• จากปลายปากกาถึงรูปเล่ม
• เข้าครัวได้ตามใจฉัน
• ข้อความในใจที่คิดไว้เลยอยากเขียน
• เมื่อหัวใจอยากเดินทา่ง

[TVXQ] PD creation คุณกำลังคิดอะไรอยู่คะ คือเมื่อวานนี้วันที่ 2 เมษายน 2554... เป็นวันเปิดสมัครสมาชิกของ PD Member Card ครั้งแรก อยากบอกว่าเป็นครั้งแรกที่โคตรยุ่งยากเหมือนกัน คือแบบ...อยากบอกว่า การประชาสัมพันธ์ "ห่วยแตก" มาก บอกแค่ว่า "สมัครสมาชิกก่อน เลือกที่นั่งก่อนใคร โซนไหนก็ได้" แล้วเรทราคาสมาชิกมันก็มี   Platinum Member 5000 บาท ซึ่งแต่เดิมประกาศราคามา 9000 (ใครมันจะไปซื้อ) แล้วก็ลดมา 8000 แล้วก็ลดลงมาอีก อันนี้จะดูได้ทั้งคอนเสิร์ต Far East Movement /K-pop Charity part 1,2 ส่วนลดคอเสิร์ตเรน 30%    Gold Member 3500 บาท Far East Movement/K-pop Charity part 1,2 ส่วนลดคอเสิร์ตเรน15%   Silver Member 2000  K-pop Charity part 1,2 ส่วนลดคอเสิร์ตเรน 5%  (และคาดว่าเค้าปรับราคา 9000 มาเป็น 5000 โดยเอาส่วนต่างมาเป็นตรงนี้)   เหมี่ยวตื่นแต่เช้านะนั่งรถไปกทม คือแบบไปด้วยความรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ 1.วันนี้เป็นวันคอนเสิร์ตเจวายเจ ที่เหมี่ยวควรจะไป แต่เหมี่ยวไปไม่ได้ เพราะว่าเหมี่ยวต้องกลับมาขายของ คือเหมี่ยวปิดร้านไม่ได้น่ะ เพราะไม่ได้ทำคนเดียว 2.เหมี่ยวมีตังแค่ 2400 ในวันนั้น ค่าบัตร 2010 ค่ารถ 200 เหลือ 200 ไว้กิน มันทรมานนะสำหรับคนที่มาจากลพบุรีแล้วเข้าไปกทมเนี่ย ทั้งนอยด์ทั้งกังวลล เยอะมาก เหมี่ยวอยากไปดู JYJ แต่เหมี่ยวไม่มีตังไง แม้ว่าพี่หมอจะให้ยืมแต่มันไม่ใช่นิสัยเหมี่ยวนะ เหมี่ยวอาจจะโดนหลายคนด่าไปแล้วก็ได้ แต่เหมี่ยวมีเหตุผล ไว้บล็อกต่อไปจะเขียนว่า "เหตุผลที่เลือกไปคอน PD เพราะอะไร"   ทีนี้มาถึงตอนจองบัตรบ้าง เหมี่ยวเลือกสาขาเมเจอร์รังสิตนะเพราะคิดว่าคนน้อย ไปถึงตอนก่อน 10 โมง เหมี่ยวก็เลยไปเข้าห้องน้ำ แล้วกลับออกมา TTM ก็เปิด รู้ป่ะว่ามันวุ่นวายมาก พี่พนักงานให้กรอกข้อมูลลงในกระดาษ สักพักพี่เค้าก็เอาไปสมัคร หลังจากนั้นพี่เค้าก็บอกเที่ยงมาเลือกที่นั่งนะ เหมี่ยวสมัครแค่ Silver เพราะเค้าบอกว่า "เลือกโซนไหนนั่งตรงไหนก็ได้" โอเค...ไปกินข้าวไปหาไรทำ เที่ยงกลับมา เชื่อปะว่ากว่าจะได้จองที่นั่งอะปาไปบ่ายโมงเลยนะกว่าจะจองได้ พี่พนักงานก็ลองแล้วลองอีก แถมคนที่ไปซื้อบัตรเรนก็เยอะขึ้น คนมาสมัคร PD มีแค่ไม่กี่คนหรอก แต่การรอของพวกเรา้มันไร้จุดหมายมาก (ตอนกำลังด่าเนี่ยโฆษณาในทีวีก็ออกมาทันที) พอเปิดให้เลือกที่นั่งได้ โอ้ว เห็นผังแล้วจะเป็นลม มาดูผังกัน "ราชมังคลากีฬาสถาน" รอบด้านนน เวที 360 องศา     จะโทษว่าเป็นความผิดของเหมี่ยวเองก็ได้นะที่ "มองไม่เห็นว่าเค้าลงผังคอนไว้แล้ว" (สรุึปว่ากรูต้องนั่งเฝ้าเพจนั้นเพื่อรอการประกาศเนื่องจากไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!?) คือถ้าเห็นก่อนจะบอกว่า "เอา 5000 ก็ได้ แต่จ่ายวันอื่นนะ"  เหมี่ยวจองบัตรไปละ 2000 โซน E1G     ส่วนนี่คือหน้าตาของบัตรหลังจากการสมัครสมาชิก หลังจากการสมัครเรียบร้อยเสร็จสิ้นแล้ว  พวกเราทุกคนรวมพี่พนักงานด้วยบอกว่า "ทำไมยุ่งยากขนาดนี้" ใช่เหมี่ยวว่ามันยุ่งยากมากคือ...