Bloggang.com : weblog for you and your gang
บ่นไปเรื่อย ก็เรามันคนขี้บ่น
Group Blog
ทั่วไปในชีวิต
ตั้งหน้าตั้งตา..เที่ยว
ไทยแล้นด์ ไทยแลนด์ กลับมาแล้วจ้า
All blogs
ไปนิวออร์ลีนส์มาค่าาาา
ดีซี เวอร์จิเนีย นอร์ธแคโรไลน่า แมรี่แลนด์ แหม..เอาซะคุ้ม(2)
ดีซี เวอร์จิเนีย นอร์ธแคโรไลน่า แมรี่แลนด์ แหม..เอาซะคุ้ม
ไปนิวออร์ลีนส์มาค่าาาา
ใกล้ถึงเวลากลับบ้านเต็มทีแล้วทริปประจำเดือนนี้เลยขอไปไกลหน่อย(เอ๊ะ มันเกี่ยวกันมั้ยหว่า) คราวนี้เอิงไปนิวออร์ลีนส์ค่ะ ไปกันสองคนกะเพื่อนสาวเจ้าประจำ คุณแอน ณ เซนต์หลุยส์ ตอนแรกว่าจะบินไปเพราะมันไกลแถมไปเจอตั๋วถูกแบบผิดธรรมชาติแต่พลาดค่ะจองไม่ทัน มาเช็คอีกทีดันขึ้นราคาไปซะแหล่วเลยเปลี่ยนแผนขับรถไปแทน รถนี่ก็เช่าไปค่ะเลือกคันเล็กๆประหยัดน้ำมันดีมาก เพราะเรามันเบี้ยน้อยหอยน้อยอ่ะคำนวณดูแล้วเสียค่าเช่านิดหน่อยแต่ประหยัดน้ำมันมากโขเทียบกับคันที่เอิงใช้อยู่น่าจะคุ้มเนอะถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวจะเล่าว่ามันผิดพลาดยังไง เซ็งเป็ดมากๆ
จากเซ็นหลุยส์ไปนิวฯจริงๆใช้เวลาประมาณเกือบ11ชม.ค่ะ แต่ทดเวลาเติมน้ำมัน เข้าห้องน้ำ จิปาถะก็ปาเข้าไป12กว่าๆแล้วอ่ะ คืออยู่ในรถกันตั้งแต่เช้ายันค่ำให้ตรูดระบมไปเลยทีเดียว แต่เอาวะ งบน้อยทำไงได้
เสียเวลากะค่าฮีรูดอยล์นิดหน่อย ยอมค่ะยอม ไปสี่วันค่ะแต่ขับรถไปกลับก็วันก่าๆสรุปเหลือเวลาให้เที่ยวสองวันกว่าๆ ทริปนี้กะไปกินเต็มที่เพราะอาหารเค้าดังค่ะแนวคาจัน ออกเผ็ดๆ(สำหรับฝรั่ง) เครื่องเทศเยอะ เน้นอาหารทะเล ดังนั้นพอไปถึงปุ๊บ ไม่ยอมเสียเวลา ล้างหน้าปัดเสนียดกะความโทรมออกให้หมด เราก็ไปแถวFrench Quarterกันทันที ย่านนี้เป็นย่านดังที่สุดในเมืองนี้ค่ะ ใครไปนิวฯก็ต้องไปย่านนี้ซักครั้งเป็นอย่างต่ำ พวกเอิงกลัวเค้าหาว่าไปไม่ถึงนิวฯเลยล่อไปซะทุกวันเลยค่ะ แต่มันมีอะไรให้ดูเยอะจริงๆค่ะ เป็นย่านเก่าแก่ อาคารสถาปัตยกรรมก็จะออกแนวยุโรปตามชื่อย่านนั่นแหละค่ะ สวยงามเหลือเกิน
ว่าไปก็ออกแนวแถวเกาะรัตนโกสินทร์ บางลำพูประมาณนั้นอ่ะค่ะ แต่สวยกว่า ต๊าย อย่าหาว่าเค้าไม่รักชาตินะตัว แต่มันสวยกว่าจริงๆอ่ะ เอารูปมาเป็นหลักฐานข้างล่างด้วย ไปถึงเฟรนช์ควอร์เตอร์ประมาณสี่ทุ่มกะหาร้านอาหารนั่งกินตามจุดประสงค์การมานิวฯของเราแต่ดั๊นเดินผิดซอยไปหน่อย ดันไปเดินซอยที่เป็นย่านคลับบาร์ค่ะ นึกว่าหลงมาแถวข้าวสาร คนแน่นสุดๆ แย่อ่ะ คืออารมณ์นั้นเหนื่อย หิว อยากหาที่กินเป็นการด่วนแต่ดันต้องมาเบียดกะชาวบ้านเมาๆเนี่ย แถมไม่หล่ออีกตะหาก เลยยิ่งเซ็ง แล้วที่นั่นคนดำเยอะมาก คือหนูกลัวค่ะเฮีย เราเป็นเอเชียตัวเล็กๆสองคนเดินแทบหายใจไม่ออก แล้วเฮียมากันเป็นกลุ่มก้อนขนาดนั้น เราก็ด้วยความโดนฝังสมองว่าอย่าไปย่านคนดำเยอะๆนะอันตราย เลยรีบเดินค่ะ โอ๊ย แล้วไหนจะตำรวจ คนเมา ไซเรนเต็มไปหมด แถมมีรถพยาบาลอีกตะหาก นึกว่าเกิดจลาจลค่ะ ที่ไหนได้มันเป็นปกติอย่างนี้แหละ มาคืนอื่นก็เป็น ก็เดินหาร้านกันต่อไป อ่านหนังสือมาเค้าบอกว่าเฟรนช์เต็มไปด้วยร้านอาหารค่ะ พวกหนูก็เชื่อโดยไม่ได้ดูเวลาเล้ย สี่ห้าทุ่มมันจะมีมั้ยหล่ะ พ้นซอยบาร์ก็มาเจอซอยป่าช้า เงียบบบบบม้ากกกกค่ะ เดินไปก็กลัวโดนปล้นไป ในที่สุดก็เจอร้านอาหารจนได้ค่ะ อร่อยใช้ได้คุ้มกะที่เดินเสี่ยงชีวิตกันมา เสียแต่แพงไปหน่อยนะ ถ้าถูกกว่านี้จะเพอร์เฟ็คท์มาก อ่ะ กินเสร็จกลับโรงแรมนอน วันต่อๆมาก็เหมือนเดิม ไปโต๋เต๋แถวเฟรนช์ เดินจนเชี่ยวเหมือนเป็นคนพื้นที่กันเลยทีเดียว เพื่อนแอนนี่ชีตั้งใจมากินมากค่ะ ทำการศึกษาค้นคว้ามาเป็นอย่างดีว่าต้องกินอะไรร้านไหนมื้อไหน อาหารเช้าที่ต้องกินคืออย่างแรงคือ Beignet ค่ะ อ่านว่า บิเง้ะ สันนิษฐานว่ามาจากเวียดนามโดยมีมูลจากพนักงาน เจ้าของร้าน และรสชาติของขนม คือปาท่องโก๋ซาลาเปาดีๆนี่เองเพียงแต่แปลงร่างมาเป็นรูปสี่เหลี่ยมพองๆแล้วก็ราดหน้าด้วยน้ำตาลไอซิ่ง ต้องกินคู่กับกาแฟสูตรของร้านค่ะ ได้อารมณ์เหมือนนั่งร้านกาแฟชงแถวบ้านเฮามากๆ คนเข้าคิวกันตลอดทั้งวันค่ะนี่ขนาดเปิด24ชม.