|
|
บนนั้น
สายลมเอื่อยพัดรวยรินผ่านร่องไม้ห่างไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว
เขาปล่อยมือที่จับจูงกันมาตั้งแต่ต้นทาง จวบจนกระทั่งจวนถึงจุดหมาย
ฉันอดไม่ได้ที่จะเหลียวกลับไปมองดูทางที่เราสองคนป่ายปีนขึ้นมา
ระยะทางที่สายตาเห็นคงไม่ต่ำกว่าสี่สิบกิโลเมตร....ไกลโขสำหรับฉัน
"ไม่ไกลเท่าไรนะ...ว่าไหม"
เขาถามคำถามแรกหลังจากร่างกายเริ่มหยุดพักจากอาการหอบหายใจ
"อืม" ฉันพยักหน้าเบาๆ คร้านจะปฏิเสธ หอบหายใจถี่ๆ
แสงสุดท้ายของวันกำลังค่อยๆละลายลงปกคลุมเทือกเขารอบๆตัว
สีส้มอมชมพูกลับกลายเป็นเส้นสีแดงสดเรืองรองไล้รูปขอบของเส้นขอบฟ้า
ฉันหย่อนตัวลงพักเหนื่อยบนไหล่เนินใกล้ๆ
ทางลาดที่ไม่ชันเท่าที่เคยผ่านทอดตัวอยู่เบื้องหน้า แต่ฉันไม่เหลือเรี่ยวแรงจะก้าวต่อ
ทั้งที่รู้ว่าจุดหมายอยู่ห่างไปเพียงกลั้นหายใจ แต่อุณภูมิกับลมอ่อนๆในความสูงระดับนี้
เพียงพอจะทำให้ฉันสดชื่น รู้สึกคล้ายกับนั่งอยู่ ณ จุดหมาย
ห่างอีกกี่ก้าวฉันไม่รู้ แต่มันอาจไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วเมื่อเทียบกับความเหนื่อยอ่อน
"พักกันก่อ...น..."
"ผมจะขึ้นไปดูหน่อย"
เขาพูด ขณะที่ฉันใกล้จะจบคำชักชวน
กลิ่นดินชื้นๆล่องลอยปะปนขึ้นมากับกลิ่นสีเขียวของธรรมชาติ
ฉันหลับตาลง ดื่มด่ำกับบรรยากาศและสายลมเย็นๆที่โชยมาปะทะใบหน้าเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด
ลมหายใจในตอนนี้เริ่มกลับสู่จังหวะเข้า-ออกเดิมของมันช้าๆ
"ข้างล่างไม่ค่อยมีลม ขึ้นมาตรงนี้สิ!" เขาตะโกนลงมาให้ฉันได้ยิน
"ไม่เอาหรอก ฉันกลัวหนาว" เสื้อผ้าร่มที่เราสองคนสวมใส่คงบางเกินไป
"ขึ้นมาเถอะ จะนั่งอยู่ตรงนั้นทำไม ข้างบนเย็นดีมากเลยนะ ขึ้นมาๆ" เขาตะโกนย้ำลงมาอีกครั้ง
ไม่ได้ตอบอะไร แต่ฉันเลื่อนซิบขึ้นมาจนสุดทางแล้วยกปกเสื้อขึ้นมาคลุมไว้ถึงปลายจมูก
เขายังตะโกนลงมาอีกหลายครั้ง....ฉันเงียบ...รอคอยจนเขาเงียบเสียงไปเอง
ไม่ค่อยมีลมอย่างนั้นหรือ ฉันสงสัย
แล้วใบไม้ใบเล็กๆหลายใบที่หมุนวนอยู่ตรงหน้าฉันนี้เรียกว่าลมไหม?
ข้างบนเย็นดีอย่างนั้นจริงหรือ ในเมื่อไร้ซึ่งต้นไม้หนาแน่นอย่างตรงที่ฉันกำลังนั่งอยู่
ขณะที่ฉันกำลังสะกดฟันบนและล่างไม่ให้กระทบกันดังกึกกัก...
อย่างนั้นเรียกว่าเย็นดี หรือ หนาวเกินไป ฉันสับสน
ใกล้...หรือไกลกันแน่นะ สถานที่แห่งนี้ - จุดหมายปลายทางเดียวที่เรามีร่วมกัน
ไม่นานนัก...
เขาก้าวยาวๆกลับลงมายังที่ซึ่งฉันคอยอยู่ ทิ้งตัวลงข้างๆฉันแล้วยิ้ม
ฉันยิ้มตอบ พร้อมกับเสียงกึกกักของฟันที่เริ่มกระทบกัน
เขาถอดเสื้อผ้าร่มของตัวเอง คลุมลงบนบ่าฉัน ก่อนจะเอื้อมสองแขนมาโอบรอบตัวฉันเบาๆ
"หนาว?"
"ข้างบนเย็นสบายจริงๆนะ ตรงนี้ร้อนไปหน่อยหนึ่ง"
..... ฉันยิ้ม
สองประโยคในเครื่องหมายคำพูดข้างบนนั้นเป็นของเขา
ประโยคแรก คือ จุดที่ฉันยืน
ประโยคที่สอง คือ จุดยืนของตัวเขาเอง
ฉันยิ้มอีกครั้ง....
ให้กับจุดสองจุดที่ใกล้จนเกยกัน
และความรู้สึกนึกคิดที่ห่าง แต่ไม่ไกลจนเกินทำความเข้าใจ
| Create Date : 10 พฤศจิกายน 2549 |
| Last Update : 26 มกราคม 2551 10:11:16 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 385 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
คุณแม่มือใหม่ กับลูกสาวตัวน้อยหนึ่งคน
ชอบหาซื้อของทำงานฝีมือมากองให้ท่วมห้อง
แต่ทำงานฝีมืออะไรไม่ค่อยจะเป็นเรื่องเป็นราว
ขณะนี้ผีแกะยางลบกำลังเข้าสิง...
จะหลับจะตื่น...ก็แกะๆๆ ไม่เลิก
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^^"
|
|
CLICK to feed my colorful fish :)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
