Long Live The King ตอน แก้มือจ้า พลุจ๋า...
กลับจากถ่ายรูปพลุที่สวนเบญจฯ เห็นรูปแล้ว เฮ้อ.. ทำไมฝีมือมันห่วยอย่างงี้น้า (พลุสวนเบญจฯ ) เลยกลับมาเตรียมตัวใหม่.. เริ่มจาก ตอนถ่าย มัน write file ช้าเหลือเกิน สงสัยต้องเปลี่ยน cf ใหม่แล้ว เอาแบบ high speed เลยดีก่า.. เสียตังค์อีก เฮ้อ.... สายลั่น shutter อีก .. เอ๋.. แต่มันแพงเหลือเกิน ทำเองดีก่า... เอ่...... อุปกรณ์ไม่ครบ.. ไม่ทำแล้ว.. ลุยเลยดีก่าไปจองที่ตั้งแต่ 6 โมง จอดรถ ในคณะวิทย์ ในฐานะศิทย์เก่า เริ่มเดินสำรวจตึก ว่าเค้าปิดป่าว เพราะว่าสมัยที่เรียนเคยปีนขึ้นไปดูพลุเหมือนกัน... แต่ก็ปิดหมด .. เศร้าเลย เขยิบ ๆๆ ไปทางสวนจิตรสักหน่อย.. ว้าว.. ตากล้องมาตั้งกล้องเต็มเลย.. สงสัยมุมดีแน่เลย แถมมีขอบกำแพงไว้นั่งรออีก .. ไม่ต้องเสียเวลาคิดมาก.. ตรงนี้เลยแล้วกัน..รอแล้ว รออีก .. ฝนก็ตก ยุงก็เยอะ รถไฟก็แยะ .. เป็นงัยเป็นกัน มาถึงแล้วนิเฟี้ยววววววววววววววววว... บึ๊ม .. เฮ้ย.. พลุ อยู่ไหนหว่า.. ทำไมไม่เห็น ... อาว ทำไมพลุไปขึ้นตรงนั้นหว่า.. ตัวใครตัวมันแล้วละครับงานนี้ แบกขาตั้ง แบกเป้ โทง ๆ หาทำเลใหม่ ... พลุ 60 ปี .. ได้แค่นี้เอง วิ่งไปตั้งไป ถ่ายไป เล็งใหม่ ทั้งต้นไม้ ทั้งเสากั้นรถไฟ ทั้งคน .. foreground เต็มปายหมดซูมเข้าไปอีกนิดไม่ไหวแล้วละ .. เปลี่ยนมุมดีกว่า .. พอจะมีช่องว่างให้ คนตัวเล็ก เข้าไปได้อีกคน.. พลุอันนี้เค้าบอกว่าเป็นโดราเอมอน แต่มุมที่ถ่ายออกมาไม่ไม่เป็นเลย.มุมนี้ค่อยดีขึ้นมาอีกกระติ๊ดหนึ่งไม่ไปไหนแล้ว ปักหลักตรงนี้แหละ ... (จริง ๆ อยากไป แต่ไม่สามารถ ฝ่ามหาชนไปได้ อิอิ )เยอะไปหมดเลย... อยากโชว์อ่ะ อิอิ ถ่ายออกมาก็ถือว่าไม่สวยอ่ะ แต่ก็ยังดูดีกว่าครั้งแรก ถ่ายพลุนอกจากฝีมือแล้ว ต้องมีดวงอีก ถ่ายสองครั้ง มุมไม่ค่อยดีทั้งสองครั้งเลย .. ไม่รู้ว่างานที่เมืองทองจะดีกว่านี้ไหมเนี่ยง...