นะเนี่ย สงสัยจ้างหน้าม้ามายืนแน่เลย(อ่ะ ไปว่าเค้าอีก) แต่ก็นะฝรั่งเค้าไม่มีปาท่องโก๋กินกันนี่นา ส่วนพวกเอิงที่ไปกินเพราะเค้าบอกเป็นขนมดั้งเดิมของนิวฯค่ะ อ่ะ กินซะจะได้รู้ว่าปาท่องโก๋เค้าดังจริง อิ่มละก็เดินเล่นแถวเฟรนช์นั่นแหละค่ะ ตอนกลางวันเป็นย่านที่สวยงามมากๆต่างกับตอนกลางคืนหยั่งกะฟ้ากะเหว มีstreet performanceตามรายทาง เรียกได้ว่าเกือบทุกซอยหล่ะค่ะ ร้านอาหาร ร้านกาแฟก็เยอะจริงๆตามที่เค้าบอกมา แล้วก็มีพวกร้านบูติก เสื้อผ้า ของที่ระลึก ตลาดFrench Market โอ๊ย เยอะแยะมากมาย อากาศก็ดี เพราะอยู่ทางตอนใต้ของประเทศเลยยังอุ่นๆอยู่ นักท่องเที่ยวเยอะแยะทั้งคนเมกันทั้งชาวต่างชาติคงเป็นเพราะมันเป็นวันหยุดวันขอบคุณพระเจ้าด้วยมั้ง ทั้งวันก็อย่างเงี้ยแหละค่ะ เดิน กิน เดิน กิน แต่ทำได้ไม่นานเพราะพอเริ่มมืดแล้วผีจะเริ่มออกหากิน ก็คือกลุ่มคนที่เจอเมื่อคืนนั่นแหละค่ะ จากเมืองน่ารักๆกลายเป็นNew Orleans Dangerousไปในฉับพลัน พี่มืดจะเริ่มมาแระ อยู่เป็นกลุ่มก้อนตามรายทางให้หวาดเสียวเล่น พอพี่เห็นสาวฮอตๆเดินผ่านหน่อยก็จะแซวแระ บางทีมีการจับเนื้อต้องตัวบ้างเล็กน้อยแต่พองาม แต่พวกเอิงฮอตไม่พอค่ะเลยไม่โดนอะไรเลย555 เสียเซลฟ์นะเนี่ย
แหม พวกหนูอุตส่าห์กลัวกันแทบตายพี่ไม่มองหนูเลย นั่นแหละค่ะ พอมืดลงเหล่านักท่องเที่ยวที่เห็นกันอยู่หลัดๆก็ไม่รู้หายไปไหนเหลือแต่เหล่านักท่องราตรี พวกเอิงถึงแม้ไม่เชี่ยวเรื่องท่องราตรีแต่มาถึงนี่เราต้องลองเฮอร์ริเคน เครื่องดื่มดังประจำเฟรนช์ซะหน่อย อร่อยสมคำร่ำลือค่ะ แก้วใหญ่ดีด้วย อันนี้ของเค้าดีจริงแก้วเดียวอยู่ พอแระกลับดีก่า วันต่อมาก็เรื่อยๆค่ะกิน เดินเล่น แต่เพิ่มล่องเรือมาด้วย ฟังดูไฮโซ ก็ล่องไปตามแม่น้ำมิสซิสซิปปีค่ะ สองตัวนี้นั่งดูวิวถ่ายรูปซักพักก็เริ่มเดินหาของกินค่ะ กินกันสามมื้อใหญ่ๆภายในเวลาเจ็ดชั่วโมง สามารถเจงๆ
วันนี้กลับโรงแรมกันเร็วหน่อยเพราะพรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้าเนื่องจากต้องเอารถไปคืนให้ทันเวลา เลยชิลๆค่ะ กลับมานอนดูทีวีนอนเร็วๆ เช้ามาแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าเป็นประวัติการณ์คือตีห้าค่ะ หลังจากที่ตรูดยังไม่หายระบมจากขามาก็โดนซ้ำเติมไปอีก11ชั่วโมง คราวนี้พยายามทำเวลาสุดๆค่ะเพราะกลัวโดนปรับฐานส่งรถเลท ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีจนกระทั่งบ่ายๆก็เกิดเรื่องซวยขึ้นจนได้ค่ะ คือท้าวความก่อนว่าตอนไปเช่ารถเนี่ย เอิงก็เอาแต่รถค่ะไม่ได้ซื้อประกันมาด้วยเพราะมันแพงอ่ะ แล้วโฮสต์บอกพนักงานว่าประกันครอบครัวเค้าครอบคลุมเอิงด้วย พนักงานก็หยวนๆเอิงก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะยังไม่เคยเกิดอุบัติเหตุหรืออะไรขึ้นเลย แล้วเอิงขับกลางวันอ่ะก็กะว่าระวังกันเต็มที่ แต่ด้วยกรรมเก่า ขับๆอยู่ดีๆก็มีหินก้อนเท่านิ้วโป้งมาจากไหนไม่รู้มาปะทะหน้ารถอย่างแรงเลยค่ะนึกว่าจะทะลุกระจกเข้ามาซะแล้ว ผลที่ได้รับก็คือรอยแตกที่กระจกน่ะสิคะ
คือตรูอุตส่าห์ทนขับรถไปกลับวันกว่าๆ แหกขี้หูขี้ตาตื่นแต่เช้า เพื่อต้องมาจ่ายค่าเปลี่ยนกระจกเนี่ยนะ แล้วคือมันมาจากไหนก็ไม่รู้อ่ะ หนูไม่ได้ทำซะหน่อยอ่ะ
นี่ยังรอเค้าโทรมาแจ้งราคาอยู่เลยค่ะ กี่ล้านก็ม่ายรุ จบละ วันนี้ไม่แฮปปี้เอนดิ้งเลยอ่ะ แต่เค้าไม่ลืมเอารูปมาลงนะตัว สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น
Create Date : 05 ธันวาคม 2552
Last Update : 5 ธันวาคม 2552 12:55:02 น.
6 comments
Counter : 398 Pageviews.
Share
Tweet
ตามไปดว้ยใจ แม้ไม่ได้ไปดว้ยคน
สองตาพาทองเที่ยว
โดย: คนเมืองตำน้ำกิน (
comnow1234
) วันที่: 5 ธันวาคม 2552 เวลา:14:57:49 น.
สวยดีจังเลยค่า
ดูแล้วอยากไปมั่งจังเลยค่ะ
โดย: roulette IP: 61.91.95.138 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:1:01:08 น.
อ่ะนะ อิจฉาอีกแล้วอ่ะ
ขออวดมั่ง เมื่อวานเราไปทำบุญให้อาหารหมากะพวกบีมาล่ะ กิ้วๆ
โดย: Vera IP: 58.97.55.130 วันที่: 14 ธันวาคม 2552 เวลา:17:23:27 น.
โหะโหะ อยากไปน๊ำ
อาหารน่ากินหลายๆ
เมืองก็น่าไปเบิ่งเจงๆ อิจฉาอะ
โดย: พี่เอ IP: 125.24.17.27 วันที่: 14 ธันวาคม 2552 เวลา:18:33:26 น.
นิวออร์ลีนส์เป็นที่โด่งดังน่าเที่ยวมากๆๆค่ะ เมืองนี้เค้ามีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง หลายๆอย่างที่น่าเที่ยวชม โปรโมทบ้านเกิด5555 จะว่าไปแล้วประเทศอเมริกาน่าเที่ยวเกือบทุกที่เลยค่า......^^
โดย: จิล IP: 125.25.148.163 วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:17:28:12 น.
พักที่ไหนหรอค่ะ
มีชื่อที่พักไม๊ค่ะ
พอดี เพื่อนจะไปประชุม หาที่พักราคาถูกอยู่อะค่ะ
โดย: sarapaoamp IP: 123.242.138.193 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:22:32 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
wowerng
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add wowerng's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
จากเซ็นหลุยส์ไปนิวฯจริงๆใช้เวลาประมาณเกือบ11ชม.ค่ะ แต่ทดเวลาเติมน้ำมัน เข้าห้องน้ำ จิปาถะก็ปาเข้าไป12กว่าๆแล้วอ่ะ คืออยู่ในรถกันตั้งแต่เช้ายันค่ำให้ตรูดระบมไปเลยทีเดียว แต่เอาวะ งบน้อยทำไงได้
เสียเวลากะค่าฮีรูดอยล์นิดหน่อย ยอมค่ะยอม ไปสี่วันค่ะแต่ขับรถไปกลับก็วันก่าๆสรุปเหลือเวลาให้เที่ยวสองวันกว่าๆ ทริปนี้กะไปกินเต็มที่เพราะอาหารเค้าดังค่ะแนวคาจัน ออกเผ็ดๆ(สำหรับฝรั่ง) เครื่องเทศเยอะ เน้นอาหารทะเล ดังนั้นพอไปถึงปุ๊บ ไม่ยอมเสียเวลา ล้างหน้าปัดเสนียดกะความโทรมออกให้หมด เราก็ไปแถวFrench Quarterกันทันที ย่านนี้เป็นย่านดังที่สุดในเมืองนี้ค่ะ ใครไปนิวฯก็ต้องไปย่านนี้ซักครั้งเป็นอย่างต่ำ พวกเอิงกลัวเค้าหาว่าไปไม่ถึงนิวฯเลยล่อไปซะทุกวันเลยค่ะ แต่มันมีอะไรให้ดูเยอะจริงๆค่ะ เป็นย่านเก่าแก่ อาคารสถาปัตยกรรมก็จะออกแนวยุโรปตามชื่อย่านนั่นแหละค่ะ สวยงามเหลือเกิน 
ว่าไปก็ออกแนวแถวเกาะรัตนโกสินทร์ บางลำพูประมาณนั้นอ่ะค่ะ แต่สวยกว่า ต๊าย อย่าหาว่าเค้าไม่รักชาตินะตัว แต่มันสวยกว่าจริงๆอ่ะ เอารูปมาเป็นหลักฐานข้างล่างด้วย ไปถึงเฟรนช์ควอร์เตอร์ประมาณสี่ทุ่มกะหาร้านอาหารนั่งกินตามจุดประสงค์การมานิวฯของเราแต่ดั๊นเดินผิดซอยไปหน่อย ดันไปเดินซอยที่เป็นย่านคลับบาร์ค่ะ นึกว่าหลงมาแถวข้าวสาร คนแน่นสุดๆ แย่อ่ะ คืออารมณ์นั้นเหนื่อย หิว อยากหาที่กินเป็นการด่วนแต่ดันต้องมาเบียดกะชาวบ้านเมาๆเนี่ย แถมไม่หล่ออีกตะหาก เลยยิ่งเซ็ง แล้วที่นั่นคนดำเยอะมาก คือหนูกลัวค่ะเฮีย เราเป็นเอเชียตัวเล็กๆสองคนเดินแทบหายใจไม่ออก แล้วเฮียมากันเป็นกลุ่มก้อนขนาดนั้น เราก็ด้วยความโดนฝังสมองว่าอย่าไปย่านคนดำเยอะๆนะอันตราย เลยรีบเดินค่ะ โอ๊ย แล้วไหนจะตำรวจ คนเมา ไซเรนเต็มไปหมด แถมมีรถพยาบาลอีกตะหาก นึกว่าเกิดจลาจลค่ะ ที่ไหนได้มันเป็นปกติอย่างนี้แหละ มาคืนอื่นก็เป็น ก็เดินหาร้านกันต่อไป อ่านหนังสือมาเค้าบอกว่าเฟรนช์เต็มไปด้วยร้านอาหารค่ะ พวกหนูก็เชื่อโดยไม่ได้ดูเวลาเล้ย สี่ห้าทุ่มมันจะมีมั้ยหล่ะ พ้นซอยบาร์ก็มาเจอซอยป่าช้า เงียบบบบบม้ากกกกค่ะ เดินไปก็กลัวโดนปล้นไป ในที่สุดก็เจอร้านอาหารจนได้ค่ะ อร่อยใช้ได้คุ้มกะที่เดินเสี่ยงชีวิตกันมา เสียแต่แพงไปหน่อยนะ ถ้าถูกกว่านี้จะเพอร์เฟ็คท์มาก อ่ะ กินเสร็จกลับโรงแรมนอน วันต่อๆมาก็เหมือนเดิม ไปโต๋เต๋แถวเฟรนช์ เดินจนเชี่ยวเหมือนเป็นคนพื้นที่กันเลยทีเดียว เพื่อนแอนนี่ชีตั้งใจมากินมากค่ะ ทำการศึกษาค้นคว้ามาเป็นอย่างดีว่าต้องกินอะไรร้านไหนมื้อไหน อาหารเช้าที่ต้องกินคืออย่างแรงคือ Beignet ค่ะ อ่านว่า บิเง้ะ สันนิษฐานว่ามาจากเวียดนามโดยมีมูลจากพนักงาน เจ้าของร้าน และรสชาติของขนม คือปาท่องโก๋ซาลาเปาดีๆนี่เองเพียงแต่แปลงร่างมาเป็นรูปสี่เหลี่ยมพองๆแล้วก็ราดหน้าด้วยน้ำตาลไอซิ่ง ต้องกินคู่กับกาแฟสูตรของร้านค่ะ ได้อารมณ์เหมือนนั่งร้านกาแฟชงแถวบ้านเฮามากๆ คนเข้าคิวกันตลอดทั้งวันค่ะนี่ขนาดเปิด24ชม.นะเนี่ย สงสัยจ้างหน้าม้ามายืนแน่เลย(อ่ะ ไปว่าเค้าอีก) แต่ก็นะฝรั่งเค้าไม่มีปาท่องโก๋กินกันนี่นา ส่วนพวกเอิงที่ไปกินเพราะเค้าบอกเป็นขนมดั้งเดิมของนิวฯค่ะ อ่ะ กินซะจะได้รู้ว่าปาท่องโก๋เค้าดังจริง อิ่มละก็เดินเล่นแถวเฟรนช์นั่นแหละค่ะ ตอนกลางวันเป็นย่านที่สวยงามมากๆต่างกับตอนกลางคืนหยั่งกะฟ้ากะเหว มีstreet performanceตามรายทาง เรียกได้ว่าเกือบทุกซอยหล่ะค่ะ ร้านอาหาร ร้านกาแฟก็เยอะจริงๆตามที่เค้าบอกมา แล้วก็มีพวกร้านบูติก เสื้อผ้า ของที่ระลึก ตลาดFrench Market โอ๊ย เยอะแยะมากมาย อากาศก็ดี เพราะอยู่ทางตอนใต้ของประเทศเลยยังอุ่นๆอยู่ นักท่องเที่ยวเยอะแยะทั้งคนเมกันทั้งชาวต่างชาติคงเป็นเพราะมันเป็นวันหยุดวันขอบคุณพระเจ้าด้วยมั้ง ทั้งวันก็อย่างเงี้ยแหละค่ะ เดิน กิน เดิน กิน แต่ทำได้ไม่นานเพราะพอเริ่มมืดแล้วผีจะเริ่มออกหากิน ก็คือกลุ่มคนที่เจอเมื่อคืนนั่นแหละค่ะ จากเมืองน่ารักๆกลายเป็นNew Orleans Dangerousไปในฉับพลัน พี่มืดจะเริ่มมาแระ อยู่เป็นกลุ่มก้อนตามรายทางให้หวาดเสียวเล่น พอพี่เห็นสาวฮอตๆเดินผ่านหน่อยก็จะแซวแระ บางทีมีการจับเนื้อต้องตัวบ้างเล็กน้อยแต่พองาม แต่พวกเอิงฮอตไม่พอค่ะเลยไม่โดนอะไรเลย555 เสียเซลฟ์นะเนี่ย 