เปิดขายบัตรไปซะก็จบ!!!!!  ขออนุญาติบ่น(ด่า!!!) การประชาสัมพันธ์ห่วยแตกมาก ไม่เชื่อลองเปิดทีวีแล้วจะเห็นโฆษณาที่แบบ "เปิดให้สมัครเร็วๆนี้" (แล้วแม่งไม่ระบุห่าอะไรเลย) แต่จริงๆเปิดให้สมัครนานแล้ว และมากไปกว่านั้น ในเพจที่สร้างมาไม่เคยตอบคำถามคนที่ไปถามเลย แล้วทีี้นี้ใครมันจะไปรู้...แล้วคำพูดก็ไม่บอกให้ถูึก กำกวมตลอด ติดใจว่าทำไมต้องบอกแค่  "สมัครสมาชิกก่อน เลือกที่นั่งก่อนใคร โซนไหนก็ได้" (หรือว่ากรูผิดที่คิดว่าเมิงจะใจดีแบบว่ากูสมัครแค่ 2000 ได้ดูตรงไหนก็ได้แค่คอน K-pop) ทีนี้มาเรื่องต่อไปเรื่องการจองบัตร คือต้องไปจองที่บูืท Thaiticketmajor ทั้ง 12 สาขาเท่านั้น อยู่ต่างจังหวัดเมิงก็อดเลือกที่นั่งซะ คนอยู่สงขลาก็ไปดูข้างบนๆโน่น คนอยู่เชียงใหม่ก็ไปห่างเวทีไป คนมาจากขอนแก่นค่ารถค่าเครืองบินอีกสาระพัด มันไม่คุ้มค่าจองบัตรเลยจริงๆ สรุปคือเมิงจะเปิดให้แค่คนกทมดูใช่ไหมคะ? แคส เอลฟ์ ลักกี้เซเว่น ฮอตเทส ต่างจังหวัดไม่มี? คนต่างจังหวัดบ้านนอกไม่รู้จัก? ทำไมไม่เปิดขายบัตรไปเลยแล้วก็เปิดให้สมัครสมาชิกราคากี่้ร้อยก็ว่าไป ได้ส่วนลดเท่าไหร่ก็ว่าไป...หรือคิดแค่ว่ายังไงอิงกระแสเกาหลีเดี๋ยวก็มีคนมาสมัคร? ขอบอกว่าถ้าคิดจะเล่นกับแฟนคลับศิลปินเกาหลีคุณต้องทำการบ้านให้ดีนะ ดูได้เลยว่าคุณ "อิงกระแส" และไม่ได้ทำการบ้านมาก่อนเลย คิดดูนะมาเปิดให้จองที่นั่งวันคอน JYJ แถมวันที่ก้เพิ่งมีคอน MBC ไป งบประมาณแฟนคลับเกาหลีก็จะมีบ้างไหม? แถมเรื่องการเรียงลำดับศิลปิน...คุณควรจะเรียงตามความอาวุสโสนะ คือการประกาศรายชื่อน่ะ คุณควรจะดูด้วยว่าศิลปินคนไหน เดบิ้วต์ก่อน เดบิ้วต์หลัง ใครเป็นพี่ใหญ่ ใครเป็นน้อง แล้วในฐานะของแคสสิโอเปีย อยากบอกว่า "ช่วยให้เกียรติศิลปินเราหน่อย" โปรโมทหน่อยว่าเค้าจะมา รู้ค่ะว่าคุณเคยจัดคอนของ SJ มาแล้ว คุณก็คงคิดแค่ว่า คนเป็นเอลฟ์เยอะ? แต่คุณรู้ไหมว่าแคสก็เยอะเหมือนกัน เพียงแค่ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้ให้ความสนใจกับคอนนี้ เรารู้กันแล้วว่าโฮมินมา แต่เรามีคอน JYJ อยู่ ซึ่งเราต้องเดินหน้าตรงนี้ก่อน (ไม่รู้ว่าแม่งรู้เปล่าว่า JYJ มาจาก TVXQ)   คุณรู้หรือเปล่าว่าแคสอย่างพวกเราพลังเยอะขนาดไหน ไม่เชื่อลองหาดูโปรเจค W ในคอน MBC หรือ อภิมหาโปรเจคในคอน JYJ หรือพิมพ์คำว่า Cassiopeia ลงใน google ก็ได้ แล้วคุณจะเข้าใจ การทำการบ้านของพวกคุณแย่มาก โคตรแย่ แย่ที่สุด (ไม่อยากให้คำที่แรงกกว่านี้) คุณรู้หรือเปล่าว่า Elf กับ Cass เป็นพี่น้องกัน ถ้าพวกเรา รวมตัวกันต่อต้านเมือไหร่ คุณอาจจะตายได้นะ ขอบอก ขนาดน้องเอลฟ์ยังเคารพพี่แคสเลย รู้หรือเปล่าละ? หรือว่ารู้แค่ว่าจะเอาแต่เงิน...