|
|
ความว่างเปล่า 3
ความว่างเปล่า
ฉันควรทำอย่างไรดีเมื่อต้องตัดสินใจบางอย่างให้กับคนที่ฉันรัก เขาโทรมาหาฉัน ปรึกษาฉันว่าเขาควรเลือกสิ่งใดดีระหว่างงานเก่าที่เขาแสนจะอึดอัดแม้ว่ามันจะทำให้เขามีเงินเก็บมากขึ้น หรือว่างานใหม่ที่ดูแล้วน่าสนใจแต่เงินน้อยกว่า
ในห้วงนาทีแรก ฉันอยากบอกเหลือเกินว่าทนไปกับงานเก่าอีกหน่อยได้ไหม เก็บเงินแล้วเราค่อยคิดอ่านทีหลัง แต่ฉันรู้ดีว่ามันอึดอัดเพียงไหนที่จะต้องทนทำสิ่งที่จำใจทำ ฉันจึงบอกเขาไปว่า ให้เลือกสิ่งที่เขาคิดว่าทำแล้วสบายใจเถิด ฉันโง่ไหมที่บอกเขาไปอย่างนั้น แทนที่จะให้เขาเก็บเงินเพื่ออนาคตของเรา
เขาอยู่ไกลฉันเหลือเกิน เกินกว่าที่ฉันจะช่วยอะไรได้มากกว่านี้ นาทีนี้ฉันทำใจได้แล้วว่าคงจะนานสักหน่อยกว่าเราทั้งสองจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน สำหรับฉันไม่ต้องการสิ่งใดมากนัก เพียงแค่ได้ยินว่าเขาอยู่ดีมีสุขฉันก็สุขใจแล้วจริง ๆ
คงมีก็แต่เวลา ที่จะเป็นเครื่องพิสูจน์ความมั่นคงของเราทั้งสองว่ามีมากเพียงไหน ได้แต่หวังว่าฟ้าที่พาเรามารู้จักและรักกันแล้วคงจะไม่ใจร้ายทำลายความสัมพันธ์เราสองเท่านั้นเอง เอาใจช่วยฉันด้วยนะความว่างเปล่า
รักเธอเสมอ
นีน่า
| Create Date : 03 มีนาคม 2548 |
| Last Update : 3 มีนาคม 2548 1:06:26 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 170 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ  ) วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:9:04:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ปฐมบท...
ก่อนอื่นเลย ยู่ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเมียงมองในบล็อคอันแสนเวิ้งว้างของยู่ค่ะ
ก่อนหน้าที่ยู่จะมีบล็อคของพันทิพย์ ยู่ใช้บริการ Webblog ของฝาหรั่งอ่ะ ก็ดีนะ แต่ต้องพิมพ์เป็นภาษาปะกิด ภาษาไทยก็ได้ แต่ส่วนมากฝรั่งมันอ่านกัน ที่ได้ใช้เว็ปนั้นก็เพราะเจ้าเพื่อนตัวดีแนะนำมา
ทีนี้ก็อยากใช้ภาษาพ่อแม่ตัวเองบ้างจิ ยู่เสาะแสวงหาไปหลายสำนักเหมือนกัน จริงๆ ไดของสนุกก็น่ารักดี แต่ดั๊นจำล็อคอินตัวเองไม่ได้แล้ว กอรปกับช่วงนั้นพันทิพย์กะลังโปรโมทเลย ก็เลยสมัครซะ แบบว่า เอาก็ได้ อะไรประมาณเนี๊ยะ
แรกๆ ก็วางแผนซะดิบดีว่าจะเอานิยงนิยายที่คิดไว้ในหัวขะหมองกระจิ๋วหลิวนี้มาลง แต่ก็อ่ะนะ แป๊ก...!
เพราะความขี้เกียจของตัวเองนี่แหละ น้องๆ หนูๆ ที่แวะเข้ามาอ่านจำไว้นะคะ ความขี้เกียจเป็นภัยต่อตัวเอง
แล้วไอ้เรื่องบ๊องๆ ที่เอามาใส่ไว้อ่ะ เป็นเรื่องที่เขียนไว้เป็นเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ อ่านๆ ดูแล้วก็หดหู่ดี เพราะตอนนั้นมันหดหู่จริงๆ แล้วเวลายู่หดหู่ ยู่ก็ชอบเขียน แต่โชคดีที่หดหู่ไม่มาก เรื่องก็เลยมีน้อย ทีนี้ไม่เอาแล้ว ไม่เอาเรื่องหดหู่แล้ว แต่จะเป็นเรื่องประจำวันบ้างดีกว่า เผื่อต่อมติสที่มีอยู่จะผลิดอก ออกผลเป็นนินายอย่างที่ได้ตั้งใจไว้
ทั้งนี้และทั้งนั้น ยู่ก็ขอฝากบล็อคติ๊งต๊องของยู่ไว้ในอ้อมใจของมิตรรักนักอ่านที่หลงเข้ามาด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ยู่ อยากลี้
ป.ล. ตอนนี้ยังแต่งไม่ค่อยเป็นอ่ะ ไว้แต่งเป็นเมื่อไร บล็อคยู่คงมีอะไรฟู่ฟ่าบ้างนา
(เหอะๆๆ ชาตินี้จะมีวันนั้นที่บล็อคยู่จะฟู่ฟ่ามั้ยอ่า สงสัยจริงๆ)
คำเตือน:~ ข้อความและภาพที่อยู่ในบล็อคนี้ถือเป็นลิขสิทธิ์ของข้าน้อย (ในอนาคตมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ) หากผู้ใดนำไปใช้โดยไม่ขออนุญาติหรือแจ้งให้ทราบก่อน ขอให้ชาตินี้ไร้คู่ แฟนทิ้ง สามี/ภรรยาไปมีชู้ (แช่งไว้ซะเลย) ...เพี้ยง...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
จ๊ะเอ๋ๆๆ
เรามาหม่ำมื้อเช้าด้วยน๊า
คิดกะถึงเสมอ แม้จะไม่ใด้ว่างเล่นด้วย ^^