Bloggang.com : hi hacky

ตอนนี้ปวดหน่วงๆท้อง และปวดหลังมากกก และอารมณ์แปรปรวนมากเป็นพิเศษ

เมื่อคืนนั่งดูละครเรื่อง "บ่วง" อยู่ ตอนที่นางเอกนอนหนุนตักแม่แล้วแม่ร้องเพลงกล่อม....เราร้องไห้ออกมาเลย ทั้งที่ไม่มีอะไรน่าเศร้าสักกะนิด

อยู่ดีๆก็คิดถึงแม่ขึ้นมาซะงั้น แถมพี่ศักดิ์ก็ไม่อยู่ ไปทำงานที่ปราจีน เราเลยออกแนว

เศร้า เหงา ซึมเศร้า.....และน้ำตาก็ร่วงเฉยเลย

แต่มานึกๆไป นี่มันอาการป้าแดงจะมาเยืยนชัดๆเลยนี่หว่า ปวดท้อง ปวดหลัง อารมณ์แปรปรวน.....

ก็ต้องทำใจ และก็ทำใจ ติดก็ดีไป ไม่ติดก็ทำอย่างอื่นต่อไป......เอ้า

เป็นไม่เยอะ และไม่นานค่ะ จะเป็นแค่แป๊บๆ สั้นๆ ช่วงหลังก็มีอาการตึงๆท้องน้อยตรง

นั้นบ้างนิดนึง

แต่อาการอย่างอื่น....ไม่มีเลย ไม่มีคัดเต้านม ไม่เจ็บนม ไม่มีไข้ ไม่ท้องอืด ไม่ท้องผูก

ไม่ฉี่บ่อย.......ทุกอย่างปกติจนเหมือนเราไม่ได้ไปทำอะไรมาเลย......ก็พยายามไม่คิด

อะไรมาก คิดว่าเรา offer ให้เค้าขนาดนี้แล้ว ถ้าน้องเค้าทำบุญมามากพอ เค้าต้องเกิดได้

แต่ถ้าเค้าบุญไม่ถึง เค้าก็คงไม่มาเกิด

ราพยายามปล่อยวางเยอะๆ ทำใจกับผลที่จะเกิดขึ้นในวันที่ 18 .....ถ้าสมหวังก็ดีไป

ถ้าไม่สมหวัง เราก็แพลนว่าจะหยุดทำก่อน ว่าจะใช้ชีวิตให้คุ้ม กินของที่อยากกินให้

เต็มที่ (ตอนนี้อยากกินส้มตำปูม้ามากค่ะ เพราะช่วงนี้โดนห้ามทาน ก็เลยอยากกินเป็น

พิเศษ) ตอนนี้กำหนดรายการอาหารมาแล้ว ว่าถ้าไม่ท้องเราจะกินอะไรบ้าง

แล้วอีกอย่าง พี่ศักดิ์ตอนนี้ไปราชการที่ต่างจังหวัด จะมีบางเสาร์อาทิตย์ที่เค้าเข้าเวร

แล้วกลับบ้านไม่ได้ เราว่าเราจะนั่งรถไปหาพี่เค้า ไปอยู่ด้วยกันช่วงเสาร์อาทิตย์ เราจะ

ได้ไม่เหงาด้วย......ตอนนี้พยายามคิดบวกเยอะๆ ติดก็ดี ไม่ติดก็ไม่เป็นไร มี activity

อะไรให้เราทำอีกเยอะ.....ตัวเองจะได้ไม่ซีเรียสจนเกินไป (หัวเราะทั้งน้ำตา)

กลับมาที่บ้าน อัดน้ำเข้าไปเยอะๆ ปรากฏว่าถ่ายออกแล้วค่า....เย้ Smiley

อาจเป็นเพราะ เราอยู่ที่รพ. กว่าจะเดินมาห้องน้ำ มันไกล...ก็เลยหายปวด แถมมันจะเบ่งไม่ได้ไง ถ้าปวดนิดนึง ต้องรีบเข้าห้องน้ำเลย...

ตอนนี้ก็พยายามทานน้ำเยอะๆๆ ทานผักผลไม้ ข้าวกล้อง บำรุงตัวเองกันน่าดูเลย (ถ้าไม่ติดหนนี้ คงวิ่งรีดน้ำหนักกันหัวโต)

รู้สึกว่าตอนนี้หน้าอกโตขึ้นค่ะ ตอนแรกก็คิด เอ๊..เกี่ยวกับตัวอ่อนฝังตัวหรือเปล่าหนอ...แต่มานึกๆไป สงสัยจะเป็นเพราะฮอร์โมนที่กินซะมากกว่ามั้ง เรากินตั้งวันละ 8 เม็ดแน่ะ

กินตั้งแต่ช่วงแรกๆปวดหัว จนตอนนี้ไม่ปวดแล้ว สรุปว่ากินมานานแล้วค่ะ สงสัยเพราะฮอร์โมนมากกว่า

แม่กับป๊าก็คอยถามว่า เรามีอาการผิดปกติอะไรบ้างหรือเปล่า....จะบอกว่า ไม่มีอาการอะไรเลยค่ะ มีแค่ปวดจี๊ด ๆ บริเวณท้องน้อยด้านซ้าย แบบว่าบางทีก็จี๊ด บางทีก็ตึง แต่เป็นไม่เยอะ ไม่มาก

ส่วนที่ชาวบ้านเค้าเป็น (เค้าว่านะคะ) เช่นคัดเต้านม หัวนมมีสีเข้มขึ้น ตัวร้อนเหมือนจะเป็นไข้ เราไม่เป็นเลย แฮ่..... Smiley

แต่ตอนนี้ก็พยายามทำใจชิวๆ ไม่เอามาคิดเท่าไหร่แล้ว เพราะว่าความเครียดนี่เป็นอะไรที่ร้ายกาจมากกว่า ทั้งเราก็ทุกข์ ตัวอ่อนก็ไม่ชอบ คิดแค่ว่า เรา offer ให้เค้าถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเค้ามีบุญร่วมกับเราจริงๆ เค้าก็คงต้องเกิดได้ แต่ถ้าเค้ายังไม่ใช่ เค้าก็คงไม่มา....

เราคิดแค่นี้ค่ะ พยายามทำให้ตัวเองทุกข์น้อยที่สุด เดินทางสายกลางไว้ ไม่อยากหวังเยอะ...กลัวจะเฮิร์ท

มาทำงานแล้วค่ะ หลังจากหยุดยาวไป 6 วัน มาอีกทีทำงานแทบไม่ถูก หลงๆลืมๆ
วันนี้แม่มาส่งค่ะ เดี๋ยวสี่โมงเย็นก็มารับ เราก็พยายามท่องในใจ ค่อยๆเดิน ขึ้นบันไดน้อย อย่ายกของหนัก

มาถึงก็เกือบไปแล้ว Smiley

พอดีน้ำกินหมด ปกติเราจะเทจากคูลเล่อร์ คือเค้าไม่ได้เอาคูลเลอร์คว่ำไว้ที่เครื่องทำความเย็นค่ะ (ที่นี่ไม่มี) เค้าจะวางไว้กับพื้น แล้วเราก็ไปเทเอง แบบเอียงๆให้น้ำมันออกมา

ไอ้ตอนเอียงน่ะไม่เท่าไหร่ แต่อีตอนดันขวดขึ้นไปตั้งอย่างเดิม.....โฮ้ยย จะตาย Smiley

มันอย่างหนักเลย เพราะน้ำเต็มคูลเลอร์ด้วย อันนี้ไม่ใช่ของหนักธรรมดาแล้ว มันเป็นของโคตรจะหนักต่างหาก....

เราเลยเรียกน้องมาช่วยรินให้เราหน่อย แล้วก็บอกเค้าว่า ช่วยรินให้พี่หน่อยนะ พี่เจ็บซี่โครง ยกของหนักไม่ขึ้น (ฉลาดมั้ย) ก็ผ่านไปได้เปราะนึง

พอมาเมื่อกี้ มีเจ้าหน้าที่บัญชีโทรมาตาม ว่าผู้แทนยาที่เราขอสปอนเซอร์ (จริงๆขอให้รพ.นะแหล่ะ แต่เค้าให้เราเป็นต้นเรื่อง เป็นผู้ขอให้) แทนที่จะเอาเงินมาส่งให้แผนกเรา ดันไปส่งที่บัญชี แล้วเจ้าหน้าที่บัญชีก็ดันไม่รู้เรื่อง โทรตามเราว่าจะให้เค้าไปหาที่ไหน ให้ส่งคนมารับผู้แทนคนนี้ด้วย

