Group Blog |
เรื่องขำๆ ของหมู่เลือด
เจอเมลล์นี้เมื่อเร็วๆนี้เองค่ะ หลายๆคนอาจจะเคยอ่านแล้ว แป่ว แต่ไม่เปงร๊ายยยย... ก้ออยากจะแชร์ให้เพื่อนๆที่ยังไม่เคยอ่านได้อ่านกันเนาะ ครือ..จริงๆมานยาวววววว...มากกกกกกก อ่ะค่ะ ง้านขออนุญาต(เจ้าของ) ตัดมาให้อ่านกานเป็นตอนๆแระกันนะเคอะ ก้อขอขอบคุณจุดเริ่มต้นของเมลล์ฉบับนี้ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า
คนนี้ค่ะ
แล้วจะมาแปะต่อนะคะ อย่าลืมติดตาม วันนี้ขอบับบายค่ะ
Free TextEditor ไม่อยากแค่นั่งมองเธออยู่อย่างนี้...
วันนี้เช็คเมลล์ เจอเมลล์ดีดีเลยอยากมาบอกต่อกันค่ะ
จาก พิง ลำพระเพลิง...ลูกกตัญญูที่น่ารักคนนึง :) >> >ถ้าให้จัดเรียงความสำคัญของ ผู้หญิง ในชีวิตเรามาสามอันดับแรก น่าเป็นดังนี้ >> >อันดับที่หนึ่ง คือ แม่ >> >อันดับที่สอง คือ แม่ >> >อันดับที่สาม คือ แม่ >> >ใช่ครับ ผมกำลังจะพูดถึง แม่สิ่งที่เราทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว >> >แต่ว่า >> >อาจมีบ้างบางครั้งที่เราหลงลืมไป >> >จนขาดความใส่ใจกับบุคคลใกล้ตัวท่านนี้ >> >จำได้ มั๊ยครับ >> >ครั้งสุดท้ายที่คุณกอดแม่น่ะเมื่อไหร่?อย่าบอกนะว่าคุณอายุมากเกินไปแล้ว >> >...เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครแก่เกินกว่าจะกอดแม่หรอก >> >ผมอยากอวดแม่ของผมครับ >> >แม่ผมเป็นคนบ้านนอก เชยๆ ผมชอบนั่งแอบมองแม่เวลาแกเผลอ >> >หล่อนอยากทำอะไร >> >ผมก็ปล่อยให้แกทำ >> >ล่าสุดนี่เธอเหยาะน้ำยาปรับผ้านุ่มลงไปในน้ำสุดท้ายของการอาบน้ำให้หมาด้วย >> >ด้วยเหตุผลของคนซื่อ คือเธอบอกว่า ทำตั้งหลายครั้งแล้ว ก็ไม่ >> >เห็นหมามันบ่นอะไร >> >แม่ผมเรียนมาน้อย เรียกว่าไม่ได้เรียนเลยก็เกือบจะว่าได้ >> >เธอศึกษาทุกอย่างด้วย >> >การจำ เห็นเขาพูดเขาทำอะไรในโฆษณาก็พยายามเอามาใช้กับลูกชาย >> >ครั้งนึงผมน้ำเข้า หู เธออวดภูมิด้วยการบอกให้ผมใช้ไม้สำลีเช็ดหูของ >> >จอห์นสันไมโครบัส >> >ผู้หญิงคนเดียวกันนี้เองที่ลากครกกับสากกะเบือออกไปตำน้ำพริกมะม่วงนอกบ้าน >> >เพราะเห็นลูกชายกำลังนอนหลับอยู่ในบ้าน ไม่ใช้ตำแค่นอกบ้านนะ >> >แต่เธอออกไปตำนอก รั้วบ้านเลยทีเดียว ผมกับแม่ >> >ทุกวันนี้เราอาศัยอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด ทุก >> >ครั้งที่ผมขับรถเข้ามาคุยงานในกรุงเทพฯ >> >เธอยังคงทำกับข้าวใส่กล่องมาให้ผมกิน >> >อยู่เสมอ และเธอไม่เคยลืมที่จะเด็ดดอกจำปีหน้าบ้าน >> >มาใส่ในกล่องข้าวด้วยทุกครั้ง >> >ผมตื้นตัน แต่!