กรรมฐาน > Meditation
Group Blog
 
All Blogs
 
นี่ฤาความลับ

นี่ฤาความลับ อรใช้เวลา "แต่งขึ้นมา" ในตอนเที่ยงคืน จน ตีสาม ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด

จุดประสงค์ในการแต่ง คืออะไร ก็อยากจะให้ผู้อ่านลอง คิดดูนะค่ะ ^_^





Chapter I

Tear กำลังนอนหลับในค่ำคืน ที่อากาศเริ่มเย็น ในฤดูหนาวที่มาแสนล่าช้า ตามกระบวนการแปรเปลี่ยนของสภาวะโลกร้อน

มีเสียงหนึ่งปลุกเธอในความมืด " Tear ตื่นซิ ฉันมาเยี่ยม"

Tear งัวเงียตื่น พยายามเปิดตาหนักอึ้ง เธอนึกในใจ เสียงใครหนอ...

เสียงนั่นดังขึ้นอีก เหมือนได้ยินเธอคิดในใจ " ฉันเอง "

Tear มองผ่านความมืด แต่ภาพของผู้ที่อยู่ต่อหน้า ชัดเจนเหลือเกิน มีแสงสีทอง รอบๆตัวเขาคนนั้น จนสว่างไปหมด

Tear " ท่านมาหาฉันหรือค่ะ?" ถึง Tear ไม่เคยเจอแต่ก็รู้ทันทีว่า คนที่มายืนต่อหน้าเตียงนอนเธอ คือ ท่านยมทูต นั่นเอง

ยมทูต " ฉันมีความลับมาบอก แต่เธอจะเล่าความลับ หรือไม่ก็ได้ ไม่มีสิ่งใดผิดหรือถูก เธอมีเวลาตัดสินใจ สองเพลา ก่อนแสงตะวันจะถูกกลืนกินนะ"

Tear ตั้งใจฟังท่านยมทูตเล่าอย่างตั้งใจ เธอไม่เอ่ยถามอะไร นอกจาก พยักหน้ารับฟังแสดงว่าเธอเข้าใจ ที่ท่านยมทูตเล่า

ยมทูต " ฉันไปล่ะ ขอบคุณที่ตั้งใจสวดมนต์ทุกวัน อย่างไม่ย้อท้อนะ"

Tear ยกมือขึ้นไหว้ท่าน เธอล้มตัวลงนอน และคิดถึงความลับที่ท่านยมทูตบอกไว้





Chapter II

เธอตื่นขึ้นมา ด้วยเสียงนาฬิกาปลุก 7 โมงเช้า ตามปกติ

Tear คิดถึงความลับทันที เธอรีบคว้าโทรศัพท์ ด้วยใจคิดไว้แล้วว่าจะบอกความลับนี้กับใคร

แต่ เธอก็วางโทรศัพท์ลง ในใจคิดว่า "นี่เช้าอยู่เลย เขาจะตื่นหรือยังนะ รอก่อนดีกว่า "

พรางก็นึกถึงความผิดพลาดของเธอ ที่โทรศัพท์ไปหาเขา ในตอนเย็นวันก่อน

Tear "หวัดดีจ้า "

เขา "อืม..... มี...อะไร..หรือเปล่า.." เสียงเขาบ่งบอกว่า กำลังนอนหลับอยู่

Tear "อุ้ย ขอโทษนะค่ะ งั้นแค่นี่ก่อนนะค่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน"

ไม่นานเขาโทรกลับมาหาเธอ บอกเธอ ว่า " มีอะไร บอกแล้วใช่ไหมว่า ถ้านอนอยู่ แล้วมีใครโทรเข้ามาจะนอนหลับต่อไม่ได้น่ะ"

Tear "ขอโทษจริงๆค่ะ ไม่ทราบจริงๆว่านอนอยู่น่ะค่ะ "

Tear ได้แต่เพียงนึกในใจ ถ้าเรารู้ว่าวันนี้เขาจะนอนพักตอนเย็น เราจะไม่ปลุกเขาขึ้นมาคุยเลย เธอโมโหตัวเอง ที่ไม่รอเขาโทรมาหาเอง

เมื่อ Tear คิดย้อนถึงวันนั้น เธอก็ประมวลผลว่า รอเขาโทรมาหาดีกว่า ค่อยบอกความลับ

บ่ายแล้วไม่มีวี่แวว เขาจะโทรหาเธอเลย เธอยังนั่งคิดเรื่องความลับ ความลับที่เธอเลือกจะบอกเขาคนนี้

