การเดินทางนี้จะบอกว่าเป็นการเดินทางที่ไกล ครั้งแรกในชีวิตก็ว่าได้ ฉันเริ่มรู้สึกกังวลเมื่อต้องห่างไกลจากความเป็นอยู่ที่ปัจจุบันอยู่กับพ่อแม่ ตอนนี้ฉันจะต้องออกจากอ้อมอกของพวกท่าน ซึ่งฉันถวิลหาเวลานี้มานานเหลือเกิน พอถึงเวลาที่จะต้องเดินทาง ความรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยวเข้ามาถาถมเหมือนพายุเฮอร์ลิเคนอย่างไรอย่างนั้น ฉันไม่ยอมร้องไห้ ไม่ยอมให้หยดน้ำตาแม้แต่หยดเดียวมาแปดเปื้อนใบหน้าอันเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ที่ฉันยิ้มอย่างเบิกบานใจ เพื่อให้ทุกคนมีความสุข เพราะสิ่งนี้ฉันเป็นคนคิดเป็นคนเริ่มที่จะออกไปผจญโลกกว้าง ฉันไม่อยากเป็นกบที่อยู่แต่ในกะลาอีกแล้ว ชีวิตคนเราเกิดมาทั้งทีก็ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มีสิ่งใดที่ฉันอยากจะทำ ฉันก็จะลงมือทำอย่างไม่ลังเล เพราะฉันตั้งใจจะทำมันแล้วนี่ ไหนจะมาท้อง่ายๆได้ไงล่ะ
Happiness like the birds sing a sweet song. Like the rivers strum a lovely tune. Like the stars serenade the moon. Like flowers look so pretty in June. Like water makes violets grow. Like winter brings flaky snow. This true and no jest.Love is the blueprint for happiness.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