เรียงลำดับศิลปินหน่อย ศึกษาข้อมูลหน่อย...แล้วคุณจะได้รับความไว้วางใจจากพวกเรา เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาของเราคือการที่ทำยังไงก็ได้ ใ้ห้ศิลปินที่เราชอบมีความสุขที่สุด และพอใจมากที่สุด ไม่ใช่แบบนี้ เรื่องต่อมาผังคอน... โอโห้อภิมหามหึมาใหญ่มาก เปิด 360 องศา แต่การสมัครโคตรยุ่งยาก แล้วแบบนี้แฟนต่างประเทศจะสมัครยังไง จะทำยังไง เค้าก็มีปัญญามาดูที่เมืองไทยนะ เค้าก็มีปัญญาซื้อบัตรคุณนะ ให้สมัครสมาชิกแบบนี้ ให้ส่ง SMS แบบนี้แฟนต่างชาติทำยังไง? คิดแต่ว่าจะเอาเงินๆ แต่ไม่คิดถึงเรื่องนี้ ดูไว้เลยที่โล่งแบบนี้เยอะแน่ๆ ขนาดคอน MBC ยังโล่งเลย แล้วรู้ไหมพอที่โล่งเราเห็นใจศิลปินเค้าจะคิดยังไงละ คุณเคยคิดถึงตรงนี้ไหม พวกเราเป็นห่วงศิลปินของพวกเรามากนะ แล้วตอนวาดผังอะคิดหรือเปล่า สนามฟุตบอลนะ ไม่ใช่คอร์ดเทนนิส เวทีใหญ่ให้เดินซะขนาดนั้น ไหนจะเต้น ไหนจะร้องเพลงอีก เหอะๆ หวังว่าทำำเวทีใหญ่มา ใช้ได้แค่ตรงกลางเวทีนะ เปิดสนามรอบด้านอีก ก็จะเห็นที่ว่างรอบด้านเหมือนกันแหละ เพราะแฟนต่างประเทศมาสมัครไม่ได้ มาซื้อบัตรไม่ได้...เอาเถอะเดี๋ยววันนั้นจะเป็นยังไง สรุปคร่าวๆ - ต้องสมัครสมาชิกก่อน จะผ่านเวปก็ได้ที่ไทยทิกเก็ตเมเจอร์ - ต้องเดินทางไปเลือกที่นั่งเองที่บูทไทยทิกเก็ตเมเจอร์ทั้ง 12 สาขา - บัตร 5000 หน้าเวที 3500 ถัดมา 2000 บนสแตนชั้นล่าง ข้างบนที่ว่างคือแจกฟรี! แค่นี้จริงๆ แค่นี้!!!!!!!!!! พอเถอะเดี๋ยวยาว ก็ไปเจอกันที่หน้าคอนแล้วกันนะ เดี๋ยวเรื่องโปรเจคคงมีออกมากันน่ะ รอหน่อยคอน JYJ เพิ่งจบ แคสเหนื่อยนะ! เอารูปชางมินไปดูพลางๆก่อนแล้วกัน (ชอบมากชางมินถือธงชาติไทย!!! เขยประเทศไทยตรงทำแบบนี้ซิคะ) Credit : Angle Midori   edit @ 4 Apr 2011 00:03:13 by Lady CharisMAX   Create Date : 09 เมษายน 2554     Last Update : 9 เมษายน 2554 2:46:31 น. Counter : 764 Pageviews.   1 comment Share Tweet

I pray for this love to be true....Cassiopeia ฉันรักเธอ ฉันตั้งใจจะเขียนบล็อกนี้เพราะหลังจากกลับมาจาก MBC Korean Music Wave Live in Bangkok เพราะมันคือคอนเสิร์ตที่ฉันจะจดจำไปจนวันตาย มากไปกว่านั้น...มันคือวันที่่ทำให้ฉันรู้สึกว่า "ฉันดีใจที่ได้เป็นแคสสิโอเปีย" มีผู้คนมากมายชื่นชมพวกเรา...