เย็นแล้ว เขาก็ยังไม่โทรมาหาเธอเลย เธอรอเวลา สี่ทุ่มตรงที่เขาจะโทรมา

Tear คิดในใจ " เอ..... สี่ทุ่มแล้ว เขาทำอะไรอยู่หนอ ทานข้าวอยู่ไหมหนอ เราจะโทรไปกวนเขาตอนทานข้าวไหมหนอ Tear คิดถึงวันวาน อีกแล้ว Tear และเขา นัดเจอกัน ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ที่เขาจะแวะมาทำธุระ และเธอบังเอิญจะไปทำธุระแถวนั้นเช่นกัน เขาสาย ไป สอง ชั่วโมงแล้ว เธอดึงเวลาคนขับรถที่ต้องนั่งรอกับเธอ ด้วยการพาคนขับรถไปนั่งทานข้าวกลางวัน รอเขา แต่ทานข้าวอย่างเชื่องช้าแค่ไหน เขาก็ยังไม่มา เธอโทรหาเขาเมื่อทานข้าวเสร็จ เพราะคิดว่า จะขับรถไปเจอที่เขาสะดวกกว่าที่นั่น

Tear " ทานข้าวเสร็จแล้วค่ะ คุณอยู่ไหนค่ะ เดี๋ยว....."

เขา "หิวข้าวจะเป็นลมอยู่แล้ว แม่ง สัตว์เอ้ย กรูยังไม่ได้แดกห่าไรเลย" เขาสบถ แล้วก็วางสายทันที

Tear เงียบ และหันไปพูดกับคนขับรถ ด้วยน้ำเสียงปกติเท่าที่จะแสร้งทำได้

Tear " เดี๋ยวขับรถออกนอกเมือง จะได้เจอกันเร็วกว่าเดิมนะ"

Tear นึกถึงเหตุการณ์วันนั้น เธอก็ ตัดสินใจวางโทรศัพท์ลง นั่งคิดคนเดียว ว่าหากเขากำลังทานข้าวอยู่ อาจจะทำให้เขา รำคาญใจขึ้นมาได้ รอเขาโทรมาดีกว่า

สี่ทุ่มครึ่งแล้ว ยังไม่มีวี่แววที่เขาจะโทรมาเลย เธอมีอาการร้อนรน นิดๆ แต่ในที่สุดเธอก็หยิบโทรศัพท์กดไปเบอร์ของเขา เขารับสาย

Tear "หวัดดีค่ะ ทำไรอยู่ค่ะ ยุ่งอยู่หรือเปล่า"

เขา " อ๋อ เปล่าหรอก กำลังคุย msn กะลูกค้าที่สนใจสินค้าอยู่ มีไรรึเปล่า"

Tear "เปล่าค่ะ แค่โทรมาหา ตามปกติน่ะค่ะ งั้นไม่กวนนะค่ะ "

เขา " ไม่เป็นไร คุยไปด้วยได้"

Tear เกรงใจที่เขากำลังคุยกับลูกค้าอยู่ กลัวว่า เขาจะเสียลูกค้า

Tear "ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ" เธอวางสายไปแล้ว

แต่ความลับยังอยู่ เธอยังไม่ได้บอกเขา

เธอ เข้านอนและคิดที่จะบอกเขาในวันพรุ่งนี้ เพลาสุดท้าย ก่อนแสงตะวันจะกลืนกิน








Chapter III

ทุกอย่างเหมือนเมื่อวาน เธอยังคงกลัวโน้นนี่ กลัวเขาจะกำลังยุ่งงาน กำลังทานข้าว กำลังขับรถ อะไรๆ เธอก็กลัวจะเป็นการโทรไปรบกวนเขาซะหมด แต่เมื่อ dead line จะมาถึงอยู่แล้ว เธอตัดสินใจ ขับรถไปหาเขาเพื่อจะได้เห็นว่าเขายุ่งไหม เวลาไหนเขาว่างพอจะคุยกับเธอได้บ้าง เธอจะได้ฉวยโอกาสนั่นคุยกับเขา และได้เห็นหน้าเขา

แต่เขาและเธอ กลับทะเลาะกัน ที่เธอมาหาเขาโดยไม่บอกให้เขารู้ก่อน เธอเงียบ เขาหงุดหงิดกับอาการเงียบของเธอ

เขา "เอะอะก็ร้องไห้ จะมาให้ห่วงทำไม ยิ่งแพ้ฝุ่น แพ้โน้นนี่ หัดเข้าใจอะไรซะบ้างนะ อย่ามาทำตัวเป็นเด็ก หัดปรับปรุงตัวซะบ้าง แบบนี้จะไปกันรอดไหม บอกอะไรไม่เคยฟัง เถียงตลอด เก่งนัก ดื้อนัก กรูเก่ง กรูแน่ "

Tear " ค่ะ ขอโทษนะค่ะ ต่อไปจะพยายามปรับปรุงค่ะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะ "

เขา "แล้วมานี่ มีอะไร"

Tear "อยากชวนไปทานข้าวด้วยกันนะค่ะ "

เขา "แค่นี่อะนะ ลงทุนมาตั้งไกล อย่าไร้สาระหน่อยเลย Tear"

Tear "ค่ะ Tear ขอโทษนะค่ะ แต่มาแล้ว เราไปทานข้าวกันได้ไหมค่ะ"

เขา "อืม รอเสร็จงานก่อนนะ" เขาเองก็ไม่อยากทะเลาะกับความไร้สาระของเธอ

สองคนนั่งทานข้าวด้วยกันอย่างเงียบๆ Tear ก้มหน้าทานข้าว แต่เขาสังเกตเห็น ว่าเธอมีน้ำตาคลอ ออกมา

เขา " อย่ามาร้องไห้ที่นี่นะ คราวหน้าจะไม่พามาอีกเลย รู้ไหมมาผมอายเขา" เขาดูอึดอัดมาก กลัวจะเจอคนรู้จัก

Tear "ขอโทษค่ะ"

กลับมาบ้าน ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว Tear มองดูตะวัน นึกถึงคำของยมทูต เธอจะเล่าความลับเวลาสุดท้ายนี่ล่ะ

เขา "ถ้าไม่ปรับปรุงตัว เห็นจะอยู่กันยากนะ นี่แค่เริ่มต้น ยังไม่แต่งงานยังขนาดนี้"

Tear "ค่ะ ขอโทษนะค่ะ ต่อไปจะพยายามปรับปรุงค่ะ คุณค่ะ Tear มีเรื่องจะเล่าให้ฟังนะค่ะ" เธอยิ้ม

เขา " เอาแต่เนื้อๆ นะ "

Tear นิ่ง สมองเธอกำลังพยายามประมวลผลให้เป็นเนื้อๆ ไม่มีน้ำ "ท่านยมทูต ท่านบอกว่า คุณกำลังจะตายค่ะ" เธอไม่สบตาเขา

เขา " ดีนะ วันวัน เอาแต่เรื่องไร้สาระมาทำให้ลำบากใจ รู้ไหมคู่อื่นเขาเป็นยังไง เขาไม่เอาเรื่องที่ทำให้อีกคนไม่สบายใจมาพูดหรอก นี่เราอะไรกัน จะทำตัวเหมือนคนอื่นเขาบ้างได้ไหม หมดแล้วใช่ไหมเรื่องที่จะพูดน่ะ กลับไปได้แล้ว ขับรถดีๆล่ะ แล้วอย่าลืมที่บอกนะ ถ้าไม่ปรับปรุงตัว เราคงอยู่ด้วยกันยาก"

Tear " ขอโทษนะค่ะ" เธอยังก้มหน้าอยู่ เธอไม่อยากให้เขาเห็น น้ำตาที่เธอกั้นไว้ไม่ได้"

เขาก็เห็นว่าเธอร้องไห้ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เธอขับรถออกไป

เสียง ริงโทนที่คุ้นเคยของโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาดูเบอร์ ว่าเป็น Tear โทรเข้ามา

ในใจเขาเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา เพิ่งเจอกันไปหยกๆ จะโทรมาทำไมอีก จะไม่ให้ทำงานเลยหรือไง

เขากดรับสายแบบเสียไม่ได้

เขา "มีอะไรอีก"

ปลายสาย "ขอโทษครับ คุณรู้จักเจ้าของมือถือใช่ไหมครับ เธอประสบอุบัติเหตุรถบรรทุกพุ่งข้ามเกาะกลางถนนมาชนรถเธอครับ เบอร์ล่าสุดเป็นเบอร์นี้ที่เธอโทรออกครับ " ปลายสายบอกสถานที่เกิดเหตุ และสถานที่ไปรับศพ

