มิตรใหม่ มิตรเก่า ว่ากันว่า ชีวิตของการเป็นหมอ มักจะไม่หยุดนิ่งและต้องมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ นี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับตัวฉัน ฉันยังทำงานอยู่โรงพยาบาลเล็กๆต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง ก่อนจะย้ายมาที่นี่ฉันอยู๋โรงพยาบาลจังหวัดแยกย้ายมาจากโรงเรียนแพทย์และเพื่อนสนิท  มาตัวคนเดียว  มาในที่ที่ไม่รู้จัก การทำงานในช่วงหนึ่งปีแรกของชีวิตราชการนั้นไม่ง่ายเลย  เราเจอกับสิ่งใหม่ สังคมใหม่ คนใหม่ คนแปลก คนเห็นแก่ตัว คนเพลียๆ คนมีน้ำใจ คนไม่ปกติ และคนดีๆ  เรียกได้ว่า เจอบุคคลมากชนิดที่สุดเท่าที่เคยเจอมาทั้งชีวิต  สิ่งสำคัญที่ช่วยให้ฉันผ่านมันมาได้ คือ เพื่อนใหม่   ฉันมีโอกาสพบเพื่อนใหม่คนหนึ่ง  ความจริงแล้วเราเรียนจบที่เดียวกัน เคยเห็นหน้ากันมาก่อนแต่เราไม่เคยคุยกันเลยตลอดระยะเวลาทีผ่านมา  พอไม่เหลือใคร เพื่อนในคณะที่ไม่เคยคุยก็ยังเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าเพื่อนจากมหาลัยอื่นในการทำความรู้จัก  โชคดีที่ฉันคิดแบบนี้  เพื่อนใหม่ ชื่อว่า กอป  เป็นผู้หญิงมาจากภาคใต้ มาเรียนกรุงเทพฯตั้งแต่ ม.ปลาย ผิวคล้ำ ผมหยักศก แต่งหน้าจัดและใจร้อนมาก เธอมีข้อเสียมากมาย แต่ก็มีข้อดีมากมายเช่นกัน  ฉันเลือกทีมองข้ามข้อเสียเหล่านั้น  เรานิสัยคล้ายกัน(ต่างกันนิดหน่อยเรื่องใจร้อน) จึงสนิทสนมกันในเวลาอันรวดเร็ว  ช่วยกันทำงาน(ด้วยใจที่มีไมตรี) มีปัญหาปรึกษากันตลอด จนจบปี1 ย้ายออกมาโรงพยาบาลอำเภอตอนปี 2 โชคร้ายที่เราอยู่คนละโรงพยาบาลกัน ด้วยโชคร้ายของกอป ช่วงที่อยู่โรงพยาบาลอำเภอจึงเจอเรืองแย่ๆมามาก มากจนคิดลาออกหลายครั้ง เราคุยกัน/ไปมาหาสู่กันตลอดทั้งปี เรารู้จักกันมาขึน  สุดท้ายกอปก็ได้ไปเรียนต่อปีนี้  ถึงเวลาต้องจากลาอีกแล้ว  คิดแล้วเศร้ามาก  ฉันคงบ่นเรืองของเราให้ฟังเหมือนเมือก่อนไม่ได้อีกแล้ว ฉันต้องเริ่มชีวิตใหม่กับสิ่งที่เป็นอยู่  อนาคตของฉันจะเริ่มปีนี้ ฉันต้องโตขึ้นอีก  ฉันคิดถึงแกเหลือเกิน เรายังต้องสู้ต่อ ก็ได้แต่หวัง  ขอให้ได้ร่วมงานกันอีก...สวัสดี ปี3   Create Date : 02 มิถุนายน 2559     2 comment Last Update : 2 มิถุนายน 2559 15:16:13 น.     Counter : 663 Pageviews.   Share Tweet

