ยินดียิ่งแล้วตี้แขกแก้วมาเยือน

:::ชอนไชในพุง - ในวันที่ฉันโดนส่อง:::





อย่างที่เล่าไว้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ได้มีโอกาส (ที่ไม่ค่อยอยากจะได้รับโอกาสเช่นนี้อีกถ้าเป็นไปได้)
ไปโรงบาลด้วยเหตุที่มีอาการสะสมของการเจ็บป่วย
ท้องไส้ปั่นปว่น จุกแน่น พุงแทบแตก ปวดแทบขาดใจ
สุดท้ายต้องมาลงเอยที่ห้องผ่าตัด (แหมฟังดูออกจะน่ากลัวนะคะ)

ก่อนหน้านั้น
"ส่องกล้องดูกระเพาะหน่อยนะ แต่ส่วนมากดูไปก็ไม่เจออะไรหรอก"
คำพูดของคุณหมอดูเหมือนจะให้เราคลายกังวลกระมัง
หน้าตาคนป่วยคงดูยู่ยี่เต็มทนแน่ ๆ
"อ่ะ เอานี่ไปอ่านก่อนละกัน แต่เป็นภาษาอังกฤษนะ"
หมอยื่นแผ่นพับการส่องกล้องระบบทางเดินอาหารส่วนต้นมาให้
โถ..คุณหมอขา นู๋จะอ่านรู้เรื่องมั้ยคะเนี่ย
ศัพท์แพทย์ก็มี สรุปว่า ดูแบบผ่าน ๆ นิดนึง
กลับบ้านมา เข้าไปหาอากู๋หาข้อมูลก่อนไปโรงบาล

ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน เรียบร้อย
นั่งรออยู่ประมาณเกือบ 20 นาที
คุณพยาบาลเรียกหา เดินตามเข้าห้องไป
นั่งบนเตียงแป๊ปนึง คุณพยาบาลคนเดิม
เดินกลับมาพร้อมรถสี่ล้อสีเงินมันวาว
แต่เห็นแล้วอดถามคุณพยาบาลไม่ได้ว่า "ต้องให้ IV ด้วยเหรอคะ"
"ไม่ค่ะ แต่ต้องเสียบสายไว้เผื่อให้ยาตอนส่องกล้องค่ะ"
ได้เจ็บตัวอีกแล้ว
คุณพยาบาลเสียบท่อข้อต่อค้างไว้
ซักพัก เดินตามคุณผู้ฃ่วยพยาบาลอีกคนไปห้องผ่าตัด
ยังพอเดินได้น่ะค่ะ ไม่อยากนั่งรถเข็น
เพราะยังรู้สึกว่าตัวเองไหวอยู่
ถึงห้องผ่าตัดปุ๊ป โดนต้อนเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
เจ้าหน้าที่ หมอ พยาบาลที่อยู่ข้างในจะใส่ชุดสีเขียว เดินกันขวักไข่ว
เปิดหน้าบ้าง ปิดบ้าง ที่ปิดก็เห็นแต่ลูกกระตา ผมเผ้าก็เก็บไว้ใต้หมวกสีเขียว
แยกแทบไม่ออกว่าคนไหนหมอ คนไหนพยาบาล ผู้ชายหรือผู้หญิง