และศิลปินของพวกเรา แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะขอให้คำชื่นชมนั้น แปรเปลี่ยนเป็นคำอ้อนวอนที่จะทำให้ทั้ง 5 คนกลับมาอีกครั้ง และฉันก็เชื่อว่าแคสสิโอเปียอย่างพวกเราก็จะรอวันนั้นเช่นกัน ^^ คุณมองเห็นอะไรในภาพนี้ไหม? ถ้าคุณใช้แค่ ”ตา” มอง คุณก็จะมองเห็นแค่จุดไม่กี่จุดในภาพ แต่ถ้าคุณใช้ “ใจ” มอง คุณจะเห็นอะไรที่มากกว่านั้น เพราะฉันเห็นดาว “Cassiopeia” ทั้ง 5 ดวงบนนั้นไง และคุณเห็นอะไรในภาพนี้ไหม? ถ้าคุณใช้แค่ “ตา” มอง คุณก็จะมองเห็นแค่ชายหนุ่มหล่อ 5 คนในภาพ แต่ถ้าคุณใช้ “ใจ” มอง คุณจะเห็นอะไรมากกว่านั้น เพราะฉันเห็นความผูกพัน ความรัก มิตรภาพ และคำว่าเพื่อนของคนทั้ง 5 คนนี้ไง ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันใช้คำว่า “แคสสิโอเปีย” มากี่ปีแล้ว? เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะนับมัน ฉันรู้แค่เพียงว่าฉันจะใช้คำนี้ตลอดไป ฉันไม่เคยเสียใจเลยที่ได้เป็นแคสสิโอเปีย เคยมีคนบอกว่า “ถ้าทงบังชินกิคือตำนานของศิลปิน แคสสิโอเปียก็คือตำนานของแฟนคลับ” เพราะอะไร พวกคุณรู้ไหม? เพราะ...พวกเรารักกัน แคสรักทงบัง ทงบังก็รักแคส เราพร้อมที่จะเดินเข้าไปหากันเมื่อเห็นสีเสื้อสีแดง และคำว่าแคสสิโอเปียที่แปะอยู่บนหน้าเรา เราพร้อมที่จะทำความรู้จักกันแม้ว่าเราจะเรียกกันและกันว่าคนแปลกหน้า เรามาจากหลายที่หลายทาง ต่างครอบครัว ต่างสังคม ต่างอาชีพ ต่างฐานะ แต่... ที่เรามีเหมือนกันคือความรัก ความรักที่เรามีต่อ “ทงบังชินกิ” เรารักทั้ง 5 คน ไม่ว่าเค้าจะเป็นใคร ไม่ว่าเค้าจะทำอะไร เพราะเราคือแคสสิโอเปีย ที่มีดาวห้าดวงอยู่บนท้องฟ้า คนเป็นแคสสิโอเปียจะเป็นเมนทุกคนในทงบังชินกิ แต่เราจะมี “อภิมหาเมน” ส่วนตัวอีกต่างหาก แต่ชอบแค่คนเดียวก็อย่ามาพร่ำเพ้อโอเว่อนัก เพราะแคสสิโอเปียจริงๆเค้าไม่ทำกันหรอก (by @ibanezgirll) กลุ่มแฟนคลับที่ใหญ่ที่สุดในโลก...เพราะเรารักกันมากที่สุดในโลก กลุ่มแฟนคลับที่เป็นตัวอย่างให้กับแฟนคลับศิลปินรุ่นน้อง...เพราะเรามีน้ำใจ กลุ่มแฟนคลับที่สร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้ศิลปินได้ทุกอย่าง...เพราะเราทำด้วยหัวใจ กลุ่มแฟนคลับที่ร้อนแรงที่สุด...เพราะเราไม่เคยทำใครก่อน พวกเราชื่อ: แคสสิโอเปีย เกิดเมื่อวันที่: 26 ธันวาคม 2003 สีของพวกเราคือ: สีแดง ความสามารถพิเศษของพวกเราคือ: สร้างความประทับใจให้ทงบังชินกิดู ที่อยู่ของพวกเราคือ: ทุกที่บนโลกใบนี้ ภาษาที่พวกเราใช้ คือ “ภาษาใจ” เพลงที่พวกเราชอบคือ: “ทุกเพลงของทงบังชินกิ” จะมีแฟนคลับสักกี่คนที่พร้อมจะเดินเข้าไปหากันและทำความรู้จักกัน ทั้งที่ปกติไม่เคย เพียงเพราะคุณได้เห็นเสื้อสีแดง และสัญลักษณ์ที่แสดงความเป็นดวงดาวของพวกเรา จะมีแฟนคลับสักกี่คนที่พร้อมจะทำโปรเจคใหญ่ๆเพื่อบอกกับศิลปินที่รักว่า เรายังอยู่ตรงนี้ เรายังรักคุณอยู่ตรงนี้ เรายังเป็นดวงดาวของพวกคุณอยู่ตรงนี้ และพร้อมที่รักคุณตลอดไป จะมีแฟนคลับสักกี่คนที่พร้อมจะดีใจเมื่อเห็นใครชมศิลปินที่เรารัก