ตั๋วเครื่องบินขาไป การบินไทย แล้วไปต่อ Air France เที่ยวบินนี่มีคนไทยแค่สองคน นอกนั้นหัวทองทั้งนั้น คนฝรั่งเศสมาเที่ยวไทยเยอะเหมือนกันแหะ

พรากจากแม่ น้ำตาไหลเป็นสาย เดินเข้า ตม. นี่เราต้องอยู่คนเดียวไปอีกสองปีเลยเหรอเนี่ย (ปริญญาโทที่ฝรั่งเศส เรียนสองปี)

ลันลากับ Duty Free แต่ก็ไม่เต็มที่ เพราะว่ากระเป๋าหนักมาก แบกโลกมา ฮ่าาาา

อาหารบนเครื่องบิน (ในใจติดว่าเป็นอาหารไทยมื้อสุดท้าย) อร่อยทั้งน้ำตา

 นั่งเครื่องบินทั้งหมด 11 ชั่วโมง ดีที่พี่ที่นั่งข้างๆเป้นคนไทย (มีกันอยู่สองคน) พี่เขาก็ชวนคุย จนได้เวลาลงพร้อมเปลี่ยนเครื่อง ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆที่รู้จักพี่เขา แต่ก็แอบเศร้า เพราะต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว

ลง Charles de Gaulle แล้วมาต่อเครื่อง เพื่อไปที่เมือง Montpellier ที่อยู่ทางตอนใต้ของฝรั่งเศส ต้องนั่งรถบัสไปตึกภายในประเทศ

แอบมีเรื่องตื่นเต้นว่า มีคนฟิลิปินส์ เขามาคุยด้วย เราก็เอาว่ะ เอเซียเหมือนกัน เลยคุยไปจนลงรถ เดินไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองด้วยกัน เขาก็เดินเข้าไปตรวจก่อน เราก็ยืนรอหลังเส้นเหลือง อยู่ดีๆเขาก็ชี้มาทางเรา มีเจ้าหน้าที่เดินมาถามเราว่า มาด้วยกันเหรอ... เราบอกรู้จักกันบนรถบัส หลังจากเราตอนเสร็จ เขาโดนคุมตัวไปในห้องข้างๆเลย เราก็กลัวละสิ เกิดอะไรขึ้นฟร่ะ แถมที่นั่งรถมาก็มีกันอยู่สองคน โดนเก็บเข้าห้องไปแล้วหนึ่ง เหลือเราคนเดียว... เจ้าหน้าที่มีห้าหกคนแหนะ

เจ้าหน้าที่ที่ตรวจวีซ่าเรา หน้าต่างน่ากลัวมากคะ ตัวใหญ่ กล้ามเป็นมัด ผิวดำ เราก็ส่งยิ้มไปก่อนเลย เขาถามกลัวมาเสียดุ "หน้าเขามีอะไรให้ยิ้ม" แงะ....

เลยตอบเขาไปว่า เราเป็นคนไทย เราชอบยิ้ม คราวนี้เขาดูเป็นมิตรขึ้น

คราวนี้ก็ชวนคุย (จริงๆเราว่าเขาเชคอะแหละว่าเรามาเรียนจริงไหม)

และแล้วคำถามที่คิดว่าต้องเจอก็มาถึง "มาเรียนอะไร"

หึหึหึ คาดหวังจะได้รับคำตอบ แบบว่า มาเรียนภาษาใช่ไหมล่ะ เราตอบไปอย่างภูมิใจ

มาเรียน ประวัติศาสตร์ การทหาร ศึกษาด้านป้องกันประเทศ และการเมืองความมั่นคง (Histoire militaire, études de défense et politiques de sécurité)

เท่านั้นแหละ ก็ได้เห็นรอยยิ้มของ พี่ตำรวจ ตม. ที่นี่ พร้อมยกนิ้วให้ ประมาณว่า สู้ๆ

ผ่านด่านนี้มาได้ก็สบายละ มีตรวจร่างกายนิดหน่อยว่าไม่มีอาวุธเข้ามา ก็ถึงเวลาไปนั่งรอเที่ยวบินเที่ยว ระหว่างนั่งรอก็เจอร้าน maccaron ที่มีชื่อเสียงร้านหนึ่งของฝรั่งเศส ถ่ายรูปไว้ก่อน แต่ยังไม่ซื้อ แพง ฮ่าาา

และแล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง คราวนี้หนักกว่าเก่า เป็นหัวดำคนเดียวเลย... นั่งจิตตกไปตลอดทาง