ขอให้น้องป่านไม่เป็นไรแข็งแรงนะคะ จะได้ไม่ต้องสับสน แล้วก็ห่วงหน้าพะวงหลัง เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณตา ว่าแต่นอนดึกจังนะคะ หุหุหุ

ช่วงนี้เด็กป่วยกันเยอะครับ
ขอให้ลูกหายป่วยไวๆครับผม

ขอให้น้องป่านหายไวไวนะคะ

หาย ไวไว มาม่า นะครับ

เสียใจด้วยครับ...

และขอให้นายป่านหายป่วยไวไวนะครับ

รักษาสุขภาพด้วยครับ
เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยจริงๆ...ช่วงนี้

ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณตาด้วยนะคะ

เห็นรูปน้องป่านแล้วสงสารจัง คงจะร้องไห้ลั่นเลย
หัวอกพ่อแม่เจ็บกว่าลูกไม่รู้กี่เท่าเวลาลูกป่วย ถ้าทำได้อยากจะเป็นแทนเลย จริงมั้ยคะ

ใจเย็นๆ ค่อยๆทำทีละเรื่องนะครับ
ผมก็เคยเจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน
ซึ่งบางทีก็เจอเรื่องให้เลือกระหว่างงาน
กับครอบครัวและต้องเลือกเพียงอย่างเดียว
บางครั้งก็เลือกงาน บางครั้งก็เลือกครอบครัว
แต่ส่วนใหญ่เอาเรื่องครอบครัวมาก่อน
เพราะจะต้องใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขานานกว่าบริษัท
คิดว่าเงินทองหาเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าเราขยันและยังมีแรง
การที่เขาจะไล่เราออกหรือเจ้านายไม่ส่งเสริมความก้าวหน้า
เพราะนิสัยรักครอบครัวของเรา ก็ทำใจได้
ถ้าหลักการบริหารงานของเขามันขัดใจเรามากๆ ก็ต้องเปลี่ยนงาน
ขืนเลือกที่จะรุ่งกับงาน ประสบความสำเร็จมากแค่ไหน
แล้วลูกและภรรยาต้องขอแยกทางไปอยู่กับคนอื่น แบบนี้ไม่ชอบครับ

เห็นรูปแล้วรู้เลยว่าบรรยากาศวันนั้นเป็นอย่างไร
ของผมไม่ได้ถือกล้องอย่างคุณนันท์ 555
แต่ต้องกอดลูกไว้ตลอด เขาไม่ยอมนอนบนเตียง
ขนาดเย็บแผลก็อุ้มกันทุกครั้ง เหงือไหลเปียกเป็นอาบน้ำ
เด็กเขากลัว พูดอะไรเขาก็ไม่ฟัง เขาร้องไห้อย่างเดียว
และเราก็ไม่ใช่พวกเลี้ยงลูกแบบนักวิทยาศาสตร์หรือไอคิว 180
ที่จะต้องมาอธิบายเหตุผลหรือหลักการอะไรให้เด็กฟังตอนนั้น
บางทีก็มีคนมาบอกว่า "ไม่เจ็บหรอกๆ" ไม่ทราบว่าใครที่ไม่เจ็บเวลาโดนเข็มแทงเนื้อ
ผมบอกลูกว่าเจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็หาย ไม่อย่างนั้นต้องทานยาหลายอย่างนะ
ของผมถ้าจะมีรูปถ่ายในห้องปฐมพยาบาล ก็คงจะไม่มีรูปคุณแม่ติดมาด้วย
เพราะแม่เขานั่งเป็นลมอยู่นอกห้องพยาบาลทุกที

พบเห็นรอยยิ้มแบบนี้ จับตัวไปส่งที่บ้านลุงแอ๊ดด้วยนะครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับคุณนันท์
และขอเป็นกำลังใจให้ด้วยครับสำหรับน้องป่าน ขอให้ไม่มีอะไรน่าห่วงมาก

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะพี่นันท์

เห็นภาพแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ ว่าเวลาเห็นคนที่เรารักที่สุดเจ็บปวดนี่ มันทำให้เราเจ็บปวดมากแค่ไหน ขอให้น้องเจ้าสัวหายเร็ว ๆ นะคะ

เสียใจเรื่องคุณตาด้วยนะคะ

ละก็ขอให้พี่ป่านหายเร็ว ๆ
เห็นรูปแล้วสงสารเค้าจัง

ขอแสดงความเสียใจเรื่อง คุณตา ด้วยนะคะ

ขอให้น้องป่ายหายไวไว

(ขออภัยที่หลังไมค์ไป พอดียังไม่ได้เปิด blog ค่ะ)

เสียใจด้วยค่ะ
น้องหายรึยังคะ สู้ๆค่ะ

ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณตาด้วยคะพี่จี แล้วก็ขอให้นายป่านหายไวๆ และก็สุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิมนะคะ

ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านเท่าไหร่
และเมื่อคุยกัน ก็คุยแต่เรื่องงาน ไม่ได้ถามถึงเด็กๆเลย
ในช่วงเวลาที่ลูกไม่สบายเป็นช่วงที่พ่อแม่เครียดที่สุด
จริงๆแล้วยามเมื่อต้องตกอยู่ในช่วงเวลาเช่นนี้
พ่อแม่ต้องท่องคาถาไว้เสมอว่า..อีกสองสามวันเขาก็หาย
แต่แน่นอน..สองสามวันที่ลูกป่วยนั้นมันช่างยาวนานซะเหลือเกิน

...ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงร้ายๆไปได้อย่างรวดเร็ว

เสียใจเรื่องคุณตาด้วยค่ะ เราก็หลานยายค่ะ

ขอให้น้องป่านหายไวๆ นะคะ ดูท่ากำลังยืดตัว ช่วงนี้จะไม่สบายบ่อยค่ะ ยิ่งอากาศไม่ปกติด้วย สู้ๆ ค่ะคุณจี