กลับออกมาจากห้อง
ด้วยตัวเปล่าที่ใส่ชุดใหม่สีเขียวผูกโบว์ที่เอวแน่นมาก
เพราะกลัวจะโป๊ต่อหน้าธารกำนัลเป็นอันมาก
สวมหมวกสีเขียวอีกเหมือนกัน เก็บผมยาวไว้ใต้หมวกหมือนกับพี่ ๆ พยาบาล
คุณพยาบาลประจำห้องเดินออกมารับ
แต่มองเห็นหน้าเธอไม่ชัด เพราะโดนถอดแว่นไปแล้ว
ไม่มีสมบัติติดตัวซักชิ้นนะคะ ต้องถอดออกให้หมด
นอนบนเตียงแล้ว คุณพยาบาลถามชื่อ นามสกุล
พร้อมดูที่สายรัดตรงข้อมือว่าตรงกันไหม จะผิดตัวหรือเปล่า
คุณพยาบาลเดินไปมา เช็คอุปกรณ์ เตรียมความพร้อม รอคุณหมอ
ระหว่างนั้นคุณพยาบาลอีกคนก็เอาเครื่องมือมาจับสัญญาณชีพ
มองไม่ชัดหรอกนะคะ
แต่ก็พอรู้ว่าแต่ละคนกำลังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเคร่งครัด
ถึงแม้จะเป็นเคสเล็ก ๆ แต่ข้อผิดพลาดต้องไม่มี

นอนเล่นอยู่ซัก 10 นาที
คุณพยาบาลบอกว่า จะขอพ่นยาชานะคะ
อ้าปากแต่โดยดี ทั้ง ๆ ที่ในใจเริ่มเต้นตุ๊บ ๆ
ฟืด ๆ เสียงปั๊มยาชา
รสขม เฟื่อน ไหลลงคอ
ครั้งแรกที่เธอบีบใส่ปาก ลืมกลั้นหายใจ ทำให้สำลัก ไอจนหน้าดำหน้าแดง
คอเริ่มตึง ๆ เธอบอกว่าจะให้ยาประมาณ 3 ครั้งนะ
ครั้ง 2 ครั้งที่ 3 คอเริ่มตึงขึ้นเรื่อย ๆ
กลืนน้ำลายด้วยความลำบาก เหมือนลิ้นจะคับปาก
คุณหมอมาแล้ว มองหน้าคุณหมอไม่ชัดเลยค่ะ ได้ยินแต่เสียง
ช่วงนี้คุณพยาบาลบอกว่าให้ตะแคงตัวมาทางด้านซ้าย
ถอดแถดพลิกตัวตะแคงตามคำสั่ง
คุณพยาบาลจับหน้าแนบลงต้ำ เช็คองศาด้วย
แล้วก็หยิบวัตถุชนิดหนึ่งบอกให้คาบไว้
เธอบอกว่ามันจะช่วยควบคุมสายของกล้องเวลาคุณหมอจะสอดเข้าไปที่คอ
คาบและกัดไว้ คงเหมือนเด็กคาบจุกนมหรือเปล่าคะ
คุณหมอเดินมาข้างเตียง
คุณพยาบาลบอกว่า
ถ้าคุณหมอบอกให้กลืน ก็พยายามกลืนนะ
ระหว่างที่ใส่สายลงไปแล้ว น้ำลายจะไหล
เพราะควบคุมไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร มีเครื่องดูดน้ำลายเตรียมพร้อม
ปล่อยให้มันออกมาไม่ต้องกลัวเปื้อน อย่ากลืนน้ำลาย
นึกในใจ จะทำได้มั้ยนั่นน่ะ
คุณหมอสั่งพยาบาล "โดมิคุ่ม 0.05 มิล"
คุณหมอสั่งยาให้เบลอน่ะค่ะ คุณพยาบาลจับมือไป แล้วก็ใส่ยา
แป๊ปเดียวเองนะคะ แทบไม่รู้สึกตัว ยังนับหนึ่งไม่ถึงห้าเลยด้วยซ้ำ
รู้สึกเหมือนหลับไปแป๊ปนึงด้วยล่ะค่ะ
ได้ยินชัด ๆ อีกที คุณพยาบาลบอก อย่ากลืนน้ำลาย
ตอนนั้นเหมือนสติกลับมาเกือบเต็ม
ทั้งจุกทั้งเจ็บอยากจะอ๊อกเต็มที่
หายใจไม่ออก น้ำตาก็ไหล น้ำลายก็ยืด คงดูไม่จืดจริง ๆ
บางครั้งก็เผลอกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
เป็นไหมคะ เวลามีอะไรอยู่ในคอ
ร่างกายของเราจะตอบสนองทันที โดยสั่งให้กลืนหรือไม่ก็อ๊อกออกไป
เสียงคุณพยาบาลบอก จวนจะเสร็จแล้วค่ะ
ในท้อง เหมือนมีอะไรมาขยุก ๆ
รู้สึกได้เลยค่ะ ว่าสายกล้องมันไปพาดไปชอนไชอยู่ช่วงไหน

