เก็บเรื่องมาเล่า
ชนา ชลาศัย
คอลัมน์ "ที่มาที่ไป" นิตยสาร "เล่มโปรด" ฉบับที่ 98 มีเรื่องเล่าสนุกๆ เกี่ยวกับฟองสบู่มาฝาก
เกิดจากขี้เถ้าและไขมัน
สบู่
มีต้นกำเนิดย้อนไปไกลถึง 2,800 ปีก่อนคริสต์ศักราช ตรงกับยุคบาบิโลเนีย
สันนิษฐานว่าเกิดจากขี้เถ้ากองไฟผสมกับไขมันสัตว์ ในภาชนะประกอบอาหาร
ทำให้เกิดฟองลื่นๆ ช่วยล้างคราบต่างๆ ได้ง่ายกว่าล้างด้วยน้ำ
ที่มาของคำว่า Soap
ว่า
กันว่ามีที่มาจากภูเขา Sapo ในตำนานชาวโรมัน ซึ่งเป็นสถานที่ทำพิธีบูชายัญ
เมื่อฝนตกก็ได้ชะล้างเอาไขมันสัตว์มารวมกับขี้เถ้า
แล้วไหลลงมากองเป็นก้อนดินอยู่ที่ชายฝั่งแม่น้ำไทเบอร์
ต่อมามีผู้หญิงนำเสื้อผ้าไปซักในบริเวณนั้นพบว่าซักคราบสกปรกออกได้ง่าย
เลยเรียกสิ่งที่ค้นพบนี้ว่า Soap เป็นที่มาของสบู่
การค้นพบส่วนผสมสำคัญ
การ
ผลิตสบู่ก้าวกระโดดมากขึ้นในปีค.ศ.1791 เมื่อ นีโกลา เลอบลอง
นักเคมีชาวฝรั่งเศสค้นพบโซดาไฟ
ทำให้ได้วัตถุดิบคุณภาพดีและราคาถูกใช้ในอุตสาหกรรมผลิตสบู่
ต่อมาในปีค.ศ.1811 มีเชอเออชอง เชฟว์เริล นักเคมีชาวฝรั่งเศสค้นพบว่า
เมื่อนำไขมันมาต้มกับโซดาไฟจะได้กลีเซอรีน ซึ่งเป็นของเหลวหนืดใส
ไม่มีสีกลิ่น แต่มีข้อดีสุดวิเศษ คือ
ช่วยขจัดคราบสกปรกที่ฝังแน่นในเนื้อผ้า ไม่เป็นอันตรายต่อผิวหนัง
และช่วยให้สบู่คงรูปได้ดี
ละครน้ำเน่ากับสบู่
ใน
ช่วงทศวรรษ 1930 ของอเมริกา ช่วงนั้นแม่บ้านติดละครวิทยุกันงอมแงม
โฆษณาที่ออกอากาศในช่วงนั้นมักเป็นสินค้าที่มีกลุ่มแม่บ้านเป็นเป้าหมาย
เช่น ของใช้สำหรับการรีดผ้า ซักผ้า รวมไปถึงสบู่ จนผู้ฟังต่างชินว่า
ถ้ามีละครก็จะมีโฆษณาพวกสบู่และของใช้ต่างๆ เหล่านี้มาพร้อมกัน ทำให้คำ
Soap Opera กลายเป็นชื่อเรียกละครน้ำเน่าไปโดยปริยายFree TextEditor//www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hOekF6TVRFMU1nPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09TMHhNUzB3TXc9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