เขา "คะ คะ ครับ" น้ำตาเขาไหลออกมา

เขาคิดในใจ

ทำไมนะ เมื่อกี้ไม่พูดดีๆ กับเธอ

ทำไมไม่ขอบใจที่เธออุตส่าห์ขับรถมาไกล

ยังมีอีกหลายเรื่องที่เราต้องคุยกัน เรื่องหนังสือที่เธอรัก เรื่องของสะสมที่เขาชอบ

ตอนนี้ ผู้หญิงที่ รับปากเขาว่าจะปรับปรุงตัวใหม่ ไม่มีลมหายใจอีกต่อไปแล้ว

เขาร้องไห้ และพูดออกมาในท่ามกลางความเงียบว่า "ขอเถิด พระพุทธองค์ขอเพียงได้เห็นเธอกลับมามีลมหายใจอีกครั้ง ให้ได้เห็นเธอยิ้ม ผมขอแลกด้วยชีวิตผม"

มีเพียงเสียงสะอื้นของเขา ที่สะท้อนคำตอบที่เขาขอ .....





Chapter IV

ย้อนกลับไปคืนนั่น Tear นั่งอยู่บนเตียง ท่านยมทูตยังคงยืนที่ปลายเตียง

ยมทูต " Tear ตื่นซิ ฉันมาเยี่ยม"

ยมทูต " ฉันเอง "

Tear " ท่านมาหาฉันหรือค่ะ?"

ยมทูต " ฉันมีความลับมาบอก แต่เธอจะเล่าความลับ หรือไม่ก็ได้ ไม่มีสิ่งใดผิดหรือถูก เธอมีเวลาตัดสินใจ สองเพลา ก่อนแสงตะวันจะถูกกลืนกินนะ"

Tear "ค่ะ ฉันรับปากท่าน"

ยมทูต " Tear แฟนเธอกำลังจะตาย อีก สองเพลาถัดมานี้ "

Tear "ลูกขอเพียงให้เขามีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ ให้ได้เห็นรอยยิ้มของเขา "

ยมทูต "แน่นอน เพราะเรารู้จักเธอเป็นอย่างดี เราถึงต้องมาหาเธอ เขาจะรอดตายได้ ถ้าเธอเอาความลับนี้ไปบอกเขา แต่เขารอดตายได้ก็ต้องมีคนที่ถูกดับหมอดลมหายใจแทนเขา เพียงเท่านี้เธอเข้าใจที่ฉันพูดไหม Tear"

Tear "ค่ะท่าน ลูกเต็มใจ"







Chapter V

สู่ที่ชอบที่ชอบ ทุ่งหญ้าสีเขียว มีลำธาร

วิญญานเธอ ลอยอยู่ ท่านยมทูต ลอยอยู่ข้างๆ เธอ

ยมทูต " Tear สิ่งที่เธอตัดสินใจนั่น ไม่มีคำว่า ถูกหรือ ผิด แต่เธอได้ตัดสินใจทำบางสิ่ง บางอย่าง ก่อนอะไรจะสายไป ถึงเธอจะไม่ยอมตายแทนเขา แต่เธอก็คงยอมทำทุกอย่างให้เขามีความสุขก่อน เขาจะตาย เราถือว่า เธอไม่ประมาทในเวลาที่เหลืออยู่ แต่จงจำไว้เช่นกัน ผู้ที่ประมาทในเวลาที่เหลืออยู่ มานั่งเสียใจว่า ไม่ได้ทำสิ่งโน้น นี่ นั่นเลย ขอย้อนเวลากลับไปได้ไหม ให้ได้กลับไปแก้ไขต่างๆนาๆ

แม้เราเป็นยมทูตเราก็ไม่สามารถ โกงเวลาที่มีแต่จะเดินไปข้างหน้าได้เลย "

Tear "ลูกไม่เสียใจที่ตายเลยค่ะ ความรักของลูกนั่น ขอเพียงได้เห็นเขามีความสุข ถึงเขาจะมีความสุขกับผู้หญิงคนใหม่ ลูกก็ไม่ได้เสียใจเลย "

Tear "ท่านค่ะ เสมียนบัญชี ที่รับลงทะเบียนรายชื่อวิญญาน ยังเป็นพี่ผู้หญิงคนเดิมไหมค่ะ ลูกเองก็มีเรื่องที่ขอบคุณเธอค่ะ"

ยมทูต "เดี๋ยวไปถึงก็รู้ ยังจำหน้ากันได้อยู่หรือ ตอนนั้นที่เจอกันมันนานมาแล้วนะ"

Tear "จำหน้าไม่ได้ค่ะ แต่ท้าวความกัน เธอน่าจะจำ ลูกได้ ตอนนั้นลูกร้องไห้ลั่นนรกซะขนาดนั้น ฮะๆ"



ปล. อยากทราบที่มาของการพบกันของ Tear และเสมียนบัญชีนรก อ่านได้ที่ด้านล่างจ้า ^_^


การพบกันของ Tear และเสมียนบัญชีนรก เมื่อ ๕ ปีก่อน

จริงๆแล้ว Tear เคยตายมาแล้ว ที่ทิ้งท้ายไว้
เธอไปนรกมาก่อน ยืนที่ประตูทางเข้า ซึ่งมีเสมียนบัญชีนรก รอรับลงทะเบียนวิญญานใหม่ ก่อนไปพิพากษา เธอร้องไห้โฮ อ้อนวอน ขอร้อง กับเสมียนว่า

Tear "ท่านค่ะ หนูยังไม่อยากตาย ยังมีอีกหลายอย่างที่หนูยังไม่ได้ทำ ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ พ่อแม่ ยังไม่ได้อยู่ดูแลให้ท่านมีความสุขเลย ช่วยหนูด้วยนะ หนูยังไม่อยากตายตอนนี้ ฮือๆ ได้โปรดล่ะ ช่วยหนูด้วย"

เธอร้องไห้ลั่นอยู่ตรงนั่น อ้อนวอนไม่จบสิ้น

เสมียนบัญชีที่นรก อ่อนใจ "ก็ได้ ก็ได้ มานี่ มาหลบอยู่ด้านหลังโต๊ะนี้ เดี๋ยวจะช่วย"

เสมียนบัญชีของนรก เธอฉีดยาเข็มหนึ่ง ที่แขนของ Tear " เอ้า ! กลับไปได้แล้ว"

Tear ลืมตาขึ้นจากความฝัน เธอแยกแยะว่า นั่นคือฝัน หรืออะไรกันแน่
แต่ใจยังสั่น ความรู้สึกไม่อยากตาย ยังคุกรุ่นอยู่
Tear คิดในใจ
"ทุกวินาที มันเริ่มนับถอยหลังแล้ว นับจากนี้ไปชีวิตฉันจะอยู่เพื่อคนอื่น ๆที่ฉันรัก ก่อนที่จะถึงวันนั้นอีกครั้ง"





Create Date : 26 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2552 15:54:40 น. 4 comments
Counter : 420 Pageviews.
Share

 
สนุกดีค่ะ แต่เสียดาย ไม่น่าตายแทนคนที่ไม่เห็นค่าของเราเลย


โดย: Shizuka IP: 222.123.90.12 วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:15:38:41 น.  

 
ขอบคุณที่มาอ่านนะค่ะ
เรื่องแต่งค่ะ เพียงอยากให้คนอ่านได้แง่คิดอะไรหลายๆอย่างน่ะค่ะ


โดย: อร (Aorn_N ) วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:17:48:09 น.  

 
สนุกดีค่ะ


โดย: FON IP: 170.40.250.14 วันที่: 3 ตุลาคม 2555 เวลา:12:14:00 น.  

 
@คุณ FON

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ


โดย: อร (Aorn_N ) วันที่: 24 ตุลาคม 2555 เวลา:10:35:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Aorn_N
Location :
เพชรบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]

Ciao, io sono Aorn. mi piace il molto scuba diving.

เราอร KU 57 , Fisheries 48 ค่ะ เกิด 1978 ค่ะ จะเรียก พี่ เรียก ป้า ก็ตามใจค่ะ อิอิ

ชอบและ สนใจ เป็นพิเศษ กรรมฐาน ปฏิบัติมาตั้งแต่จนปี ๒๕๔๑ ถึง ปัจจุบัน

กีฬาที่ชอบ ดำน้ำ scuba diving , ขี่ม้า

ภาพยนตร์ในใจ Spirited away ( 2001 Japanese animated film written and directed by Hayao Miyazaki)

นักเขียนที่ประทับใจ S.P. Somtow


แวะทักทายได้ที่ http://hatcheryorn.multiply.com

ตาม link ด้านล่างนะค่ะ
New Comments
Friends' blogs
[Add Aorn_N's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.