เสร็จแล้ว โอย...เสียงสวรรค์มาโปรดจริง ๆ
ได้หายใจโล่ง ๆ ซักที
ยานอนหลับนี่ ทำให้หลับปุปปับใช้เวลาแป๊ปเดียวจริง ๆ นะคะ
แต่ที่จริงคุณหมอน่าจะให้มากกว่านี้หน่อย เอาแบบหลับไปเลยท่าจะดี
จะได้ไม่ต้องรู้ตัว ตื่นมาอีทีก็เสร็จเรียบร้อย

คุณพยาบาลบอกว่าให้นอนก่อน รอให้หายมึนหายงงซะก่อน
ซักพักลุกจากเตียง เดินกลับไปเปลี่ยนเป็นชุดเดิมที่ใส่มา
โดนกักตัวให้นั่งเล่นอยู่ที่โซฟา
ตอนนี้รู้ตัวร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วล่ะค่ะ
แต่คุณพี่พยาบาล ไม่ยอมให้กลับ บอกรออีกซักหน่อย
ห้ามขับรถนะคะ มีใครมาด้วยหรือเปล่า
มีคุณแม่มาเป็นเพื่อน แต่ท่านขับรถไม่ได้หรอกค่ะ
รู้ตัวเองว่าโอเคแล้ว ก็ดิ่งกลับบ้าน
ถ้าคุณพยาบาลรู้ว่าขับรถกลับบ้านเอง คงมีเคืองเป็นแน่
อาจจะไม่น่าเอาไปเป็นตัวอย่างนะคะ
คือรู้สึกว่าปกติดีแล้วจริง ๆ ถึงกล้าจับพวงมาลัย
หากไม่ชัวร์คงไม่ทำแบบนั้นแน่นอนค่ะ เพราะอันตราย

ถึงบ้านได้ก็พังพาบ
เจ็บคอมาก กลืนน้ำยังลำบากอยู่
งดน้ำงดอาหารเมื่อคืนก่อนไปส่องกล้อง
ท้องไส้กิ่ว แต่ทานไม่ลงหรอกค่ะ
เพราะมันเจ็บไปหมด ตื้อ ๆ ในท้อง
นอนยาวตั้งแต่บ่าย ตื่นมาอีกทีห้าโมงเย็น
มื้อเย็นที่ทานได้คือข้าวต้ม
ทั้ง ๆ ทีเกลียดมาก แต่ก็ต้องทาน เพราะท้องไม่รับของแข็งซะแล้ว

จากการส่องกล้องชอนไชข้างในพุงเรียบร้อยแล้ว
เป็นแผลมีเลือดออกนิดนึง มีรอยแดงร่วมด้วย
เล่าไว้ให้เป็นอุทาหรณ์นะคะ
สำหรับท่านที่ยังมีสุขภาพท้องที่ดี
กระเพาะอาหารอักเสบเป็นแล้ว หายยากมากค่ะ
ทางที่ดี ทานอาหารให้เป็นเวลา หลีกเลี่ยงอาหารรสจัด
ชากาแฟรับแต่น้อยจนไม่รับเลยยิ่งดี
จริง ๆ แล้วเป็นคนไม่ดื่มชากาแฟอยู่แล้วนะคะ แต่จะติดโกโก้อยู่บ้าง
ไม่สบายคราวนี้ อาหารถูกใจหายไปจากสารบบเพียบเลย
โดนงดหมด จะตามปากไม่ได้ซะแล้วสิคะ
อังคารหน้าไปพบตามคุณหมอนัดอีก
สาธุ...หากอาการทุเลาดีขึ้นเรื่อย ๆ
หวังว่าคงไม่มีการชอนไชในพุงรอบสอง