เสียใจเมื่อเห็นศิลปินของเราเสียใจ ร้องไห้ไปพร้อมกับศิลปิน ร้องไห้เมื่อเห็นเขาสามารถยืนสง่าอยู่บนเวที เต็มใจจะตะโกนอังกอร์ออกไปให้สุดเสียงทั้งที่น้ำตาของตัวเองก็ไหลไปด้วย จะมีแฟนคลับสักกี่คนที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานและเรียนหนังสือไปด้วย เพื่อให้ได้เจอกับศิลปินที่ตัวเองรัก ตั้งใจเรียนภาษาที่ไม่ใช่ภาษาบ้านเกิด เพียงเพราะอยากจะเข้าใจเนื้อเพลงของพวกเรา และสื่อสารกับพวกเขาได้ จะมีแฟนคลับสักกี่คนที่มองตาศิลปินก็รู้ไปถึงหัวใจ ไม่ใช่แค่รักแค่หลงไหล แต่เราเข้าใจและรู้ดีกว่าศิลปินของเราเป็นอย่างไร ถ้าไม่ใช่พวกเรา...แคสสิโอเปีย... กิเนสบุ๊คไม่ได้ทำผิดพลาดหรอก แต่เพราะเค้าสัมผัสได้ถึงความมหัศจรรย์ที่พวกเรามีต่างหาก พวกเราไม่ใช่แค่ตำนาน แต่พวกเราเป็นตลอดกาล และตลอดไป แคสสิโอเปียจะเป็นดวงดาวที่อยู่เคียงข้าง “ทงบังชินกิ” ตลอดไป และฉันก็ไม่เคยเสียใจเลยที่จะบอกออกไปว่า “ฉันรักเธอแคสสิโอเปีย” สุดท้ายนี้...อย่าถามพวกเราเลยว่า ทั้งหมดที่พวกเราทำไปเพื่ออะไร? เพราะเหตุมากมายที่เราอยากจะทำมันมากกว่าที่เราจะอธิบายให้ใครฟังได้ มีแต่แคสกับทงบังเท่านั้นที่มองตากันแล้วเข้าใจ อย่ามาว่าพวกเราเลยว่าการรอคอยให้ทั้ง 5 คนกลับมาของพวกเรามันไร้สาระ ตราบใดที่คุณไม่ได้เป็นพวกเรา ตราบนั้นคุณก็จะไม่มีวันเข้าใจ ความรักของแคสกับทงบังมันเป็นมากกว่าศิลปินกับแฟนคลับ แต่เราคือส่วนหนึ่งของกันและกัน คือหัวใจของกันและกัน ไม่มีทงบังไม่มีแคสสิโอเปีย ไม่มีแคสสิโอเปียก็ไม่มีทงบังด้วยเช่นกัน ถ้าคุณใช้ "ตา" มอง คุณก็จะเห็นรูปลักษณ์ภายนอก แต่ถ้าคุณใช้ "ใจ" มอง คุณก็จะเห็นและเข้าใจพวกเราทุกอย่าง Cassiopeia & TVXQ is forever....   Create Date : 16 มีนาคม 2554     Last Update : 23 เมษายน 2554 0:15:03 น. Counter : 447 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน... มีไม่กี่ครั้งที่เพลงหนึ่งที่สามารถทำให้คนบางคนน้ำตาซึมแทบทุกครั้งที่ได้ยิน หลายคนอาจจะบอกว่ามันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ หลายคนอาจจะบอกว่าเราคิดมากไปเอง แต่ไม่มีใครรู้เลยว่ามันไม่ใช่ทุกครั้งและทุกเพลง จากวันนั้นถึงวันนี้หนึ่งปีกับความเดียวดาย...กับวันที่ฉันต้องตัดใจทั้งที่ยังรัก ฉันได้แต่คิดว่า จากกันวันนี้ดีกว่าจะต้องมาจากกันเพราะเกลียดกัน ฉันรู้สึกเหนื่อยมาก เหนื่อยจนอยากจะหยุดพัก แต่หลายครั้งที่ฉันฝืน ฝันหัวใจตัวเองเพียงเพราะอยากให้เค้ามีความสุข แต่ในความเป็นจริงแล้วเค้าอาจจะไม่เคยรับรู้อะไรเลยก็ได้ ตอนนั้นฉันตั้งใจว่าฉันจะรักให้ดีที่สุด ฉันจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยกับความรักครั้งที่ผ่านมา แต่ฉันก็ได้เรียนรู้ว่า ความรักมันทดแทนกันไม่ได้ ฉันไม่อาจปฏิเสธหลายคนว่าฉันไม่ได้รักเค้าแล้ว