เราตื่นกันตั้งแต่ตีสามครึ่งกันเลยทีเดียวเชียว ไปแต่งหน้า ขับรถออกไปงี้้มืดตึ๊บ อิชั้นโทรปลุกช่างก่อน แล้วค่อยบึ่งรถไปที่ร้าน 
สำหรับอาการง่วง....แก้ได้ด้วยโทรศัพท์มือถือ
กว่าจะแปลงโฉมได้ต้องใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมงเชียวนา (ต้นทุนน้อย ต้องเห็นใจช่าง)
แต่ตอนนี้ก็คิด (เอาเอง) ว่าสวย พร้อมเผชิญกับโลกภายนอกแล้วค่ะ 
เจ้าบ่าวของเราในวันนี้
พอได้ฤกษ์ก็เดินขบวน ไปขอสาว...
โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่........
ใครมีมะกรูด มาแลกมะนาว 
ใครมีลูกสาวมาแลกลูกเขย
ลูกเขยคนนี้ขยันทำงาน รักใครรักจริงด้วยนะค้า 
บรรยากาศชื่นมื่นสุดๆ 
วันนี้คนเยอะมาก เลยถ่ายมาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ รูปจากช่างกล้องจริงจะแหล่มกว่านี้
(เจ้าบ่าวยังมะได้เก๊กเลยอ่า)
ซูมๆๆๆ
ภายในบ้านคนเยอะเลย ยืนนานๆชักเมื่อย เราแว๊บมาถ่ายรูปคู่ข้างนอกหน่อยดีกั่ว...
จากนั้นเดินทางมาที่บ้านของฝ่ายชาย เพื่อมายกน้ำชา
บ่ายสองกว่า อิชั้นบึ่งมาร้านพี่หนุ่ยรอบสอง มาแต่งเพื่อเตรียมรอบเย็น ( ไม่แต่งใหม่ไม่ได้คะ ผมคลายหมดแล้ว)
รูปนี้ขอให้ชื่่อว่า "บังเอิญเหมือน" 
ขอเม้าท์คุณแม่หน่อยเหอะ....ตอนแรกอิชั้นก็ถามแกแล้วว่าจะมาแต่งที่นี่ด้วยกันไหม จะได้จองช่างไว้ไหม คุณนายแกบอกว่าไม่เอา จะไปแต่งกับหลาน
อิชั้นก็โอเค..ตามใจ เลยจองช่างไว้แค่สำหรับอิชั้นคนเดียว
พอบ่ายสามกว่า คุณนายโทรมาค่า บอกว่าอยากแต่งหน้า ทำผมที่นี่มั่งจัง งุ๊งงิ๊งๆๆ มิรู้ว่าเหตุอันใดซือเจ๊แกจึงเปลี่ยนใจได้ไวตามปีเกิด (วอก) ปานนี้
จริงๆบ่ายสามน่ะมันคิวอิชั้นค่า เพราะกะเวลาไว้ว่าจะไปงานไม่เกินห้าโมงเย็น
แต่เพื่อคุนนาย.....ด้ายยยย 
ขุ่นแม่เอาช่างลูกไปเลยค่า...ลูกยอมมม
สรุปคือให้ช่างทำแม่ให้เสร็จก่อน แล้วค่อยแต่งให้อิชั้น
อาณิสงค์จากการที่ให้คุณแม่แทรกคิวก่อน ทำให้อิชั้นไปช้ากว่าที่กำหนดถึงสองชั่วโมง ไปถึงงานตั้งทุ่มนึงแน่ะ ฮือๆๆ
อดถ่ายรูป อดลั้นลา มาถึงก็ต้องเข้างานเลย แขกตรึม หมดสิทธิ์ทำอะไรทั้งสิ้น (ลูกกตัญญู ลูกดีเด่น ปีนี้ต้องตกเป็นของตรู ฮือๆ)
แต่ที่ปวดร้าวที่สุด....
คือตอนที่คุณแม่แต่งหน้าเสร็จ (โดยใช้คิวอิชั้น) ตอนห้าโมงเย็น คุณแม่หันมาพูดกับอิชั้นที่นั่งหน้าโล้นๆ ผมยังฟูๆ ว่า
"แฮ็ก อย่าไปสายนะ นี่เค้าเข้างานกันหมดแล้วเค้าโทรมาตาม รีบๆเลย อย่าช้านะ "
// me พูดอะไรไม่ออก
ขุ่นแม่คะ
ถ้าแม่ไม่แซงคิวหนูอ่ะ
หนูเสร็จไปนานแว้วววว !!!!