Create Date : 23 กันยายน 2553
Last Update : 23 กันยายน 2553 21:37:28 น. 29 comments
Counter : 520 Pageviews.  
Share

 
ขอบคุณนะคะที่เอาประสบการณ์มาแบ่งปันกัน

หายไวๆนะคะ ^^


โดย: aimeramm วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:0:08:25 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่เปิ้ล

อ่านแล้วนึกภาพตามด้วยความหวาดกลัวครับ 555
ผมเป็นคนที่ไม่ถูกโรคกับโรงพยาบาลเลยครับ แหะๆๆๆ

ยังไงก็ขอให้พี่เปิ้ลมีสุขภาพที่แข็งแรงในเร็ววันนะครับ







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:6:26:43 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่เปิ้ล









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 กันยายน 2553 เวลา:7:14:50 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่เปิ้ล









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 กันยายน 2553 เวลา:6:59:15 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่เปิ้ล









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:6:17:09 น.  

 


ขอให้หายเร็วๆนะครับพี่
ผมพอจะคิดภาพออกครับ ไม่เคยต้องส่องกล้อง
เพราะผมกลัว หมอก็เลยให้ยาอย่างเดียว
รักษาตัว ทานอาหารให้เป็นเวลานะครับ
จะได้หายไว



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:0:11:21 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:7:06:19 น.  

 
สวัสดียามเที่ยงครับพี่

ทานข้าว ทานยา หรือยังครับผม

ไปดูเด็กบ้านผมให้อารมณ์สดใสกันนะครับ อิอิ



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:12:34:14 น.  

 

สวัสดีคุณก๋าค่ะ
ตอนนี้ต้องขยันคุมตัวเองหน่อย
เรื่องทานข้าวให้เป็นเวลา แล้วก็งดขอแสลง อดของชอบไปเยอะล่ะค่ะ ตะกละไมได้แระ 5 5 5

น้องดอย
แวะมาหาบ่อย ๆ อย่างนี้ เป็นยาอีกขนานหนึ่งนะคะ @^__^@
ขอบคุณที่แวะมาเที่ยวหาค่ะ

คุณ aimeramm
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ


โดย: ฮักน้ำปิง IP: 117.47.44.117 วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:21:12:41 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่เปิ้ล

ขอให้หายป่วยเร็วๆนะครับพี่











โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 กันยายน 2553 เวลา:6:01:58 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่

ตื่นมาแต่เช้า แล้วก็แอบขี้เกียจ

พอโตมาหน้าที่รับผิดชอบเยอะแยะเลยนะครับ

ทานยา ทานข้าว ให้ตรงเวลานะครับ

เพื่อพร้อมสู้กับงานเนอะ


ปอลอ

พี่ครับ ถ้าช่วง มีนาคม ดอกไม้ยังจะบานอยู่ใหมครับ ที่เชียงใหม่ ดอยกำลังจะซื้อตั๋วเครื่องบินไปเชียงใหม่
แต่กำลังคิดว่า ระหว่าง กุมภา กับ มีนา ไปตอนใหนดี
อยากไปดูดอกไม้ครับพี่



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 29 กันยายน 2553 เวลา:7:10:51 น.  

 
คุณก๋า
หมิงหมิงหายหวัดหรือยังคะ
ภาพข้างบนนี้ กำลังถูกใจอะไรเป็นพิเศษคะ
หัวเราะสนุกมาก

น้องดอย
เช้า ๆ แอบขี้เกียจเหมือนกันค่ะ
โดยเฉพาะหน้าหนาว ซุกผ้าห่มจนไม่อยากลุก อิอิอิ

ถ้าจะมามาช่วงกุมภาน่าจะดีกว่านะคะ
กุมภาที่ผ่านมาหนาวหมดเร็วมากค่ะ
หากมามีนา เกรงว่าดอกจะเหี่ยวไปซะก่อน
ว่าแต่วางแผนเส้นทางหรือยังคะ จะไปแถวไหนบ้าง ^ ^


โดย: ฮักน้ำปิง IP: 114.128.13.3 วันที่: 29 กันยายน 2553 เวลา:13:16:11 น.  

