ช่วงนี้ก็เรื่องเบื่อๆ เซ็งๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตอีกแล้ว
เรื่องผู้หญิง... เรื่องเพื่อน... เรื่องงาน...
สามเรื่องที่สร้างปัญหาให้อยู่เรื่อยๆ
สับกันมาทุกวี่วัน -*-

ก็คงต้องบ่นๆ กันต่อไป
ในเมื่อชีวิตเราอยู่คนเดียวไม่ได้

ไม่ค่อยจะเข้าใจการกระทำของคนอื่น
ทำไมต้องทำแบบนั้น?
ทำไปเพื่อ?
ทำไปแล้วได้อะไร?

...

เวลามีเรื่องให้หงุดหงิด
ก็ต้องใจเย็น... แล้วบอกตัวเองให้คิดหาสาเหตุ

เหตุที่ทำให้ทุกข์
เหตุที่ทำให้มันร้อนในอก

*เจอคนหน้าตาน่ารัก ไม่มีแฟน...คนจีบเยอะ
อยากคุยด้วย...กลัวจะปล่อยโอกาสดีๆ หลุดมือไปอีก

((คิดคิดคิด))

แบบนี้มันก็ไม่ต่างจากการไปเจอใครต่อใครตามที่เที่ยว
หน้าตาดี... แต่นิสัยจะเป็นยังไงก็ไม่รู้
ซึ่งเราก็เลือกที่จะมองจะดูอยู่เฉยๆ

เป็นสถานที่ที่ยินดีปล่อยให้โอกาสลอยผ่านไป

ครั้งนี้มันก็เหมือนกัน

(ถ้ามันจะใช่... มันก็ต้องใช่)

...

*คุยกับเพื่อนสนิทของเพื่อนซึ่งก็เป็นเพื่อนของเรา
เพื่อนสาวถามถึงสถานการณ์ปัจจุบัน
คำพูดของเค้าทำเอาเราเข้าสู่ขั้นจิตตกในทันทีทันใด

ถ้าเค้าเฉยมา...เราก็เฉยไปดีกว่า คนเรามีศักดิ์ศรี

((คิดคิดคิด))

นี่คือภาพที่เค้ามองเราเหรอ?
เค้าคงไม่ได้คิด... แต่แบบนี้ก็เหมือนว่าเราไม่มีศักดิ์ศรี

อ้ายเรามันแค่ยางอะไหล่นี่
อยากโดดลงจากรถคันนี้ตั้งนานแล้ว
แต่หาจังหวะลงไม่ได้ - -"

แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครรู้สถานการณ์ที่แท้จริง
ทั้งเรา ทั้งคนถาม
มีแต่เจ้าตัวที่รู้

(ได้คุยกันเมื่อเค้าต้องการคุยด้วย...คงพอแล้ว)

...

*memory ใน sim เต็ม
250 เบอร์เต็มเรียบ
ในเครื่องไม่มีความจำ
ทำให้ไม่สามารถเพิ่มเบอร์ใหม่ๆ ได้แล้ว
ทั้งๆ เพื่อนที่ทำงานเราก็มีเบอร์แค่ไม่กี่คนคน

ทำตัวมีเบอร์ชาวบ้านเค้าไปทั่ว
จนเพื่อนมันพูดว่า
เบอร์เพื่อนผู้ชายน่ะมันไม่ขอหรอก
ถ้าอยากได้ไอ้อู๋มันมี - -"

แล้วทีเบอร์สาวไม่เคยให้ตูเลยนะ -*-

((ขำขำขำ))

mem เต็มแต่เวลาแบบตอนนี้กลับไม่รู้จะโทรหาใครดี
มองโทรศัพท์แล้วก็กดวนไปมา...
เวลาที่อยากมีคนไปเที่ยวด้วยก็ไม่รู้จะโทรหาใคร
มีปัญหาอะไรก็แก้เอาเอง...
บางคนคุยได้แต่มันก็ต้องมีเวลาส่วนตัวกัน
ไหนจะแฟนของมัน ธุระของมัน

เคยมีคนถามว่ามีเพื่อนมั้ย?

เป็นคำถามที่เสียดแทงใจมาก
รึว่าเรามีแต่คนรู้จัก?

ไม่หรอกมันไม่ใช่แบบนั้น

เพียงแต่เราอยากเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนสนิทเราเท่านั้นเอง

คนที่ยินดีช่วยยามเรามีปัญหา
และคนที่เรายินดีช่วยเมื่อมันเดือดร้อน

การเราไม่เอาปัญหาไปให้ใคร
มันเลยไม่เข้าเงื่อนไขนี้ซะที

ถ้าการที่เค้าให้อะไรเราโดยไม่หวังผลอะไร
มาส่งที่บ้านเมื่อเวลามันล่วงเลยข้ามวันไปแล้ว
ทั้งๆ ที่บ้านมันอยู่อีกฟากของกรุงเทพ
แค่นี้มันก็มากมายแล้วสำหรับเรา

(ควรจะเอาปัญหาไปมันอีกเหรอ...?)

...

*ไปเลี้ยงรุ่นแต่ไม่สนุกเท่าที่ควร
ไม่ค่อยได้คุยกะใคร ไม่ค่อยได้กินอะไรนอกจากสุรา
เพื่อนบางคนระยะห่างของมันกะเราเพิ่มมากขึ้นจนน่าอึดอัด
อยู่กันเป็นกลุ่มๆ แบบนี้ไม่รู้จะไปกันทำไม?
คนที่ไม่เคยคุย ยังไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม

((คิดคิดคิด))

เพราะตูเกรงใจคนจัด เกรงใจคนที่เราไปกระจายข่าวต่อ
เพราะมันโทรมาชวนเอง
แต่พอไปดันไม่ค่อยคุยกะตูซะงั้น -*-
ไปเพราะจะได้คอมเมนท์ได้ว่าจัดงานแพงเกินไป

มองแล้วว่ามันจะเป็นงานที่มีคนมาน้อยลงเรื่อยๆ... เรื่อยๆ
อีโก้สูงๆ กันทั้งนั้น - -"

เพื่อนผู้หญิงก็ไม่ค่อยจะมากัน
แถมเข้าถึงยาก...
หรือนี่มันเลี้ยงรุ่นสวนกุหลาบว้า

แต่ยังไงไปแล้วถึงไม่สนุกเราก็ต้องทำตัวให้สนุก
(ไม่งั้นก็นอนอยู่บ้านดีกว่า)

...

ช่วงนี้ต้องพร่ำบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า

"เรามีความสุขจริงๆ เลย...ๆๆ"

ท่องเอาไว้กันลืม

มีความสุข มองโลกในแง่ดี ... และต้องรักตัวเองให้มากๆ

ชีวิตเราก็มีความสุขจริงๆ แหละ
เพียงแต่เราลืมมันไปเท่านั้นเอง

...

รู้เท่าทันความคิด ชีวิตมีสุข

...

good1uck
23 เม.ย. 2549 เวลา 23:20 น.

Create Date : 20 สิงหาคม 2549
Last Update : 20 สิงหาคม 2549 13:06:13 น.		0 comments
Counter : 536 Pageviews.
Share Tweet