Group Blog
วันวานของหนู
เที่ยวไปตามใจฝัน
ฮานิส กับวันสบายๆ
หน้านี้ขอแม่นะ โชว์ผลงานภาพประทับใจ
ไม่มีอะไรสำคัญสำหรับเจ้า เท่า \"การศึกษา\"
Waldorf Education
ครึ่งหนึ่งของชีวิต
All Blogs
เรื่องของเด็ก ป.1
ดิน...น้ำ...ลม...ไฟ....อะไรที่เจ้าเป็น_Choleric
ดิน...น้ำ...ลม...ไฟ....อะไรที่เจ้าเป็น_Sanguine
ดิน...น้ำ...ลม...ไฟ....อะไรที่เจ้าเป็น_Phlegmetic
"การให้" พลังที่ไม่เคยหมด
ดิน...น้ำ...ลม...ไฟ....อะไรที่เจ้าเป็น_Melancholic
เรื่องนี้ "สวนกระแส"
เรา....หรือใคร.....
แล้วบางสิ่งก็เปลี่ยนไป
ความกลัว.....กับดักของพ่อแม่
จังหวะที่เสียศูนย์ กับบางสิ่งที่สูญเสีย
ห้องสอบ NT ของนักเรียนวอลดอร์ฟ
เรื่องของ "พี่นนท์"
ปลายทางของการศึกษา
งานสีน้ำของหนู
นิทาน : ภาพลักษณ์กับความหมายที่แฝงเร้น
จังหวะนั้น สำคัญฉะนี้
งานหัตถกรรม
ของเล่นของหนู
การศึกษาอันใกล้ของหนู
ไม่ดูทีวี
สำหรับหนู งาน = เล่น และ เล่น = งาน
อารมณ์ของผู้ใหญ่
เลี้ยงลูกอย่าง "วอลดอร์ฟ"
การศึกษาที่แม่คิดว่า..."ผิดทาง"...
แล้วบางสิ่งก็เปลี่ยนไป
ถึงวันนี้ ลูกสาวแม่เรียนที่นี่มาปีกว่าแล้ว ลูกคุ้นเคยกับความอ่อนโยน คุ้นเคยกับความเรียบง่าย หลายครั้งที่หนูเตือนสติแม่และป๊ะป๋าให้รู้สึกตัวว่า เราควรจะอ่อนโยนต่อหนู การสัมผัสเบาๆ การไม่พูดจาเสียงดังใส่กัน การไม่ใช้อารมณ์ต่อกัน เป็นสิ่งที่หนูปรารถนา .....
หนูไม่เพียงรู้สึกถึงความความอ่อนโยนที่ครูมอบให้กับหนู หนูไม่ได้เพียงสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่แม่พยายามมอบให้ แต่ความอ่อนโยนที่ว่ามันซึมซับผ่านหัวใจดวงน้อยของลูกแม่แล้ว....แม่สัมผัสและเห็นความอ่อนโยนจากหนูหลายครั้ง ทั้งจากคำบอกเล่าของครู ของคนอื่นและจากที่แม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง
......อีกบทหนึ่งของความอ่อนโยน
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ คุณทวดของหนูเป็นผู้ใหญ่อีกท่านหนึ่งที่อยู่กับเราที่บ้าน คุณทวดเป็นคุณยายของแม่ อายุท่านปีนี้ก็เกือบ 90 แล้ว คุณทวดเป็นคนดุ ท่านไม่ใคร่ชอบเสียงอึกทึกของเด็กๆเท่าไรนัก บ่อยครั้งที่ลูกและน้องเล่นกันเสียงดัง ก็จะโดนท่านเอ็ดเอา แต่ท่านก็เอ็นดูเหลนๆ .....ตรงนี้ เว้นเอาไว้เฉพาะเวลาที่เหลนน่าร๊ากกกก เท่านั้น 5555 เป็นอันว่ารู้กันว่าคุณทวดไม่ถูกโรคกับเด็กๆ เท่าไรนัก ด้วยความรักในบรรดาเหลนๆ คุณทวดมักเรียกใช้ แล้วก็แน่นอน ลูกสาวแม่อยู่ใกล้คุณทวดที่สุด (บ้านเดียวกัน) ก็จะโดนคุณทวดเรียกใช้ให้หยิบนั่นหยิบนี่อยู่เสมอ บางครั้งคุณทวดใช้ในเวลาที่หนูกำลังเล่นซน หนูก็จะอิดออด แต่สุดท้ายก็ไปหยิบให้คุณทวดอยู่ดี แต่ก็หยิบไปบ่นไป บางทีอารมณ์ดีก็หยิบให้แบบเต็มใจแต่ก็ขอแลกด้วยดาวแห่งความดี ..... แล้วในเช้าวันนั้น วันที่หนูนั่งทานอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหารเหมือนทุกวัน คุณทวดก็นั่งดื่มโอวัลตินกับทานขนมเป็นมื้อเช้าเหมือนเช่นเคย แต่วันนั้นขนมของคุณทวดยังอยู่ในถุงพลาสติกปิดผนึก คุณทวดพยายามเปิดถุง แต่ด้วยสายตาที่พร่ามัวและด้วยความชรา คุณทวดก็ไม่สามารถเปิดถุงได้ซักที วันนั้นมีเพียงลูกสาวแม่กับคุณทวด ลูกนั่งมองคุณทวดพยายามแกะถุงขนมอยู่ซักพัก ก่อนจะเอ่ยถามว่า คุณทวดเปิดถุงได้ไหมคะ ให้ฮานิสช่วยมั้ย คุณทวดไม่ว่าอะไร ยื่นถุงพลาสติกให้ลูกแม่ แล้วหนูก็พยายามแกะขนมในถุงจนสำเร็จแล้วส่งให้คุณทวดทาน คุณทวดกล่าวขอบใจ หนูอมยิ้ม