แหม พวกหนูอุตส่าห์กลัวกันแทบตายพี่ไม่มองหนูเลย นั่นแหละค่ะ พอมืดลงเหล่านักท่องเที่ยวที่เห็นกันอยู่หลัดๆก็ไม่รู้หายไปไหนเหลือแต่เหล่านักท่องราตรี พวกเอิงถึงแม้ไม่เชี่ยวเรื่องท่องราตรีแต่มาถึงนี่เราต้องลองเฮอร์ริเคน เครื่องดื่มดังประจำเฟรนช์ซะหน่อย อร่อยสมคำร่ำลือค่ะ แก้วใหญ่ดีด้วย อันนี้ของเค้าดีจริงแก้วเดียวอยู่ พอแระกลับดีก่า วันต่อมาก็เรื่อยๆค่ะกิน เดินเล่น แต่เพิ่มล่องเรือมาด้วย ฟังดูไฮโซ ก็ล่องไปตามแม่น้ำมิสซิสซิปปีค่ะ สองตัวนี้นั่งดูวิวถ่ายรูปซักพักก็เริ่มเดินหาของกินค่ะ กินกันสามมื้อใหญ่ๆภายในเวลาเจ็ดชั่วโมง สามารถเจงๆ 
วันนี้กลับโรงแรมกันเร็วหน่อยเพราะพรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้าเนื่องจากต้องเอารถไปคืนให้ทันเวลา เลยชิลๆค่ะ กลับมานอนดูทีวีนอนเร็วๆ เช้ามาแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าเป็นประวัติการณ์คือตีห้าค่ะ หลังจากที่ตรูดยังไม่หายระบมจากขามาก็โดนซ้ำเติมไปอีก11ชั่วโมง คราวนี้พยายามทำเวลาสุดๆค่ะเพราะกลัวโดนปรับฐานส่งรถเลท ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีจนกระทั่งบ่ายๆก็เกิดเรื่องซวยขึ้นจนได้ค่ะ คือท้าวความก่อนว่าตอนไปเช่ารถเนี่ย เอิงก็เอาแต่รถค่ะไม่ได้ซื้อประกันมาด้วยเพราะมันแพงอ่ะ แล้วโฮสต์บอกพนักงานว่าประกันครอบครัวเค้าครอบคลุมเอิงด้วย พนักงานก็หยวนๆเอิงก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะยังไม่เคยเกิดอุบัติเหตุหรืออะไรขึ้นเลย แล้วเอิงขับกลางวันอ่ะก็กะว่าระวังกันเต็มที่ แต่ด้วยกรรมเก่า ขับๆอยู่ดีๆก็มีหินก้อนเท่านิ้วโป้งมาจากไหนไม่รู้มาปะทะหน้ารถอย่างแรงเลยค่ะนึกว่าจะทะลุกระจกเข้ามาซะแล้ว ผลที่ได้รับก็คือรอยแตกที่กระจกน่ะสิคะ 
คือตรูอุตส่าห์ทนขับรถไปกลับวันกว่าๆ แหกขี้หูขี้ตาตื่นแต่เช้า เพื่อต้องมาจ่ายค่าเปลี่ยนกระจกเนี่ยนะ แล้วคือมันมาจากไหนก็ไม่รู้อ่ะ หนูไม่ได้ทำซะหน่อยอ่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สองตาพาทองเที่ยว