Bloggang.com : กานท์ชญา - จบกันตั้งแต่วันนี้ ดีกว่าชีวิตนี้ต้องเกลียดกัน

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

จบกันตั้งแต่วันนี้ ดีกว่าชีวิตนี้ต้องเกลียดกัน

หนักใจและฝืนเท่าไม่ไหว ฉันทนมามากไป
อึดอัดใจมานานแสนนาน วันนี้ฉันขอเป็นฝ่ายไป
ไม่เหลือแล้วหัวใจ...ขอเป็นคนทิ้งเธอ

ฉันเป็นผู้หญิงที่ใจง่าย เป็นคนที่เธอเคยได้ใจ
เพราะความหวั่นไหวต้องทนอ่อนใจเพราะใจอ่อน
ต่อไปจากนี้ไม่มีแล้ว ไม่ยอมไม่ทนเหมือนวันก่อน
ฉันคงต้องเลือกไป จะมองว่าฉันเป็นคนใจง่ายก็ไม่แคร์

"ไม่มีใครทนเจ็บปวดไปได้ทั้งชีวิตหรอกนะ
...เราไม่ใช่โยคีนะเหมี่ยว มันก็แค่คนเลวๆคนนึง
เราต้องดีใจนะ ที่เราตัดมันออกไปชีวิตได้"
คำพูดของพี่หมอ พี่สาวที่ฉันรัก และเป็นกำลังใจให้ฉัน
...ในวันที่ฉันเลือกแล้ว

"พี่บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไปด้วยกันไม่ได้
มันไม่เหมาะกับแก แล้วถ้าแกยังฝืนต่อไป
ก็มีแต่แกคนเดียวที่เจ็บ"
คำพูดของพี่พิ้ง...พี่สาาวที่รักอีกคน
...ในวันที่ฉันเลือกแล้ว

"พี่รู้ว่าน้องพี่มันแลว แต่แกก็เป็นน้องพี่
พี่ก็ไม่รู้จะบอกแกสองคนยังไง
แต่ดีแล้วที่แกเลือกแบบนี้ แกต้องอยู่ได้นะเหมี่ยว
พี่จะอยู่ข้างแก...ยิ้มเข้าไว้"
คำพูดของพี่อุ๊ พี่สาวที่น่ารัก
...ในวันที่ฉันเลือกแล้ว

"ตั้งแต่ที่ฉันรู้เรื่องแกกับมันมา
ฉันก็ไม่เคยเห็นว่ามันจะทำอะไรให้แกเลย
หนึ่งเดือนแล้วนะที่ฉันเห็นแกร้องไห้มาตลอด
อย่าถามว่าแกผิดอะไร
แกต้องถามว่ามันเคยรักใครนอกจากตัวเองหรือเปล่า"
คำพูดของจอย ฝาแฝดของฉัน
...ในวันที่ฉันเลือกแล้ว

"ดีแล้วเหมี่ยว ที่มึงตัดสินใจแบบนั้น
ถ้ามึงยังอยู่กับมัน มึงก็จะมีแต่เสียใจ"
คำพูดของปาน...เพื่อนสนิทตั้งแต่ตอนเรียนโรงเรียนประจำ

"เราต้องใจแข็งแบบนี้แหละเพื่อน"
คำพูดของเหมียว...เพื่อนสนิทตั้งแต่ตอนเรียนโรงเรียนประจำ

และประโยคสำคัญจากคนที่สำคัญที่สุด...แม่
"ถ้าทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทนหรอกลูก
ดีแล้วที่หนูเลือกแบบนี้
เราควรจะเลือกคนที่เค้าดูแลเราด้วย
ไม่ใช่ให้เราไปดูแลเค้าฝ่ายเดียว
ความรัก...มันคือเรื่องที่คนสองคนต้องเกื้อกูลกัน
หนูตัดสินใจถูกแล้ว"

ทั้งหมดนี้คือส่วนหนึ่งของคำสำคัญในวันที่ฉันเลือกแล้ว
วันที่ฉันต้องตัดใจทั้งที่ยังรักเค้าหมดหัวใจ
แต่...ฉันคงทนอยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดทั้งชีวิตไม่ได้
2 อาทิตย์ก่อนหน้านี้ ฉันทำใจที่จะไม่พูดไม่คุยกับเขา
เพราะเขาเลือกจะทำแบบนั้นกับฉันก่อน
จนมาถึงวันสำคัญ เขาเข้ามาคุยกับฉัน
แล้วก็บอกฉันว่า เขาคบกับผู้หญิงคนนึงมาแล้ว 2 อาทิตย์
นั่นเท่ากับเวลาที่เราไม่คุยกัน
แต่แรกฉันก็พยายามคิดว่าเค้าคงล้อเล่น และยังให้อภัยเขาได้เสมอ
ฉันนึกย้อนไปก่อนหน้าที่เราจะไม่คุยกัน
เค้าบอกกับฉันว่า เค้ากำลังจะจีบสาวคนนึง
ไม่รู้จะติดหรือเปล่า...ฉันก็คิดว่าเขาอำฉันเล่นก็เลยไม่ได้ใส่ใจ
แต่เมื่อผ่านไปเขามาตอกย้ำเรื่อยๆ ฉันก็เริ่มจะหมดความอดทน
ข้อความที่ฉันเขียนระบายในบล็อกคราวก่อนนี้
คือสิ่งที่มาจากเบื้องลึกทั้งหมด
เพียงแต่ที่ฉันลบมันทิ้งไปเพราะคิดถึงเหตุผลว่า
ฉันควรจะให้เกียรติเขา...แต่ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ให้เกียรติฉันเลย

แต่แรกฉันก็พยายามคิดว่าคงไม่มีอะไร
จนกระทั่งฉันไปเจอรายชื่อนึงใน Facebook
เป็นชื่อของรุ่นน้องของเขา เรียนที่เดียวกัน
แล้วก็คงจะเรียน ป.โท ด้วยกันในเวลานี้
ที่ปวดใจมากกว่านั้นก็คือ เขาเคยบอกชื่อนี้ให้ฉันฟัง
ถึงตรงนี้ฉันกลับรู้สึกชาไปทั้งหัวใจ
เพราะฉันรู้จักกับคนๆนี้ แล้วก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้
ฉันไม่ถามเขาแล้วว่าใช่คนๆนี้หรือเปล่า
เพราะเขาจะไม่ตอบฉัน ที่ผ่านมาเขาไม่เคยบอกฉันเลย
ในสิ่งที่ฉันถามไป ขนาดถามเรื่องงานเขาก็ไม่ตอบ
จนถึงวันนี้ วันที่ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง
เพื่อไม่ให้หัวใจของตัวเองปวดร้าว
ฉันเข้าใจแล้วว่า อาการปวดหัวใจเป็นยังไง
ฉันจึงเลือกที่จะ โพสต์ข้อความบอกรักเขาใน หน้า Facebook
แล้วบอกกับเพื่อนว่า ถ้าเขาลบข้อความนั้น เท่ากับว่า
เขาไม่ได้รักฉันแล้ว...และหลังจากนั้นไม่นาน
เขาก็ทำแบบนั้นจริงๆ...เขาไม่ได้ลบคอมเม้นต์นั้น
แต่เขาลบฉันออกจากรายชื่อเพื่อนของเขา
ฉันตกใจมาก แต่ก็ยังฝืนยิ้ม แล้วแกล้งถามเขาไปว่า
"ถึงขั้นลบเลยเหรอ" เขาตอบฉันว่า
"มาโพสต์อะไรก็ไม่รู้ น่ารำคาญ"
"ถ้ารำคาญก็ลบกระทู้ได้นี่ ไม่เห็นต้องลบรายชื่อออกเลย"
เขาไม่ตอบอะไรฉัน หลังจากนั้นผ่านไปสักพักเขาก็บอกกับฉันว่า
"ถ้าทำแบบนี้อีกก็น่าดู" ฉันก็เลยถามกลับไป
"จะตีก้นเค้าเหรอ" เขาตอบฉันมาว่า
"มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องอธิบายอีกแล้ว"
ฉันหยุดนิ่งไปพัก แล้วหวนนึกถึงคำที่เขาบอกกับฉัน
"คิดว่าต่อเวลาไปก็เท่านั้น ยังไงแกก็ยังอ้วนเหมือนเดิม"
วินาทีนั้นฉันตัดสินใจแล้วว่า ฉันจะไม่ขอทนกับเขาอีกต่อไป
ในเมื่อเขาจะไปจากฉันเหตุเพราะฉันอ้วนขึ้น
หรือว่าเบื่อหน้าฉัน ฉันก็จะเป็นฝ่ายไปจากเขาเอง
คนเรามันจะรักกัน ขอสำคัญคือจิตใจ
และสิ่งที๋ฉันอยากจะบอกกลับไปก็คือ
"ต่อให้ยื้อเวลาไปเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันดีขึ้น"
หลังจากที่ฉันได้สติ ฉันจึงตัดสินใจบอกกับเขาไปว่า
"หนูก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะพูดกับพี่เหมือนกัน"
ฉันบล็อกเขาจาก msn แล้วก็ลบชื่อเขาออกจากทุกสิ่งทุกอย่างที่มี

โชคดีที่บ้านของฉันไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว
เพราะเขาไม่เคยมาที่บ้าน ไม่เคยซื้ออะไรให้ฉัน
ฉันโทรไปร้องไห้กับเพื่อน แล้วก็เล่าเรื่องราวระหว่างฉันกับเพื่อนให้ฟัง
นั่นทำให้ฉันรู้แล้วว่า สิ่งที่ฉันทำไปมันไม่ผิดอะไรเลย
เพราะนับจากนี้ ฉันก็จะมีอิสระมากขึ้น ไม่ต้องมากังวลว่า
เขาจะโทรมาหรือไม่ เขาจะทักใน msn มาหรือเปล่า
เขาต้องการอะไรจากฉันไหม แล้วก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน
ที่คิดว่าต้องหาเงินเพื่อเดินทางไปหาเขา...มันไม่จำเป็นอีกแล้ว
ที่ผ่านมา เขาให้อะไรกับเราบ้าง แล้วเราให้อะไรกับเขาบ้าง
มีแต่ฉันที่ให้ ในขณะที่เขา ไม่เคย

ฉันเลยคิดว่า...จบเสียวันนี้
วันที่ฉันยังรักเขา ยังจะดีกว่า ให้เราเกลียดกัน

รู้ว่าวันนี้ต้องเสียใจ
ดีกว่าทนอยู่ไปอย่างบอบช้ำ
อาจต้องใช้เวลาเนิ่นนานแต่ต้องทำ
ดีกว่าย่ำบนหัวใจที่ไร้ความหมาย

อยากให้รู้ว่ายังรักจนวันนี้
วันที่ฉันยอมเป็นคนใจร้าย
ความทรงจำที่มีไม่จางหาย
เหลือเพียงคนเดียวดายที่เคยเห็น

อาจต้องเจ็บต้องเหงาเพราะความรัก
แค่อกหักก็ใช่ว่ารักไม่เป็น
ต้องแข็งใจต้องทำใจให้เธอเห็น
ดีกว่าเป็นคนไร้ค่าในสายตาเธอ

Create Date : 04 มีนาคม 2553

Last Update : 4 มีนาคม 2553 21:33:21 น.

4 comments

Counter : 524 Pageviews.