Daisy Black story : ความฝันที่ไม่เลือนหาย แม้จะลืมตาตื่น คืนที่ 3 [รัก]

คืนที่ 3 [รัก]
“รักมีนนะ” เมื่อพูดจบเค้าก้อก้มตัวลงมา ประกบริมฝีปากที่บอบบางของเค้า ลงบน ริมฝีปากที่สั่นเทิ้มด้วยความรู้สึกแปลกๆ
เหมือนจะหัวใจวาย แต่ก็เหมือนมีดอกไม้บานเต็มไปหมดอยู่ในหัว ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า แต่ริมฝีปากของเขาช่างอุ่นเหลือเกิน

เค้าจูบฉันอย่างแผ่วเบา ราวกับว่าถ้าแรงกว่านี้ ฉันคงแตกสลาย หายไป

มือทั้ง สอง ข้างของเขา ประสานเข้ากับมือทั้ง สอง ข้างของฉัน

ขาทั้ง สองข้างของฉัน รู้สึกหมดแรง แต่ได้ขาทั้ง สอง ข้างของเขา มาช่วยค้ำประคองไม่ให้ฉันทรุดตัวลง

เขาค่อยๆ ปล่อยให้ริมฝีปากฉันเป็นอิสระ

ตอนนี้ เราทั้งคู่ อยู่ในอ้อมกอดของกันละกัน ฉันรู้สึก อบอุ่นและคุ้นเคย เหมือนเป็นสัมผัส ที่เป็นของฉันมานานและฉันควรได้รับมัน

ฉันยิ้มจนรู้สึกว่าแก้มจะขึ้นมาปิดขนตาได้อยู่แล้ว

ฉันตอบกลับไปว่า “รักเหมือนกันนะ”

พร้อมทั้งเงยหน้าเพื่อจะพูดให้เขาได้ฟังชัดๆ ..

----//----

“เอ้ย ตื่นยังวะ“ โอ๊ย.....วันนี้วันเสาร์นะเนี่ย นอกจากจะโทรมาตอน 7 โมงเช้าแล้ว ยังทำเสียงสดใสอีก

“ไม่ตื่น มีไรมั้ยจะนอนต่อ แค่นี้นะ “ ฉันกดตัดสายทันที ไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าใครโทรมา

แต่เสียงผู้ชายที่โทรมาหาฉันในตอนนี้มีคนเดียวเท่านั้นที่จะเสียมารนาทได้ขนาดนี้ คือ ไอ้ต้น ..

หลังจากเรื่องคืนนั้น เราไม่ได้เจอกันเลยอาทิตย์ นึงเต็มๆ แต่เราโทรคุยกันบ้าง และเฟสบุคคุยกันตลอด สาเหตุที่ไม่เจอเพราะเมื่อฉันว่างต้นจะไม่ว่าง และเมื่อต้นว่างฉันจะไม่ว่าง ซึ่งก็เป็นปกติในช่วงนี้ เพราะเรางานยุ่งกันทั้งคู่

แต่เราทั้ง 2 คนไม่มีใครพูดหรือถามในเรื่องของคืนนั้นเลย บางทีฉันอาจจะหูแว่ว ไปเองมั้ง ฉันคิดอย่างนั้นตลอดมา จนทำให้ฉันลืมไปแล้ว

ฉันกำลังจะหลับต่อ ด้วยความเบลอๆคล้ายๆว่ายังไม่ตื่น เสียงโทรศัพท์ก็ดังเข้ามาอีก

“โอ๊ย ก้อบอกว่ายังไม่ตื่นไง “ ฉันตอบกลับทันทีเพราะรู้ดีกว่าคือใคร แล้วตัวฉันเองเป็นประเภทที่ว่า มี 2 อย่างในโลกที่ถ้าหากเกิดขึ้นกับมีนแล้วอย่ามารบกวนคือ 1. หิว 2. นอน เพราะ เขาจะไม่ได้รับความเกรงใจใดๆกลับไป ขนาดหัวหน้ามีนที่บริษัทยังรู้ บัญญัติในข้อนี้ดี

“เออ กูกำลังขับรถไปหามึง “ ต้นตอบด้วยเสียงสดใส

“หะ!!” มาทำไม ทำไมมา เพราะอะไร ยังไง ไปไหน ที่ไหน ทำไม อ๊าก...ฉันคิด !!!!

