iamZEON Blog : Comics , Anime และอีกสารพัดเรื่อง
|
||||
For anyone who is in love
For anyone who is in love
วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบ ก็คิดถึงคนๆ หนึ่งขึ้นมา คิดไปเรื่อยเปื่อย ตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกที่ไหน พบเธอครั้งแรกได้ยังไง เข้าไปคุยกับเธอครั้งแรกเมื่อไหร่ จนสุดท้าย ไปรักเธอได้อย่างไร คุณเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกไหม ที่คุณได้พบใครสักคนหนึ่ง แล้วคุณก็หลงรักคนๆ นั้นเข้าให้เต็มเปา คนที่เขามีชีวิตเป็นของเขา ซึ่งคุณก็มีชีวิตเป็นของคุณ แต่คุณกลับเอาชีวิตของคุณไปผูกพันกับชีวิตของเขา เขาจะเป็นสุขเป็นทุกข์ คุณก็เป็นสุข เป็นทุกข์ ไปกับเขาด้วย แถมจะทุกข์มากกว่าเขาซะอีก คนที่ไม่ใช่-ญาติ แต่คุณแคร์เขายิ่งกว่า-ญาติผู้ใหญ่-่บางคนด้วยซ้ำ คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณตายแทนเขาได้ ทั้งๆ ที่ชีวิตคุณก็มีแค่ชีวิตเดียว คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำมาหาเลี้ยงคุณ แล้วก็คน ๆ นี้อีกนั่นแหละที่ทำให้คุณนั่งคิดถึงเขาได้อย่างเป็นบ้าเป็นหลังทุก ๆ สองนาที ทั้ง ๆ ที่คุณไม่เคยคิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ ของคุณได้ถี่ยิบขนาดนี้ สำหรับผม ผมคิดว่ามันแปลก คนทั้งโลกมีตั้งหกพันกว่าล้านคน ทำไมผมถึงได้มาเจอเธอคนนี้อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ เหมือน ๆ กับที่ใครสักคนได้มาเจอกัน แล้วก็คบกันเป็นเพื่อน งั้นเรามาลองคิดกันดูเล่น ๆ ว่า ชีวิตนี้ตั้งแต่เกิดมา คุณเจอคนมาแล้วกี่คน อาจจะเป็นสิบ ๆ ล้านคน แล้วคนที่คุณได้พบ ได้เจอ มีกี่คนที่คุณเคยพูดคุยด้วย อาจจะมีเป็นล้าน ๆ มีสักกี่คนที่เป็นเพื่อนคุณ บางคนอาจจะเป็นร้อย บางคนอาจจะเป็นพัน ขณะที่บางคนอาจจะมีแค่สิบ หรือยิ่งกว่านั้นบางคนทั้งชีวิตอาจจะมีเพื่อนเพียงคนเดียว หรือไม่มีเลยด้วยซ้ำ แล้วในบรรดาเพื่อนนับสิบ ร้อย พันของคุณ มีกี่คนที่คุณเรียกว่าเป็นเพื่อนสนิท จำนวนมันน้อยลงทุกที อาจจะเหลือแค่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่ใช่ของแปลก แต่ถ้าใครมีเพื่อนสนิทเป็นสิบ ก็กลับเป็นของแปลกแล้ว บางคนคิดว่าเขามีเป็นร้อย ถ้าเขาไม่หลงตัวเอง เขาก็เป็นคนที่แปลกที่สุดในโลก แล้วในบรรดาคนที่คุณคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณ มีกี่คนที่คุณรู้สึกเหมือนกับที่ผมเกริ่นเอาไว้ในตอนแรก รับรองได้ว่าไม่มีโลกทั้งใบมีคนหกพันกว่าล้าน ไม่มีเพื่อนคนไหนที่คุณจะมีความรู้สึกแบบนี้เลย ทีนี้เราจะกลับมาหาคน ๆ นี้ คนเดิมที่ทำให้หัวใจคุณปั่นป่วน