 
แว๊บมาเช็ค ว่า พี่สาวบ้านนี้ ทานยาหรือยังน๊า



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 29 กันยายน 2553 เวลา:21:07:22 น.  

 

คุณหมอดอย มาราวน์วอร์ดออกเยี่ยมไข้รอบพิเศษซะด้วย
ขอบคุณที่แวะเยี่ยมเกือบทุกวันค่ะ
คนไข้หายวันหายคืนนะคะเนี่ย ^ ^


โดย: ฮักน้ำปิง IP: 114.128.41.36 วันที่: 29 กันยายน 2553 เวลา:21:39:28 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่เปิ้ล








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 กันยายน 2553 เวลา:6:07:16 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่เปิ้ล










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:6:17:44 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 ตุลาคม 2553 เวลา:6:29:03 น.  

 
กลับมาโดยสวัสดิภาพครับพี่

อากาศดีมากเลยครับ ทางเล็กๆ ถนนเป็นเส้นยาวๆ
เนินขึ้นลงสลับไปมา เห็นแล้วมีความสุข
เสียดาย พี่สาวผมไปทำงาน เลยต้องรีบเดินทางสู่จุดมุ่งหมาย มีภาพมาน้อยนิดเองครับ แต่ก็อยากกลับไปอีกครั้ง




ฝันดีครับผม


โดย: กลิ่นดอย วันที่: 2 ตุลาคม 2553 เวลา:21:57:13 น.  

 
ให้มีสุขภาพดี สมบูรณ์แข็งแรงขึ้นทุกวันๆนะคะ


โดย: นรว IP: 180.183.205.126 วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:7:11:47 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:6:24:10 น.  

 
555++

ว่าจะถามสักหน่อยว่าหายดีแล้วใช่ใหม
พอมาอ่านเม้นทืที่พี่เขียนถึงแล้วอมยิ้มเลยครับ



หมอดอยแอบมาเยี่ยม อิอิ

ประชุมก็อย่าไปเครียดมากนะครับ
เดี๋ยวจะปวดท้องอีกนา

ตอนนี้แผนไปเชียงใหม่เบื้องต้นคือ 5-6 กมภาครับผม
แต่ยังไม่ซื้อตั๋ว ดอยกะว่าจะเช็คตารางพี่ก๋า และ พี่เปิ้ลด้วยครับ เพราะจะได้แวะไปเยี่ยม พี่ๆ ด้วย
คราวนี้จะไปตะลุยสวนดวกไม้ครับ (คนเดียวเหมือนเดิม)




พี่เปิ้ล

น้องดอย ขอที่อยู่ได้ใหมครับ บอกหลังไมค์ก็ได้นะ
เวลาคิดถึงจะส่งโปสการ์ดไปให้ครับ




คนอื่นมาอ่าน เขาจะคิดว่าดอยจีบพี่ป่าวเนี่ย
นี่นะ มีคนเข้าใจผิดแบบนี้เยอะมากเลย แต่พี่รู้จักกับน้องคนนี้แล้ว เราเลยไม่หวั่น


โดย: กลิ่นดอย วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:10:19:36 น.  

 

สวัสดีค่ะ คุณนารถรวี
ไม่ได้พบกันนานเหลือเกิน
หวังว่าคุณสบายดีนะคะ
ขอบคุณที่ยังนึกถึงกันค่ะ
หวังว่าจะพบกับคุณอีก...