“ไปนครสวรรค์กัน” ต้นตอบมา

“ไปนครสวรรค์???????” สถานที่ท่องเที่ยวรึก็ไม่ใช่ เพื่อนคนไหนอยู่หรอ ญาติใครหรอ แล้วทำไม ทำไมต้องเป็นกู
ความคิดทุกอย่างนี้แว่บเข้ามาภายในเวลาไม่ถึง 3 วินาที

“อืมใช่กูจะไปสำรวจพื้นที่ ทำงานน่ะ”

“แล้วกู ไปกับมึง เพื่อ????” ฉันตอบกลับไปด้วยเสียงสูงเพราะไม่เข้าใจจริงๆ

“ก็กูเห็นในเฟสบุคมึงบ่นทุกวันว่าเบื่อๆอยากไปเที่ยว พอดีกูจะไปดูพื้นที่กูเลยชวนมึงไง”

ชวน ?? นี่คือการชวน ขับรถมาถึงที่ตอน 7 โมงเช้า โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ นี่คือการชวน ....หรา ...-*-

“นี่คือกูต้องไปใช่มั้ย” ฉันลุกขึ้นมานั่งเพราะคิดแล้วว่ามันเอาจริงแน่ๆ

“เออดิ่ อาบน้ำเลยนะ ไปคืนนึงเตรียมชุดไปด้วย”

เตรียมชุดไป ไปคืนนึง O*0 งงยิ่งกว่าไก่ตาแตก ...

ในที่นี้ไม่ใช่ฉันรักนวลสงวนตัวไม่ไปค้างอ้างแรมกับผู้ชายนะ ฉันกับต้น เคยไปค้าง 2 คนบ่อยๆ บางทีเราเบื่อๆก็ไปทะเลกัน 2 คนซะงั้น
นอนเตียงเดียวกันแต่คนละมุม ก็นอนหลับสบายดี บางทีต้นเลิกดึกไม่กลับบ้านก็มานอนหอฉัน

แต่... คราวนี้มันคือการไม่ยินยอม ของ ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง นั่นคือฉัน!!

เพราะฉันวางแผนแล้วว่า อาทิตย์นี้จะนอนให้มากที่สุดเท่าที่คนทียังมีชีวิต จะนอนได้

....ดังนั้นฉันจึงหงุดหงิดที่มีคนมาทำลาย ความฝันอันสูงสุดของฉัน

“ไม่ไป มึงไปคนเดียวเถอะ กูไม่ค่อยสบายว่ะ” จากน้ำเสียงกราดเกรี้ยว ฉันลดเสียงต่ำลง ทำเป็นไอ ค่อกแค่ก เบาๆ

“กูไม่เชื่อ อย่ามาอำ ไปอาบน้ำไปกูเข้าซอยมาแล้ว” ต้นตอบกลับ ในน้ำเสียงปกติ เพราะคงเคยชินกับความไม่เนียนของฉัน

“เออ เออ “ ฉันได้แต่ตอบแค่นั้น แล้วลุกไปอาบน้ำ ...

----//----

“เมิงทำไรวะโคตรนานอ่ะ” ต้นยืนรอที่ลานจอดรถ แถวๆนั้นมีร้านค้า ต้นคงลงไปหาซื้ออะไรกิน

“ก้อกูยังไม่ตื่นนี่ สาดนี่ยังไม่ 8 โมงเลยนะ” ฉันพูดไปขยี้ตาไปถึงแม้น้ำที่ผ่านร่างกายฉัน จะเย็นแค่ไหนก็ไม่สามารถ กดความง่วงของฉันได้

“เออ งั้นมึงก็หลับไปบนรถแหล่ะ “ ต้นบอกพรางสตาร์ทรถเตรียมเดินทาง

ทำไมมันร่าเริงจังวะ ฉันคิด แต่แล้วเมื่อเราออกเดินทาง ไม่ทันพ้นซอยอพาร์ทเม้น ฉันก็ได้หลับไปอีกครั้ง

----//----

“รักนะ”

ฉันสะดุ้งตื่น เสียงนั่น ...

“ เป็นไรวะ กูตกใจหมดเลย “ ต้นถามฉัน น้ำเสียงดูเหมือนตกใจจริงๆ

“ป่าว ถึงไหนแล้ว” ฉันตอบกลับไปแต่ตอนนี้ในหัวกำลังรวบรวมความคิดว่าเมื่อกี้คือฝัน หรือเรื่องจริง

“อยุธยา” ต้นตอบน้ำเสียงราบเรียบเช่นเคย

“กี่โมงแล้ววะ “

“จะ 11 โมงแล้ว”

“แวะซื้อกาแฟกินหน่อย”

“เออ จะเติมน้ำมันเหมือนกัน”

ระหว่างที่ต้นเติมน้ำมัน ฉันก็เดิน ขยี้ตาท่ามกลางแดดจ้า ไปซื้อกาแฟ ต้นไม่ชอบกินกาแฟ เขาฝากซื้อ ชาเย็น
ต้น กับ ฉัน น่าจะสลับเพศกันนะ ถ้าฉันมีนิสัยเหมือนต้นคงจะเป็นผู้หญิงที่น่ารัก สดใส ห่างไกลโรคร้ายไปแล้ว

“เอ้า ไม่ต้องจ่ายหรอกเลี้ยงข้าวกูด้วย “ ฉันยื่นแก้วชาเย็นให้ต้น

“อะไรวะ น้ำมันกูก้อเติม โรงแรมกูก็จองมึงไม่คิดจะช่วยกูหรอ “ ต้นหันมาถามฉัน

“ช่วยหรอ งั้นมาที่นี่กูอยากมาเน๊อะ ว้าว อยากไปนครสวรรค์จังเลย รู้ตัวตั้งแต่เมื่ออาทิตย์ก่อนนะเนี่ยว่าจะไปนครสวรรค์ดูสิหาที่เที่ยวที่กินไว้เต็มเลย ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเพราะอยากมาดูงานของต้นมากเลย “ ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ถ้าคนไม่รู้จักกันคงคิดว่าฉันอยากมาจริงๆ

“เออ เออ กูล้อเล่นน่ะ กูเอามึงมาเองนี่หว่า” ต้นตอบพร้อมหัวเราะ

เราขับรถ คุยกัน เรื่อยเปื่อย ฉันไม่ถามว่าต้นคืนดีกับแฟนรึยัง และไม่ถามว่าเรื่องคืนนั้นคืออะไร เราแวะกินข้าวกันหลังจากนั้นเล็กน้อย พอช่วงบ่ายไม่เกินบ่าย 2 เราก็มาถึง นครสวรรค์ ต้นบอกว่านัดคนที่จะพาไปดูพื้นที่บ่าย 4 โมงเย็น ตอนนี้เราไปเก็บของที่พักกันก่อนเถอะ

----//----

ต้นขับมาจอดหน้า โรงแรม 3 ดาวแห่งหนึ่งดูภายนอกก็ปกติไม่น่ากลัวอะไร

แต่พอเข้ามาในห้อง ฉันไม่ชอบกลิ่นอับๆของพรมเก่าแบบนี้เลยให้ตายสิ >-< *

ห้องเป็นเตียงคู่ ฉันจองนอนเตียงริมระเบียง ต้น นอนเตียงริมประตู

ต้นบอกขออาบน้ำก่อนเพราะ เดี๊ยวจะออกไปพบผู้ใหญ่ ฉันปล่อยต้นตามสบาย ก็แน่สิ วางแผนมาเรียบร้อยแล้วนิ

ฉันนอนเปิดทีวี เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆหาช่องเคเบิ้ลที่ถูกใจเรื่อยๆ

หืม... สัมผัสนี้ ริมฝีปากอุ่นๆที่ประกบกับริมฝีปากของเรานี้ .........ฉันงัวเงีย ตื่นขึ้นมา

มองเห็นต้นแต่งตัวอยู่ที่อีกมุมของห้อง

อันที่จริงเขายังไม่ได้แต่งตัวด้วยซ้ำ เขาพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอว ส่วนตัวด้านบนเปลือยเปล่า ต้นกำลังค้นเสื้อในกระเป๋า

เมื่อกี้ใช่ต้นรึเปล่านะ ...แว่บนึงฉันคิดแบบนั้น แต่ฉันก็ลบมันออกจากสมองทันที เพราะคิดว่าไม่ใช่หรอก ไม่ใช่แน่ๆ

ฉันลุกไปกินน้ำ รู้สึกเหมือนฉันจะทำต้นตกใจเมื่อหันมา เห็นฉัน เปิดตู้เย็นอยู่ ฉันก็แค่มองไป และเดินกลับไปนั่งที่เตียงต่อ...

----//----

ต้นกำลังคุยกับคุณอา ศักดิ์ เรื่องพื้นที่ในโรงแรมของคุณอาที่จะปรับปรุง ต้นบอกว่า คุณอาศักดิ์คือเพื่อนของอาจารย์ที่มหาวิทยาลัย อยากตกแต่งภูมิทัศน์ใหม่ ให้ดูทันสมัยขึ้น และ อยากจะให้ต้นช่วย รวมถึงตัวอาคารโรงแรมด้วย

“แล้วมาบอกว่าออกค่าโรงแรม ที่แท้ก้ออยู่ฟรี” ระหว่างที่ต้นเดินถ่ายรูปที่ต่างๆของโรงแรม ฉันก็เดินไปบอกต้น คล้ายกับจะให้ต้น จ่ายค่าโรงแรมคืนให้กับฉันเอง

“แต่ถ้าไม่ได้กูมึงก็ไม่ได้อยู่นะ” ต้นยิ้ม และเดินไปถ่ายรูปต่อ

ฉันหันควับ เหมือนต้นจะเข้าใจอะไรผิดอีกแล้วนะ -*- ช่างเถอะเดินเล่นดีกว่า

เย็นนั้นคุณอาพาเราไปทานอาหารที่สวนอาหารแห่งหนึ่ง และแน่นอน คุณอาพก เหล้ามาให้วัยรุ่น อย่างเราได้สังสรรค์ตามประสา

คืนนั้น ต้น ดื่มหนักมาก ไม่รู้เพราะคิดว่า นานๆทีได้มาต่างจังหวัด หรือ มีคนเลี้ยงเหล้าดีๆฟรีๆ แล้วยังไม่ต้องขับรถอีก หรือเรื่องอื่นฉันก็ไม่แน่ใจ

แต่ที่รู้ๆ ต้นเมามาก ฉันพาต้นไปคายของเสียที่ โคนต้นไม้ถึง 2 ครั้ง และตอนที่คุณอามาส่งที่ห้องพัก ต้นได้ ปรับปรุงภูมิทัศน์โรงแรมคุณอา
ไปอีก 1 ครั้ง ฉันอายมาก รีบพาต้นเข้าห้องทันที คุณอาคงไม่โกรธมั้ง เพราะตอนนั้นฉันนกล่าวลา ขอบคุณแล้วปิดประตูทันที

----//----

ต้นเหมือนกองผ้าขนหนูใช้แล้ว ปล่อยแหมะไว้ตรงไหน ก็ จะจมอยู่ตรงนั้น

กว่าฉันคนที่สูง 163 ซม.จะลากต้นที่สูงเกือบ 190 ซม. มาที่เตียงได้ ตอนนั้นฉันยากตัดขากับแขนที่เก้งก้างของต้นออกเพื่อให้จัดระเบียบร่างกายได้ง่ายกว่านี้มาก (ถึงแม้จะดู โหด แต่ตัวจริงฉันโหดกว่านี้ หึหึ)

ฉันมองนาฬิกา เวลา ตี 3 กว่าแล้วรึนี่ ไม่ไหวๆๆ ต้องนอนๆๆ อาทิตย์แห่งการนอนของฉันกำลังจะหมดแล้ว

คิดได้ดังนั้น ฉันจัดแจงล้างหน้าแปรงฟันนอนทันที ไม่อาบน้ำแล้ว ตอนนี้เดี๊ยว นอนไม่พอ

กระโดดขึ้นเตียงได้ ฉันก็ปิดไฟหัวเตียง เปิดทีวีแต่ปิดเสียงไว้ (ฉันป็นคนกลัวความมืดมาก ถ้าไม่นอนเปิดไฟ ก็ต้องเปิดทีวี ทุกคืน )

.......... สัมผัส "รักนะ" .....อุ่นจัง .....อบอุ่นจังนะอ้อมกอดนี้

ตอนที่ฉันยังเบลอๆ ตาเบลอๆ คนที่กอดฉันและมาซุกอยู่ที่เตียงฉัน คือ ต้น !!!

ฉันตกใจ และลืมตาขึ้น เพื่อจะมองว่าต้น ยังเมาอยู่รึเปล่า ต้น คงรู้ว่าฉันรู้ตัวแล้ว เขายิ่งกอดฉันแน่นขึ้น

“เอ้ย...ย” ฉันโดนกอดแน่นซะจนหน้าซุกไปอยู่ในหน้าอกของต้น ไม่มีเสียงฉันลอดออกมา
ฉันแทบจะไม่มีอากาศหายใจ ฉันต้องเขยิบหัวขึ้นเพื่อพอให้มีช่องว่างให้จมูก

"มีน ต้นขอกอดหน่อยนะ ต้นรักมีนนะ ความรู้สึกทุกครั้งที่ต้นอยู่กับมีนต้นไม่เคย ได้รุ้สึกแบบนั้นกับใครเลย "

เมื่อต้นพูดดังนั้นเค้าก็เริ่ม ไล่จูบไปทั่วทั้งหน้าและต้นคอของฉัน ฉันรู้สึก มึน งงไปหมด ในหัวมีแต่เครื่องหมาย คำถาม ??

ต้นค่อยๆมองหน้าฉันแล้ว พูดว่า ” ขอจูบนะ “ ตอนนั้นฉันได้แต่เงียบ และมองหน้าของต้น

ต้นไม่ถามต่อ บรรจงจูบลงมาที่ริมฝีปากฉัน .....

หลังจากนั้น เราก็มีอะไรกัน ฉันไม่แม้แต่จะขัดขืน ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงไม่หยุดต้นในตอนนั้น

ในหัวฉันเบลอไปหมด ไม่รู้ว่าที่จริงแล้ว ฉันคิดอะไรกับต้นกันแน่...

.... แต่ที่รู้ .....

ริมฝีปากนั้น ไม่ใช่ริมฝีปาก ที่ฉันคุ้นชิน แน่นอน ......


>>>>>>> โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ<<<<<<<<

Create Date : 25 พฤษภาคม 2554 Last Update : 10 พฤศจิกายน 2554 16:25:20 น. Counter : 435 Pageviews.		0 comments
Share Tweet