BlogGang.com : : เด็กปูน - ประสบการณ์ขึ้นรถเมลล์ในเกาหลี(ไม่เอาอีกแล้ว)

ประสบการณ์ขึ้นรถเมลล์ในเกาหลี(ไม่เอาอีกแล้ว)

นั่งรถไฟไปทำงานเนี่ยะช่างน่าเบื่อซะจริง ๆ เลย มองไม่เห็นทิวทัศน์ใด ๆ เลย มีแต่ความมืด สนิทแต่จะว่าไปมันก็มีช่วงที่ขึ้นมาบนบกบ้างอ่ะนะ แต่ก็เป็นแค่ช่วงสั้น ๆ วิวเดิม ๆ ว่าแล้วก็เกิดไอเดีย บรรเจิดลองนั่งรถเมลล์กลับบ้านบ้างดีกว่า เปลี่ยนบรรยากาศเผื่อจะได้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้างเย็นนี้เลยเป็น ไรไปอย่ารั้งรอ จะเสียเพลาไปโดยมิใช่เหตุ
แต่ปัญหาก็คือต้องเดินไกลเล็กน้อยถึงปานกลางเพราะว่าไอ้จุดขึ้นรถเนี่ยดันไปอยู่ซะนู่นเลยต้นน้ำ Cheonggyecheon ส่วนที่ทำงานของกระผมก็อยู่แถว ๆ ตึก Jongno ไม่เป็นไรอยู่ที่นี่ใคร ๆ ก็ เดินกันทั้งนั้นจะกลัวไปใยลุยโลด

รถเมลล์ที่วิ่งจากแถว ๆ ที่ทำงานไปยัง ilsan ก็มีอยู่แค่สายเดียวคือสาย 1000 ยืนรออยู่สัก พักรถก็มาเทียบท่าพอดีเป๊ะ ไม่ได้แน่นสักเท่าไหร่แต่ก็ไม่มีที่ให้ยืนทำไมอ่ะเหรอ ก็ที่ยืนมันแคบชะมัด เลยแล้วจะยืนยังไงเนี่ย รถเริ่มออกตัวแล้ว เหวอ.......................อะไรเนี่ยคุณพี่ท่าน จะรีบไปตามเมียหรือไงครับค่อย ๆ ก็ได้ผมไม่ได้รีบร้อนขนาดน้าน เหมือนมันจะฟังเราไม่รู้เรื่องแฮะ (ก็แน่หล่ะทำอย่างกะเอ็งพูดเกาหลีได้อย่างนั้นแหล่ะ) เวรล่ะสิ สงสารคนยืนนิดนึงครับพี่ พอหันไปดู รอบข้างทำไมเค้าไม่ทำหน้าตระหนกตกใจอย่างเราเลยวะ หือ..........หรือว่ามันขับอย่างนี้เป็น ปกติอยู่แล้ว เอ้าเป็นไงเป็นกันครับพี่ยาวเลย ยาวเลย เฟี้ยว บรืน.. ฟ้าวววววว เฮ้ยทำไมคราวนี้ มันฟังรู้เรื่องล่ะวะ ฮือ ฮือ

หากว่านึกไม่ออกว่าคนขับรถที่นี่เป็นไงกรุณาจินตนาการถึงรถเขียว สาย 4 บ้านเราเลยครับถอดแบบมาเป๊ะเลย ปาดซ้าย ปาดขวา ปาดหน้า ปาดหลัง(อันนี้ปาดยังไงหว่า) โฉบเฉี่ยวไปมา เจอไฟแดงก็เบรคเอี๊ยดแบบฉิวเฉียด โอ้แม่เจ้าช่วยลูกด้วยยังไม่อยากเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่เกาหลีนะ กรรมของตูจริง ๆ ฮือ ฮือ คราวหน้าไม่ต้องเปรี้ยวเลยเอ็ง นั่งรถไฟต่อไปเหอะ ปลอดภัย ตรงเวลา ประหยัดตังค์

คนเกาหลีขับรถได้ค่อนข้างน่ากลัวมาก ๆ ไม่ต่างจากพี่ไทยของเราเลย แถมยังมีความมั่นใจในการขับรถของตัวเองแบบสุด ๆ ในขณะที่ผมยืนอยู่ข้างถนนก็แลเห็นรถเก๋งสีขาวคนนึงพร้อมกับมีป้าคอยควบคุมการเคลื่อนที่ของพาหนะคันนั้นอยู่ ป้าก็ไม่รู้ไม่กินยาไรมาขับเข้าปาดจอดรถได้อย่างมั่นใจมาก จนผมเองที่ยืนอยู่ยังแอบชมในใจ โห ป้าแกมั่นดีเนอะ ชมยังไม่ทันขาดคำ แคร่ก.......เอาเข้าแล้วไงครับกันชนฟาดกับบาทวิถีเข้าให้แล้ว แต่เอ๊ะหน้าป้าแกไม่สะเทือน หรือใยดีไรเลยสักนิดจะว่าไม่ได้ยินก็ไม่ใช่ เพราะป้าแกก็เปิดกระจกอยู่นี่นา อืม ๆ แจ่มจริง ๆ ยกนิ้วให้เลยจะขับรถไปไหนช่วยบอกด้วยนะ จะได้ไม่ผ่านไปแถวนั้น
อีกเรื่องเพิ่งสังเกตุนะครับว่าเกียร์ถอยหลังสำหรับรถที่เกาหลีเนี่ยเค้าเอาไว้ใช้ตอนถอยเข้าซองเท่านั้น ทำไมน่ะเหรอครับ ก็หลายครั้งที่ผมเห็นรถสองคันจอดประจันหน้ากันอยู่บนถนนแคบ ๆ ต่างคนต่างไม่ยอมซึ่งกันและกัน ค่อย ๆ เดินหน้าใส่ลูกเดียวเลย แบบว่าเหลืออีกเซ็นเดียวก็ชนแล้วอ่ะมันก็ยังขับต่อไปซะอย่างนั้นอ่ะ ไม่ได้เจอแค่ครั้งเดียวนะครับหลายครั้งมาก ๆ โอยปวดกะบาล
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะคนเกาหลีก็ยังมีน้ำใจอยู่บ้างเมื่อเทียบกับคนไทย เพราะเวลาที่ผมเดินข้ามถนนเล็กที่ไม่มีไฟแดงเนี่ยก็จะจอดให้เลยนะแบบว่าไม่ต้องรอให้ผมโบกไม้โบกมือขอทาง หรือแม้แต่แค่ทำท่าว่าจะข้ามถนนคุณพี่ก็จอดให้แล้ว น้ำใจงามดีแท้เลย น่าตบรางวัลให้จริง ๆ แต่ทำไมตอนที่ตูข้ามไฟแดงแบบว่าอยู่เกือบ ๆ จะถึงทางเดินแล้วแต่พอดีว่าไฟดันเขียวให้รถวิ่งซะแล้วด้วยความเป็นคนดีเราก็วิ่งใหญ่เลย แต่เหมือนจะไม่ทันใจมันแฮะมันบีบแตรไล่ใหญ่เลย เออรู้แล้วก็วิ่งอยู่นี่ไงเล่าจะบีบทำหอกหักอะไรใจร้อนไปได้ เหนื่อยนะเว้ยวิ่งข้ามถนนเนี่ย

เฮ้อ จะไปรอดมั้ยเนี่ย ประเทศที่แสนจะรีบร้อนกับคนเอื่อยเฉื่อยอย่างเรา

Create Date : 24 สิงหาคม 2551

Last Update : 24 สิงหาคม 2551 18:37:28 น.

4 comments

Counter : 815 Pageviews.