หรรษา ทะเลฉ่ำ ที่กระบี่ ตอน 2 จ้า
อ่านตอนที่หนึ่งไป มาต่อตอนที่ 2 กันดีกว่าครับ ระยะทางที่เดินไปเดินกลับ ทำเอาคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอย่างผม แฮ๊ก ๆ แต่อาการแฮ๊ก ๆๆ เนี่ย มันก็ทำให้ได้ภาพนี้มา เพราะเหนื่อยก็เลยนอนที่ชายหาด ว้าว มุมนี้สวย เลยได้มุมนี้มา.. ปรับ wb หน่อยให้ออกสีฟ้ามืด .. ดูผิดความจริง แต่มันก็สวยดี..หลังจากที่พักให้หายเหนื่อยเราก็เริ่มจะเดินทางไปยังเกาะต่อไป.. น้ำเริ่มขึ้น คลื่นเริ่มแรง... อาวละหว่า.. จะรอดไหมเนี่ย.. เจ้านู๋ดีจัง (300d) จะเปียกน้ำไหมเนี่ย... เรือจากที่ตอนลงติดกะหาด.. แต่ตอนนี้มันอยู่ตั้งโน้น... ลุยน้ำไปเกือบเอว มือชูกล้องไว้หนือน้ำ .. คลื่นกระทบ หุ่นที่บอบบาง ซึ่งพร้อมที่จะลอยตามน้ำไปได้ทุกเมื่อ... มันเป็นนาทีวิกฤตจริง ๆ เลย...แต่ทุกอย่าง ก็ผ่านไปด้วยดี ผมไม่ลอยตามน้ำ เจ้านู๋ดีจัง ก็ไม่ต้องไปว่ายน้ำป๋อมแป๋ม ..เป้าหมายถัดมา เราแวะไปดำน้ำกันระหว่างทาง.. น้ำออกจะขุ่นหน่อย ๆ จากประสบการณ์ที่ไปดำน้ำที่เสม็ดคราวที่แล้วตอนคลื่นแรง ๆ ทำให้รู้ว่าใส่เสื้อชูชิพ แล้วมันจะลอยตามคลื่น ทำให้เมาคลื่น . ทำเอาคราวนั้น ผมสามารถเรียกปลามาโดยไม่อาศัยขนมปังล่อ .. เพราะอ๊วกขอผมเอง ที่เรียกปลามันกันตรึม แต่คราวนี้จะไม่ให้ประวัติศาตสร์ซ้ำรอย เลยสวมวิญญาณ นายเงือกหนุ่มน้อย แวกว่ายในธารา... ท่ามกลางแสงแดด และเปลวคลื่นฝูงปลา........... ม่ายมีปะการัง ....... ม่ายมีมันหายไปไหนว่า .. ถามคนเรือ .. เค้าก็บอกไม่รู้ ปกติแถวนี้มันมีนิ... ก็เลยได้ความรู้ใหม่ ว่าปะการังเคลื่อนที่ได้... อืม นู๋ ๆ จำไว้นะ ...ว่าปะการังเดินได้ อิอิ เราใช้เวลากับจุดดำน้ำไม่นาน เพราะไม่รู้จะดำดูอะไร .. ขาขาว ๆ ของสาว ๆ ในน้ำก็ไม่มี มีแต่ขาใครไม่รู้ มีตะไคร่น้ำเกาะไปหมด..เห้อ.. ขึ้นเรือดีก่าจุดถัดมา ก็มาแวะเกาะปอดะ กินข้าวไม่กินปลา เพราะว่าอาหารมือกลางวันมีข้าว กะน้ำพริก ผัดผัก แล้วก็ไก่ทอดเท่านั้นเอง .. พักสักสังชั่วโมงครึ่ง.. หลังจากนอนพักเหนื่อย ก็ตลอน ๆ หามุมถ่ายรูป... .. มุมโดนใจไม่ค่อยเยอะ แดดก็ร้อน... เห้อ..