ความสุขจะเกิดขึ้นเช่นเดียวกัน...ในวันที่ครอบครัวของเรา...ได้กลับบ้าน

****ครอบครัวมูมิน ประกอบไปด้วย คุณพ่อ คุณแม่ มูมินโทรล(พระเอก) ลูกสาวมิมเบิล (หน้าตาบูดบึ้ง แต่ก็น่ารักซะงั้น) หนูมาย (ตัวเล็กมาก ๆ จนซ่อนในกระเป๋าได้ เป็นเด็กที่ออกจะกวน ๆ ) และเพื่อน สาวสนอร์ก , สนัฟกิ้น นักเดินทาง (อันนี้ตั้งเองคะ) เป็นต้น แต่ละคนมีบุคลิกที่ชัดเจน แต่ว่าน่ารักดูเป็นสังคมที่ประกอบด้วยกลุ่มคนที่ขาด ที่เกินแต่ก็หลอมรวมเป็นสังคมที่เป็นสุขได้ น่าเอาเป็นตัวอย่างในตามที่สังคมเราเผชิญปัญหาใหญ่หลวงกับอุทกภัยครั้งยิ่งใหญ่

หนังสือเล่มนี้มีภาพประกอบของตัวละครด้วย และได้กลายเป็นตัวละครที่โด่งดังมากในฟินแลนด์ มูมินจะเป็นตัวหน้ายาว ๆ ตรงหน้าที่ไม่มีจมูก ตัวคล้ายกับฮิปโป ดูอ่อนโยนมาก ตัวเพื่อน ๆ บางตัวก็หัวฟู หน้ายุ่ง ดูเหมือนคนที่กลุ้มใจ หงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา...

ครอบครัวมูมินเดิมเขาก็อาศัยอยู่ในหุบเขามูมิน เรื่องมันเกิดตอนที่น้ำพัดมาอย่างแรงตามหุบเขา เข้าท่วมบ้านของมูมิน สุดท้าย ต้องอพยพขึ้นไปอยู่ในบ้านที่ลอยน้ำมาอีกหลังหนึ่ง บ้านลอยไปเรื่อยๆ (บ้านหลังนี้ความจริงคือโลงละคร ถ้าเป็นบ้านเราตอนนี้มันอาจเป็นที่พักพิงชั่วคราวต่าง ๆ ) มีคนเก่าแก่อาศัยอยู่ก่อน เกิดเรื่องมากมายกับโรงละคร ความพยายามในการมีความสุขแบบที่เราจะไม่รู้เลยว่าเป็นความพยายามเหมือนเป็นเรื่องปกติของพวกเรา และน้ำท่วมภัยพิบัติก็ไม่ได้ทำให้เดือดร้อยจริง ๆ สักหน่อย  ดูเหมือนว่าครอบครัวมูมินจะไม่ได้กังวลกับอะไรอย่างจริงจังมากนัก สุดท้ายพวกเขาได้เล่นละครเวทีกลางน้ำ (ทั้ง ๆ ที่เขาเล่นไม่เป็นกัน) ส่วนมูมินโทรลพลัดพรากไปกับสาวสน๊อกด้วยสาเหตุบางอย่าง..ไปผจญภัยอันตรายในแผ่นดิน..สุดท้ายพวกเขาจะได้พบกันด้วยวิธีใด แล้วเราจะได้พบความสุขเช่นเดียวกับพวกเขาในเวลาที่เท้าเล็ก ๆ ของมูมินได้ย่างเหยียบลงไปบนผื้นหญ้าของพวกเขาเองอีกครั้ง

*********************************************************************************ปล.ถึงแม้ว่าบ้านเรือน สิ่งปลูกสร้างจะเสียหายไป แต่แผ่นดินที่ปกคลุมด้วยผืนหญ้ายังคงอยู่ ความสุขยังอบอวลตราบใดที่ครอบครัวยังเป็นครอบครัว สังคมยังเป็นสังคม เกื้อกูลกันด้วยความรักและความห่วงใย...

สู้ ๆ คนไทยทั้งหลาย มีวันที่น้ำท่วมก็ต้องมีวันที่น้ำลด ของนอกกายมีได้มาก็ต้องมีเสียไป แต่อย่าให้ใจเสีย...
วันนี้ไม่ไหว วันหน้าก็ต้องไหวเข้าสักวัน...สู้โว้ย...

ปล.ล. สารบัญเรื่อง : เรือเปลือกไม้และภูเขาไฟ, ดำน้ำไปเอาอาหารเช้า, บ้านผีสิง,
ความไร้สาระและอันตรายของการนอนบนต้นไม้, ผลสืบเนื่องจากการผิวปากบนเวที, แก้แค้นคนเฝ้าสวนสาธารณะ,
อันตรายของคืนกลางฤดูร้อน, วิธีเขียนบทละคร, พ่อผู้ไร้สุข, ซ้อมใหญ่, หลอกผู้คุม, ละครคืนแรก, การลงโทษและรางวัล

ปล.ล.ล. เป็นการแนะนำหนังสือที่สั้นมาก ด้วย จขบ. ก็กำลังถูกโอบล้อมด้วยมวลลลลลน้ำก้อนใหญ่....

*******************************************************************************

Create Date : 18 ตุลาคม 2554
Last Update : 27 ธันวาคม 2554 11:42:08 น.		3 comments
Counter : 2446 Pageviews.
Share Tweet