คุณเริ่มรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกหรือยัง ที่คุณได้มาพบมาเจอคนๆ นี้ หนึ่งในหกพันล้าน แต่ยังมีเรื่องที่แปลกกว่า ก็คน ๆ นี้อีกนั่นแหละ ที่ทำให้คุณรู้สึกมีความสุขที่ได้ดูแลเขา (โดยที่เขาจะเต็มใจให้ดูแลหรือเปล่าก็ไม่สน) คนที่ทำให้คุณต้องทำอะไรต่ออะไรตั้งหลายอย่างที่คุณ ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้มาเรียกร้องให้คุณทำ คนที่ทำให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ขอร้องสักนิด และที่แปลกที่สุดคุณกลับรู้สึกเจ็บปวด ถ้าคน ๆ นี้ ขอเป็น"เพื่อน"ที่ดีที่สุดของคุณ สำหรับผม ผมได้พบกับ คน ๆ นี้แล้ว ผมดีใจที่ได้ดูแลเธอ ดีใจที่ได้ทำเพื่อเธอ ดีใจที่ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอที่ทำให้ผม คนที่เกลียดการทำงานฝีมือทุกอย่าง ต้องมานั่งหัดทำการฝีมือ เธอที่ทำให้คนที่เกลียดการเรียนเป็นที่สุด จนครั้งหนึ่งคิดว่าจะไปทำนา กลับมาตั้งใจเรียน พยายามเรียนต่อให้สูงที่สุดเพื่อคน ๆ นี้ และสิ่งที่ดีที่สุดก็คือ เพราะเธอคนนี้ ทำให้ผมพยายามทำความดี เป็นคนดี ทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยขอร้องให้ผมทำอะไรเลย สำหรับผม ผมดีใจที่ผมได้พบกับเธอคนนี้ ดีใจที่ได้ยืนดูเธอมีชีวิตที่มีความสุข โดยที่ผมไม่สนใจว่าเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกัน และกัน ประเด็นของเรื่องนี้ ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่ผมอยากจะบอกว่า ถ้าวันหนึ่งคุณได้พบกับคน ๆ นี้ของคุณ คนที่เป็นหนึ่งในหกพันล้านสำหรับคุณ คุณก็ควรจะดูแล คน ๆ นี้ของคุณให้ดีที่สุด ไม่ทำให้เขา หรือเธอต้องเสียใจ เพราะนั่นคือสิ่งที่วิเศษที่สุด หรืออย่างน้อยก็เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องมานึกเสียใจภายหลังว่าคุณไม่น่าทำร้าย จิตใจของเขาเลย แล้วการที่คุณได้รักเขา แม้ว่าบางครั้งจะทำให้คุณเป็นทุกข์ เสียใจแทบเป็นแทบตาย แต่ถ้าคุณตัดความเห็นแก่ตัวของคุณทิ้ง ไม่คิดเพียงแต่จะครอบครอง คุณนึกถึงความรักที่คุณมีให้เขา คุณได้รู้สึกว่าวันนี้คุณรักเขาจังเลย คุณจะชอบความรู้สึกนี้อย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าการรักเพื่อที่จะรักเพียงอย่างเดียว จะเป็นสิ่งที่ทรมานที่สุดสิ่งหนึ่ง แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณทำได้อย่างสนิทใจ คุณรู้สึกว่าความสุขของการเป็นผู้ได้รัก ยิ่งกว่าความสุขของการถูกรัก คุณก็จะเป็นคนที่โชคดีที่สุด แล้วคุณก็จะรู้สึกว่าคุณมีความสุขมากที่สุดในชีวิต fw mail นิยายรัก
นิยายรัก