แม่ครับ >> >ผมอยากจะบอกแม่ว่า...ดอกจำปีมันไม่อร่อยเลยครับ >> >เมื่อไม่นานมานี้ครอบครัวของเราได้มีวาสนาไปออกรายการโทรทัศน์ >> >รายการ เจาะใจ >> >ผมบอกแม่ว่า นี่เธอ ชั้นจะพาเธอไปออกโทรทัศน์นะ ดีใจมั๊ย >> >แม่อิดออด แบ่งรับแบ่งสู้ ไม่เอาดีกว่ามั๊งลูก >> >เดี๋ยวเขาถามอะไรแล้วแม่ตอบ ไม่ได้ >> >แม่ครับ รายการเขาไม่ได้มีสิบหกคำถาม สามตัวช่วย ถามใครก็ได้ >> >ตอบได้สองครั้ง >> >หรือว่าเปลี่ยนคำถาม ถึงแม่จะตอบผิด >> >เกมส์เขาก็ไม่ได้จบลงทันทีซะเมื่อไหร่ >> >นะแม่นะ ไปด้วยกันเถอะนะ >> >ไม่เอาหรอก แม่ไม่ไปดีกว่า >> >เอาน่าแม่ ไปด้วยกันเถอะ >> >ไว้ถึงวันนัดก่อนแล้วกัน แม่จะให้คำตอบ >> >แล้วคำตอบของแม่ก็คือ การตื่นไปทำผมตั้งแต่มืด >> >ร้อยวันพันปีเธอเคยเข้าร้านเสริมสวยกับเขาซะที่ไหน >> >แต่ผมก็รู้ดีว่าเธอไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง...เธอทำเพื่อชายไทย >> >ทั้งประเทศต่างหาก!!!!!!!!!! >> >เรื่องราวแม่มีมากมายไม่รู้จบ เป็นนิทานให้เรานั่งมองได้ไม่รู้เบื่อ >>ถ้า >> >เราจะหาเวลาว่างๆ นั่งลอบมองดูเธอคนนั้นบ้างเท่านั้นเอง >> >ผมเชื่อว่า แม่ของพวกเราทุกคนมีมุมน่ารัก ให้เราได้อมยิ้มอยู่เสมอ >> >เป็นเรื่องน่าแปลก ที่เรามักจะรู้กันอยู่ในใจว่าเรารักผู้หญิงคนนี้ >> >แต่ทว่าเรา >> >กลับนั่งกินข้าวกับเธอน้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ซะอีก >> >เราถูกสอนมาให้รักแม่ >> >แต่เรากลับซื้อของขวัญให้คนอื่นบ่อยกว่าซื้อให้แม่ของเราซะอีก >> >เดี๋ยวนี้ผมอายุมากขึ้น แม่ก็อายุมากกว่าเราอีกเท่าตัว >> >ผมยังคงนั่งแอบมองแม่ >> >อยู่ แม่ผมแก่ลงไปมาก >> >หล่อนจะมีเวลามาโพสต์ท่าให้เรานั่งแอบมองได้อีกสักกี่ปี >> >บนโลกกลมๆใบนี้ >> >ผมมัวแต่วิ่งวนเร็วจี๋จนแทบจะชนหลังตัวเองอยู่ร่อมร่อ >> >ตลอดเวลาเราไขว่คว้าหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้จนเกือบลืมผู้หญิงคนนี้ >> >กว่าจะนึกขึ้น >> >มาได้ เวลาก็ผ่านไปมากมาย >> >ถ้าบทความนี้ สะกิดให้ใครนึกถึงแม่ขึ้นมาได้มั่งล่ะก้อ ขอร้องล่ะ >>อย่า >> >ทำได้แค่นั่งมองแม่ เพราะเกรงว่าเพียงแค่นั้นจะไม่ทันการณ์ เฮ้อ...อ่านแล้วคิดถึงหม่ามี้อ่ะ Some romantic countries in the world.
These are the names of the some romantic countries in the world. เ พื่ อ น ส นิ ท
เพื่อนสนิท ... ก็คือ
|
hitch-hiker
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |