Hope
Hope
ทุกครั้งที่ผมก้าวเดินไปข้างหน้าตามเส้นทางนี้ที่ทอดยาวออกไป ผมคิดถึงบางสิ่งเหลือเกิน สิ่งไหน??อะไร??คือเเรงบันดาลใจให้ผมไปตามหา ให้ผมต้องเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางเเห่งหนึ่งซึ่งผมต้องไปที่นั่นทุกครั้ง,ทุกวัน ที่ผมมีโอกาส
สถานที่เเห่งนั้นอาจจะเรียกได้ว่าเป็น " บ้าน " อีกหลังของผม มันเป็นของผมรึ ไม่ใช่เลยมันไม่ใช่ของผม ไม่มีส่วนไหนที่บ่งบอกว่าเป็นของผม เพียงเเต่ผมรู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างเรียกผมไปที่นั่น
ผมพยายามจะ " ฝืน " ตัวเองให้หยุดอยู่กับที่เดิมตรงจุดเริ่มต้นเเห่งการเดินทาง เเต่เปล่าเลย ผมทำไม่ได้ มันมีบางอย่างคอยดึงดูดให้ผมต้องไปที่บ้านหลังนั้นทุกที
ผมหวังว่ามันจะมีบางสิ่งที่ดีขึ้นเกิดกับผม ทุกวันผมเฝ้ารอสิ่งดีๆเหล่านั้น จากบ้านหลังนี้ ผมปล่อยให้เวลาผ่านไปผ่านไป ในเเต่ละวัน เวลาอันมีค่าของผม หมดไปกับสิ่งที่ผมหวัง
ความหวังของผมยังมีเต็มเปี่ยม ผมพยายามเเสดงให้เห็นถึงตัวตนของผมในบ้านหลังนี้ จนในที่สุดผมก็มีความรู้สึกที่จะยึดครองบ้านหลังนี้ขึ้นมาจับใจ เพราะอย่างน้อยๆสิ่งที่ผมตามหามันก็อยู่ข้างในนั้น
เพียงเเต่...
มันซ่อนอยู่ตรงไหนของบ้านหลังนี้???
ผมค้นหามัน ทุกซอกทุกมุมของบ้านหลังนี้ มันอยู่ตรงไหนล่ะ?? ผมตามหามันในบ้านหลังนี้ เเม้เนื้อที่ของบ้านจะไม่กว้างนัก
ผมค้นหามันผมคิดว่าผมกำลังจะเจอมันเเล้ว...
เเต่อนิจจา...
มันก็สูญหายไปอีกจนได้ ผมติดอยู่ในวังวนเเห่ง ประกายความหวัง ไม่รู้จักจบสิ้น ผมวนเวียนอยู่อย่างนี้ทุกวันๆ เเต่ละวันที่ผ่านไป มันอาจจะดูว่าเชื่องช้าหรือรวดเร็ว เเต่ผมก็ติดอยู่กับวัฏจักรนี่ไม่รู้จักจบสิ้น
ผมค้นหาความหวังของผมเรื่อยไป วันเเล้ววันเล่า ในที่สุดผมก็รู้ว่า ความหวัง ของผมมันอาจจะเป็นเเค่สิ่งที่ลวงตา ผมอยู่ก็เป็นได้
ผมท้อเเท้กับมัน ผมก้าวถอยออกจากบ้านหลังนั้น เเละ " ความหวัง " ที่ผมตามหา ผมหันหลังเพื่อที่จะเดินกลับ เพียงเพราะผมเบื่อกับวันเวลาที่ซ้ำซากในการที่เราจมปลักอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
เเต่เเล้วในที่สุดผมก็รู้ว่า...ความหวังที่ผมตามหาน่ะ จริงๆเเล้วมันอยู่กับผมตลอดเวลาทุกที่ทุกหนทุกเเห่งต่างหาก
สิ่งนั้นคืออะไรเหรอ???
" หัวใจ " ของผมไงครับ
จากคุณ : รักหวานๆจากผู้ชายช่างฝัน
รักถูกมองคนละมุม
รักถูกมองคนละมุม
รักต่างมุม
รักในกลุ่มควัน
ความรักสวยงามมากกว่าที่เราคิดเสียอีก แต่เมื่อคนเราผิดหวัง และต้องเจ็บปวด ก็มักโทษว่า ความรักทำร้าย
จะมีใครเคยกลับมาพินิจบ้างว่า.. ความผิดหวังนั้น..
เกิดจากความไม่เข้าใจในกันและกัน ของคนสองคนหรือไม่ ใยจึงโทษแต่เพียง ความรัก
หรือเพราะเราให้คนคนนั้นอยู่ในที่ที่สูงส่ง จนมิกล้าตำหนิ ได้เพียงแต่กล่าวโทษในจุดจบนั้น
ความรัก.. ความหมายของมันมากกว่าคำว่า 'รัก' เป็นไหนๆ
ความรักรวมเอา
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีไว้ด้วยกัน แต่แค่คำว่า 'รัก' และความรู้สึกปรารถนาดีที่ให้ไปกับคนนั้น
หากอยู่อย่างไม่เข้าใจกัน ความรักก็ไม่สามารถยึดเหนี่ยวคนสองคน
เข้าด้วยใจได้อย่างแท้จริง มีเพียงฉุดรั้งให้คงอยู่อย่างฝืนทนเท่านั้น
หลายคนที่เข้าใจในสถานการณ์ระหว่างคนรัก
แต่ไม่สามารถยอมรับ ความเป็นจริงที่จะตามมาได้ ก็ยังคงพยายามที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
แต่ถ้าเป็นเพียงแค่ฝ่ายเดียวที่พยายามอยู่นั้น ทุกอย่างนอกจากไม่ได้ดีขึ้นอย่างที่หวังไว้
แต่กลับจะบั่นทอนความรู้สึกตั้งใจในรักของอีกฝ่ายซะมากกว่า
การตัดใจ..ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรมองข้าม
หากทุกอย่างในวันนี้ มันไม่ใช่ความสุขอย่างวันที่ผ่านมาแล้ว
รักในสายหมอก
ความคิดถึง' นั้นไม่เข้าใครออกใครเลยจริงๆ
คุณเคยตอบคำถามให้กับตัวเองบ้างมั้ย..
ว่าทำไมถึงได้รู้สึกคิดถึงเค้าคนนั้นจับหัวใจ เคยได้ยินว่าความคิดถึง
เป็นจุดเริ่มต้นของความรัก ก็ในเมื่อทุกนาทีมีแต่คนคนนั้นในหัวใจ
จะไม่รักก็คงเป็นไปได้ยากเต็มที แล้วเคยมั้ย..ในเช้าของแต่ละวัน
ที่ต้องการจะเห็นหน้าเค้าคนนั้นเป็นคนแรก
ความรักทำให้แต่ละวันสดชื่นได้มากกว่าที่เป็นอยู่
ต้องการเพียงแค่หนึ่งเดียวคนนั้นคอยเคียงข้าง
ไม่ว่าจะวันเหงา วันเศร้า วันทุกข์ ..เพราะทุกวันที่มีคนที่รัก
นั่นคือความสุขของทุกวัน
เพียงแววตาที่มองมาด้วยความห่วงใย ก็อบอุ่นได้มากมาย
เพียงสัมผัสอันบอบบาง ก็ทำให้อยากที่จะหยุดโลกไว้ทั้งโลก
หยุดเวลาไว้ตรงนั้น ตรงที่มีเพียงแค่เราสองคน.. ไม่ต้องการอะไรอีกเลยนอกจากคุณ..
เมื่อคุณค้นพบเค้าแล้ว คุณกล้าพอที่จะให้เค้าผ่านไปกับเวลา
ที่ล่วงเลยเชียวหรือ ไม่ใช่เรื่องง่าย.. ที่คุณจะอยากอยู่กับใครซักคน
ไปทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ในวันข้างหน้า และก็ไม่ใช่เรื่องง่าย..
ที่จะมีใครซักคนทำให้คุณมีความสุขอยู่ได้ทุกวัน เมื่อมีเค้าเคียงข้าง
และเมื่อคุณมีเค้าเต็มหัวใจแล้ว คุณจะสามารถรักษาเค้าไว้ได้
ตลอดไปหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องง่าย.. ที่คุณจะได้หัวใจใครซักคน ไว้ครอบครอง
และก็ไม่ใช่เรื่องง่าย.. ที่คุณจะทำให้เค้ามีความสุข ได้ตลอดไป..
แต่ 'ความรักคือคนสองคน' ตราบใดที่คุณและเค้ายังคงรักและ
เข้าใจกันอย่างเสมอต้นเสมอปลาย คุณและเค้าก็จะรักกันตราบนิรันดร์ ที่วันมี..
คงไม่ยากเกินไป ที่คุณจะไขว่คว้าหัวใจของเค้า มาแนบไว้ที่หัวใจของคุณ ในเมื่อ..เค้าคืออีกครึ่งชีวิตที่คุณตามหา
fw mail
รักจากหัวใจ // รักจากสมอง
รักจากหัวใจ // รักจากสมอง
> ถ้าใครตอบคำถามได้ว่า
> รักคนคนหนึ่งเพราะอะไร
> นั่นเป็นรักจากสมอง
> สมองมักมีเหตุผล มีคำตอบ
> ในการที่ต้องรัก และอาจไม่ใช่รักแท้
> เพราะรักแท้ เป็นรักที่ไม่มีคำตอบ
> รักจากความรู้สึก รักเพราะรู้สึกรัก
> สงเกตง่าย ถ้ารักจากสมอง
> ชีวิตรักเหมือนอยู่ในโลกความจริง
> มักไม่อ่อนหวาน
> ทำอะไรก็มีแผนการ มีเหตุผล
> มีคำอธิบายร้อยแปด..
