หลังจากที่แขกเหรื่อทั้งหลายที่ร่วมงานในพิธีเช้า เดินทางขึ้นชั้นสามไปห้องตำหนักน้ำซึ่งเป็นสถานที่จัดเลี้ยงแบบชิลๆ

แต่อิชั้นกลับต้องรีบเผ่นขึ้นห้องพักชั้น 7 ด้วยความเร็วปานลมกรด เนื่องจากต้องพาช่างแต่งหน้าขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้าผมข้างบน ด้วยเวลาอันจำกัดเพียง 30 นาที แต่ต้องลงมาแบบสวยๆๆๆ เพื่อรับรองแขกของรอบเที่ยง ซึ่งจะมีจำนวนมากกว่าตอนเช้าหลายเท่าตัว

ห้องจัดเลี้ยงซึ่งเป็นห้องตำหนักน้ำ ชั้นสามของโรงแรมชลอินเตอร์ ในช่วงเริ่มงาน

ของชำร่วยวันนี้เป็นช้อนส้อมคู่ค่ะ...

เนื่องจากเกิดความผิดพลาดทางการสื่อสารเล็กน้อย ช่างแต่งหน้าอิชั้นคนนี้จึงไม่ใช่น้องเอ็กซ์คนที่แต่งเมื่อเช้า ซึ่งสร้างความหวาดเสียวให้อิชั้นมิใช่น้อย เพราะไม่เคยเห็นฝีไม้ลายมือว่าจะดีจริงหรือเปล่า....



แต่เมื่อน้องแต่งมา อิชั้นก็ชอบมากๆๆ น้องแต่งได้งามทีเดียว (อันนี้ไม่ได้ยอตัวเอง มีคนบอกมา) และผมก็สวยมากๆๆๆ ต้องขอบคุณน้องที่ทำให้คนไม่ค่อยสวยอย่างพี่ แต่งออกมาได้งามขนาดนี้...

แล้วเราก็ได้เวลาลงมาที่ซุ้มรับแขกกันแล้ว

แต่ ! เนื่องจากอิชั้นใช้เวลาในการแต่งหน้า + เปลี่ยนเสื้อผ้านานกว่าที่กำหนดไปประมาณครึ่งชม. เมื่อมาถึงหน้าซุ้ม จึงพบว่าแขกส่วนใหญ่ ขึ้นไปห้องจัดเลี้ยงข้างบนแล้ว (ต้องจัดแยกชั้น เพราะห้องข้างบนไม่พอตั้งซุ้ม)

อิชั้นกะพี่ศักดิ์จึงต้องเปลี่ยนแผน จากเดิมเราจะรับแขกที่ซุ้ม แล้วจะขึ้นไปปรากฏกายอีกครั้งเมื่อจบพรีเซนส์ แต่ณ บัดนี้ แผนการดังกล่าวต้องถูกเปลี่ยนแล้ว อิชั้นจึงตัดสินใจชวนพี่ศักดิ์ขึ้นไปห้องจัดเลี้ยงเลย ไปขอบคุณแขกตามโต๊ะเลยดีกว่า

ระหว่างทางขึ้น ก็ยังไม่วายจะโพสรูป

มาถึงหน้างาน เหวยยย แขกมาเต็มแย้ว (งานนี้อิเจ้าสาวช้า น่าเขกกะโหลกตัวเองเป็นที่สุด) ณ จุดนี้อิชั้นก็ทำอะไรไม่ได้ได้ นอกจากเดินไปไหว้ขอบคุณแขกเหรื่อตามโต๊ะ ตอนแรกก็เดินกับพี่ศักดิ์ดีๆ แต่สักพักก็แยกกันเดินไปหาแขกใครแขกมัน เวลาถ่ายรูปก็ถ่ายเดี่ยวไปก่อนละกันเน้อ...

ช่วงเวลาที่เดินไปขอบคุณแขกตามโต๊ะ แล้วก็จะมีคนมอง ม๊อง มอง เยอะแยะไปหมด (เรื่องปกติอ่ะ เป็นเราเราก็มอง) ทำให้เราไม่วายจะเขิลลล ชักกลัวตัวเองจะเดินขาขวิดเหมือนกันนะเนี่ย

ขอโชว์ผมด้านหลังหน่อยนะ...ชอบมากกกก

จากนั้นก็ได้เวลาฉายพรีเซนส์เตชั่น เราสองคนก้อไปยืนรอในมุมมืดด้านใน....ใกล้ได้เวลาเสียที

เมื่อฉายจบ พี่ศักดิ์ก็พาเราเดินขึ้นเวที ตอนนี้สปอตไลท์ทุกดวงก็จับจ้องมาที่คู่บ่าวสาว เล่นเอาเราตื่นเต้นเหมือนกัน

ขึ้นเวทีแล้ว

จากนั้นท่านประธานคือท่านชาญชัย ลิขิตจิตถะ องคมนตรี....ก็ขึ้นมาคล้องมาลัยมงคล และกล่าวอวยพร ซึ่งเราทั้งสองคนก็รับฟังและน้อมรับไว้ไปปฎิบัติในสิ่งที่ท่านได้แนะนำด้วยความปลื้มปิติ.....