นั่งไปนั่งมา มุมโปรดก็ประเคนมาถึงที่ .. คิดดูนะครับ กล้องความละเอียดระดับ 6m pixel แล้วเลนส์ 28-105mm ที่รีบเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว ... ถ้าซูมเข้าไปใกล้ ๆ เนี่ย อิอิ.. จะเห็นอะไรบ้าง..... คิดต่อเอาเองแล้วกัน ... แล้วคิดเหมือนผมหรือป่าวเนี่ย ถ้าไม่เหมือนเนี่ย เป็นพวกทะลึ่งนะ เพราะผมไม่ได้คิดแบบน้าน... ศิลปะนะ เข้าใจอ่ะป่าว อิอิเสร็จจากที่เกาะนี้ ในทีมลงมติว่า ไปอีกที่ทะเลแหวกแล้วกัน ที่อื่นไม่อยากไปแล้ว กลับไปดีกว่า... เฮ้อ.. อดเลย.. เค้าไปไหน เราก็ต้องไปด้วย ว้า ๆๆพอถึงทะเลแหวก ก็ไม่ประทับใจอย่างที่คิดไว้ เกาะนางยวลที่เคยไป ดุสวยกว่า.. เลยถ่ายสักสองสามรูปแล้วก็ไปนั่งรอในเรือ.. รอเวลากลับออกทะเล ตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึง บ่ายสอง ซึ่งก็ถือว่าน้อยมากสำหรับการออกทะเลคราวนี้ .. อุตสาห์ขน mem ไปตั้งเยอะ ใช้ยังไม่หมดหนึ่งอันเลย กลับมาเลย กดถ่ายรูปใน รร. เป็นที่ระลึกซะหน่อย ..โถงของโรงแรม ด้านบนเป็นฟ้าใส สวยดี ปลูกต้นไม้ภายใน อยากมีบ้านแบบนี้จัง..มาแอบดูแถวสระว่ายน้ำกันดีกว่า.. จะเจอเงือกจ๋าว ๆ จ๋วย ๆ ม้างไหมเนี่ยเดินไปเดินมา ไม่มีใครเล่นน้ำ สงสัยจะรู้สึกได้ถึงรังสีอันตราย.. แหะ ๆๆๆ .. วันนี้จะว่าหนื่อย ก็เหนื่อย ไม่เหนื่อยก็ว่าไม่เหนื่อย..... ตกเย็นเลยยกก๊วนไปกินอาหารทะเล ร้องคาราโอเกะกันจนดึก ๆ ดื่น โดยไม่ได้สำนึกเลยว่าพรุ่งนี้ต้องไปเดินขึ้นเขากันอีก.. โอ้ย ๆๆ พรุ่งนี้จะรอดไม่เนี่ย.. แหะ ๆๆ ไม่อยากจะคิดต่อเลย... นอนฝันถึงฝรั่งขาว ๆ เอ้ย ไม่ใช่ นอนหลับเอาแรงดีกว่า แหะ ๆๆ ลืมตัว<*** เจอกันตอนที่ 3 ครับ พาปีนเขา ชมน้ำตก ตอนสุดท้ายแล้ว ***>
หรรษา ทะเลฉ่ำ ที่กระบี่
โอ้ย...เหนื่อยจัง ... เฮ้อ..เครียดจัง... อยากโดดงาน นอนตีพุง อ่านหนังสือริมชายหาดจัง... เจ้าตัวขี้เกียจของผม มันตะโกน ทั้งตะคอก อึ้ออึงในอยู่ในหัว .. เจ้าตัวขี้เกียจมันเริ่มออกอาการยังงี้มาสักสองสามอาทิตย์แล้ว... ผมก็ได้แต่บอกกะมันว่า "เฮ้ย ทน ๆ ไปหน่อยเหอะ เดี๋ยวไม่มีกินแล้วจะเครียดกว่านี้น่ะ.......... " ...ไม่มีเสียตอบจากมัน ... มีแต่เสียงมันค่อยตะโกนดังขึ้น แล้วก็ถี่ขึ้น.. ถี่ขึ้น เฮ้อ.... จะทำกับมันยังงัยดีเนี่ย"You have new mail" เจ้า microsoft outlook มันส่งข้อความมาตามปกติ .. ในใจก็คิดว่า .. ใครหว่ามาตามงานอีกเนี่ย.. หู้... เปิดดีไหมเนี่ย... หรือว่าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ดี.. ... เอาน่า เปิดแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่า.. พบกันครึ่งทาง...ข้อความภาษาอังกฤษปรากฏขึ้นยาวเหยียด ทำให้คนเกลียดภาษาอังกฤษแบบผม แทบจะปิดมันไปในทันที... แต่ไหนก็เปิดมันมาแล้ว อ่านสักหน่อยเหอะ.... (แปลเป็นไทยให้ก็ได้ ไม่เอาภาษาอังกฤษมาแปะให้ดูหรอกครับ ผมเข้าใจ .. เรานะพวกเดียวกัน อิอิ)"จาก..... ยินดีด้วยค่ะ คนคือหนึ่งในผู้ที่สอบ certificate ของ xxxx ได้ เรามีความยินดีที่จะร่วมแสดงความยินดีและ ขอบคุณด้วยการพาไปท่องเที่ยวที่ จ. กระบี่ เที่ยวบิน TG xxx วันพฤหัส ส่วนขากลับ TG xx วันเสาร์ นะค่ะ ถ้าอยากไปรีบตอบมาเลยนะค่ะ ถ้าช้ากว่าวันพรุ่งนี้ อดค่ะ แล้วจะหาว่านู๋ไม่เตือน"น่าน.. สวรรค์มีตาจริง ๆ มาได้ถูกที่ถูกเวลาพอดี .. เย้ เย้ ผมได้เที่ยวแล้ว .. ขอเท้าความย้อนหลังนิดหนึ่งนะครับ.... ย้อนหลังไปประมาณต้นปี ทาง บ. มีนโยบายให้ engineer สอบ certificate อันนี้ให้ได้ โดยทางเจ้าของ product จะให้ bonus โดยการพาไปเที่ยว... ข่าวนี้หลุดไปถึงหูผม.. อาการชอบเที่ยว และ ของฟรี ทำให้ผมต้องเดินไปหาลูกพี่... "พี่ครับ ผมของสอบอันนี้นะครับ" .. "เฮ้ย.. เอ็งจะสอบทำไม เค้าให้ engineer นะ" ... "อืมม ผมบอกพี่ตามตรงเลยนะครับ .. ผมอยากไปเที่ยวนะ เที่ยวฟรีด้วย ผมอยากไป..... ขอผมเถอะนะ" """สรุปว่าผมก็ได้สอบ สอบทั้งหมด 9 ตัว มีเวลา 1 เดือนในการสอบ.. วันสุดท้าย .. ผมยังสอบไม่ผ่านอีก 2 ตัว.. จะอดไปไหมเนี่ย.....เครียดหนักกว่าเก่าอีก .. เอาว่ะ เป็นงัยเป็นกัน ท่องไว้ ของฟรี.. เที่ยว.. ของฟรี...สี่ทุ่ม อีกตัวหนึ่งผ่านไป.. คะแนนเกือบตก...สาม ชม. ต่อ มา ...ตีหนึ่ง... ตัวสุดท้าย เกือบตกอีก... เย้... ถึงจะเกือบตก แต่ก็ผ่านว่ะ ได้เที่ยวแล้ว........... เช้าวันพฤหัส รีบตาลีตาเหลือกมาดอนเมืองแต่เช้า ด้วยอาการกลัวตกเครื่อง.... เจ้านกเหล็กการบินไทยโฉมใหม่ รับอาสาพามาส่งที่กระบี่ รวมเวลาเดินทาง 1ชม. 20 นาที เปะ .. กระบี่ ว้าว .. ก่อนมา ก็คิดอยู่หลายตลบอยู่เหมือนกัน จะมาดีไม่มาดี เพราะมีผู้คนอิจฉากันเยอะ .ทั้งขู่ โน่น ขู่นี่... ขู่กันเข้าไปเรื่องผี Tsunami เนี่ย ขู่กันจัง ขู่ได้ทุกวี่ทุกวัน ไม่เว้นแม่ผม ก็รู้อยู่คนมันกลัว... แต่ก็ความอยากเที่ยวมันมีมากกว่า.. เอาว่ะ เป็นงัยก็เป็นกัน .. พระที่ว่าขลังที่สุด ก็ขอพ่อมาห้อยคอแล้ว คาถาที่ว่าเด็ด ก็จดไว้แล้ว.... แต่ว่าทางที่ดี อย่ามาเจอกันเลยเป็นดีที่สุดอ่าวนาง resort เป็นถูกใช้เป็นที่ซุกหัวนอน สำหรับ trip นี้ บรรยากาศ ก็เป็น รร. ระดับ 3 ดาว .. ติดริมหาด เดินตลอน ๆ หาวิวถ่ายรูปก่อนเลย ไปสะดุดตาที่ห้องอาหารติดชายหาย ว้าว.. เริ่มตรงนี้แล้วกัน ถ้าไปไกลกว่านี้ เดี๋ยวอดข้าวกลางวัน เดินตะลอนมันแถวนี้แหละ ..วันแรกไม่ค่อยมีอะไร หม่ำ ๆ ข้าวเที่ยงเสร็จก็เข้าห้องเรียน .. อาว.. ไหนบอกว่ามาเที่ยวหว่า... หลอกกันนิ ......วันแรกหมดไปโดยไม่มีอะไร นอกจากนั่งสัปหงกในห้องเรียน... วันรุ่งขึ้นดีกว่า เรามี plan ที่จะไปดำน้ำกัน ไปเกาะปอดะ ทะเลแหวก เกาะไก่ เกาะโน่น เกาะนี่ เกาะอก.. อุ้ย ม่ายช่าย ลืมตัว.. ทะเลคลื่นแรงมาก.. ฟ้าไม่เป็นใจ.. ว้า.ถ่ายรูปไม่สวยแน่เลย (แบบว่าฝีมือห่วย ก็เลยโทษดินฟ้าอากาศแทน อิอิ)จุดแรกที่พวกเราแวะกันคือ อ่าวพระนาง เป็นที่โรงแรมรายวดี ตั้งอยู่ รร.นี้ ขึ้นว่าแพงที่มั๊ก ๆ ก่อนหน้านี้ เค้าเล่าว่า คนที่มาพักที่นี้ไม่ต้องทำอะไรเลย ลงเครื่องบินปั๊บ มี ฮ. มารับที่สนามบินมาที่เกาะเลย .. ว้าว อะไรกันจะขนาดน้าน.. แต่เราคนจนไม่มีสิทธิ้ ย้ำกรายเข้าไปในพื้นที่ของเค้า ได้แต่เดินอยู่ด้านนอก ซึ่งเราจะเดินเลาะตามหาดไป.. เพื่อจะไปดู จุดไต่หน้าผา.. ว้าว.. ชักตื่นเต้นแล้วละซิเอาเจ้าต้นไม้นี้เป็นพระเอกสักหน่อย เพราะว่าพระเอกตัวจริงถือกล้องถ่ายรูปอยู่ อิอิเดินไปเลาะตามใต้เขามาเรื่อย ๆ เก็บภาพแปลก ๆ มาให้ดูเล่น ๆ สีมันสวยดี ลองคิดกันดูเล่น ๆ แล้วกันครับ ว่ามันคืออะไรตลอดทางเดิน ก็จะเจอแผงขายของวางกันเต็มตลอดทางเดิน สนนราคารึ... อืมม.. ไม่กล้าถาม กลัวช็อคนะครับ ได้แต่เดินผ่าน พ่อค้าแม่ค้า คงงงเหมือนกัน ไอ้ตาบ้าที่ไหน แบกกล้องมาส่องโน่นส่องนี้ หยิบโน่นหยิบนี่ถ่าย ไม่ซื้อสักกะบาท... แหม ๆๆ ลุง ๆ ป้า ๆ ครับ ผมมาทะเล ขึ้นเกาะแบบนี้ เค้าไม่พกกระเป๋าตังค์มาหรอกครับ แหะ ๆๆ แก้ตัวไปได้เรื่อย ....ในที่สุดก็มาถึงอีกฝั่ง ที่ตะกายผา เดินมาตั้งไกล เพื่อจะคนตะกายหน้าผานะเนี่ยแค่นี้เนี่ยนะ โอ้พระเจ้าจอร์ซ มันเหนื่อยมากเลย..