Long Live The King ตอน พลุ ... ศิลปะบนท้องฟ้า
พลุเนี่ยก็รู้จักมันมานาน.. ดูในทีวี ก็เยอะ .. แต่ของจริงเนี่ย.. นับครั้งได้เลย.. ไปคราวนี้ ไม่ดูอย่างเดียวขอบันทึกความทรงจำไว้ใน digital file สักกะหน่อย... ถ่ายก็ไม่ค่อยเก่ง .. ทำเลก็ไม่ค่อยดี .. มีทั้งหัวคนบัง มีทั้งกิ่งไม้บัง. . แถมพวกตากล้องนิสัยแย่ ๆ ที่พยายามเบียด พยายามถ่ายรูปเปิด flash , ถ่ายข้ามหัว สารพัด .. จะเจอ รูปออกมาก็พอดูได้ ไม่สวยสักเท่าไหร่... แต่ก็พอทนสำหรับการถ่ายครั้งแรก เริ่มต้นด้วยทำเลที่ถ่ายก่อนเลย ติดไม้ข้างบน ติดคนข้างล่าง เฮ้อ...ปัง .. ปุง .. เสียงแบบไหน ก็จำไม่ได้แล้ว .. แต่เสียงแชะ ๆ เนี่ย ดังรอบตัวไปหมดเลย .. รูปนี้คลื่นมหาชน.. เยอะจริง ๆ เลยปิดท้ายด้วยรูปตอนไม่มีคน .. ถ้าได้มุมนี้ถ่ายพลุคงจะดีกว่านี้เนอะ .. ฮา ๆๆ พาลไปโน้น.. ฝีมือห่วยเองแหละ
^^^^^ Sea Smile Sales ^^^^^
เล่าเรื่องย้อนหล้งสักเดือนหนึ่ง ก็ตรงกะวันปีใหม่ พอดีเลย จั่ว หัวว่า Sea Smile Sales .. ไปทะเลคราวนี้ ถ่ายรูปก็ไม่เก่ง .. ถ้าจะถ่ายแต่ทะเล ถ่า่ยแต่หาดทราย กลับมา .. อาจจะไม่รู้สึกแตกต่าง สักเท่าไหร่.. เลยตั้งโจทย์ให้กับตัวเอง.. เลยเป้นที่มาของ รูปชุดนี้ครับ..พูด ถึงทะเล นอกจากทะเลแล้ว หาดทราย .. และ สาวน้อยในชุดบิกีนี คงทำให้นึกนึกถึงเป็นอันดับแรกสิ่งแรกที่นึกถึงคือเหล่าบรรดา ร่ม เตียงผ้าใบ หลากสีอีกอย่างที่นึกถึง เวลามาทะเล ก็คือ ความรู้สึกครับ.. มานั่งอ่านหนังสือ ฟังเสียงคลื่น .. เป้นเวลาที่มีความสูขจริง ๆ .. วันนี้เลย มาหาความสูขบ้าง.. แต่เป็นความสูขบนรอยยิ้มของ เด็ก ๆ เค้าครับ... รอยยิ้มที่เค้ายิ้มออกมา แสดงออกทั้งรอยยิ้ม และสายตา.. ดูกี่ทีก็รู้สึกสูขไปด้วย หาดทราย แสงแดด .. เป็นของเล่นชั้นยอดของนู๋ ๆ เค้า .. นั่งเล่นได้เป็นวัน ๆถึงแม้ อุปกรณ์เครื่องมือจะแตกต่างกัน .. แต่ความสูขที่ได้รับจากการเล่นคงไม่แตกต่างกันนั่งคิด นั่งจินตนาการ ไปตามความคิดของตัวเอง นั่นเป็นความสูขอย่างหนึ่งของเด็ก ๆ ... ซึ่งจินตนาการเหล่านี้ ค่อย ๆ หายไปตามอายุที่มากขึ้น เหมือนกับความที่มีคนเคยพูดว่า "คนที่มีความรู้มาก ๆ จะใช้ความรู้นั้น ขังจินตนาการของตนเอง" ... บางที เราทำตัว บ้า ๆ บอ ๆ ตามจินตการของเราบ้าง... ก็จะทำให้เรามีความสูขได้เหมือนกันทะเลไม่ได้จำกัดความสูข แค่ของ เด็ก หรือ ผู้ใหญ่ เท่านั้น .. ทะเลยังมอบความสูขให้สัพสัตว์ต่าง