โตขึ้นแล้วจากลา   ช่วงนี้เป็นช่วงที่น้องๆหมอใหม่เริ่มงานกันเป็นวันแรกๆ  บางคนต้องแยกจากเพื่อนสนิท บางคนโชคดีได้ไปกับเพื่อน  เราเองก็เช่นกันยังจำความรู้สึกของวันสุดท้ายที่จะได้รวมกลุ่มกับเพื่อนสมัยเรียนได้ดี  มันเหงา มันเศร้า มันหดหูบอกไม่ถูกเลยล่ะ งั้นเราขอเล่าจากความรู้สึกที่คัดมาจาก diary วันนั่น " ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ขอเวิ่นเว้อ หาที่ระบายและเศร้าซึมอีกรอบ  เคยพยายามคิดไว้เมื่อนานมาแล้ว  ถึงวันนี้จะเป็นอย่างไร เอาเข้าจริงๆ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก  พวกนั้นเป็นยิ่งกว่าเพื่อนสนิท คือ สนิทมากกกก รู้จักกันมานาน อยู่ร่วมกันจนเรียกได้เลยว่าเป็นการใช้ชีวิตร้วมกัน  พวกเเกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตบทใหม่ที่ต้องออกจากบ้านมามหาลัย(พูดจริง ไม่เว่อร์) กลับจากเรียนมาที่หอก็เจอพวกมัน เห็นหน้ากันทุกวันมาตลอด 6 ปี จะหาได้ที่ไหน นิสัยไม่เหมือนกันเลยสักคน แต่มันก็ยังอยู่รวมกันมาจนจบได้  จากนี้ขอให้พวกเมิงโชคดี  ยังคิดถึงวันเวลาของพวกเราเสมอ หลายๆสิ่งเป็นตัวพิสูจน์ว่า ไม่แรงจริงอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก ความรู้สึกเศร้าคงจางหายไปตามเวลา แต่ขอให้ความผูกพันอยู่ในใจพวกเมิงไปนานๆเพราะมันจะยังอยู่ในใจเราไปอีกนานมากๆ รักพวกแกทุกคนจริงๆนะ(ขนาดไม่เคยคิดว่าจะรักได้) ประธานรุ่นคนสุดท้าย 27 เมย 57   Create Date : 31 พฤษภาคม 2559     0 comment Last Update : 31 พฤษภาคม 2559 10:40:58 น.     Counter : 522 Pageviews.   Share Tweet

ศัลยกรรมบันทึก 4 พี่ๆจะอยู่ในใจเราตลอดไป   จากทั้ง 4 ตอนที่ได้เล่าความหฤหรรษ์ช่วงแรกของการเป็น extern ศัลยกรรมแล้วนั้น กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน แต่ละวันได้ครบ 6 สัปดาห์มันช่างยาวนาน บอกได้เลยว่า  สะบักสะบอม ทั้งร่างกายและจิตใจ ได้นอนวันละ 3 - 4 ชม. ยืนขาแข็งในห้องผ่าตัด CPR ออกกำลังบางวัน วิ่งมาดูคนไข้อุบัติเหตุ เสียงโทรศัพท์หลอนๆนั่น และวันเหงาๆที่ minor Surgery แต่ทั้งหมดนั่นมีบางอย่างซ่อนอยู่เบื้องหลัง  พี่intern  ตอนนั้นมี intern ศัลยกรรม 5 คน ถือว่าเยอะมาก พี่ นพ. ชว. : เปนคนดีโดยเนื้อแท้ที่ฉันสัมผัสได้  ไม่ว่าจะพยายามทำตัวเกรียนแค่ไหน   พี่จะคอยดูเคสที่ไม่มีใครดู  ไม่มีใครว่างไปดูให้เสมอ เหมือนซุปเปอร์แมนเลย พี่ เอย่า : เป็นหญิงห้าว(ขั้นสุดยอด) โหวกเหวก โวยวายแต่ข้างใน จิตใจพี่นางฟ้า อ่อนโยน  อยู่ด้วยแล้วสบายใจมาก  ดูแลพวกเราดีที่สุด สอนพวกเราเยอะมาก ให้พวกเราเยอะมาก ถึงตรงนี้พอนึกถึงพี่ทีไรน้ำตาจะไหล พวกเราคิดถึงพี่มากจริงๆ พี่เดิร์ก : คุณครูผู้อ่อนโยน(หรอ)  กับผู้หญิงสวยล่ะสิ หึๆ  โชคดีหรือป่าวก็ไม่รู้ เฮียแกไม่อยู่ตอนที่เราขึ้น พี่นิ :  พี่เป็นพี่ที่อยู่ในใจเราเป็นอันดับ 2 เลยรองจากพี่เอย่า  พี่นิสอนพวกเราเยอะมากทั้งการทำงานและการใช่้ชีวิต  พี่มีเหตุผลเสมอ ยังจำได้ดีประโยคเด็ดของเธอ  "...กินไปก่อน  กินกันตายน่ะเข้าใจไหม..." คิดถึงพี่มากเช่นกัน พี่สาม (นามสมมติ) : ไม่กล้าเอ่ยชื่อโดยตรง เพราะผู้เขียนกลัวรายนี้มาก  แค่นึกถึงก็ขนลุกซู่   เธอเป็นคนที่มีรังสีอำมหิตตลอดเวลา  อารมณ์ร้ายกาจ  แปรปรวนและไร้เหตุผล ยังมีความทรงจำจางๆที่อยากจะฝากไว้ ขอบคุณมื้ออาหารหรูหลายๆมื้อนั้น  พวกเราอิ่มมาก ซาบซึ้งค่ะ ขอบคุณน้ำเสียงที่เป็นห่วงและอบอุ่น เมื่อเราท้อ ขอบคุณท่าทีแข็งกร้าวนั้นที่ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ขอบคุณที่เอาใจใส่พวกเราเป็นอย่างดี พวกพี่ๆจะอยู่ใจในพวกเราเสมอ.......รักตลอดไป   Create Date : 05 มกราคม 2557     0 comment Last Update : 5 มกราคม 2557 21:03:06 น.     Counter : 450 Pageviews.   Share Tweet

ศัลยกรรมบันทึก ตอนที่ 3 พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง ศัลยกรรมบันทึก ตอนที่ 3 พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง  และแล้วการอยู่เวนในฐานะเอ็กเทิร์นครั้งแรกในชีวิตของฉันก็มาถึง   เป็นการอยู่เวรพร้อมกับพี่เอและครูแป๊ะที่ขึ้นชื่อว่าเวร"เยิน" ที่สุดคนหนึ่ง   ".....น้องเอ็กเทิร์นให้ตามพี่นะ  ส่วนน้องอินเทิร์น 1 เฝ้าวอร์มีอะไรโทรรายงานพี่ด้วย  ไปน้องไปOR (ห้องผ่าตัด)กัน...."  เสียงคำสั่งห้วนๆ จากพี่เอ อินเทิร์น 3 ถือว่าอาวุโสที่สุดบัญชาการลงมา   หลังจากนั้นฉันหายเข้าห้องผ่าตัดไปหลายชั่วโมง  เริ่มต้นด้วยการเข้าช่วยในเคสจิ๊บๆเช่น ล้างแผล  เย็บแผล  เรื่อยมาจนถือกล้องผ่าตัด   แม้จะเป็นการอยู่เวรครั้งแรก  เป็นเอ็กเทิร์นวอร์ดแรก  เหมือนว่ามีแค่ฉันที่คิดไปเอง.... ทุกคนคาดหวังว่าฉันต้องทำอะไรต่อมิอะไรเป็นหลังจากเสื้อกาวน์ของฉันหดสั้น!!!  ให้ตายเถอะ  นี่มันอะไรกัน ".....น้อง ล้างมือเลย...เดี๋ยวเข้าเคส appendix กับพี่ ..." พี่เอยังบัญชาการอยู่ต่อเนื่องแม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมาถึง เที่ยงคืนแล้ว ".....เที่ยงคืนสิบห้านาที....ฉันนั้นแค่อยากขอ...."  โอ เพลงนี้ดังขึ้นมาใครเปิดฟร่ะ  เข้ากับบรรยากาศเสียจริง   '...ขอไปนอนได้ไหม...'  ฉันได้แต่ภาวนาในใจ   แต่ใครจะกล้าพูดล่ะ  ก็พี่เอเธอเป็นหญิงห้าวตัวแม่เลยล่ะ  มีหวังโดนเอ็ดแหงๆ หลังจากเสร็จเคส  ฉันกับพี่เอก็พุ่งตรงมาที่วอร์ดตามสไตล์หญิงไทยใจร้อน   ขอบอกว่าพี่แกเดินเร็วมาก  แกว่งแขนไวมาก(นึกถึงโฆษณาแกว่งแขนลดลน้ำหนักนั่นละใช่เลย)   ฉันแทบจะวิ่งตามไม่ทัน  เดชะบุญที่วอร์ดไม่มีรับใหม่  ไม่มีเคสมีปัญหา   "....เอ้าน้องไปนอนกันได้แล้ว เดี๋ยวน้องไปนอนข้างโทรศัพท์มีอะไร น้องต้องรับรายงานเป็นคนแรก  ถ้ามีปัญหารายงาน ฝน(พี่อิเทิร์น 1 ที่อยู่ด้วยคืนนั้น)  ถ้าฝนไปไหนเอาน้องไปด้วยเข้าใจนะ..."   "..ค่า.." ฉันกับพี่ฝนขานรับพร้อมๆกัน ...แล้วค่ำคืนแห่งความหฤหรรษ์ ก็ได้เริ่มขึ้น.... กริ๊งงงงงงง (ที่ 1 ) "หมอค่ะ รายงานจากศัลย์หญิง  คนไข้ที่ผ่าตัดพรุ่งนี้ BP shoot (ความดันขึ้น)ค่ะ" "...อ่อค่ะ...amlodipine 5 1 tab oral stat ค่ะ" กริ๊งงงงงงง (ที่ 2)  "หมอค่ะ รายงานจากศัลย์เด็กค่ะ  คนไข้ Upper GI bleed ส่องกล้อง RBL ไปเมือวาน  เมื่อกี้อาเจียนเป็นเลือดค่ะ.." "ค่ะ เดี๋ยวไปดู" กริ้งงงงงงง (ที่ 3) " หมอค่ะจากศัลย์ชาย 1 คือ คนไข้มาผ่าไส้เลื่อนตอนนี้อาละวาดมากเลยค่ะ ช่วยมาดูหน่อยนะคะ" กริ้งงงงงงง(ที่ 4)  หมอค่ะจากศัลย์ชาย 1 ค่ะ คนไข้ BP drop ....... ............................ .........สามชั่วโมงผ่านไป.................. .....พอเถอะเสียงโทรศัพท์  ไม่อยากได้ยินแล้ว ขอให้คืนนี้จบแต่นี้เถอะนะ.............. ............................................................. กริ้งงงงงง(ที่ 10) หมอค่ะ รายงานจากศัลย์หญิงค่ะ  เคสที่BP shoot ตอนนี้ก็ยังสูงอยู่ที่ 190/90 ค่ะ เอาไงต่อดีค่ะ .....จนถึงเช้า  ฉันนับไม่หวัดไม่ไหวว่ารับโทรศัพท์ไปกี่ครั้ง   ครั้งสุดท้ายมราเหลือบมองนาฬิกาคือตีสี่  สักพักได้ยินเสียงไก่ขัน  แม่เจ้า  เช้าแล้วหรือนี่  หกโมงครึ่งต้องรีบไปราวด์เช้าแล้ว เหมือนพลังเหือดหายไป  หนังตาอยากจะปิดทุกเมื่อ    แต่ทำยังไงได้คนไข้รอฉันอยู่   ถ้าปีนี้ไม่พยายามปีหน้าไม่มีพี่ๆคอยคุ้มกะลาหัวแล้วคนไข้ของฉันจะเป็นยังไง   เพราะงั้นมันต้องเริ่มตั้งแต่ตอนนี้วินาทีนี้ อยู่ดีๆก็มีประโยคนี้ลอยเข้าหัวฉันมา " พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง "  "...ได้เวลาทำงานแล้ว  สู้ๆต่อไปนะ extern.."  ฉันได้แต่พึมพำกับตัวเองเพียงลำพังท่ามกลางทางเดินที่ไร้ผู้คนในยามเช้า   Create Date : 29 เมษายน 2556     1 comment Last Update : 5 มกราคม 2557 21:06:25 น.     Counter : 980 Pageviews.   Share Tweet

ศัลยกรรมบันทึก ตอนที่ 2 สติกับใจต้องไปพร้อมกัน ศัลยกรรมบันทึก ตอนที่ 2 สติกับใจต้องไปพร้อมกัน การเป็นเอ็กเทิร์นนั้นต้องอยู่เวรดูแลวอร์ดทั้งคืน  จัดการปัญหาเบื้องต้นแล้วรายงานพี่อิเทิร์นวอร์ดทีหลัง หรือรายงานเลยก็ได้ถ้าฉุกเฉิน หรือไม่แน่ใจ  วอร์ดจะโทรตามเป็นระยะๆถ้าคนไข้มีปัญหาต่างๆ  ดังนั้นจะมีอยู่ 2 แบบคือ เวรเยิน  และเวรนอน เวรเยินคือ เวรที่โดนตามตอลอดเวลา  ผู้ป่วยมีปัญหาตลอดเวลา  อาจจะไม่ได้นอนทั้งคืน  เจอเวรแบบนี้ไปสักเวร สองเวร  จะเป็นโรคหลอนเสียงโทรศัพท์ไปเลยล่ะ เวรนอน คือ เวรสบาย เงียบ ไม่มีเสียงโทรศัพท์  นอนยาวถึงเช้า เอ็กเทิร์นที่นี่เน้นตามพี่อินเทิร์น fix ศัลย์เป็นหลัก  อินเทิร์น fix ศัลย์ คือ แพทย์ใช้ทุนเฉพาะที่แผนกศัลลยกรรม  ดังนั้น เราาจะมีอีเว้นตลอดคืนนั่นคือการเข้าห้องผ่าตัดกันอิเทิร์นฟิก  ส่วนอินเทิร์น 1 หรือแพทย์เพิ่มพูนทักษะจะมีหน้าที่เฝ้าวอร์ด จัดการดูแลผู้ป่วยภายในวอร์ด  แต่ถ้าเอกเทิร์นว่างจากห้องผ่าตัดก็ต้องมาเฝ้าวอร์ดด้วย  ดังนั้นต้องเตรียมใจ  เตรียมพลังงาน  และ คาเฟอีนมาให้พร้อม เพราะถ้ายุ่งมากมีเคสด่วน  เคสอุบัติเหตุถูกยิง แทง บลาๆ  นั่นแปลว่าคืนนั้น คุณ อาจจะ ไม่ได้นอน เวรแรกของฉันเปิดซิงด้วย ครูแป๊ะผู้ซึ่งขึ้นชือว่ายับเยินที่สุดในแผนก  คอมโบด้วยพี่เอ ที่ยับเยินที่สุดในหมู่อินเทิร์นฟิก  อาจจะเป็นเพราะดวงเยินมาเจอกัน หรือ ฉันดวงดี  คืนนั้นฉันนอนยาวเที่ยงคืนถึงหกโมงเช้าเลยล่ะ  ถือว่าเป็นการเปิดซิงที่ดี 555  เวรต่อมาก็มีเยินบ้าง ไม่เยินบ้างประปราย  เยินที่สุดคือนอนเที่ยงคืน โดนปลุกตอนตีสามมาเข้าเคสอุบัติเหตุรถ  สงสัยมีอวัยวะในช่องท้องเสียหายต้องมาผ่าตัด ปรากฎว่าของ ศัลยกรรมทั่วไปที่ฉันประจำอยู่มีแค่ม้ามแตก  ตัดม้ามก็จบ  แต่มันไม่จบเท่านี้.....อาการไม่ดีขึ้น  เลือดออกเต็มสายระบายจากทรวงอกจาก 50 ml 1เพิ่มขึ้นมาเป็น 1000 ml  ก็ต้องตามครูพี่โต จากศัลยกรรมทรวงอกมาทำผ่าตัด  ในช่วงนี้ฉันมีโอกาสได้นวดหัวใจโดยตรง (intrathoracic cardiac massage) เหมือนหมออาซาดะ ใน team medical dragon เลย  แต่สุดท้ายเราก็เสียผู้ป่วยไปเพราะเลือดออกปริมาณมากทำให้การแข็วตัวของเลือดเสียไป  ร่วมกับตัวแหน่งที่เลือดออกเป็นตำแหน่งที่แก้ไขยาก  ทั้งที่ผู้ป่วยอายุ 18 ปีเท่านั้น   บางทีการเรียนรู้ก็เกิดในสถานการ์ที่เจ็บปวดและเศร้าหมอง   Create Date : 28 เมษายน 2556     1 comment Last Update : 28 เมษายน 2556 9:59:15 น.     Counter : 1816 Pageviews.   Share Tweet