เพราะหลังจากวันนั้นเหมือนว่าหัวใจของฉันปิดตาย ฉันรู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากจะเริ่มต้นใหม่กับใคร แม้ในเวลานี้ที่เรื่องราวผ่านพ้นมาเป็นปีแล้ว ฉันก็ยังไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นจริงๆ ฉันเคยเชื่อว่าพรหมลิขิตมีจริง แต่ตอนนี้อาจจะไม่ใช่แล้ว... หรือฉันยังผูกหัวใจไว้กับเค้าคนนั้น? ฉันยังคิดถึงเขา ยังแอบรับฟังเรื่องราวของเค้า ทั้งที่ฉันเป็นคนตัดสิ้นทุกหนทางเอง ฉันลืมเรื่องราวที่เค้าทำกับฉันไว้ และเลือกที่จะจดจำเรื่องดีๆ ไว้นั่งยิ้มคนเดียวเวลาที่คิดถึง "เธอคือช่วงเวลาที่ดีที่สุด แต่ทุกๆอย่างต้องหยุดไว้เพียงแค่นี้" ฉันยังอยากรู้ว่าเค้าจะจำฉันได้ไหม ถ้าเราสองคนบังเอิญเจอกันในที่ใดที่หนึ่งจะเป็นยังไง เค้าจะรู้สึกผิดต่อฉันบ้างไหม ที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้ฉันเสียใจ ถ้าเราสองคนบังเอิญเจอกัน เค้าจะพูดคุยกับฉันไหม เพราะสิ่งที่ฉันต้องการที่สุดคือขอแค่...ได้จำไว้ว่าเราเคยรักกัน ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเพลงนี้ไม่ว่าจะที่ไหน มันเหมือนกับเป็นเครื่องหยุดเวลาของฉัน ฉันเคยไปดูคอนเสิร์ตที่เขาใหญ่ กับผู้คนมากมายนับหมื่น แต่...ในไม่กี่นาทีของเพลงนี้ ฉันกลับรู้สึกว่ารอบกายไม่มีใคร ฉันตะโกนร้องเพลงนี้ไปอย่างสุดเสียง พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย หรือแม้แต่ในห้องส่งที่ฉันทำงานอยู่... มีคนฟังขอเพลงนี้เข้ามา ฉันก็ต้องเปิด พอเพลงขึ้น... มันเหมือนมนต์สะกด...ฉันจะหยุดทำทุกอย่าง และฟังเพลงนี้ บางครั้งก็น้ำตาไหล บางครั้งก็น้ำตาซึม ขอบคุณนะสำหรับช่วงเวลาหนึ่งในชีวิต ขอบคุณที่ทำให้ได้รู้จักอะไรใหม่ๆ ขอบคุณที่ "ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน" แต่แม้ว่าจะยังคิดถึงเธอมากแค่ไหน ฉันก็ทำได้แค่นั้น เพราะฉันเลือกแล้วที่จะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ ฉันจะไม่ขอให้เรากลับมาคบกันอีกครั้ง เพราะถ้าขอได้ฉันก็คงไม่ต้องการ แต่ฉันอยากจะขอแค่ว่า "ให้เธอได้จำเอาไว้ว่าเราเคยรักกัน..."   Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2554     Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2554 0:43:34 น. Counter : 485 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เมื่อกำแพงของความรักของฉันหนาขึ้น ฉันจำได้ราวๆว่า มีประโยคหนึ่งพูดถึงความรัก "ความผิดพลาดจากความรัก จะทำให้เรารอบคอบมากขึ้น" ฉันคิดว่ามันเป็นจริงๆนะ... ฉันเคยผิดหวังและเจ็บปวดที่สุดครั้งหนึ่งมาก่อนแล้ว อาการของคนที่ผิดหวังกับความรัก จนต้องหาที่พึ่ง และยากเกินจะเยียวยารักษา กลายเป็นคนป่วยคนนั้น แต่ไม่นานหลังจากนั้นมันก็สร้างนักเขียนหน้าใหม่คนนึง บนโลกนิยาย...