ในความเป็นจริงได้แต่โวยในใจ ไร้เสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น
ลูกกตัญญู ฮึ่มมม ตรูคือลูกกตัญญู
เวิ่นเว้อกะขุ่นนายแม่มามากพอแล้ว รีบมาที่งานเลยดีกว่า
อุตส่าห์ตั้งใจแต่งมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ 
เค้กแต่งงานสวยมากๆ (อร่อยด้วยคะ)
กับน้องสาวค่ะ
ข้อดีของการใส่ชุดสีเหลืองอ๋อยมางานแต่งงาน คือหากันเจอง่ายมากก เพราะไม่ค่อยมีใครเค้าใส่กัน
พอได้เวลาตามกำหนดการ พิธีก็เริ่มขึ้นค่ะ
เจ้าสาวของน้องอิชั้นสวยสุดๆ อ่ะ ขอบอก...
สถานที่นี่คือ สวนทัศนา ที่อ่างศิลา การตกแต่งสวยมากเลย งานดูดี ทุกอย่างลงตัวไปหมด 
บรรจงตัดเค้ก 
ช่วงโยนดอกไม้ 
พรึ่บ !!
ผู้โชคดีคือน้องสาวของเราเองค่า เจ้าหล่อนรับได้อีกแว้ว เมื่อสองปีก่อนที่อิชั้นแต่งงานหล่อนก็รับได้
ชะรอยหล่อนจะต้องเป็นคิวต่อไปแล้วล่ะ ไม่งั้นช่อดอกไม้เจ้าสาวจะสิ้นความขลังเลยทีเดียวเชียว
ไงจ๊ะ ว่าที่เจ้าสาวคนถัดไป
ตอนนี้แขกเริ่มกลับแล้วค่ะ ด้วยความที่เป็นเจ้าภาพ พวกเรายังกลับกันไม่ได้ ยืนนานๆก็เมื่อย ขอนั่งหน่อยนะ...พอนั่งก็ไม่วายโดน Snap shot
ปล.แขนตรูใหญ่มาก
นั่งเล่นมือถือไปรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ
ตบป๊าบไปตามสัญชาติญาณ...โอแม่เจ้า
เลือดสาด
นี่มันยุงหรือแดรกคูล่าฟร่ะ.....น่ากลัวจริงๆ 
พอแขกกลับจวนหมดแล้ว ถึงได้คิวครอบครัวเราถ่ายรูปกันแบบพร้อมหน้ากันเสียที
วันนี้ป๊ากับแม่มีความสุขมากๆคะ ลุกชายสุดที่รักแต่งงาน ความรู้สึกเค้าคงเหมือนส่งลูกไปถึงฝั่งแล้ว
เราเข้าใจนะ คนจีนอ่ะยังไงก็ต้องมีในใจ ลูกชายได้แต่งงานแล้วก็จะได้มีลูกหลาน ขยายวงศ์ตระกูลของตัวเอง เป็นเรื่องที่น่ายินดีค่ะ
แม้บ้านอิชั้นจะดูจี๊น จีนเยี่ยงนี้จนเคยมีคนถามว่าบ้านอิชั้น พ่อแม่รักลูกชายคนเดียวคนนี้มากกว่าใครรึปล่าว พี่น้องผู้หญิงอิจฉากันไหม
อิชั้นตอบแบบ No สร้างภาพเลยค่ะว่าไม่ พวกเราทุกคนได้รับความรักจากป๊าและแม่อย่างเหลือเฟือจนไม่รู้สึกว่าเราขาด หรือใครได้อะไรมากกว่าใคร
แล้วเราก็รักกันมากด้วย
ผูกพันธ์กันมาตั้งแต่เด็ก
จนถึงวันที่อิชั้นได้แต่งงาน.....
สามพี่่น้อง เรียงลำดับตามนิ้วมือ
เคยคิดว่าการอยู่คนละบ้านกันจะทำให้เรารักกันน้อยลงไหม ความเป็นพี่น้องของเราจะเลือนลางไปหรือปล่าว
แต่ก็พบว่าไม่นะ....
เรายังรักกันเหมือนเดิม ออกจะคิดถึงกันมากว่าเดิมด้วยซ้ำ
สำหรับในวันนี้ ที่น้องชายของอิชั้นได้แต่งงานกับคนที่ใช่สำหรับเค้า ได้มีงานแต่งที่สวยงาม มีคนที่รักใคร่มาร่วมอวยพร จึงเป็นวันที่เราปลาบปลื้มยินดีเป็นที่สุดเช่นกัน
มีความสุขมากๆนะ น้องของพี่
ขุ่นแม่เอาช่างลูกไปเลยค่า...ลูกยอมมม 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