ได้ไปยืนดู เค้าสอนฝรั่งปีนหน้าผา .. ยืนแล้วหน้าชาอย่างรุ่นแรง .. ครูฝึกสอนเค้าพูดภาษาอังกฤษได้สุดยอดมาก ทั้งสำเนียง ท่าทาง.. เผลอ ๆ จะเก่งกว่า อ. สอนภาษาอังกฤษตอนมัธยม ซะอีก.. เล่นเอาคนอย่างผมแทบแทรกแผ่นดินหนีไปหาครูแคธเลย ครูคร๊าบบ.. ผมจะตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษแล้วคร๊าบบ<** เขียนมายาวแล้ว ขออนุญาต ต่อตอนที่ สองนะครับ ... แล้วเจอกัน trip นี้ยังอีกยาวไกล อิอิ **ิ >
*** Welcome to Thailand "Harry Potter" ***
ห้องนี้ กะเป็นห้องที่รวบรวมประสบการณ์ ตะลอน ๆ ไปสารพัดที่ต่าง ๆ มาเล่าสู่กันฟัง มีเรื่องราวเยอะมากเลย ๆ ไม่รู้ว่า จะเอาเรื่องไหนมาเล่าดี อิอิ คิดไปคิดมา นั่งอ่าน harry อยู่ เอานี่เลยดีก่า... เดี๋ยวทิ้งไว้นานจะเชยซะก่อง ( เอ.... เอามาแปะตอนนี้ เชยแล้วหรือยังเนี่ย) ___________________________________________"เธอน่าร๊ากก เธอน่าร๊ากกก เธอน่าร๊ากกก จนใจฉันหวายยยยหวั่น........ " ไม่ใช่เสียงเพลงจากเธคไหน ไม่ใช่เสียงเรียกจากหัวใจ.... มันเป็นเสียงที่ทำให้ผมต้องตื่นมาภวังค์ตอนตีห้า เช้าวันเสาร์... เสียงโทรศัพท์น่านเอง "... พี่ ๆๆ ตื่นได้แล้ว วันนี้มีนัดนะ จำได้ป่าว ต้องพาน้องอ๋อ ไปงานเปิดตัวหนังสือแฮรี่นะ .. เค้าเริ่ม count down ตอนหกโมงนะ รีบมา น้ำท่าไม่ต้องอาบก็ได้ แค่ขับรถมาส่งก็พอ เร็ว ๆ ละ".... เสียงบัญชาจากสวรรค์ ที่ทำต้องทำตามอย่างไม่อิดออด ถึงผมจะเป็นคนหนึ่งที่บ้าแฮรี่เข้าขั้น แต่ผมก็ไม่ถึงขั้น แหกขี้ตาไปซื้อหนังสือตั้งแต่ตีห้าแน่นอน ... เอางายก็เอากัน .. ทำฝันของเด็กให้เป็นจริง .. ได้บุญเยอะนะ ... คิดปลอบตัวเองในใจด้วยความสามารถในการขับรถแบบเก๋า(เจ้ง) ทำให้ผมสามารถทำเวลามาถึงตอนเค้ากำลัง count down พอดี. เด็ก ๆ รีบบึ่งลงไปจากรถ ไปร่วม countdown โดยมีผม กะแฟน เดินตามไปทีหลัง ... "พี่ เร็ว ๆ เข้าซิ ชักช้าจัง เดี๋ยวไม่ทันนะ..." ผมตอบแบบแกน ๆ "อ่า.. รอแป๊บบบ หยิบกล้องก่อน" ... "หา.... จะเอากล้องมาทำไม เร็ว ๆ เข้า" ... แหะ ๆ พูดงี้มาผมได้ทีสวนกลับ ตะโกนใส่ "หยิบกล้องไปแคะหน๋มครกม้าง ฮา ๆๆๆ " แต่คำพูดนี้มันไม่มีเสียงออกมา เสียงที่ออกมา ก็มีแต่ "จ้า................" เริ่มเข้างานเราก็มาจ๊ะเอ๋ กะ harry กำลังซิ่ง