ฉันทำไปเพราะคิดว่า ฉันจะต้องได้ดี จนคนนั้นๆเอื้อมไม่ถึงฉัน...และตอนนี้ฉันก็ทำได้แล้ว ฉันควรจะยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง... แต่เวลาผ่านไปสักพัก...ฉันใช้ชีวิตสนุกมากกับความรัก และความเจ้าชู้ส่วนตัวที่มี  มีผู้คนมากมายวนเวียนเข้ามาในชีวิตของฉัน บางคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนเข้ามาอยู่สักพักแล้วก็ไป ดูเหมือนฉันจะเข้มแข็งมากเลยใช่ไหม?... แต่มันยังไม่ใช่ เพราะมันยังไม่เท่ากับตอนนี้ที่เป็น ความเจ็บปวดแบบเดิมย้อนกลับมาหาตัวฉัน ครั้งนี้อาจจะไม่มากมายเท่าครั้งก่อน แต่รอยแผลเป็น เมื่อกลับมาเป็นแผลอีกครั้ง ฉันว่ามันเจ็บปวดและรักษายากกว่าอีกนะ ฉันให้คติกับตัวเองว่า กับคนนี้ฉันจะไม่ทำให้เป็นเหมือนเก่า ฉันพยายามจะหลีกและเลี่ยงสิ่งเดิมๆ ที่ฉันคิดว่ามันทำให้ความรักครั้งก่อนแตกสลาย ฉันคิดและหวังไว้มากมายว่ารักครั้งนี้ต้องดีกว่า คิดว่าทุกอย่างลงตัวแล้ว คิดว่าอะไรๆก็เหมาะสม แต่สุดท้าย...ก็กลายเป็นบาดแผลซ้ำรอยเก่า มันทั้งเจ็บปวดและแค้นใจเต็มหัวไปหมด เจ็บ...ที่สุดท้ายประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอย ปวด...ที่ผิดหวังกับสิ่งที่คาดหวังทั้งหมด แค้น...ที่ถูกเหยียบย้ำหัวใจจนหมดความอดทน จน ณ วันนี้... วันที่ฉัน... ไม่พร้อมสักนิดสำหรับความรัก ฉันหันมาบ้าทำงาน ทำโน่นทำนี่ จนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน แต่มันก็มีความสุขกับสิ่งที่ได้มา ต้องขอบคุณความเจ็บปวดที่สร้างให้ฉันมีทุกวันนี้ได้ แต่รอยแผลบนหัวใจของฉัน ยังคงต้องการการรักษาอยู่ ฉันไม่รู้ว่ามันจะหายเมื่อไหร่ แต่ที่รู้คือตอนนี้มันยังไม่พร้อมจะเปิดมันอีกครั้ง ต้องขอบคุณหลายๆคนที่พยายามจะเปิดมัน และฉันก็ต้องขอโทษที่ฉันยังไม่พร้อม ฉันยังไม่พร้อมจะใช้หัวใจจริงๆ ขอโทษค่ะ... แต่มีสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า ความรักไม่ได้แย่จนฉันต้องปิดตายกับมัน ฉันเชื่อว่ายังมีคนอีกคนรอฉันอยู่... เรากำลังเดินอยู่บนวงกลมวงหนึ่ง ที่รอรอบหมุนของมันให้มันให้มาเจอกัน อีกไม่นานหรอกนะ... และถึงวันนั้นฉันจะได้มีความสุขกับมันสักที ณ ตอนนี้ ขอใช้เวลาเป็นยารักษาแผลใจก่อนนะ ไม่ได้อยากให้คนเก่ากลับมา... เพราะตอนนี้รู้แล้วว่า สองคนนั้นให้อะไรกับฉัน ขอบคุณที่ช่วยก่อกำแพงความรักของฉัน และทำให้ฉันรอบคอบกับมันมากกว่าเดิม   Create Date : 28 กรกฎาคม 2553     Last Update : 28 กรกฎาคม 2553 1:49:49 น. Counter : 295 Pageviews.   2 comment Share Tweet

