iamZEON Blog : Comics , Anime และอีกสารพัดเรื่อง
|
||||
พ่อ...แม่...ลูก
พ่อ...แม่...ลูก
...เรื่องเล่า(ของเพื่อนผม)...ตีหนึ่งห้านาที ผมมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้วะ... ตีหนึ่งห้านาที ผมมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้วะ หน้าจอคอมพิวเตอร์ รอพ่อ-แม่กลับบ้าน ตะกี้พ่อโทรมา บอกว่า ไปส่งเพื่อนอยู่ เลยยังไม่กลับมา บอกอีก30 นาที จะกลับมาถึง ไอ้เราก็ง่วงๆ พ่อถามง่วงป่าว ไม่ต้องรอเปิดประตูก็ได้ ไม่ต้องล็อคไว้อย่างนั้นเอง เราก็อึกอัก ใจนึงจะง่วง ใจนึงจะไม่ง่วง งง ๆ อยู่ แต่นั่ง ๆ ไปนึกๆแล้วสะท้อนใจ......………….. Yesterday. 20.35 น. “ฮัลโหล ทำไมยังไม่กลับบ้าน พ่อบอกแล้วไงให้ดูแลแม่ตอนที่พ่อไม่อยู่ ขอแค่นี้เอง” “โธ่ พ่อ ขอออกมาแค่นี้เอง กินข้าว เดี๋ยวกลับ” 21.30 “อื้อ กินข้าว อยู่ เดี๋ยวกลับน่า...” 22.18 “อะไรเนี่ยยังไม่กลับอีก กินข้าวประสาอะไร ใช้ให้ดูแม่แค่นี้เอง แม่เค้าจะขึ้นนอนแล้ว จะให้ต้องรอเปิดประตูให้ลูกรึไง” “เหอะน่าพ่อดูบอลอยู่ กำลังสนุก ขอมีความสุขกับเพื่อนบ้างดิ” 22.57 “เมื่อไหร่จะกลับบ้านหล่ะ แม่เค้าขึ้นนอนแล้วนะ พ่อพึ่งถึงบ้าน” “อืมมมม...ขอดูบอลจนจบก่อนนะ ดูบอลกับเพื่อนหน่ะ ไม่ได้รึไง” “รีบกลับมาเถอะพ่อเหนื่อย แม่เค้าก็เหนื่อยจนนอนไปแล้ว” 23.35 “ลิเวอร์พูลนำสองศูนย์แล้วนะพ่อ” “อืมม์”(เสียงงัวเงีย) “ไว้บอลจบแล้วจะกลับ” 00.21 ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์) “พ่อ...เพื่อนมากันเยอะ กำลังสนุก คืนนี้ไปนอนบ้านเพื่อนได้มั๊ย?” “อะไร ไม่ต้อง กลับมานอนบ้านแหละ” “มันดึกนะพ่อไม่ต้องรอหรอก ทิ้งกุญแจบ้านไว้ก็ได้” “ไม่เป็นไร ดึกแค่ไหนพ่อก็จะรอ” “แน่ใจนะพ่อ” “อืมมม์”(เสียงงัวเงีย) 03.05 กลับมาหน้าแดงก่ำ พ่อนั่งสูบบุหรี่รออยู่หน้าบ้าน ควันสีเทาหม่นลอยอยู่หน้าบ้าน แต่ก็ไม่หม่นเท่าหน้าพ่อ สวัสดีพ่อ ก้าวเข้าบ้าน ยิ่งสังเกตพ่อระยะใกล้ยิ่งพบว่ารอยยับบนใบหน้าเพิ่มข้น คงเป็นการตรากตรำระหว่างเดินทาง ผสมกับความกังวลกระมัง “สวัสดีฮะพ่อ ไปนอนหล่ะนะ” “อืมมมมม์.....”(เสียงงัวเงียมากๆๆ มากๆๆ) action:เดินเข้าไปในบ้าน ผ่านโต๊ะเขียนหนังสือของตัวเอง แล้วจานที่วางอยู่บนโต๊ะก็ผ่านเข้ามาในคลองจักษุ จานผลไม้ที่พ่อชอบถือมาให้กินทุกคืน คืนนี้ก็เช่นกันมันวางแน่นิ่งอยู่ ณ ที่นั้น แต่มะละกอที่ปกติเป็นสีแดงสดที่วางอยู่ตรงนั้น บัดนี้เป็นมะละกอซีดๆเหี่ยวๆ คงผ่านการวางรอคอยไม่ต่ำกว่า3ชั่วโมง feeling:สะเทือนใจ น้ำตาคลอ ...