ๆ ด้วย .. รวมทั้ง เจ้าโกลเด้นยักษ์ใหญ่ ตัวนี้ด้วยนอกจาก ความสูข ของนู๋ ๆ ที่ได้จากการเล่นแล้ว.. ขนม ของกิน ต่าง ๆ ยังมอบความสูขให้เค้าด้วย.. ไม่ว่าเด็กชาติไหน.. ไอติม ก็ยังเป็นของโปรดของพวกเค้า... รสชาด ไร้พรมแดนจริง ๆความเสียดาย ที่ของอร่อยนั้นหมดไป... สายตาวิงวอน จ้องไปยังของกินที่ยังอยากจะกินอยู่.. ใครเห็นสายตาแบบนี้ ใจไม่ละลาย ต้องเป็นคนใจแข็งแน่เลย..ในมุมหนึ่งของความสูขนั้น ... ก็ยังมีอีกมุมหนึ่ง ที่ได้แต่มอง เพื่อนรุ่นเดียวกัน วัยเดียวกัน ..เล่นอย่างมีความสูข แต่ตัวเองต้องรับผิดชอบ..เยี่ยงผู้ใหญ่.. เด็กน้อยคนหนึ่งที่เดินขายสร้อยเปลือกหอย.. เที่ยวเดินไป .. เหม่อไป..เรื่อย.. ถ้าเค้าเลือกได้ .. เค้าคงเลือกที่จะมีความสูข ตามวัยของเค้าแม้วันนี้จะเป็นวันปีใหม่ .. วันที่หลาย ๆ คน หยุดพักผ่อน .. แต่ยังมีอีกหลายคน ต้องทำงาน..เพื่อตัวเอง.. และครอบครัว...ขายความเย็น... ท่ามกลางความร้อนบ้างก็ถือ ...บ้างก็แบก....ขนมหลากสี .. ล่อตาเด็ก ๆปีนี้ ปีจอ... ของที่ระลึกแบบหมา ๆ ยังคงขายได้ ขายดีอยู่..
ชมวัด ไหว้พระ เมืองเก่า
ทริปนี้ไปมานานหลายเดือนแล้ว เอารูปเก่ามาแปะให้ดูอีกแล้ว หากินกะของเก่า อิอิ อารมณ์ช่วงนั้น อยากไหว้พระทำบุญ ก็ชวนพี่ ๆ น้อง ๆ ขับรถไปเป็นคาราวาน .. เน้นไหว้พระ แล้วก็กิน รูปก็เลยไม่ค่อยได้ถ่ายสักเท่าไหร่ คนไปเยอะ เกรงจายพี่เค้า เดี๋ยวพาเค้ามาไหว้พระ แล้วต้องให้เค้าทำบาปเพราะรุมตึ๊บคนบ้าถ่ายรูป เสียเวล่ำเวลา เอาไว้คราวหน้าฟ้าใส จะไปเก็บ shot เด็ด ๆ มาให้ ใครจะไปร่วมแจม ฝากไว้ได้เลย ไปคนเยอะ ๆ หนุกดีปล. ทริปกลางคืนที่นี่ ผมงดถ่ายรูปนะครับ แบบว่าไม่อยากบอกเลยอ่ะ บอกแล้วอย่าบอกใครละ ว่า.....ผมกลัวผีนะ ......แบบว่าไม่กล้าอยู่มืดอ่ะคร๊าบบบ ต้องกลับก่อนห้าโมงเย็นทุกทีเลย สัญญานะว่าจะไม่บอกใคร
รูปเก่า ๆ กะ คน ๆ เดิม
เอารูปที่ถ่ายไว้ตอนที่หัดถ่ายรูปใหม่ ๆ ใช้กล้อง manual ฟิมล์ ความรู้ก็ไม่ค่อยมี ตังค์ซื้อฟิมล์ก็ไม่ค่อยมีอีก หัดถ่ายไปเรื่อย วันนี้มานั่งดูแล้วก็ขำ ๆ ในมุมมองของเราตอนนั้น ... ว้าแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้น กะตอนนี้ ๆ ฝีมือยังเท่าเดิมหรือป่าวนะ ฮา ๆๆ เชิญชม ดูเอาแล้วกันครับ
กลับจากถ่ายรูปพลุที่สวนเบญจฯ เห็นรูปแล้ว เฮ้อ.. ทำไมฝีมือมันห่วยอย่างงี้น้า 
อิอิ )
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [