มองจันทร์ แหงนหน้ามองท้องฟ้า แสงจันทร์กระจ่างกลบแสงดาว ลมหนาวกำลังจะจากไป เหมือนความรักของเธอใช่ไหม มองดาวไม่เห็น มองใจเธอไม่เห็น เพราะห่างไกล จนใจห่าง ค่ำคืนที่อ้างว้าง กับใจที่เคว้งคว้าง   Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2552     4 comment Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2552 20:39:37 น.     Counter : 642 Pageviews.   Share Tweet

ในตาของเธอ...ในใจของเธอ ในตาของเธอ . . . ยังเห็นเงาของฉันไหม . . . ในใจของเธอ . . . ยังคงมีฉันไหม . . . โปรดเถิด . . . อย่าทำร้ายกันแบบนี้เลย   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2552     1 comment Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2552 23:01:10 น.     Counter : 562 Pageviews.   Share Tweet

กุญแจดอกไหน... กุญแจดอกไหน ควรใช้กุญแจดอกไหนกัน ไขความลับในห้องที่ซุกตัวอยู่กลางใจ . . . ระหว่างเรา ช่องว่าง . . . ระหว่างเรา . . . ไกลห่าง . . . ความเงียบที่เธอต้องการ . . . ใจเธอต้องการ . . . จะทำอะไรได้ ไขเท่าไหร่ไม่ยอมออก เหมือนเธอปิดประตูหัวใจ . . . ความลับที่อยู่ในใจเธอ ไม่มีวันรู้ว่าคืออะไร   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2552     5 comment Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2552 12:22:29 น.     Counter : 510 Pageviews.   Share Tweet

50 วันที่ผ่านมา วันนี้ครบรอบ 50 ปี ในการจากไปของคุณพ่อ ฉันช่วยคุณแม่เตรียมของตั้งแต่เมื่อคืนวาน ตั้งใจจะไปถวายเพลและสังฆทานที่วัดแถวบ้าน คุณแม่ลงมือทำกับข้าว ทำขนม เมนูทุกอย่างเป็นของโปรดของคุณพ่อทั้งนั้น คุณแม่ลงครัวตอนเช้าตรู่อีกรอบ พร้อมกันแล้ว ฉันทำหน้าที่พาคุณแม่ไปวัด ไปทำบุญให้คุณพ่อ เร็วเหลือเกิน 50 วันที่ผ่าน...ไม่น่าเชื่อเลย เมื่อคืนคุณแม่ยังบอกว่าทุกอย่างยังคงเหมือนความฝัน ฉันรู้ คุณแม่ยังทำใจเรื่องคุณพ่อไม่ได้ วัดทางเมืองเหนือบรรยากาศเรียบง่าย ไม่น่ากลัวเหมือนวัดในกรุงเทพ เพราะทางนี้ไม่นิยมจะนำเมรุอยู่ในวัด ส่วนใหญ่จะไปสร้างท้ายหมู่บ้าน เป็นไปตามพิธีการถวายเพลและสังฆทาน ฉันรับหน้าที่อาราธนาศีล ว่าจบแล้ว ตุ๊ลุงถามทันทีว่า "พ่อเป็นคนไทยเหรอ" คนไทยในความหมายของตุ๊ลุงคือไม่ใช่คนเมืองหรือคนท้องถิ่นเมืองเหนือ ถึงแม้ว่าฉันชอบที่จะอู้เมือง ต่อให้พูดยังไงก็จับสำเนียงได้ว่าไม่ใช่คนเมือง แม้กระทั่งสำเนียงน้ำเสียงสวดมนต์ ฉันกับคุณแม่สวดมนต์สำเนียงคนเมืองไม่ได้ ฉันเคยพยายามหัดแล้ว แต่ไม่สามารถ ฉันผันวรรณยุกต์ไม่คล่อง เช่น สมมุติว่ามีคำลงท้ายว่า.... ตา ต้องออกเสียงเป็น ...ต๋า เป็นต้น มาเชียงใหม่ครั้งแรก แปลกหูฉันอย่างมาก คงไม่คุ้นชิน เพื่อนจากกรุงเทพฯ เคยโดนฉันหยิกบิดเนื้อมาแล้ว ด้วยเหตุที่ ฟังพระสวดแล้วบังอาจหัวเราะเล็ก ๆ ในสำเนียงเสียงสวดแบบเมือง ๆ เราใช้เวลานานมากในการทำพิธี ถึงแม้ว่าจะมีกันแค่สองคนแม่ลูก พิธีแบบเรียบง่าย แต่ไม่บกพร่อง ฉันและคุณแม่ออกจากวัดด้วยหัวใจที่คิดถึงคุณพ่อ และหวังว่าคุณพ่อคงได้รับรู้ว่าเราสองคนคิดถึงมากแค่ไหน   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2552     4 comment Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2552 21:35:27 น.     Counter : 506 Pageviews.   Share Tweet

จนถึงวันนี้...ยังเป็นเหมือนความฝัน...ในวันที่ไม่มีเสียงของพ่อ จนถึงวันนี้ ... วินาทีนี้ สำหรับตัวเอง มันยังเป็นเหมือนกับความฝันอยู่เลย ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว ตอนนี้ คุณพ่อ ไม่ได้อยู่กับฉันและคุณแม่อีกต่อไปแล้ว เป็นการ "จาก" โดยที่ไม่มีวันกลับ ฉันรู้ดีว่า ความตาย ไม่เคยหยุดวงจรของการทำงาน เป็นวงเวียนที่ทุกคนจะต้องเจอ รวมทั้งเลือก วัน เวลา สถานที่ ไม่ได้ เมื่อถึงเวลาทุกอย่างต้องเป็นไปตามธรรมชาติ เหมือนจะปลงได้ใช่ไหมคะ แต่จริง ๆ แล้ว...เปล่าเลย ถึงแม้ว่าจะได้เรียนรู้ อ่านหนังสือ และพยายามจะทำความเข้าใจ ยอมรับว่า เมื่อถึงเวลาจริง ๆ ยังดูเหมือนว่ายังยอมรับความจริงไม่ได้ ฉันและคุณแม่ได้ดูแลคุณพ่อจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต การมองเห็นคนที่เรารักจากไป ทำให้ใจฉันร้าว... แต่ยังน้อยกว่าคุณแม่ที่เป็นคู่ชีวิต อยู่ด้วยกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง วันนี้ที่บ้านว่างเปล่า... ไม่มีเงาของคุณพ่อ ไม่มีเสียงของท่าน ทุกอย่างดับสูญไปหมดแล้ว เคว้งคว้าง ... อ้างว้าง... เดียวดาย ... คงเหลือไว้แค่รูปถ่ายที่พอให้มองแล้วหายคิดถึง รอยยิ้มและเสียงของคุณพ่อที่ดังสะท้อนอยู่ในใจ ภาพเก่า ๆ ที่ไหลเวียนอยู่ในความทรงจำ ฉันยังเป็นเหมือนต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาในวันนี้ แต่ในวันพรุ่งนี้...และชีวิตที่จะต้องอยู่ต่อไป ฉันบอกตัวเองว่า ฉันจะต้องเป็นต้นไม้ที่โตขึ้นอย่างแข็งแรง คอยเป็นหลักให้คุณแม่แทนคุณพ่อ ดูแลคุณแม่แทนคุณพ่อ ฉันจะเข้มแข็งกว่าวันนี้ ฉันสัญญา คุณพ่อขา คิดถึงคุณพ่อทุกวัน ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงนะคะ   Create Date : 28 ธันวาคม 2551     12 comment Last Update : 28 ธันวาคม 2551 11:01:24 น.     Counter : 545 Pageviews.   Share Tweet