~*นิยายรัก ถ้าไม่รักก็เขียนไม่ได้*~ เมื่อเธอเปิดฟังเพลงนี้ ฉันอาจไม่อยู่ข้างเธอ ไม่เห็นแววตาของเธอ ตอนที่ฟังรู้สึกเช่นไร ก็มีท่อนหนึ่งในเพลงนี้ ที่อยากให้ฟังมากมาย คือฉันรักเธอหมดทั้งหัวใจ...เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกแสนนาน วันหนึ่งฉันลองท่องอินเตอร์เน็ตไปเรื่อยๆ ในฐานะที่ฉันจัดรายการ วันนั้นจำได้ว่ามีคนขอเพลง "เพราะเธอ...เพราะเธอ" มา ซึ่งฉันไม่รู้จัก ก็เลยลองไปเสิร์ชหาดู ก็พบว่าเพลงนั้นมีชื่อ "เพลงเพราะ...เพราะเธอ" ที่จริงฉันไม่ได้ใส่ใจมันเท่าไหร่นัก  เพราะอคติค่ายเพลงนี้พอสมควร... แต่ด้วยความจำเป็นที่ต้องฟัง วินาทีแรกที่ได้ยินแค่ท่อนแรก น้ำตาฉันไหล...และรู้สึกว่าโดนใจจริง ใครจะรู้ว่ามีคนหนึ่งคนสามารถเขียนนิยายให้คนอีกคน โดยที่เค้าไม่รู้ตัวและคงไม่มีวันที่เค้าจะรู้ตัว ฉันเป็นนักเขียน มีหลายคนบอกให้ฉันเอาพวกเขาไปเขียน ฉันไม่สามารถทำได้...แต่สำหรับเค้า เขาไม่ได้ขอ...แต่ฉันเต็มใจจะเขียน บางทีเค้าอาจจะลืมไปแล้วว่าบนโลกนี้ยังมีฉันอยู่ แต่สำหรับฉัน...ฉันคงไม่ลืมเค้าแน่นอน เพราะเค้าถูกบันทึกลงในหนึ่งผลงานเขียนของฉัน งานเขียนที่เกิดมาจากความอยากเขียน ฉันหวังแค่ว่าสักวันหนึ่ง เค้าอาจจะมองเห็นมัน และหยิบมันขึ้นมาอ่าน เค้าอาจะชอบหรือไม่ชอบมันก็ได้ ฉันนั่งฟังเพลงนี้หลายรอบ วนไปวนมา แค่เพียงหลับตาก็นึกถึงเค้า... คืนนึงฉันนอนฟังมันไปเรื่อยๆ ความรู้สึกบางอย่างบอกให้ฉันเอื้อมมือไปสัมผัสรูปของเขา ที่ฉันตั้งไว้ในหน้าจอ ฉันร้องไห้ออกมาเหมือนระบายคำพูดมากมาย ฉันเคยมองว่ามันเป็นเรื่องตลก ที่ตัวละครในนิยายหลายเรื่องทำ วันนี้ฉันรู้สึกแล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องตลก แต่มันคือความรู้สึกของคนๆนึง ที่อยากจะได้พูดคุยกับคนอีกคนหนึ่งสักครั้ง และจะบอกเค้าว่ามีคำพูดมากมายที่ไม่ได้บอก ถ้ารู้ว่าวันนี้จะไม่มีโอกาสได้บอก ตอนนั้นที่เรายังรู้จักกันอยู่ ฉันคงบอกเค้าไปหมดแล้ว ฉันได้เรียนรู้ว่า การที่เราคิดถึงใครสักคน โดยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่และจะเป็นไปได้ไหมที่เราจะรู้จักกัน มันทรมานยิ่งกว่าการลาจากเสียอีก ฉันไม่มีโอกาสได้แก้ตัวอะไรกับเค้าสักคำ ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้พูดคำว่าขอโทษ ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิดไป ฉันเลยขอเขียนนิยายเรื่องหนึ่งให้เค้า และหวังว่ามันจะเดินทางไปถึงเค้าในไม่ช้านี้ พร้อมกับคำพูดอีกหลายล้านคำที่อยากจะบอกเค้า ถ้าฉันสามารถขอพรวิเศษณ์ได้หนึ่งข้อ... ฉันจะขอให้เค้าได้เข้ามาหน้านี้สักบรรทัดเดียวก็ยังดี มะเหมี่ยวคิดถึงพี่โอนะคะ  ป.ล.ฉันอาจจะผ่านเรื่องราวความรักมากมาย ผ่านความผิดหวังจนชินชา... แต่สำหรับเค้าคนนี้ เค้าคือคนที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า "ความรักไม่จำเป็นต้องได้รับอะไรตอบแทน"   Create Date : 24 กรกฎาคม 2553     Last Update : 24 กรกฎาคม 2553 2:13:56 น. Counter : 395 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com