>
> .....ต่างจากรักที่มาจากความรู้สึก
> ชีวิตเหมือนอยู่ในความฝัน
> อ่อนหวาน อบอุ่น ใช้หัวใจในการตัดสิน
> กลายเป็นคนไม่มีสมอง...
>
> ถ้าใครบอกว่ารักคุณเพราะอะไร
> พึงจำไว้ว่า รักแท้จะไม่มีเหตุผล
> จะไม่มีคำว่าอะไร มาทำให้รัก
> เพราะถ้าบอกว่ารัก เพราะคุณสวย
> เมื่อความสวยหมด อาจเลิกรักได้
> หรือถ้ารักเพราะคุณเป็นคนดี
> วันหนึ่งก็อ้างได้ว่า
> ตอนนั้นเห็นคุณเป็นคนดีได้อย่างไร...
> หรือถ้ารักเพราะคุณเป็นคุณ
> ก็คงเบื่อที่จะหาคำอื่นมาพูด
> คำนี้ใช้ง่ายที่สุด...
>
> .....จงฟังคนที่บอกว่า รักคุณ
> และไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรัก
> นั่นเเสดงว่าใช้หัวใจรัก
> ไม่ว่าวันข้างหน้า คุณจะเป็นอย่างไร
> หัวใจก็จะยังไม่มีเหตุผลในการรักอยู่ดี
>
> จะเลือกคนที่ใช้หัวใจรัก หรือคนที่ใช้สมองรัก.....ขึ้นอยู่กับคุณ
fw mail
เธอคือ...คนพิเศษ
เธอคือ...คนพิเศษ
เธอคือคนพิเศษ
ความรักของคนบางคนก็เริ่มต้นขึ้นได้ง่าย ๆ
ดูเหมือนเป็นเรื่องง่าย ๆเพียงแต่อาศัยเวลาเรียนรู้กันนานหน่อย
จากความเป็นเพื่อนที่ค่อย ๆ สนิทกันมากขึ้น มากขึ้น
คุยกันได้ทุกเรื่อง วันละหลาย ๆ ชั่วโมง
เจอหน้าก็คุย กลับถึงบ้านก็โทรคุย
คุยๆๆๆ กันเข้าไป แบบว่าไม่เคยมีวันไหนที่ไม่มีอะไรคุยกัน
คุยไปคุยมาเราก็ชักเริ่มรู้สึกว่าไม่เคยคุยกับใครได้มากเท่านี้มาก่อนในชีวิต
แล้ว "คนรัก" ในแบบที่เราคิดก็คือคนที่เราจะคุยกับเขาไปได้ตลอดชีวิตอย่างนี้น่ะแหละ
เป็นเพื่อนสนิทกันอยู่หนึ่งปีแล้ววันหนึ่งระหว่างที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนานเหมือนทุกวัน
ก็บอกเขาไปทางโทรศัพท์ง่าย ๆ ว่าสงสัยจะ "รัก" เขาเข้าแล้วล่ะ
ปรากฏว่าใจตรงกันเพียงแต่เราแน่ใจก่อนเขา
ส่วนเขายังมัวแต่คิด ๆ เลยไม่ทันเรา โดนเราตัดหน้าบอกซะก่อน
แต่แล้วไม่รู้ทำไมรักกันหวานชื่นอยู่แค่ไม่กี่เดือน
อยู่ ๆ ก็เกิดหมดเรื่องคุยกันขึ้นมากะทันหัน มันแปลก ๆ
ไม่มีอะไรเหมือนเดิม เอาแต่ใจกันมากขึ้น เรียกร้องกันมากขึ้น
ต่างคนต่างไม่มีใครฟังใคร พูดอะไรก็ผิดหูกันไปหมด
ยิ่งพยายามยิ่งเหมือนกลายเป็นคนแปลกหน้า
พอตัดสินใจว่าจะเลิกต่างคนก็ต่างเสียดายห่างกันได้ไม่กี่วันก็กลับมาคบกันอีก
เป็นยังงี้อยู่เป็นปี ๆเสียน้ำตาไปไม่รู้เท่าไรจนในที่สุดก็ตัดสินใจจบ
บอกเลิกเขาไปทางเพจเพจบอกเหตุผลไปยาวเหยียดแล้วจบว่าอย่าโทรมาอีกเลย
เขาตอบกลับมาสั้น ๆ ว่าลาก่อน
ร้องไห้จนเหนื่อยแล้วก็จบกันไปแบบหายไปจากชีวิตกันและกันนานเป็นเดือน
จนวันหนึ่งก็รู้สึกว่าถึงแม้เราจะคบกันเป็นแฟนไม่ได้
ทำไมเราถึงจะต้องเสียเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งไปด้วยล่ะ
ในที่สุดเราสองคนก็กลับมาเป็นเพื่อนกัน
เป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมหรือจะเรียกว่ามากกว่าเดิมก็น่าจะได้
คนบางคู่ก็แปลกดีนะพอเป็นเพื่อน
มันเหมือนมีช่องว่างดี ๆ ที่ทำให้เราต่างคนต่างได้หายใจ
ไม่เหมือนตอนเป็นแฟนที่กระทบกระทั่งกันซะจนต่างคนต่างเจ็บ
กลับมาเป็นเพื่อนกันคราวนี้ความรู้สึกดี ๆ มันยิ่งดียิ่งขึ้นกว่าเดิม
เพราะต่างก็ยอมรับแล้วว่าเราไม่มีทางกลับไปเป็นคนรักกันได้อีก
เราเลิกกันโดยที่ต่างคนต่างไม่ได้มีคนอื่น
พอกลับมาเป็นเพื่อนสนิท ก็คบกันอยู่หลายปีโดยไม่มีใคร
ในสายตาคนอื่นที่เฝ้ามองเราไม่มีใครเชื่อซักคนว่าเราเลิกกันแล้ว
ถามว่าตัดใจได้จริงเลยเหรอในตอนนั้นก็ตอบตรงๆ ว่าไม่หรอก
ทั้งที่รู้ว่าสำหรับเขาเราคือเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้นแล้วจริง ๆ
แต่พอได้ใกล้ชิดประหนึ่งเป็นคนรู้ใจกันอย่างนั้น
ในใจก็แอบหวังว่าจะมีซักวันหรือเปล่านะที่ต่างคนจะต่างกลับมารักกันอีก
แต่แล้วเขาก็ได้เจอคนที่เขารักและสามารถอยู่กับเขาได้จริง ๆ
แปลกดีเหมือนกันเพราะนึกว่าพอถึงวันนี้ตัวเองจะเจ็บ จะทนไม่ได้
แต่พอถึงเวลาจริง ๆ กลับเฉย ๆ และมีความสุขไปกับเขาด้วย
คงเพราะ "ความรัก"ที่เคยมีมันเปลี่ยนเป็นความผูกพันไปโดยที่เราไม่รู้ตัวมั้ง
ถามว่ายังรักไหมก็ตอบได้อย่างไม่ลังเลอีกเหมือนกันว่า "รัก"
เขายังเป็นคนคนเดียวที่เรารู้สึกว่าคือคนที่จะคุยกันไปได้ตลอดชีวิต
และเขาเองก็รู้สึกกับเราอย่างนั้นเหมือนกัน
แต่ที่เป็นไปได้สำหรับเราสองคน
ก็คงแค่เป็นได้แค่ "เพื่อนรัก" เป็น "คนพิเศษ"ของกันและกันอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เท่านั้นเอง
fw mail
ความรักและการรอคอย
ความรักและการรอคอย
คงไม่กระไรหรอก
หากจะจุมพิตคนงี่เง่าโง่งมสักคน
คงไม่กระไรหรอก
หากจะอนุญาติให้คนงี่เง่าโง่งมจุมพิตคุณ
แต่อย่าปล่อยให้เลอยจุมพิตทำให้คุณโง่ไปในที่สุด
พึงเฝ้ารอคอยคนที่คุณปราถนา
ดีกว่าจะใช่ชีวิตกับใครสักคนก็ได้ที่อยู่รอบข้าง
พึงเฝ้ารอคอยใครสักคนที่คุณรัก
ดีกวว่าจะลงเอยกับใครสักคนที่เพียงเข้ามาอยู่ในชีวิตคุณ
พึงเฝ้ารอคอยคนที่ ใช่
ชีวิตนี้สั้นเกินไปที่จะเสียเวลาอยุ่กับคนที่ไม่ใช่
จะดีไม่น้อยหากคุรได้พบกับใครสักคน
โดยที่เขาหรือเธอผู้นั้นจะรักคุณอย่างจริงใจภายหลัง
นี่ย่อมดีกว่าการที่ใครสักคนสัญญาว่าจะรักคุณ
แต่แล้วเขาหรือคุณกลับเดินจากคุณไปตลอดกาล
โปรดอย่าสร้างความประทับใจให้ใครสักคน
เพียงเพื่อหวังให้เค้าหรือเธอรักคุณ
หากคุณทำเช่นนั้น
คุณก็เสพติดกับการกระทำนี้เรื่อยไปตราบชั่วชีวิตขิงคุณ
โชคชะตาบัญชาให้คนมาพบกัน
แต่หัวใจจะทำให้คนอยู่ด้วยกัน
โดย บทกวี
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