แสงไฟจากตะเกียงดูริบหรี่ โอนไหวตามสายลมหนาวที่พัดมาปะทะ หญิงสาวจับจ้องอยู่ที่เจ้าตะเกียงนั้นด้วนท่าที่ที่เขินอาย เธอมาที่นี่กับชายคนรัก ที่เพิ่งคบกันได้ไม่นานเขา และเธอมักจะมานั่งคุยกันที่ร้านนี้เสมอ "นัท มองพี่สิ มองอะไรตะเกียง" เคชายคนรักเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาสที่สงบเงียบ "แล้วจะให้เค้ามองอะไรล่ะมองคุณเหรอ " เธอทำหน้าล้อเลียนแก้เขิน "อ้าว....ก็งั้นสิ..." "รู้มั้ยว่านัทน่ารักมาก ตั้งแต่ครั้งแรกที่เค้าเห็นคุณก็รู้สึกชอบขึ้นมาทันทีไม่รู้ทำไมนะ" หญิงสาวเพียงยิ้มตอบไม่มีคำพูดใดๆ "เมื่อไหร่คุณจะรักเค้าบ้างนะ" "เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น" "รู้มั้ยตอนเด็กๆ มีคนเคยเล่านิทานให้ฟังเรื่องนึงเค้าชอบมากเลยละ" " อือ...อยากฟังจังเล่าให้ฟังหน่อยสิ"หญิงสาวพูดพลางคนนมปั่นในแก้ว "กาลครั้งนึงนานมาแล้ว....มีเมืองอยู่เมืองนึงเป็นเงืองที่ร่ำรวยมาก พระราชามีองค์ที่สวยงามมากจนเป็นที่หมายปองแก่ชายหนุ่มทั่วไป" "และหนึ่งในนั้นก็คือ..คุณ" นัทแทรกขึ้น "ไม่เอาอย่าแทรกซิ...เล่าต่อนะ" " พระราชาปกครองชาวเมืองอย่างปกติสุข แต่อยู่มาวันหนึ่งได้มีโจรสลัดเดินทางผ่านมาได้ยินถึงกิตติศัพท์ความงามขององค์หญิง และความร่ำรวยของเมืองนี้ จึงเกิดความอยากได้มาเป็นเจ้าของ เจ้าโจรสลัดจึงเข้าปล้นเมืองและชิงตัวองค์หญิงไป พระราชาเศร้าใจมาก จึงประกาศหาอัศวินหนุ่มที่มีความสามารถ มาช่วยกอบกุ้เมืองและให้สัญญาว่าถ้าใครสามารถปราบโจรสลัดนี้ได้ ก็จะยกสมบัติให้ครึ่งนึงพร้อมองค์หญิง เหล่าอ้ศวินที่มีฝีมือต่างก็เข้ามาอาสามากมาย แต่....ไม่มีใครสามารถเอาชนะเจ้าโจรสลัดได้เลย ณ ที่ชายเมืองได้มีช่างไม้คนหนึ่งได้ยินข่าวจึงอยากจะอาสาเข้าไปปราบโจรสลัด ชาวบ้านต่างก็คัดค้านความคิดของช่างไม้ว่าช่างเป้นความคิดที่แสนเขลา ช่างไม้หาได้ฟังไม่ กลับเดินทางเข้าไปในเมืองเพื่สู้กับโจรสลัด แต่อนิจจาช่างไม้ผู้เขลา ไร้ซึ่งฝีมือในการรบ มีเพียงมือสองข้างกับความสามารถทางด้านช่างไม้เท่านั้น กล้าที่จะหายสู้กับโจรสลัดผู้ร้ายกาจ สุดท้ายช่างไม้ก็พ่ายแพ้แก่โจรสลัดถูกตัดแขน ตัดขา กลับมาที่หมู่บ้านอนิจจาบัดนี้เขากลายเป็นคนพิการไป แล้วเขาไม่สามารถที่จะใช้แขนขาของเขาในการทำมาหากินได้ ช่างไม้ก็ได้แต่นั่งเศร้าในอยุ่อย่างนั้น" "จบแล้วเหรอ" นัทเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเคเงียบไปนาน "อือ..." "แต่เค้าอยากให้มีต่อนะ...เค้าเคยแต่งนิทานเรื่องนี้ตอนะ" "เอาสิเล่าๆๆ๐ "เค้าอยากให้มีนางฟ้าใจดีมาช่วยต่อแขนขาให้กับช่างไม้" เคหยุดพุดแล้วจ้องหน้านัทจนหญิงสาวเขินอาย "แล้วไงละ" "ไม่รู้ว่าจะมีนางฟ้าใจดีมาช่วยต่อแขนขาให้กับช่างไม้หรือเปล่า" "ไม่รู้สิถ้าช่างไม้ทำตัวดีๆ นางฟ้าใจดีก้จะช่วย" "เค้าช่วยแต่งนิทานเรื่องนี้ให้จบเอาใหม" เอาสิ" "นางฟ้าเกิดใจร้ายขึ้นมาไม่ช่วยต่อแขนขาใหกับช่างไม้เกเรนะสิ" กาลเวลาผ่านไป....เวลาระหว่างเขาและเธอก็หมดลง หญิงสาวกลับมาที่ร้านแห่งนั้นอีกครั้ง บัดนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่มีแสงตะเกียง..... ไม่มีเขา...ไม่มีลมหนาวที่คอยพัดแสงตะเกียง..... ไม่มีร้านนมอีกต่อไป.... หญิงสาวนั่งคิดถึงนิทานที่เขาแต่งขึ้น "เค้ามีตอนจบของเรื่องนี้แล้วล่ะ..." หญิงสาวพูดขึ้นมาคนเดียว " ช่างไม้เฝ้าอ้อนวอนนางฟ้าใจดีให้ช่วยต่อแขน ขา ให้ จนนางฟ้าใจออ่นยอมต่อแขน ขาให้ และให้กำลังแ่ช่างไม้ไปตีเมืองคืนมาได้และช่างไม้ได้ครองเจ้าหญิงสมใจ .... แต่นางฟ้ากลับต้องเศร้าใจ เมื่อนางฟ้าเกิดหลงรักช่างไม้แต่ช่างไม้ไม่สนใจ ทิ้งนางฟ้าให้อยู่คนเดียวและร้องไห้อยุ่อย่างนั้น ....เห็นใหมพอคุณได้ทุกอย่างสมใจแล้วคุณก็ทิ้งเค้าไปเหมือนกับช่างไม้.. .คุณเฝ้าวอนขอความรักจากเค้าขอให้เค้าช่วยรักษาแผลใจให้... แต่สุดท้ายคุณก็กลับไปหาเขา ทิ้งให้เค้าต้องอยู่ตามลำพังในโลกที่แสนโหดร้าย คุณใจร้ายมากรู้ใหม" " หญิงสาวซบหน้าลงกับมือรำไห้" fw mail ชีวิตที่ผันแปรไป
ชีวิตที่ผันแปรไป
ไม่รู้ว่าบทความนี้จะน่าสนใจหรือไม่ เพียงแต่อยากถ่ายทอดเรื่องราวในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต ให้กับใครอีกหลาย ๆ คนได้รับรู้ และลองใช้เป็นแนวทางในการใช้ชีวิตคู่ค่ะ เมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้วเราได้รู้จักผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่ง และในการพบกันครั้งแรกบอกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้แหละใช่เลย คนที่ฉันอยากจะฝากผีฝากไข้ คนที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่ใช่ผู้หญิงสวยอย่างที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนเป็น แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันเป็นและยึดถือมาตลอด ฉันรักผู้ชายทีละคน และทุ่มเทความรู้สึกให้กับเขาอย่างเต็มที่ เพราะฉันเชื่อว่าความรักสวยงามด้วยตัวมันเอง ไม่มีใครอยากเป็นตัวเลือกของใคร นับจากวันที่เราได้รู้จักกันมานั้น เรารดน้ำพรวนดิน และ เอาใจใส่ในความรักของเราตลอด เราไม่เคยอายที่จะบอกว่า ฉันรักเธอ แล้วเธอล่ะรักฉันไหม ทุกครั้งคำตอบที่ฉันได้รับ คือเขารักฉันมิเสื่อมคลาย และเมื่อเราสองคนเฝ้าทะนุถนอมในความรักเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงนับครั้งได้ว่า เราเคยทะเลาะกันบ้างหรือเปล่า ใช่เราเคยทะเลาะกันบ้างหรือเปล่าล่ะ เปล่าเลย เขามักจะสอนฉันเสมอว่าชีวิตคนเราสั้นนัก วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อวันนี้เรารักกัน ทำไมเราต้องมองแต่สิ่งที่ไม่ดีของกันล่ะ สิ่งดี ดี ที่เคยเกิดขึ้นหายไปไหน สร้างกันมาเป็นแรมปี จะหายไปในพริบตาเลยหรือ เขาให้เรามองแต่ข้อดีของกันและกันเสมอ เค้ามารับเราทุกครั้งหลังเลิกงาน เค้ามาช่วยเดินสายไฟที่บ้านให้ยามไฟดับ เราหิวเค้าซื้อแต่สิ่งที่เราชอบมาให้ทาน เราเหงาเค้าคุยโทรศัพท์กับเราตั้งแต่ค่ำยันดึก เราร้องไห้ เค้าหากระดาษมาซับน้ำตาให้ทุกครั้ง และฯลฯ และนั่นแหละคือเหตุผลของการที่ทำให้เรารักกันมาถึงกว่า 8 ปี บ่อยครั้งไม่ว่าจะเป็นหน้าเทศกาลหรือไม่ เค้ามักมีกลอนมาให้อ่านเสมอ แม้ว่ากลอนของเค้าจะไม่ได้ถูกฉันทลักษณ์ซะทีเดียว แต่ฉันก็รู้ว่าเขาพยายามที่จะถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ ซึ่งมันคงยากนะสำหรับคนที่เป็นวิศวกรเนี่ย บทกลอนของเค้าฉันมักท่องให้เค้าฟังด้วย เพื่อที่เค้าจะได้รับรู้ว่าฉันอ่านมันแล้วนะ อ่านบ่อยจนท่องจำได้เลยเห็นมั้ยล่ะ เราสานสัมพันธ์ที่ดีกันมาตลอด การสร้างสัมพันธ์อันดีนี้ฉันรวมไปถึงการเข้ากันได้กับครอบครัวของเค้าด้วยนะ เพราะรักเค้าก็ต้องรักครอบครัวเค้าด้วยสิ อย่าลืมว่าเค้าไม่ใช่คนรักของคุณคนเดียวหรอก ตลอดระยะเวลาแห่งการเดินทางแห่งความรักของฉันนี้ มันราบรื่นมาโดยตลอด เราไม่เคยมีความลับต่อกันเลยซักเรื่องเดียว เราไม่เคยโกหกกัน เราให้ความรู้สึกต่อกันในแบบพี่น้อง แบบเพื่อน แบบคนรักที่เราอยากร่วมชีวิตด้วย เรื่องราวของเราน่าจะลงเอยด้วยดีใช่มั้ย ใช่มันน่าที่จะลงเอยด้วยดี ... แต่เปล่า ... จุดจบแห่งความรักของเราคือการพลัดพรากจากลาอย่างไม่มีวันกลับของเค้า เค้าจากเราไปแล้วด้วยอุบัติเหตุเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง ... มันช่างเป็นสิ่งโหดร้ายที่สุดที่ฉันพบเจอในช่วงก่อนปีใหม่นี้ เค้าจากฉันไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับมา ... แต่ฉันไม่เคยเสียใจนะ เพราะตลอดเวลาเราคุยกันเสมอว่าถ้าการตายเกิดขึ้นไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว อีกลมหายใจที่เหลืออยู่ต้องอยู่ให้ได้ และฉันต้องอยู่ให้ได้ คนเราต่างก็เกิดมาต่างวาระเช่นกัน การตายก็ต่างกันเช่นนั้น แต่สิ่งที่ฉันภูมิใจที่สุดคือ ตลอดเวลาเราได้ปรนนิบัติกันอย่างดีที่สุด ได้ให้ความรู้สึกดี ดี ตลอดมา และฉันก็ขอบคุณเค้าที่เค้ารักฉันเป็นคนสุดท้ายตราบเท่าที่ลมหายใจเค้าไม่มีอีกแล้ว เรื่องราวที่ฉันได้บอกกล่าวนี้เพื่อที่จะบอกว่า สายน้ำไม่เคยไหลกลับ วันเวลาไม่สามารถย้อนมาได้ วันนี้ คุณได้ทำสิ่งดี ดี กับคนที่คุณรักแล้วหรือยัง คนเรามักนึกถึงคุณค่าของทุกสิ่ง เมื่อสายไปเสมอ อย่าให้เป็นเช่นนั้นเลยนะ มันไม่สามารถทำให้นาฬิกาเดินถอยหลังได้หรอก บทความขึ้นต้นแบบเรื่อยๆ แต่ถ้าคุณอ่านต่อ ไม่รู้ว่าคุณจะรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า ผู้หญิงคนนี้อาจจะพบเรื่องราวที่น่าสงสารสำหรับคนบางคน แต่เธอก็เป็นคนที่โชคดีในอีกมุมมองนึง จะมีสักกี่คนที่พลัดพรากจากคนรักได้โดยไม่มีความเสียใจ ผมพูดเสมอว่า ถ้าวันนี้เรามอบสิ่งดีดีให้คนที่เรารักได้เท่ากับความรักที่เรามีให้เค้า วันข้างหน้าเราจะไม่มีวันเสียใจเมื่อมีอะไรเกิดขึ้น หลายๆคนที่ผ่านเข้ามาในเวบนี้คุณยังเป็นคนโชคดี ตราบใดที่คุณยังมีเวลาและโอกาสที่จะทำในสิ่งที่คุณอยากทำ ด้วยการมอบความรักให้คนที่คุณรัก อย่างที่คุณอยากจะทำ... อย่าปล่อยให้ความเคยชินเข้ามากัดกร่อนความรู้สึกดีดีที่เราเคยมีให้แก่กัน fw mail ซึม เศร้า เหงา หงอย
ซึม เศร้า เหงา หงอย
ยืนอยู่ ณ จุดเดิม .... รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ อ้อมกอดที่อบอุ่นของเค้า ฉันช่างสุขใจ ยืนอยู่ ณ จุดเดิม .... ฉันทำให้ใครอีกคนหนึ่งข้างตัวเค้า เจ็บช้ำ เศร้าใจ ร้องไห้ ยืนอยู่ ณ จุดเดิม .... ฉันกลายเป็นเพื่อนที่ทรยศเพื่อน ฉันก้าวออกมา ..... จากที่เคยเข้มแข็ง กลายเป็นอ่อนล้า หาจุดยืนยากนัก ฉันก้าวออกมา .... เพื่อเค้าและคนของเค้า รวมทั้งเพื่อตัวของฉันเอง ฉันก้าวออกมา ..... ด้วยคิดแล้วว่า มันคือทางออกที่ฉันควรทำ และต้องทำ เวลายาวนาน สำหรับการตัดสินใจ เวลายาวนาน สำหรับการรักษาใจ เวลายาวนาน สำหรับการทำให้ " ชิน" fw mail **คนไกล**
**คนไกล**
ถึง...คนไกลตา อยากรู้จังว่าเธอจะคิดถึงกันบ้างไหม เมื่อจากกันแล้วเธอเป็นอย่างไร กระวนกระวายใจ เป็นเหมือนฉันบ้างไหมนะคนดี หรือไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอเลย หรือเธอรู้สึกเฉยๆกับการลาจาก เธอไม่เป็นไรเมื่อไม่มีคนเคียงข้าง เธอรู้สึกไม่อ้างว้างไม่อ่อนแอ หรือเธอรู้สึกอย่างไร อ่อนแอ อ่อนไหว หรือโหยหา คิดถึงคนไกลบ้างไหมเมื่อห่างตา โปรดบอกให้ฉันรู้สักนิดเถอะว่า เธอเองก็รู้สึกห่วงหาและอาทร .......เหมือนกัน fw mail |
iamZEON
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [?] ยินดีต้อนรับทุกท่านนะครับ ^^/ ข่าวสารการ์ตูนญี่ปุ่น กับเกี่ยวข้องอย่างภาพยนตร์-เพลง รายชื่อการ์ตูนออกใหม่-งานหนังสือ เรื่องทั่วๆไปทั้งในและนอกประเทศก็มีบ้าง
Group Blog
All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend              |
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