พ่อครับผมรักพ่อ.... Today 11.55 “เย็นนี้ไปกินข้าวกับเพื่อนพ่อนะ ที่บ้านเพื่อนพ่อ เค้านัดไปคุยอะไรๆกัน” “ไม่ได้หรอกพ่อ นี่ต้องไปดูแฟนแข่งเต้น แต่ถ้าไปได้จะไปนะ เดี๋ยวโทรไป” 13.13 “เดี๋ยวไปดูแฟนแข่งแล้วนะ” “อืมมมม์” “เงินหล่ะพ่อ ค่ารถ” หยิบธนบัตรสีแดงสามใบยื่นให้ “อืมมมม์” 15.00 สถานที่:ฟิวเจอร์พาร์ค “อ่ะ ดอกไม้ นี่รีบมาดูตัวเองแข่งเลยนะ” “ขอบคุณค่ะ ดีใจจัง” 17.40 เสียงพิธีกร “สำหรับทีมที่เข้ารอบทีมที่18 ได้แก่ทีม.....เบอร์มิวด้า” “เย้ๆๆๆๆ” “ยินดีด้วยนะ” “ขอบคุณค่ะ ดีใจจัง” 18.46 “คงไปไม่ได้แล้วนะพ่อ ตะกี้รอประกาศผลประกวดอยู่หน่ะพ่อ” “เหรอ เป็นไงบ้าง” “เข้ารอบครับ” “อืมมม์ ฝากแสดงความยินดีกับเค้าด้วยนะ มาไม่ได้ไม่เป็นไร ทำธุระกับแฟนให้เสร็จก่อน” 20.13 เคี้ยวอาหารอยู่ “คงไปไม่ได้แน่ๆแล้วพ่อ ตอนนี้กินข้าวอยู่” “อืมม์ กลับบ้านเลยก็ได้ ไม่ต้องมาก็ได้” .................... ลูก... สถานที่ : ฟิวเจอร์พาร์ค สถานการณ์ : ดูแฟนแข่งเต้น กินข้าวกับแฟน พ่อ... สถานที่ : บ้านเพื่อน สถานการณ์ : กินข้าว คุยเรื่องงาน หาเงินให้ลูกใช้ .................... 22.02 “ถึงบ้านแล้วนะพ่อ พ่อกลับเมื่อไหร่” “ตอนนี้ยังคุยๆเรื่องงานกันหน่ะ เดี๋ยวโทรไป” 1.00 ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์) “ฮัลโหล”(เสียงงัวเงีย) “พ่อไปส่งเพื่อนนะลูก โทษทีเลยกลับช้า ถ้าง่วงไม่ต้องรอเปิดประตู ไม่ต้องล็อคบ้านก็ได้ เดี๋ยวพ่อเข้าไปเอง อีกซักครึ่งชั่วโมงคงถึงบ้าน” “อืมมม์”(เสียงงัวเงีย) ภาพในหัวสมองตัดไปในภาพเมื่อวานแล้วสลับกันแสดงภาพ เปรียบเทียบ Yesterday 00.21 ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์) “พ่อ...เพื่อนมากันเยอะ กำลังสนุก คืนนี้ไปนอนบ้านเพื่อนได้มั๊ย?” “อะไร ไม่ต้อง กลับมานอนบ้านแหละ” “มันดึกนะพ่อไม่ต้องรอหรอก ทิ้งกุญแจบ้านไว้ก็ได้” “ไม่เป็นไร ดึกแค่ไหนพ่อก็จะรอ” “แน่ใจนะพ่อ” “อืมมม์”(เสียงงัวเงีย) ………. Today 1.00 ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์) “ฮัลโหล”(เสียงงัวเงีย) “พ่อไปส่งเพื่อนนะลูก โทษทีเลยกลับช้า ถ้าง่วงไม่ต้องรอเปิดประตู ไม่ต้องล็อคบ้านก็ได้ เดี๋ยวพ่อเข้าไปเอง อีกซักครึ่งชั่วโมงคงถึงบ้าน” “อืมมม์”(เสียงงัวเงีย) 1.30 ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์) “ฮัลโหล”(เสียงงัวเงีย... นิดๆ) “พ่อมาถึงแล้วนะลูก อยู่หน้าบ้าน” “ครับ เดี๋ยวไปเปิดประตูให”(งัวเงียน้อยกว่าตะกี้) เปิดประตูปุ๊บ พ่อยิ้ม....