แม้สิ่งนี้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ แต่วันนั้น เป็นครั้งที่หนูแสดงให้แม่เห็นว่า หนูพร้อมและยินดีจะช่วยเหลือ หนูทำสิ่งดีๆ โดยไม่ได้หวังผลของคำชมเชย ไม่ได้หวังผลว่าต้องได้ดาวแห่งความดี แต่หนูคงทำเพราะรู้สึกว่าต้องทำและควรทำ ไม่มีการชักจูง ไม่มีการร้องขอ ไม่มีการบังคับ ตรงนี้คือสิ่งที่แม่เห็นว่ามีคุณค่ามาก สิ่งนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้หากหนูไม่ได้รู้สึกถึงความต้องการช่วยเหลือ ความต้องการให้ความอ่อนโยนที่พึงมีต่อผู้อื่น
แล้วแม่ก็ได้เห็นเรื่องราวเช่นนี้บ่อยขึ้น ในวันที่คุณทวดขาเจ็บหนูช่วยพยุงคุณทวดเดิน ก่อนนอนหนูช่วยยกเครื่องนอนหมอนและผ้าห่มของคุณทวดไปไว้ในห้องนอน แม้สิ่งเหล่านี้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ แต่มันก็มีค่ามากมายสำหรับแม่ เมล็ดพันธุ์แห่งความอ่อนโยนที่มันกำลังเติบโตในหัวใจดวงน้อยของหนู จะกลายเป็นร่มไม้ที่แข็งแกร่งเมื่อลูกสาวของแม่เติบโตขึ้น ในวันข้างหน้าหนูคงจะได้เป็นที่พึ่งพิงของตัวเอง และของผู้อื่น แม่จะเฝ้ามองดูหนูเติบโตและเป็นกำลังใจให้หนูอยู่ตรงนี้จนกว่าจะถึงวันนั้น....วันที่ลูกแม่เป็นร่มไม้ที่แข็งแกร่งให้ตัวเองและผู้อื่นได้......
Create Date : 14 ตุลาคม 2551
Last Update : 14 ตุลาคม 2551 15:18:29 น.
6 comments
Counter : 475 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่นใจแทนแม่แหม่มนะจ๊ะ ลูกชายคนโตก็ชอบช่วยเหลือนะ บางทีเราไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้ใครฟัง แบบว่าปวดหลังแล้วเวลานั่งก็ ร้องมาเบา ๆ ว่า " โอย " เค้าได้ยินเค้าก็ถามว่า " แม่เจ็บหลังเหรอ เจอาร์เหยียบให้มั๊ย " ซึ้งอ่ะ น้ำตาเกือบไหลให้เค้าเห็น เวลาเหมือนไม่รุ้สึกว่าปวดหลังเลย
ไม่เคยคิดว่าจะได้อะไร หรือคาดหวังอะไรมากกับลูกชาย แต่พอได้ยินแล้วก็ชื่นใจ
แต่ไม่รู้ว่าโตแล้วจะเป็นยังงัยบ้างเนอะ
โดย:
MONROVIA
วันที่: 14 ตุลาคม 2551 เวลา:18:08:09 น.
อ่านแล้วปลื้มไปกับคุณแม่เลยค่ะ ลูกสาวน่ารักกก..
โดย:
ฟ้าสวยมาก
วันที่: 15 ตุลาคม 2551 เวลา:7:19:24 น.
อ่านแล้วซื้งมาเลยจ้ะแหม่ม น้องน่ารักมากเลย
นี่พี่นิเองนะ ยังจำกันได้มั้ยเอ่ย
ไม่ได้คุยกันนานมากแล้วเนอะ
แหม่มสบายดีนะจ้ะ
โดย:
กลับมายืนที่เดิม
วันที่: 15 ตุลาคม 2551 เวลา:11:26:51 น.
ปลื้มจังค่ะ น้องน่ารักมากมายเลยค่ะ
โดย:
phety talon
วันที่: 15 ตุลาคม 2551 เวลา:12:15:48 น.
::::::: H A P P Y :: B I R T H D A Y :::::::
ขอให้มีความสุขมากๆและมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
โดย:
หนีแม่มาอาร์ซีเอ
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2551 เวลา:0:42:20 น.
โดย:
อุ้มสี
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2551 เวลา:12:57:28 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
แม่ของลูกสาว
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
แม่ของลูกสาว
หมูเหมียว
ลานศิลป์
kanu_memphis
kateking
พจมารร้าย
wapple
MONROVIA
Orayanee
นางฟ้าตาหวาน
อยากเป็นโปร
นู๋จ๋ายเจ้าขา
แม่น้องแปงแปง
โชคดีที่เกิดมา
สายน้ำกับสายเมฆ
eyewitness
ดวงขวัญ
อนาคินสาว
ปลายดินสอ
Webmaster - BlogGang
[Add แม่ของลูกสาว's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ไม่เคยคิดว่าจะได้อะไร หรือคาดหวังอะไรมากกับลูกชาย แต่พอได้ยินแล้วก็ชื่นใจ
แต่ไม่รู้ว่าโตแล้วจะเป็นยังงัยบ้างเนอะ