nimbus2000 อยู่บนหัว .. ทักทายก็ไม่ตอบ ดังแล้วหยิ่งจริง ๆ เลยพ่อคนนี้เนี่ยเดินมาอีกกะติ๊ด ก็เยอะ กองหนังสือ harry ยักษ์ ชักอีกสักรูป แก้ง่วงหน่อยเข้ามาข้างในร้าน นามีบุ๊ค .. บรรยากาศไม่ต่างจากฮ๊อกว๊อต สักเท่าไหร่ มีพ่อมด แม่มด เดินกันเต็มไม่หมด .. นึกในใจ แหม.. เราก็น่าจะแต่งมามั้งน่ะเนี่ย... พอดีที่บ้านมีถุงดำเยอะ .. พอจะเอามาเป็นผ้าคลุมได้ อิอิ ว้าว เจอเล่มเป็น ๆ แล้ว .. แบบปกแข็งของฝั่งอเมริกา ดูขลัง ๆ มากกว่า แต่แบบนี้ก็ ดูสีสดใสดีกองหนังสือแฮรี่ กองสูงระดับหัว รอสาวกของแฮรี่มาจับจอง... กองตั้งสูงขนาดนี้ ไม่กี่นาที ก็หายแว๊บ ยังกะโดนเวทมนต์เดินเล่นไปมา เจอนางแบบตัวน้อย .. แต่งตัวชุดแม่มดมา .. ช่างถ่ายรูปรุมกันพอสมควร เราเลยขอแจมด้วย .. จัดฉากให้ถือหนังสือ กะชาขาว เพียวริคุ (sponsor ของงานนี้ครับ) น่ารักดีเดินไปเดินมาเหลือบไปเห็น พ่อมดใหญ่ ก็เลยแอบชักรูปมา ยืนตรงป้ายพอดีด้วย สวยดีท้ายสุดก็เข้าไปร่วมกิจกรรมกะเค้าหน่อย มีคนดังมาด้วย เป็นคุณหมอที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ harry ส่วนใครจะทำกิจกรรมอะไร ก็ทำไป จะพูดอะไรก็พูดไป นู๋ขออ่านให้หายยากหน่อย... แหม JK เนี่ย หายไปน้านนาน...ส่วนผมก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยได้ร่วมอะไรกะเค้าเลย นอกจากเดินถ่ายรูปไปมา แล้วก็ไปกินของฟรีของเค้า .. หน้างานมีแจกน้ำเต้าหู้ กะปาท่องโก .. อร่อยอย่าบอกใครเลย นั่งกินอย่างเมามัน .. รอบรอบไปด้วยนู๋ ๆ น้อง ๆ ที่นั่งอ่านหนังสือ .. สรุปว่า.. ตอนกลับบ้าน ผมก็มานั่งคิด อืมมม หรือว่าเราแก่เกินไปที่จะมาที่นี่หรือป่าวเนี่ย... ชักสงสัยซะแล้วซิ เห้อ..
แล้วคิดเหมือนผมหรือป่าวเนี่ย ถ้าไม่เหมือนเนี่ย เป็นพวกทะลึ่งนะ เพราะผมไม่ได้คิดแบบน้าน... ศิลปะนะ เข้าใจอ่ะป่าว อิอิ
.. วันนี้จะว่าหนื่อย ก็เหนื่อย ไม่เหนื่อยก็ว่าไม่เหนื่อย..... ตกเย็นเลยยกก๊วนไปกินอาหารทะเล ร้องคาราโอเกะกันจนดึก ๆ ดื่น โดยไม่ได้สำนึกเลยว่าพรุ่งนี้ต้องไปเดินขึ้นเขากันอีก.. โอ้ย ๆๆ พรุ่งนี้จะรอดไม่เนี่ย.. แหะ ๆๆ ไม่อยากจะคิดต่อเลย... นอนฝันถึงฝรั่งขาว ๆ เอ้ย ไม่ใช่ นอนหลับเอาแรงดีกว่า แหะ ๆๆ ลืมตัว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [