เรื่อง โดย ทรงศีล ทิวสมบุญ

นิตยสาร  A Day

กาลครั้งหนึ่ง

ยังมีคางคก กระต่าย และลิง

ซึ่งใฝ่ฝันอยากเป็นกวี

พากันเดินทางไปพบนักปราชญ์เฒ่า

เพื่อหวังฝากตัวเป็นศิษย์ เมื่อไปถึง

นักปราชญ์เฒ่าก็ถามทั้ง 3 ว่า

"อยากเป็นกวีไปทำไม"

คางคกตอบว่า

"ข้าพเจ้าอยากใช้บทกวี

แสดงความคิดเห็นของตนให้โลกรับรู้"

นักปราชญ์เฒ่าถามต่อไป

"ไหนเล่า บทกวีที่แสดงความคิดเห็นของเจ้า"

คางคกตอบ่า "ข้าพเจ้ายังไม่ได้เป็นกวี

จึงไม่กล้าเขียนบทกวีแสดงความคิดเห็น"

นักปราชญ์เฒ่าสนทนากับคงคกเพียงเท่านั้น

แล้วจึงหันไปถามกระต่ายบ้างว่า อยากเป็นกวีไปทำไม

กระต่ายตอบว่า

"ข้าพเจ้าอยากทำให้โลกดีขึ้นด้วยบทกวีที่ข้าพจ้าแต่ง"

"บทกวีที่จะทำให้โลกดีขึ้นของเจ้านั้นสามารถ

อ่านให้ข้าฟังได้หรือไม่" นักปราชญ์เฒ่าถาม

กระต่ายตอบว่า

"ข้าพเจ้าหวังจะเรียนรู้การเป็นกวีจากท่านก่อน เพื่อจะได้เขียน

บทกวีชั้นเลิศ ที่จะทำให้โลกดีขึ้นได้อย่างถูกต้องตามครลองกวี"

นักปราชญ์เฒ่าสนทนากับกระต่ายแต่เพียงเท่านั้น

ก่อนหันไปถามลิงว่า

อยากเป็นกวีทำไม

ลิงตอบว่า

"แท้จริงแล้ว ข้าพเจ้ายังไม่รู้ชัดว่าบทกวีคืออะไร แต่ด้วยเหตุที่ข้าพเจ้า

ชอบเขียนถึงสิ่งต่าง ๆ ข้าพจ้าจึงมาที่นี่ เพื่อขอความเห็นจากท่านว่า

สิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนอยู่ทุกวันในสมุดของข้าพเจ้าเล่มนี้ เป็นบทกวีหรือไม่

หากมันพอเป็นบทกวีอยู่บ้าง ข้าพเจ้าคงมีหวังพอที่จะเป็นกวีได้

หากไม่ใช่ สิ่งเหล่านี้ก็คงเป็นเพียงข้อเขียนของลิงตัวหนึ่ง"

เมื่อพูดจบ ลิงก็ส่งสมุดซึ่งเต็มไปด้วยข้อเขียนขอตนให้นักปราชญ์อ่าน

และในท้ายที่สุด มีแต่ลิงเพียงตนเดียวในกาลครั้งนั้น

ที่นักปราชญ์เฒ่ารับเอาไว้เป็นศิษย์

Create Date : 28 พฤษภาคม 2551
Last Update : 28 พฤษภาคม 2551 16:36:41 น.		1 comments
Counter : 644 Pageviews.
Share Tweet