แม่ยิ้ม... “กลับบ้านเร็วนะวันนี้เรา” แม่มองดูดอกกุหลาบขาวหน้าบ้าน “ดูซิพ่อ กำลังบานดีเลย สวย” พ่อมองตาม “อือ สวย ลูก ตัดไปให้แฟนสิ” แม่เห็นด้วย “ใช่ใช่ใช่” .......พ่อครับ ผมรักพ่อ แม่ครับ ผมรักแม่....... action:เดินเข้าไปในบ้าน ผ่านโต๊ะเขียนหนังสือของลูก แล้วจานที่วางอยู่บนโต๊ะก็ผ่านเข้ามาในคลองจักษุ จานผลไม้ที่ชอบถือมาให้ลูกกินทุกคืน คืนนี้ก็เช่นกันมันวางแน่นิ่งอยู่ ณ ที่นั้น ที่เดิม มะละกอสีแดงสดที่วางอยู่ในนั้น มะละกอดูสดเหลือเกิน คาดว่าผ่านการวางเตรียมพร้อมไม่ถึงครึ่งชั่วโมง feeling:เป็นสุขใจ ภาคภูมิใจ .....พ่อครับ ผมรักพ่อ..... ------------------------------------------------------------------ ไม่รู้จะพูดไง ตอนเพื่อนคนที่เขียนเรื่องนี้เอามาให้อ่าน มันรู้สึกดีจริง ๆ มันรู้สึกตัน ๆ ยังไงไม่รู้ บางทีอาจเป็นได้ว่าผมอิจฉาเพื่อนผม เพราะผมคงไม่รู้พูดให้ใครฟัง และผมคงรู้สึกประทับใจไปพร้อม ๆ กันล่ะมั้ง Thank na ที่เล่าให้ฟัง...อิอิ ป.ล. เอามาจากพันทิพย์โต๊ะสยาม อ่านแล้วน่ารักดี เลยเอามาฝากอ่ะ เรื่องโดย : คุณ นิวะโทริ ...นับแต่นี้...ไม่มีอีกแล้ว..
...นับแต่นี้...ไม่มีอีกแล้ว..
..ยังไม่ได้บอกดัง-ดังว่ารักมาก ยังไม่ได้ตอบแทนความลำบากที่เธอมีให้ ยังไม่ได้ดุแลห่วงหาเท่าไหร่ แล้วทำไม.......ต้องจากลา ...นับแต่นี้จะไม่มี " เธอ" อันเป็นที่รัก จะไม่มีมืออุ่นนักคอยห่วงหา จะไม่มีเสียงว่าเสียงกล่าวทางวาจา จะไม่มีสายตา "ห่วงหา" และ "อาทร" ..นับแต่นี้จะไม่มีตะเกียงแห่งชีวิต จะไม่มีคนว่าผิด ว่าถูกคอยสั่งสอน ไม่มีเสียงตัดพ่อให้รอน-รอน คงจะเหลือแต่ เสียงถอน สะอื้นไห้ ในดวงใจ ..ไม่มีอีกแล้วแสงแห่งชีวิตให้พิงพัก ไม่มีหลักยิ่งใหญ่ให้ยึดยามลมไหว ..ไม่มีอีกแล้ว คนที่คอยห่วงใย .....คิดแล้วหวั่นแล้วไหวความเป็นไป .....พรุ้งนี้ ไม่อยากให้มันมาถึง ..พรุ้งนี้...ไม่มีในคำนึงจะได้ไหม ..พรุ้งนี้ขอให้ยังอยู่อีกยาวไกล ..พรุ้งนี้ใช่ไหมที่ต้องอ้าวว้างไม่มี"เธอ"ข้างกาย ..เมื่อวาน..ยังยิ้มละไมคอยหวงห่วง เมื่อวานยังทวงถามมิห่างหาย เมื่อวาน...ยังบ่นพึมให้รู้ว่าไม่เดียวดาย เมื่อวาน...แค่คิดก็ใจหายวิบวับเหมือนจะหายไป ..แต่วันนี้..มีความจริงที่จะต้องรับ วันนี้ต้องสดับรับฟังทุกสิ่ง วันนี้...คือวันและเวลาของความเป็นจริง วันที่ ..ที่ทุกสิ่งทุกอย่างไม่อาจคืนมา ........ ...แม้มิใช่คนดีที่ควรรัก แม้ไม่ใช่คนที่เฝ้าฟูมฟัก...ห่วงหา แม้"เธอ"ไม่ได้รัก ดังแก้วตา แต่หากให้รู้ว่า "เธอ" คือดวงใจ แม้ไม่ได้เป็นคนดีมากมายนัก แต่ก็รู้ว่าเธอรักและห่วงหา แม้ไม่ได้สูงค่ามากราคา ..แต่เธอก็ อาทร ไม่เสื่อมคลาย ...นับแต่นี้ไม่มีอีกแล้ว ถึงกายจะไม่มี แต่ความรักและความผูกพัน จะคงอยู่ตลอดไป ."รัก"... fw mail กลางทะเลทราย
กลางทะเลทราย
ถ้าโชคชะตาเป็นเฉกเช่นสายลม ฉันคงจะเป็นเมล็ดพันธุ์ของดอกไม้อะไรสักอย่าง ส่วนเธอ คงจะเป็นทะเลทราย ฤดูร้อนอากาศอบอ้าว แสงแดดสีส้มที่กำลังแผดเผาพื้นโลกราวกับจะทำลายทุกสิ่งให้หมอดไหม้ไปด้วยพลังของมัน ดอกหญ้า ก้อลู่ลมไปตามกระแสลมแห่งฤดูร้อนที่โชยมาเบาๆ ทันใดนั้นเอง เมล็ดพันธุ์ของดอกหญ้าก้อได้ปลิวไปไปตามกระแสลมนั้น มันได้พัดเจ้าเมล็ดพันธุ์ไปที่ไกลแสนไกลแต่เจ้าเมล็ดก้อไม่กลัวเกรงกับสิ่งใดๆรอบข้าง เมื่อกระแสลมนั้นหยุดนิ่ง เจ้าเมล็ดพันธุ์ได้ค้นพบว่า ตนกำลังอยู่บนพื้นทราย ที่นี่คือทะเลทราย ทะเลทรายแห้งแล้ง อ้างว้าง เจ้าทะเลทรายดีใจมากที่จะมีดอกหญ้ามาประดับบนพื้นที่แห้งแล้งแห่งนี้ มันจึงเสียสละน้ำที่มันได้เก็บมาเป็นแรมปีฝนตกที่นี่ไม่บ่อยเท่าใดนัก เมล็ดพันธุ์รู้สึกประทับใจเจ้าทะเลทรายมาก กับการเสียสละและ ความจริงใจที่ให้ เจ้าเมล็ดพันธุ์ตัดสินใจที่จะฝังรากของมันบนทรายอันแห้งแล้งและเวิ้งว้าง ไกลสุดลูกหูลูกตา เมื่อเจ้าเมล็ดพันธุ์เติบโต กลายเปงต้นกล้า แม้มันจะไม่แข็งแรงเท่าใดนักแต่มันก้อยืนหยัดอยู่ได้ เพราะความรัก ........ต้นกล้ารักพื้นดินที่มันได้ฝังรากอย่างลึกซึ้ง........ มีสิ่งมีชีวิตเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่อยู่บนผืนทรายแห่งนี้ แต่เจ้าต้นหญ้าก็ไม่รู้สึกเหงาเลย เพราะยังไงมันก็ยังมีทะเลทราย ความรักของเจ้าต้นหญ้านั้นมีมาก มากพอที่จะทำให้มันดำรงชีวิตอยู่บนความแห้งแล้งได้เพราะหัวใจของผู้ที่มีรักนั้น จะชุ่มชื้นจะฉุ่มฉ่ำไปด้วยความรัก แต่ผืนทรายก้อไม่เคยที่จะซึมซับความรักของต้นหญ้าแม้แต่น้อย หรือเจ้าทะเลทรายทำได้เพียงแค่ ซึมผ่าน----- เจ้าทะเลทรายย้ำกับต้นหญ้าเสมอว่า ดีใจที่มีเพื่อนอย่างเธอนะต้นหญ้า เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังและเต็มไปด้วยความจริงใจ กลับกัน ในหัวใจของต้นหญ้ารู้สึกผิดหวัง และเสียใจเป็นอย่างมาก หรือการเป็นผู้ให้ของมัน ไม่เคยจะทำให้เจ้าทะเลทราย อ่อนไหว เลยแม้แต่น้อย