== หมอดูที่ "แม่น" ที่สุด ตั้งแต่เคยดูหมอมา == ภาคจบ

มาต่อจากบล็อคเมื่อเช้าถึงเรื่องราวความแม่นของคนทรงที่ไปเจอมาค่ะ... ต่อกันเลยแล้วกันนะคะ

หลังจากที่มะไฟออกจากห้องทำนาย ก็ถึงตาน้องอีกคนแล้วค่อยเป็นเรา ซึ่งเมื่อเราเข้าไปนั่งปุ๊บ... ดิฉันก็เอ่ยก่อนประโยคแรกเลยว่า

(ตัวเอียงสีเข้ม จะเป็นบทสนทนาของพี่คนทรงนะคะ)

"มาดูเรื่องบ้านค่ะ พอดีบ้านมีปัญหา"
"บ้านอยู่ที่ไหน"
"นวมินทร์ค่ะ"
"จากนี่ไป รถติดมั้ย"

พอแกถามงี้ปั๊บ ดิฉันสังหรณ์วูบเลยว่า แกจะมาบ้านแหง ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นเคสอลวนอลเวง ไม่ใช่ระดับเบสิค และยิ่งกว่านั้น การไปบ้านมักจะเป็นสัญญาณว่าปู่จะลง (เพราะแกจะไม่ให้ปู่ลงที่ห้องทำนาย ซึ่งความจริงเป็นห้องประชุมของบริษัทที่แกทำงานอยู่)
"ก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ ถ้าพี่จะไป เดี๋ยวหนูชับรถมาส่งให้ค่ะ"

เท่านั้นแหละค่ะ กระบวนทัพก็เป็นอันเคลื่อนย้ายไปขึ้นรถดิฉัน...ระหว่างที่นั่งรถไปกันนั้น พี่คนทรงนั่งข้างดิฉันซึ่งเป็นคนขับ น้องมะไฟและน้องร่วมทีมอีกคนนั่งข้างหลัง ขับรถมาได้ไม่ไกล จู่ๆแกก็พูดขึ้นมาว่า

"ความลับไม่มีในโลกนะ"
แล้วก็ชำเลืองๆมาทางน้องมะไฟ (ซึ่งดิฉันเพิ่งมารู้ทีหลังว่า น้องมะไฟมีความลับส่วนตัวข้อนึงที่ไม่ค่อยงาม แม้กระทั่งสามีก็ไม่รู้)
แต่ตอนนั้นไม่รู้ว่าแกหมายถึงใคร นั่งใจละเหี่ยมาตลอดทาง พลางนึกในใจ
"ธ่อพี่.. หมายถึงใครก็ระบุนิดหนึ่งดิคะ..อยู่ไม่เป็นสุขเลยทีนี้"

ก็แหม.. ดิฉันว่าทุกคนมีความลับกันทั้งนั้นแหละ ขึ้นอยู่กับว่าลับมากลับน้อย หรือคุณที่กำลังอ่านๆอยู่นี่ จะบอกว่าคุณไม่มีคะ...


"ดูแลเค้าให้ดีนะ เค้ามาช่วยหนุนคุณนะเนี่ย"

จู่ๆพี่เค้าก็พูดขึ้นมา อันหมายถึงเรากับน้องในทีมอีกคนที่ไม่ใช่มะไฟ สมมติว่าชื่อน้องมะปราง ซึ่งมะปรางนั้น เธอมาทำงานทีหลัง แต่เก่งมาก และสายการทำงานเธอคร่อมกันกับดิฉันอยู่ ซึ่งการมีเธอ กลายเป็นข้อดีที่สุด เพราะด้วยคาแรกเตอร์ของเธอ มันช่วยเบรคแรงปะทะระหว่างดิฉันกับผู้จัดการกลุ่มอื่นในระดับเดียวกัน พูดง่ายๆว่าเธอเป็นหนังหน้าไฟชั้นยอด... ว่าแต่พี่เค้ารู้ได้ไงหว่า....

