อยู่ ๆ ก็อยากมาเล่าประสบการณ์เล็กๆน้อยในการก่อนที่จะมาเป็น aupair ตลกดีเหมือนกัน เพราะเราเพิ่งเรียนจบ แบบว่าเด็กจบใหม่หางานไรงี้ แต่ความคิดที่จะเป็น aupair นั้นได้วางแผนมานานแล้วคร้า แต่ก็ไม่แมทซะที แมทกะโฮสแรกเลยค่ะ คุยกันประมาณ7เดือน เราก็ถูกชะตากะเค้า เค้าก็ถูกชะตะกะเรามั้ง เลี้ยงน้องสองคน เด็กผู้ชายทั้งสอง ก่อนจะมานี่แบบว่าตื่นเต้นตามภาษาเด็กที่เพิ่งออกจากรั้วหมาลัย เราเคยไปทำงานที่ภูเก็ตก่อนจะมาแบบว่าระยะเวลาสั้นๆ สนุกดีเหมือนกันกะไปเที่ยวแต่ได้งานซะงั้น ทำกะคนฝรั่งเศสแบบว่าชาตินี้ขอบายการมีแฟนเป็นคนฝรั่งเศส แต่งานก็สนุกดีเพราะมีเพื่อนอยู่ด้วย เสาร์อาทิตย์ก็ไปเดินเล่นชายหาด ไปปิกนิก ชีวิตเรียบง่าย เริ่มตั้งแต่เราต้องไปขอวีซ่า พอดีไปกันหลายคน ภาษาอังกฤษเราก็กะด๊อกกะเดี้ย ก็กลัวไม่ผ่าน แต่ก็ผ่านมาได้อย่างง่ายดายแบบว่าทุกคนตื่นเต้น เราก็ตื่นเต้น พอรู้ว่าวีซ่าผ่านก็โล่งอกไป เราต้องบินประมาณเดือน 22 สิงหาอ่ะ เราคิดว่าบิน 23 แต่มารับตั๋ว 21 อีนี่ก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวกะเค้า กะรับตั๋วเสร็จจะชวนเพื่อนไปดูหนัง กวน มึน โฮ ซะหน่อย เลยต้องรีบแจ้นกลับเชียงใหม่เพื่อไปจัดกระเป๋า จัดเสร็จตี 4 ต้องรีบขึ้นเครื่องมากทม. ตื่นเช้ามากค่ะ แบบว่าคุณแม่แกรีบอะไรก็ไม่รู้ มาถึง 8am เครื่องออก 10am น้ำหนักกระเป๋าเกินค่ะ เลยต้องรื้อของกลางสนามบินเชียงใหม่ ด้านค่ะไม่อาย บ้านเรา อายทำไม ก็ไม่มีใครมาส่งเพราะทุกคนคิดว่าเช้าเกินไปแล้วฝนก็ตกด้วย ก็มีแต่พ่อกะแม่สองคนมาส่ง ไอ้เราก็ยิ้มแย้ม หัวเราะคิกคัก พอพ่อกะแม่กลับไปแล้ว เราก็เข้ามารอในห้องเพื่อรอขึ้นเครื่องไปกทม. ไม่รู้ว่าน้ำตามันมาจากไหนสะอึกสะอึ้นแบบว่าคนรอบข้างมอง สงสัยอีนี่อกหักป่าววะ ก็คนมันอยากร้องอ่ะใครจะทำไม ไม่แคร์สื่อค่ะพอมาถึงกทม. 11.30am ก็โทรหาเพื่อนว่าชั้นถึงสนามบินแล้วนะ ก็นั่งรอเพื่อนไป ง่วงก็ง่วง หิวก็หิว บอกเพื่อนมันซื้อข้าวมาด้วยข้าวที่สนามบินมีแต่ไรก็ไม่รุ เครื่องออกประมาณทุ่ม ร่ำลาไรกันเสดแบบว่าทุกคนน้ำตาคลอคร้า อย่างกะจะไปเป็นสิบปี พี่ๆที่ไปด้วยกันนี่แบบว่าดราม่าได้อีก เรียกพี่ๆค่ะ เพราะเราเด็กสุดอิอิอิ เพื่อนแอบทำ surprised ดวยการอัดววีดีโอ พอขึ้นเคื่องมาแล้วถึงได้เห็นน้ำตาไหลเหมือนกัน
มีผู้ร่วมเดินทางประมาณ 8 คนค่ะรวมทั้งตัวอิชั้นด้วย นั่งจาก Bkk ไปต่อเรื่องที่ Sydney ประมาณ 8hr. ได้ แต่ต้องนั่งรอเครื่องอีกประมาณ 7hr ติดแหงกอยู่ Sydney ออกไปไหนก็ไม่ได้เดินวนเวียนในสนามบินจนเบื่ออ่ะ แล้วต่อเครื่องจาก Sydney ไป LA. อีก อันนี้นานมากไม่รู้ว่ากี่ชั่วโมง ดีนะได้นั่งใกล้คนหล่อ แบบว่าหล่อมากกกกกกกก วาดรูปเก่ง คุยเก่ง ได้ข่าวว่าสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายแล้วแสดงไม่โสด อันนี้นอกประเด็นคร้า พอมาถึง LA ก็ต้องต่อเครื่องไป JFK อีก ถึง NYC ประมาณ 4 ทุ่มของวันที่ 23 สิงหา เนี่ยแหละมั้ง แล้วยังไม่จบนะคะ นั่งรถต่อไปอีกประมาณ ชั่วโมงกว่า กว่าจะถึงโรงแรม เหนื่อยมาก แล้วก็ไม่ได้อาบน้ำมาหนึ่งวัน ตอนนั่งเครื่องจากSydney มา LA นี่แบบว่าเดี๋ยวก็ถึงเวลากินอีกล่ะ เพิ่งตื่นกินอีกล่ะ กินทั้งวันทั้งคืน แล้วก็จำไม่ได้ว่าตัวเองพักผ่อนไปกี่ชั่วโมง รู้สึกอ่อนเพลียมาก
มาถึงโรงแรมก็อาบน้ำแล้วก็นอนหลับปุ๋ยเลยค่ะ อ้อ มีเพื่อนร่วมห้องมาจากบราซิลแล้วก็เยอรมัน Orientation สามคืนสี่วันค่ะ แล้วอิชั้นก็ต้องนั่งจาก เครื่องจาก JFK ไป Seattle อีก ดีนะมีเพื่อนคนเยอรมันไปด้วยกัน พอถึงสนามบินรอเอากระเป๋าก็เห็นโฮสDad เดินเข้ามาทักพอดี ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนคุ้นเคยไม่ได้ตื่นเต้นไรอ่ะ มาถึงบ้านประมาณเที่ยงคืนโฮสMom ก็ยังไม่นอน แบบเจอโฮสMom เหมือนเจอพี่สาวกอดกันใหญ่เลย ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนจากบ้านไปเที่ยวแล้วเพิ่งกลับมา
ป้าเชิญนางฟ้า...มาอวยพรวันเกิดค่ะขอให้พบแต่สิ่งดีๆ คนที่ดีมีจิตใจดีและเหตุการณ์ดีๆรวมทั้ง...ความรักที่ดีที่สุดในชีวิตนะคะหวังว่าคงจะไม่ช้าไปนะคะ*************************
Happiness like the birds sing a sweet song. Like the rivers strum a lovely tune. Like the stars serenade the moon. Like flowers look so pretty in June. Like water makes violets grow. Like winter brings flaky snow. This true and no jest.Love is the blueprint for happiness.