เราเลยบอกให้เค้าบอกผู้แทนให้มาหาเราที่ห้องทำงาน (ชั้นใต้ดิน)ก็แล้วกัน....... เจ๊แกก็ดันบอกให้เค้าไปแผนกการเงินชั้น 1 แทน โอ้.....ปวดหัว Smiley

สุดท้าย การเงินชั้น 1 โทรมาตามเราว่ามีผู้แทนมาหา เราก็เลยเรียกลูกน้องให้ไปรับเช็คแทน....เรียกว่ายังไงๆก็ไม่ขึ้นบันไดเด็ดขาด.....ก็สำเร็จ จบไปอีก 1 เรื่อง

ตอนนี้เราเดินขึ้นลงบันไดแล้วค่ะ แต่พยายามขึ้นลงให้น้อยที่สุด เพราะเราต้องขึ้นลงที่บ้านอยู่แล้ว เช้าลง เย็นขึ้น และพยายามไม่ขึ้นลงอีก แต่มาที่รพ.จะลำบากหน่อย เพราะห้องทำงานเราอยู่ใต้ดิน....ตอนเช้ายังไงๆก็ต้องลงบันได และอีชั้นใต้ดินก็ดันไม่มีห้องน้ำ เวลาปวดปัสสาวะ เราจะเดินอ้อมไปทางประตูหนีไฟ ซึ่งไม่ต้องขึ้นบันได แต่ต้องเดินเยอะหน่อยแทน

เวลาเดินก็พยายาม.....เดินช้าๆ ใจเย็นๆ ซึ่งตอนนี้เราเริ่มกังวลว่า เราจะท้องผูกซะแล้วค่ะ ตอนที่อยู่ที่บ้าน ถึงแม้ไม่ได้เดินไปไหนไกล ไม่ได้ออกกำลังกาย แต่ห้องน้ำอยู่ใกล้ เวลาปวดเราก็รีบเข้าห้องน้ำทันที เพราะเค้าไม่ให้เราเบ่งถ่าย

ซึ่ง 6 วันที่อยู่บ้าน เราก็ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะคะ แต่มาที่รพ.จะลำบากหน่อย ตรงที่กว่าเราจะปวด กว่าเราจะเดิน...ไปถึงห้องน้ำ (ที่แสนไกล) มันก็หายปวดแล้ว T_T ฮือๆๆ แววท้องผูกมาเยือนแล้วค่ะ เดี๋ยวต้องให้แม่ซื้อน้ำลูกพรุนมาให้กินซะแล้ว Smiley

แต่ไม่ดีตรงที่พี่ศักดิ์ก็ต้องไปทำงานด้วย แว่วๆว่าแม่จะมานอนค้างเป็นเพื่อน เค้าไม่อยากให้เราอยู่คนเดียว

ตอนแรกก็แพลนว่าอาจไปค้าง แต่ช่วงนี้พี่ศักดิ์ยังไม่อยากให้นั่งรถไปไกลๆ (คือบ้านแม่ไกลค่ะ ห่างจากบ้านเรากะรพ.เยอะเลย ประมาณ 20 โล แถมทางขรุขระ)

แม่เค้าก็เลยอาสามารับส่ง และนอนเป็นเพื่อนเราด้วย แล้วอีกสักพัก อาจจะกลับไปนอนที่บ้าน รอให้อะไรๆมันชัวร์ก่อน

อ้อ...เค้าไม่ให้เราขับรถง่ะ 2 อาทิตย์...เง้อ

คือจริงๆเราว่าเค้าหมายถึงรถเกียรกระปุกที่ต้องเหยียบครัทซ์มั้ง มันกลัวจะสะเทือน

แต่เราขับเกียร์ออโต้นะ แถมบ้านเราก็อยู่ไม่ไกลจากรพ.เลย ห่างไม่ถึงกิโล ไม่น่าจะเป็นอะไร

แต่แม่ก็ยังยืนยันว่าจะไปรับส่ง เอ้า...ก็ต้องเอาตามนั้น เพื่อความสบายใจ

ช่วงนี้จริงๆเราต้องทำใจให้สบายๆ อะไรที่ทำให้เครียดต้องพยายามเลี่ยง

เราก็อุตส่าห์ไม่ไปทำงานแล้วนะ แต่พบว่าการเสพข่าวเยอะๆ มันก็ก่อให้เกิดอาการเครียดได้แฮ่ะ

แถมเรายังนั่งดูทีวีทั้งวันอีกต่างหาก...เฮ้อ Smiley

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14