หลังจากที่ดิฉันแวะส่งมะไฟและมะปรางที่ออฟฟิศแล้ว ก็เหลือดิฉันกับพี่คนทรงเพียงสองคนบนรถ ระหว่างนั้น น้องมะม่วง ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมขบวนการที่จะต้องมาด้วยกันในวันนี้อีกคน โทรเข้ามา

ท้าวความก่อนว่า มะม่วงนั้น สาเหตุที่อยากไปหาพี่คนทรงคือ เมื่อสักประมาณ 2 ปีก่อน หลังจากเพิ่งเข้ามาทำงานที่เดียวกันใหม่ๆ มะม่วงที่ไม่เคยมีริ้วรอยอะไร อยู่ๆก็มีผื่นคันขึ้นตลอดเวลา ไม่รู้แพ้อะไรนักหนา ดิฉันที่สนิทกับมะม่วงที่สุดในออฟฟิศ จึงอยากให้เธอมาดูเผื่อจะรู้ว่า ปัญหาคืออะไร ครั้งหลังสุดคือวันที่ดิฉันเจอพี่คนทรงนั้น อาการของมะม่วงหนักขนาด

"ผื่นขึ้นเต็มหน้า" จำตรงนี้ไว้ให้ดีนะคะ

เมื่อดิฉันวางสายเสร็จ พี่คนทรงก็บอกว่า

"คนที่โดนของน่ะ ไม่ใช่สามีคุณมะไฟหรอก แต่เป็นคนนี้ที่เพิ่งวางสายกับคุณ"

ท่ามกลางความประหลาดใจเหลือกำลังลากของดิฉัน เพราะไม่คาดคิดมาก่อน ดิฉันก็ตอบพี่คนทรงไปว่า

"อ้าว...เหรอคะ... เคยเข้าใจว่า คนที่โดนของจะต้องหน้าดำ ขี้หงุดหงิด...อะไรอย่างนั้น"

"ไม่จำเป็นหรอก...คนโดนของบางคน ก็ผื่นขึ้นเต็มหน้า"

...แค่นี้ค่ะ แค่นี้จริงๆ แล้วเธอก็เงียบไป...แต่ดิฉันนี่อึ้งปนขนลุก... รู้ได้ไงหว่าว่า มะม่วงมีผิ่นขึ้นเต็มหน้า...ข้อนี้เนี่ย ภายหลังจากที่เล่าให้ที่ออฟฟิศฟัง เป็นข้อที่ทุกคนประหลาดใจระคนขนลุกที่สุด... เพราะอาการมะม่วงที่หนักหนาคือ ผื่นขึ้นเต็มหน้าจริงๆ...

เมื่อไปถึงบ้านดิฉัน...พี่คนทรงก็เดินไปหลังบ้านทันที พอเดินถึงหลังบ้าน ลองนึกถึงบรรยากาศแบบหนังผีนะคะที่อยู่ๆก็มีลมอื้ออึง หมุนแรงอยู่กับที่ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ...

พี่คนทรงแกเดินไปถึงภาชนะไม้อย่างหนึ่งที่คว่ำอยู่ที่หลังบ้าน เงยขึ้นมา แล้วก็ถามว่า

"นี่อะไร"

"เอ่อ...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อยู่กับบ้านนี้มานานแล้ว ตอนหลังมาอยู่ตรงนี้ได้เพราะลูกชายเอามาเล่นค่ะ"

"แล้วรู้มั้ยว่า มันเป็นอะไรมาก่อน"

"จนปัญญาจริงๆค่ะ เพราะมันอยู่มาประมาณ 30 ปีแล้ว"
ภาชนะไม้ที่ว่านี้ ทำจากไม้ชิ้นเดียว เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณฟุตหน่อยๆ มองปราดเดียวจะรู้สึกว่าคล้ายกันกับ "บาตรพระ"

เมื่อไม่รู้ว่าเป็นอะไร (ท่ามกลางข้อสันนิษฐานของพี่คนทรงว่าน่าจะเคยใช้ใส่น้ำมนต์มาก่อน ซึ่งคุ้นๆในภายหลังว่าใช่จริงๆ) แกจึงขอไปทำพิธีให้ เพราะอยู่อย่างนี้ต่อไป ไม่ดีแน่...

"มันยังไม่หมดนะ...ผมว่า ต้องมีอะไรอีก บ้านคุณมีหิ้งพระหรือโกฎอะไรที่อยู่ใต้คานมั้ย "
"ไม่มีครับ" สามีเราที่บังเอิญอยู่บ้านพอดี (ทั้งที่ไม่น่าอยู่ เพราะมีประชุม และปกติ ออกแล้วออกเลย วันนี้อยู่ๆก็กลับมาบ้านก่อน..)
"แต่ที่นี่ เคยมีคนให้พระสมัยสุโขทัยคุณพ่อผมมาองค์นึงนะครับ"

"ขอผมขึ้นไปดูหน่อย "



ว่าแล้วก็ขึ้นกันไปที่หิ้งพระ ทันทีที่ดิฉันเห็นหิ้งพระและมองเลยไปยังข้างบน ดิฉันตกใจแทบสิ้นสติ เพราะมันคือคานทั้งคานค่ะ ที่พาดผ่านหิ้งพระอยู่ แต่ที่สามีไม่รู้หรือไม่ทันนึก เพราะอยู่บ้านนี้มานานมาก จนทุกอย่างชินตาไปแล้วนั่นเอง...

ซึ่งพี่คนทรงก็เห็นเช่นกัน...แกชี้ทันทีว่านี่แหละสาเหตุหลักอีกข้อที่แกต้องมาบ้านนี้...แล้วแกก็เดินไปที่หิ้งพระ หยิบเอาหัวเศียรทศกัณฑ์ขึ้นมา เป็นเศียรขนาดฝ่ามือ ที่ตาหลุดไปข้างนึง สำคัญกว่านั้น ดิฉันและชายหนวด ไม่รุ้ด้วยซ้ำว่ามีอยู่

"เศียรนี้มาจากไหน "

ธ่อ...ลำพังแค่มีอยู่ยังไม่รู้ แล้วดิฉันจะเอาปัญญาที่ไหนไปตอบได้ล่ะคะว่ามาจากไหน..ซึ่งก็อีกเช่นเดิมที่พี่คนทรงพายามหาวิธีในการบูรณะเศียรนี้ แต่ยากมาก เพราะเป็นเศียรทศกัณฑ์ที่วิธีทางในการบูชา ยากเยนนัก ท้ายที่สุด...พี่คนทรงจึงรับจะเอาไปแก้ไขให้ เพราะรู้ว่าดิฉันกับสามีทำเองไม่รอดแน่นอน..

"ที่นี่มีพระธาตุด้วยนี่ "

แน่ะ..ดิฉันยังไม่รู้เลยค่ะ ปรากฎว่ามีจริงๆ อยู่ในองค์พระสมัยสุโขทัยนั่นแหละค่ะ..แต่สามีดิฉันรู้..อืมมมม แปลกอีกแล้ว

เล่ามาชักเยอะ...คือจะบอกว่าจริงๆรายละเอียดเยอะมาก ซึ่ง "ถูกทั้งหมด" ค่ะที่พี่เต้าทัก แต่ดิฉันเล่าต่อไม่ไหว มันจะยาวมาก...ขอรวบรัดมาจนตอนท้ายแล้วกัน

เมื่อลงมาข้างล่างบ้าน แกก็ถามขึ้นมาว่า

"ที่นี่ ฝังสัตว์ตายด้วยเหรอ "

"ใช่ค่ะ"

"หมาหนิ...กี่ตัว "
" 2 ค่ะ"
"พันธุ์อะไรที่สีน้ำตาล "

แน่ะรู้อีกว่ามีสีน้ำตาลด้วย ตัวนี้เป็นหนึ่งในสองที่ฝังที่าบ้านหลังนี้ และตายไปแล้วร่วมสิบปีค่ะ

ว่าแล้วแกก็เดินไปที่บริเวณสวนหน้าบ้านดิฉัน ซึ่งมีขนาดร่วมๆ 40 ตารางวา (พื้นที่ทั้งหมด 80 ตารางวาค่ะ เป็นบ้านครึ่งนึง โดยบริเวณสวนหน้าบ้านค่อนข้างกว้าง ไม่ใช่แบบเดินสองก้าวถึง) แกเดินไปหยุดที่มุมสวน แล้วก็ชี้สองจุด

"ตรงนี้ตัวนึง นี่ก็อีกตัวนึง"

แล้วก็ชี้ไปที่จุดที่ฝังหมาทั้งสองตัว....ซึ่งถูกเป๊ะค่ะ!

ดิฉันขนลุกและหันไปมองหน้าสามีทันที..กลัวเค้าจะคิดว่าดิฉันเตี๊ยมกับพี่คนทรงมา...เปล่านะตัว...เค้าเปล่าจริงๆ...

เจอช็อตนี้เข้าไป ประกอบกับเหตุการณ์อื่นๆ ดิฉันขนลุกซู่ค่ะ..เอาเป็นว่า แม่นขนาดม้องมะไฟบอกว่า

"ถ้าไม่เดือดร้อนจริงๆ อย่าไปหาเลย (แม่นจน) น่ากลัวโคตร"

ว่างๆ ว่าจะมาเล่าเหตุการณ์ของน้องมะม่วงต่อค่ะ นี่ก็สุดยอดเหมือนกัน...

เช่นเคยของการจบทุกบล็อคนะคะ หากอยากรู้ความเคลื่อนไหวของการอัพบล็อคครั้งต่อไป สามารถแอด Twitter ดิฉันมาได้ค่ะ... รับรอง (ไร้)สาระล้วนๆ อิ อิ

Create Date : 20 ธันวาคม 2552 Last Update : 31 ธันวาคม 2552 11:31:54 น. Counter : 1780 Pageviews.		23 comments
Share Tweet