เจ้าดอกหญ้าจึงกล่าวกับเจ้าทะเลทรายว่า แต่ฉันรักเธอนะ หลังจากวันนั้นมา ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป มันผิดด้วยหรือกับการบอกความรู้สึกที่แท้จริงในหัวใจ ต้นหญ้าเฝ้าแต่ร้องไห้ เสียใจ ตอนนี้มันไม่ได้มีชีวิตอยู่ด้วยความรักแล้ว แต่มันมีชีวิตอยู่ได้ด้วย น้ำตา! ความรักของต้นหญ้าไม่เคยมีความหมายเลย แม้ว่ามันจะพยายามทุ่มเทเท่าไร เจ้าทะเลทรายก้อทำได้เพียงแค่ซึมผ่าน ความรักของต้นกญ้านั้นไม่เคยเปลี่ยนเลยแม้สักนิด มีแต่จะเพิ่มขึ้น แต่ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่าไหร่ น้ำตาที่มีก้อเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น แต่เจ้าทะเลทรายก็ไม่เคยจะเห็นใจ หยดน้ำที่เจ้าต้นหญ้าเคยได้รับมาบัดนี้ แม้สักหยด ยังไม่เคยได้ มันจึงใช้น้ำตาหล่อเลี้ยงชีวิต ด้วยรากที่ไม่แข็งแรง เพราะเจ้าทะเลทรายพยายามผลักไส ไยหัวใจของทะเลทรายจึงแห้งแล้งยิ่งนัก เจ้าดอกหญ้านึกโกรธโทษกระแสลม และโกรธตัวเอง และคำถามสุดท้ายที่ติดอยู่ในหัวใจ คือ ทำไมต้องรักผู้ที่มีหัวใจแห้งแล้ง เจ้าต้นหญ้ากลายเป็นดอกหญ้าสีหม่นเหมือนกับสีน้ำตาของมัน กลีบบางๆ ที่ไม่ทนต่อความแห้งแล้งนั้นเริ่มที่จะแห้งเหี่ยว ลำต้นก้อเริ่มที่จะโอนเอน รักที่เคยฝังรากมาบัดนี้ก้อเป็นเจ้าทะเลทรายเองที่ ผลักไสความรักนั้นออกมาจนหมด โศกนาฏกรรมจึงเกิดขึ้น ดอกหญ้าดอกนั้นต้นหญ้าต้นนั้น ได้ตายไปแล้ว บนทะเลทรายอันแห้งแล้ง เมื่อกระแสลมร้อนได้พัดมาอีกครั้งหนึ่ง มันได้พัดพาเอาเมล็ดพันธุ์ของดอกหญ้าดอกนั้นอีกไปด้วยระลอก แต่มันจะพัดไปที่แห่งใดล่ะ ขึ้นอยู่กับสายลม------------ ฉันคือเมล็ดพันธุ์ดอกหญ้า เมื่อสายลมได้พัดพาฉันไป-ไหนต่อไหน- ฉันได้แต่ภาวนาว่าที่ใดก้อได้ที่จะยอมรับฉันได้อย่างจริงใจ ที่ไหนก็ได้ที่พร้อมจะรับ สิ่งที่ฉันให้ ด้วยรัก เธอคือทะเลทราย แห้งแล้ง ไร้สิ่งมีชีวิตใดๆที่ฉันไม่อยากจะหยุดพัก แต่สายลมแห่งกาลเวลาพาฉันมาตรงนี้ที่เธอ ที่ฉันรู้จัก ยินดีอยู่กับเธอด้วยรัก ทิ้งความเหนื่อยล้าที่นานหนัก ด้วยใจ ความรักของฉัน มันฝังรากลึกลงไปทุกวันๆเธอรู้สึกบ้างไหม ฉันหวังให้มันซึมซับ ซาบซึ้งถึงกลางใจ แต่ทะเลทรายอย่างเธอทำได้แค่ผลักไส ปล่อยความรักให้ซึมผ่านไปอย่างง่ายดาย ไยเจ้ากระแสลมจึงทำร้ายฉัน ปล่อยฉันไว้กับความไหวหวั่น อ่อนไหว-- ทุ่มเทความรัก ไปเท่าไหร่ เจ้าทะเลทราย กลับผลักไส แล้วฉันจะอยู่ไปเพื่ออะไรล่ะสายลม จึงรอกระแสลมร้อน ผู้กำหนดทุกบทตอน แห่งความขื่นขม ช่วยพัดพาข้า พัดพาน้ำตาแห่งความตรม ช่วยข้าเถอะนะกระแสลม พัดพาข้าไปพร้อมๆกับความขื่นขมที ความรัก มีคุณค่าและมีความหมายที่ยิ่งใหญ่สำหรับคนที่มีรัก แต่สำหรับคนที่ไร้รักแล้ว แม้คุณจะทุ่มเทสิ่งที่เราเรียกว่าความรักลงไปเท่าใด มันก้อเหมือนกับการปลูกดอกไม้กลางทะเลทราย รักคือน้ำ ทะเลทรายคือคนไร้หัวใจ คุณคือดอกไม้ แม้หยดน้ำจะมีมากเพียงใด ดอกไม้อย่างคุณก็ย่อมจะต้องตาย กลางทะเลทราย เรื่องโดย : ตะวัน-ลยา บทเรียนแห่งความรัก
บทเรียนแห่งความรัก
บทเรียนที่ 1 >ริจะรัก ก็เทไปเลยให้สุดหัวใจ >แต่ไม่ใช่ทุ่มให้คนที่คุณแค่ คิดจะหิ้วเขาขึ้นเตียง >เพื่อประกอบกิจเนื้อหนังมังสาแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นนะ "ความรัก" >ควรมอบให้คนที่สามารถชนะใจคุณได้ต่างหาก >เหตุนี้หากคุณอยู่ในวัยสาวที่กำลังแตกเปรี๊ยะ >กรุณารักษาเนื้อรักษาตัวและระมัดระวังพวกหลอกเจาะไข่แดง แล้วทิ้งให้จงหนัก >สิ่งที่สาวน้อยร้อยชั่ง เรียนรู้หลังคบหาสมาคมกับหนุ่มมากหน้าหลายตา >ก็ถึงบางอ้อว่า บางคนที่มองภายนอกช่างแสนเซ็กซี่ >อาจเป็นคู่รักที่ไม่ได้เรื่อง >นอกจากนี้ ยังมีความแตกต่างอย่างสาหัสสากรรจ์ >หากคุณมีคู่ผ่านทางจดหมายหรืออีเมล์ แทนที่จะสัมผัสด้วยตัวเอง >เพราะการมีเวลาได้ศึกษาซึ่งกันและกัน ด้วยการคบหา ชวนกันไปดูหนังหรือกินข้าว >ทำให้เราสองได้รู้ความเป็นตัวตน ของอีกฝ่ายอย่างลึกซึ้งมากกว่า >หนำซ้ำยังช่วยให้ตัดสินใจ ได้เที่ยงตรงแม่นยำกว่าด้วย >ขอเพียงอย่าเก็บตัว แสร้งทำเป็นคนไม่รู้จักคำว่ารักก็พอ บทเรียนที่ 2 >หาใครสักคนมารัก โดยไม่จำเป็นต้องสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง >บางทีการผ่านความรักมา 2-3 ครั้งแทนที่จะทำให้ชื่นหัวใจ >ตรงข้ามอาจทำให้คุณกลับมาหวนคิดก็ได้ว่า >การหาคนที่ใช่เลยทำไมถึงยากเย็นแสนเข็ญอย่างนี้นะ เอางี้แล้วกัน มีกฎ 2 >ประการที่ช่วยให้คุณตัดสินใจรักใครได้ง่ายขึ้น ได้แก่ >ใครก็ตามที่รู้จักคุณได้อย่างรวดเร็ว เช่น รู้ว่าคุณเป็นคนอย่างไร, >ชอบอะไรและเกลียดอะไร ที่สำคัจะไม่ทำในสิ่งที่คุณไม่ชอบ >นั่นแหละใช่แล้ว >คนที่สำนึกผิดในสิ่งที่เขาทำไม่ถูกต้อง นี่ก็น่าลอง แสดงว่า >ยังมีหัวจิตหัวใจยอมรับความจริง ส่วนพวกที่คิดว่า ตัวเองถูกตลอด >อย่าไปสนให้เสียเวลา บทเรียนที่ 3 >เมื่อคุณตกหลุมรัก ใช้สมองให้เป็นประโยชน์นิดนึงก่อนว่า >คุณไว้ใจตัวเองได้แค่ไหน? >ถามใจตัวเองสิว่า คบกับคนนี้แล้ว... >ทำให้คุณกลับเป็นเด็กได้อีกครั้งหรือไม่ >คุณทั้งสองรู้ใจกัน โดยไม่ทันต้องพูดอะไรหรือเปล่า >คุณหยุดหาเรื่องมาพูดคุยซึ่งกันและกันไม่ได้ใช่ไหม >เพราะรักทำให้โลกทั้งมวลในสายตาของคุณ >กลายเป็นสิ่งสวยงามอย่างงั้นหรือ >คุณเริ่มฝันถึงอนาคตของสองเราบ้างแล้ว >พอแยกจากกันไม่ทันไร น้ำตาก็เริ่มไหลเป็นทาง >หรือไม่งั้นก็คิดถึงเขาสุดชีวิต จริงมะ ??? >หากโอเคทุกข้อ ยังสงสัยอีกหรือว่า คุณเป็น Soul Mate (คู่แท้) กันจริงไหม? บทเรียนที่ 4 >คุณทั้งคู่สามารถทำให้รักนี้ ไม่จืดเลยสักวินาทีเดียวได้หรือ? >คุณมั่นใจแค่ไหนว่า >คุณเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกได้ว่า เขามีค่าแค่ไหน >ขณะที่คนอื่นไม่เคยเห็นความสำคัของเขาเลยสักนิด >คุณมีสิ่งดีๆ เชื่อมโยงซึ่งกันและกัน หากขาดฉัน >ก็เหมือนเขาขาดใจหรือไม่ >เมื่อเขาจำเป็นต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิต หากเขาขาดฉัน >เขาก็เหมือนคนหลงทาง ถึงเพียงนี้หรือเปล่า >หาให้ได้แบบนี้ แล้วจะรู้ว่า รักแท้หมายถึงอะไร fw mail Romantic Countries
Romantic Countries
H.O.L.L.A.N.D. - Hope Our Love Lasts And Never Dies. I.T.A.L.Y. - I Trust And Love You. L.I.B.Y.A. - Love Is Beautiful; You Also. F.R.A.N.C.E. - Friendships Remain And Never Can End. C.H.I.N.A. - Come Here.. I Need Affection. B.U.R.M.A. - Between Us, Remember Me Always. N.E.P.A.L. - Never Ever Part As Lovers. I.N.D.I.A. - I Nearly Died In Adoration. K.E.N.Y.A. - Keep Everything Nice, Yet Arousing. C.A.N.A.D.A. - Cute And Naughty Action that Developed into Attraction K.O.R.E.A. - Keep Optimistic Regardless of Every Adversity. E.G.Y.P.T. - Everything's Great, You Pretty Thing! M.A.N.I.L.A. - May All Nights Inspire Love Always. P.E.R.U. - Phorget Everyone... Remember Us. T.H.A.I.L.A.N.D - Totally Happy. Always In Love And Never Dull. fw mail |
iamZEON
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [?] ยินดีต้อนรับทุกท่านนะครับ ^^/ ข่าวสารการ์ตูนญี่ปุ่น กับเกี่ยวข้องอย่างภาพยนตร์-เพลง รายชื่อการ์ตูนออกใหม่-งานหนังสือ เรื่องทั่วๆไปทั้งในและนอกประเทศก็มีบ้าง
Group Blog
All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend              |
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
