ดูรูปเจ้าบ่าวชัดๆ เจี๊ยกกกกก ไม่ใช่คนเดิมนี่หว่า เป็นหนุ่มหน้ามนคนใหม่ อ้าว.........แล้วสามีน้องคนนั้นเค้าไปไหนเนี่ยยยย อิชั้นล่ะมึนมากมาย ไม่คิดว่าเหตุการณ์จะกลับตารปัตรไปแบบนี้ คนที่รักกันมากขนาดนั้นนะเหรอ จะเลิกรากันไปง่ายๆ โอย….คนสวยมึนส์ พอตอนหลังไปแอบถามกับเพื่อนที่ทำงาน ก็รู้ว่าเค้าต่างคนก็ต่างไปแต่งงานใหม่ เลิกรากันเป็นกิจจะลักษณะมาพักนึงแล้ว โอวว...มายก๊อด ยามรักน้ำต้มผักก็หวาน

       เมื่อยามรักเนอะ อะไรๆก็ดูดีไปหมด ทั้งๆที่เราเคยมองว่าคนคู่นี้เค้าน่าจะอยู่กันได้นาน เพราะมีรากฐานมาจากความเป็นเพื่อนมาก่อน ประกอบกับอายุที่ไล่เลี่ยกันน่าจะทำให้เข้าใจกันง่ายมากขึ้น ไม่นึกเลยยยย ว่าเหตุกาณ์มันจะกลายมาเป็นแบบนี้

ย้อนมาที่ความรักของเรากับพี่ศักดิ์ เรากับพี่ศักดิ์อายุห่างกัน 7 ปี เค้าว่าเป็นอายุกำลังดีที่ไม่ควรห่างกันมากกว่านี้อีกแล้ว เราต่างก็เป็นพี่คนโตทั้งคู่  นิสัยที่เหมือนๆกันก็คือ จะมีความอดทนสูง ใจเย็น ไม่ค่อยฟุ้งเฟ้อ ทั้งที่เมื่อก่อน อิชั้นก็ยอมรับว่าตอนยังเด็กๆ ก็มีหงุดหงิดง่ายเหมือนกัน แต่ตอนแก่ๆมาก็นิ่งขึ้น สุขุมขึ้น...

ยังคิดว่า โชคดีที่เรามาเจอกับพี่ศักดิ์ตอนนี้ที่เรามีวุฒิภาวะพอสมควร เพราะเวลาเราคบกัน เราจะปรับตัวเข้าหาพี่ศักดิ์ง่ายขึ้น ความที่แก่ๆด้วยกันทั้งคู่ อิชั้นก็จะไม่ค่อยคาดหวังให้พี่ศักดิ์แสดงความโรแมนติก (เพราะแกก็ไม่มีให้แสดง) เราไม่เคยมีดอกไม้ในวันวาเลนไทม์ จนจะแต่งงานกันอยู่แล้ว พี่ศักดิ์ยังไม่เคยพูดว่ารักอิชั้นสักคำ แต่เหมือนเรารู้กันอ่ะมันอยู่ข้างใน....

  ก็มันออกมาทางการกระทำ ความรักของพี่ศักดิ์แสดงออกด้วยการที่เค้าเอาใจใส่เรา ปรับตัวเข้าหาพ่อแม่น้อง กะญาติๆเรา ให้เกียรติเราสม่ำเสมอ เหนือสิ่งอื่นใด....เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็น “ คนสำคัญ” ซึ่งตรงนี้มันทำให้อิชั้นรู้สึกดีกว่าคำพูดปล่าวๆเสียอีก อย่างว่า เพราะความที่แก่ๆกันแล้ว ก็เลยไม่ค่อยเวิ่นเว้อกัน เราอยู่ด้วยกันแบบเข้าใจกันมากกว่า..............ถึงตอนนั้นอนาคตจะเป็นอย่างไร เราก็ว่ามันไม่สำคัญแล้ว