บ้านของท่านประธานอยู่สมุทรปราการ ยังต้องระวังภัยน้ำท่วมอยู่ แต่วันนี้ท่านก็ให้ยังสละเวลาอันมีค่าของท่านมาเป็นประธานให้งานของเรา ซึ่งนับเป็นเกียรติกับเราสองคนอย่างมากค่ะ.....

เสร็จแล้วก็เชิญพ่อแม่+อาม่ามาโชว์ตัวหน่อย

แล้วก็ถึงเวลาที่เราจะกล่าวขอบคุณแขกที่มางาน พี่ศักดิ์ก็น่าร๊ากกกเหลือเกิน เค้าถามว่าใครจะพูดก่อน...พี่แกก็โยนให้เราทันที (จำไว้นะฮึ่ม !)

ไอ้เราก็ไม่ได้เตรียมตัวมาเลย วันก่อนก็ยุ่งๆกับการเตรียมงาน ยังไม่ได้เตรียมสคริปมาเลยอ่า แต่ตอนนั้นก็พูดสิ่งที่อยากจะพูดจากใจจริงๆ.....

ก็คือ.... เราดีใจ ที่แขกมางานเราเยอะมากกก แต่ก็รู้สึกเสียใจนิดๆที่ยังรับรองแขกได้ไม่ดีพอ หากมีอะไรติดขัด หรือเรายังต้อนรับไม่เต็มที่ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ...

 ปรากฏว่าเจ้าบ่าวอิชั้นก็ทำให้เสียน้ำตาเหมือนกัน.....ปล่าวหรอกค่า   เค้าไม่ได้บรรยายความรักอะไรที่มีต่อเราหรอก  เพราะคู่เราจะออกแนวห้าวๆทื่อๆกันมากกว่า   อาจเพราะเราต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันทั้งคู่   เลยไม่ถนัดแสดงความรักใส่กันเท่าไหร่....มันเขินอ่า

จากนั้นเจ้าบ่าวก็ขอบคุณญาติผู้ใหญ่ของเราท่านนึงที่แนะนำให้เราสองคนได้รู้จักกัน จนทำให้เราได้มีวันนี้.....

พอพูดถึงตรงนี้ พี่เค้าก็ต้องหยุดพูดไปชั่วขณะ ตาก็แดงๆ  เหมือนคนที่พยายามเก็บอารมณ์ไว้ข้างใน   ส่วนอิชั้นไม่ต้องพูดถึง.....ร้องไห้ไปแย้ววว

อาม่าเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กๆ  ขอกอดแน่นๆทีนะคะ

ต่อไปก็เป็นการโยนดอกไม้....ใครจะได้ช่อดอกไม้ของอิชั้นช่อนี้ไปน้อ....

โยนแล้วนะ....ฟร้าวววว

ปรากฏว่า....สาวน้อยผู้โชคดี คือน้องสาวของเราเองจ้า  อิอิ

 งานนี้ เจ้าบ่าวขอแซว........พี่น้องคู่นี้  เตี๊ยมกันมาก่อนหรือปล่าวเนี่ย

เสร็จแล้ว  เราก็มานั่งพักทานอาหารสักครู่  เพราะเดี๋ยวต้องไปส่งแขกหน้างาน.....

จากนั้นเราก็มาส่งแขกที่หน้างานค่ะ   ชอตนี้มาแบบหลุดๆทั้งคู่..

งานนี้เจ้าสาวนำโพสต์ค่า.....ชอบมากกก

เจ้าบ่าวขอแจม....

น้องๆมาสะกิดว่ายังไม่ได้ถ่ายรูปกับพี่เลย....ได้เล้ยย จัดให้

เสร็จแล้ว ก็มีการส่งตัวเจ้าสาวขึ้นรถ......ไปเรือนหอค่ะ

เมื่อไปถึงเรือนหอของเราก็มีการไหว้เจ้า  และก็มีการให้ศีลให้พรจากพ่อแม่เจ้าบ่าว โดยพ่อแม่จะนั่งที่ปลายเตียง  และบ่าวสาวนั่งคุกเข่าพนมมือรับพรจากท่าน......

และก็เสร็จพิธีค่ะ  เป็นอันว่างานแต่งของเราวันนี้เสร็จสิ้นแล้ว.....เย้

มันเป็นการรอคอยที่ยาวนานมากเลยค่ะ  เราเตรียมตัวมา 7 เดือน   เพื่อใช้เวลาในงานไม่ถึง  7 ชั่วโมง

แต่ละนาทีที่ผ่านไป  มันไวมาก  จนบางทีเราก็งง ๆ เบลอๆ บ้างเหมือนกับฝันไป

เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำ  ที่เราแวดล้อมไปด้วยคนที่เรารักและรักเรา.....

ทำให้เรามีความสุขที่สุด   จนถึงทุกวันนี้  เวลาที่คิดถึงงานวันนั้น เรายังอดเผลอยิ้มกับตัวเองไม่ได้.....เมื่อคิดถึงความวิตกกังวลสารพัดเกี่ยวกับงาน  ว่างานเราจะเป็นยังไงบ้าง....จะมีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า....งานเราจะดำเนินไปได้ด้วยดีไหม....

แต่ในที่สุด  งานของเราก็ผ่านไปได้ด้วยดี.....ดีใจที่สุดเลย เย้

Create Date : 17 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 3 กันยายน 2557 17:35:32 น.		4 comments
Counter : 3131 Pageviews.
Share Tweet