|
a lonely pride tree
คลิ้กเพื่อดูรูปใหญ่
ไม้รุ่นต้นหนึ่งยืนเดียวดายท่ามกลางกระแสความแปรเปลี่ยนแห่งธรรมชาติ กิ่งไผ่และไม้รายรอบ คล้ายไม่ยอมรับเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของพวกมัน
ไม้ต้นนั้นหาได้ยี่หระ หากแม้ธรรมชาติให้มันมีที่ยืนอยู่ตรงนี้ มันก็จะยืนอยู่ตรงนี้
ดวงตะวันขึ้นแล้วก็ตก ทุกสิ่งพลันแปรเปลี่ยนหมุนผ่านไป เวลากลับคล้ายหยุดนิ่ง คงไว้แต่สายลมโชยมาแผ่วเบา แลแสงอันอบอุ่นของยามอรุณในวันใหม่
เสียงน้ำโกรกไหลผ่านร่องหิน ราวเสียงสาดซัดของสายฝน ใครจะรู้บ้างว่า บางคนได้ยินเสียงร่ำไห้แผ่วเบา ปนมาจางๆ กับเสียงดนตรีจากจันลอง
หมายเหตุ : ผมเพิ่งกลับมาจากเดินทางไกล วันศุกร์เย็น ผมเดินทางไปแขวงคำม่วน-ลาว เป็นดินแดนชายขอบ ของทุนนิยมชายขอบ ของชายขอบอีกที บริเวณที่ไป เป็นหมู่บ้านอยู่อาศัยกันแบบบุพกาล ปลูกข้าว ทอผ้าเอง ทอดแห หาปลาไปตามเรื่อง ท้องฟ้ายามค่ำคืนนี่มืดสนิทจริงๆ จนเห็นดาวเต็มฟ้า เวลาที่นั่นดูเหมือนจะผ่านไปอย่างช้าๆ หมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆ กัน มีไฟฟ้าใช้ แต่บริเวณที่ผมไปอยู่ไม่มีไฟฟ้าใช้เลย บริเวณใกล้ๆ มีลำธารใหญ่ (พอๆกับแม่น้ำของบ้านเราได้) ยังเป็นดินแดนบริสุทธิ์อยู่เลย อากาศหนาวมากจนนอนไม่หลับ เรือนที่ไปอยู่เป็นเรือนไม้ แล้วใช้ไม้ไผ่ขัดแตะสานกัน เวลาประมาณตี 4-5 อากาศหนาวจนผมปวดหัว ต้องลุกขึ้นมาขดตัวไปมา นี่เป็นเหุตหนึ่งที่ทำให้ผมกลับมาก่อนกำหนด (ตอนแรกจะกลับมาวันพุธ) ช่วงระหว่างไปและกลับ ผมผ่านภูพาน แล้วนึกถึงช่วงปฏิวัติของพคท. ทำให้พอเข้าใจได้ว่าทำไมบริเวณแถบนั้นจึงเป็นที่มั่นของ พคท. ในสมัยช่วงการต่อสู้ของพคท. อยู่ในกระแสสูง
ไม่ได้ถ่ายรูปมามากเท่าที่ควร ถ้าสนใจรูปอื่นๆ เข้าไปดูได้ที่นี่ครับ
Create Date : 11 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 11 ธันวาคม 2550 22:01:41 น. |
|
0 comments
|
Counter : 499 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
สหายสิกขา Lite version
สหายสิกขาตั้งคำถามกับการเป็นอยู่ของสรรพสิ่งตรงหน้า พร้อมกันนั้นก็เปิดรับแนวคิดของคำตอบในมุมมองที่แตกต่างอย่างเท่าเทียมกัน
สหายสิกขาจะมีความยินดียิ่ง หากคุณได้นำความรู้ที่ได้จุดประกายนี้ไปตีความต่อให้ลึกซึ้งยิ่งๆขึ้น เพราะยิ่งแลกเปลี่ยนยิ่งถกเถียงยิ่งสนทนาก็สามารถแตกประเด็นไปอีกได้มาก
สหายสิกขาต้องการกระตุ้นให้คนอ่านได้คิด และสัมผัสถึงขอบเขตที่ไม่สิ้นสุดแห่งจินตนาการ
พร้อมกันนั้นสหายสิกขา ก็พร้อมอยู่เป็นเพื่อนคู่คิด เพื่อนสนทนา เพื่อจับมือกันเรียนรู้ไปในโลกกว้าง ...ด้วยกัน
|
|
|
|
|
|
|