สวัสดค่ะคุณก๋า
สวัสดีกันในคืนที่อากาศแปล๊กแปลก
คงเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวแล้วมังคะ
ทำงานเยอะ ๆ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

น้องดอย
ถามว่าหายหรือยัง ก็ค่อย ๆ ดีขึ้นล่ะค่ะ
มีแอบให้จุกเล่น ๆ เป็นบางครั้ง
รวมทั้งลำไส้ดีดดิ้นในบางโอกาส

พี่หลังไมค์ไปแล้วนะคะ
หวังว่าคงได้คุยกับน้องดอยมากขึ้น ^ ^

สองบรรทัดสุดท้าย
อ่ะนะ ...
ที่มีคนเข้าใจแบบนั้นได้
ไปหวานกับใครเค้าบ้างล่ะคะ อิอิอิ


โดย: ฮักน้ำปิง วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:21:29:24 น.  

 
555++

อิอิอิ

ก็นะ

ดอยนะ ว๊านหวานละครับพี่
หวานเป็นปกติ กับทุกคนเลย




ขอบคุณสำหรับหลังไมค์ครับผม



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:23:39:05 น.  

 
ฝันดีนะครับ

คาดว่าเจ้าของบล้อกหลับปุ๋ยแล้วแน่เลย



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:0:27:49 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่เปิ้ล

เมือ่วานเป็นหวัดครับ
เลยงดเล่นบล้อกหนึ่งวัน
วันนี้กลับมาประจำการเหมือนเดิมแล้วครับ







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:6:58:39 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณก๋า
หายหวัดเร็ว ๆ นะคะ
พญาลิงท่านแผลงศรซะแล้วสิคะ ^ ^
มาดามจะติดหวัดตามกันเป็นลูกโซ่มั้ยคะเนี่ย
เทคแคร์ค่ะ

อ้อ...หากเจ็บคอ หรือ มีอาการไอ
ลองสูตรยาคุณแม่ดูนะคะ
นำขิงแก่สดที่ปอกเปลือกแล้ว มาปั่นให้ละเอียดบีบเอาแต่น้ำ
กรองเอาแต่น้ำขิง 1 ช้อนโต๊ะ นำมาผสมกับน้ำร้อน 1 ช้อนโต๊ะ และ น้ำผึ้ง 1 ช้อนโต๊ะ คนให้เข้ากัน
ช่วงที่ดื่มอย่าเพิ่งรีบกลืน
กักน้ำยาให้อยู่ในลำคอซักแป๊ป แล้วค่อยกลืน
ไม่ให้ดื่มน้ำตาม เพราะจะไปล้างยาซะก่อน
อาการไอจะบรรเทา แต่จะแสบคอนิดนึงนะคะ
ให้ทาน เช้า และก่อนนอน (ไม่เหมาะสำหรับเด็ก ๆ เพราะเผ็ดรสขิงแก่)

น้องดอย
คืนนี้คงหลับเร็วล่ะค่ะ
โดนฝน กำลังมึน ๆ ครั่นเนื้อครั่นตัวแล้วล่ะค่ะ
เมื่อคืนนอนดึกจังค่ะ
พักผ่อนบ้างนะคะ


โดย: ฮักน้ำปิง IP: 114.128.12.2 วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:23:00:41 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่เปิ้ล

ตอนนี้อาการเจ็บคอไม่ค่อยมีแล้วครับ
แต่น้ำมูกยังไหลอยู่
หมิงหมิงกำลังจะหายแล้ว
แต่พ่อกับแม่กำลังจะแย่คัรบ 5555








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 ตุลาคม 2553 เวลา:6:02:00 น.  

 
ง่วงจังเลยครับวันนี้

กะจะนอนเร็วๆ นะครับวันนี้

ฝันดีครับผม



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 7 ตุลาคม 2553 เวลา:23:53:56 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่เปิ้ล








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ตุลาคม 2553 เวลา:5:58:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ฮักน้ำปิง
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add ฮักน้ำปิง's blog to your web]

MY VIP Friend