ทำไมต้องร้องไห้ วันนี้ไปส่งใบลา ขอขาดเรียนกะีพี่ศิริเพ็ญ PARTNER อีกคนที่แอบชอบอยู่ไกลๆ เพราะไม่ได้ทำJOBเขาแล้ว เนื่องจากต้องมาทำ เค็ม แต่วันที่ 1-3 โดนไปJOB พี่เขา ก็เลยเอาวะ เคาะประตูถึงที่เลย ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว พอพี่เขาถามสาเหตุก็น้ำตาตกเลย ด้วยประโยคที่ว่า"พี่นุ้ยไม่ยอมเหรอ" จะบอกยังไงละ ว่าพี่นุ้ยรู้ รู้ทุกอย่าง แต่เหตุการณ์นี้มันเกิดหลังจาก พี่นุ้ยไปแล้ว เพราะกิ๊กขอพี่นุ้ยไว้ว่าหนูมีเรียนไม่สามารถไปแรดตจว.ได้เลย ถ้าไม่จำเป็นอย่าง S&E มันต้องไปเพราะอย่างน้อยขอไปจัดการ ให้ัมันเข้าที่ซักนิด ก่อนจะไปจากกันถาวร เท่านั้นพี่เขาก็โวยว่า โครงการฯใจร้ายใจดำ มิน่าลูกน้องพี่เขาไม่มีใครไปเรียนธรรมศาสตร์เลย ืำทำไมไม่อนุโลมให้คนที่เขาจำเป็นเลยละ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไง วันนี้ไปส่งเจ้าหน้าที่ยังชู 2นิ้วว่าขาดได้ 2ครั้งเท่านั้นให้เห็นชัดๆจะๆ ก็ได้เท่านี้อะนะ ยิ่งอยู่สายอุตสาหกรรม (เวร)หนักถึงหนักมากแบบนี้ การบอกปัดไม่ไปต่างจังหวัดมันคงทำได้ยาก ดูจะเอาเปรียบประชากรโลกเกินไป ในยุคหาคนไล่ออกแบบนี้ มันก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ตัดสินใจลาออก ถ้าอยู่สายแบงค์ อาจคิดอีกที(หรือเปล่าวะ) สุดท้ายพี่ศิริเพ็ญโทรไปหาอาจารย์ศิลปพร งานเข้าเลยกรูเอ้ย กะว่าจะไม่มีเรื่องกับใครแล้วนะ ปล. ถึงองค์ พีั่ศิริเพ็ญสนิทกับกุ๊กไก่ด้วยละ เขาเรียกกันว่า "อีไก่ด้วย" แกเข้าทางพี่เขาก็ดีนะ   Create Date : 30 มีนาคม 2552     Last Update : 30 มีนาคม 2552 20:55:51 น. Counter : 331 Pageviews.   2 comment Share Tweet

19 มีนาคม ส่งใบลาออก เนื่องด้วยช่วงต้นเดือนหน้าอาจไม่อยู่ office อย่างที่ plan ไว้ ก็เลยส่งมันเลยละกัน ไม่อยากโทษใคร เพราะยังไงก็ต้องส่งอยู่ดี แต่รำคาญทุกสิ่งอย่างที่ทำให้ชีวิตมันไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจไว้ เรียกว่าปัจจัยภายนอกที่ทำให้ชีวิตดูแย่ก็ได้ พรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานอีก เพิ่งเสร็จการบ้านบ้าบอประจำปีของ OFFICE น่าเบื่อ เบื่อตัวเอง เบื่อผู้อื่น โดนวางยาเบื่อ ตอนนี้ได้แต่ภาวนาไว้ 2 อย่าง เรียน PRECOURSE จบอย่างปลอดภัย ไร้กังวล และ เก็บชั่วโมงครบ แค่นี้แหละ หมดสิ้นกันเสียที   Create Date : 21 มีนาคม 2552     Last Update : 21 มีนาคม 2552 23:03:42 น. Counter : 359 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ก็แค่เพื่อนแต่งงาน...อีกแล้ว เอ่อช่วงนี้ว่างกันเหรอคะ มาจัดอยู่นั่นแหละงานแต่งงาน ถ้าว่างก็มาช่วย audit ทำงานด้วย วันนี้ได้ทำอะไรหลายอย่างมากมายอีกแล้ว หาหมอ ระหว่างรอหมอก็เอาSTATมานั่งอ่านนั่งทำ จนคนนั่งข้างๆ คงคิดว่าเราเป็นเด็กน้อยกำลังจะสอบ หมอก็เล่นมุขบอกว่ากินยาที่หายปวดหัวและทำให้ผอมด้วย เป็นยังไงวะ จากนั้นก็ขับรถออกจากโรงพยาบาล ร่ำลาลุงยามผู้แสนดี ไปเซ็นทรัลบ้านหลังที่ 2 เริ่มจากฝากเงิน ซื้อยา ซื้อแป้ง (ดร.สมชาย ใช้ได้อยู่ยี่ห้อเดียว ไปซื้อสมุดโน้ตที่ B2S เพราะที่ศูนย์หนังสือมธ.มันไม่มี ปรับปรุงทีไรของชอบหายทุกที (เราอยากได้กระดาษโน้ต A4 มีบรรทัด+มีเจาะรู้ข้างๆด้วย ติดมาตั้งแต่ป.ตรีแล้วอะ) แล้วก็ไปซื้อน้ำยาบ้วนปาก ช่วงนี้ติดมากไม่รู้เป็นอะไร พอกะจะกลับบ้าน เช็คมือถือป่าปี๊โทรมา โทรกลับไปบอกว่าย่าอยากได้น้ำตาลไปทำมะยมเชื่อมOTOP จัดให้ตามประสาหลานที่ดี ระหว่างโทรไปต่อรองว่าวังขนายมันถูกว่ามิตรผล 1 บาท แล้วบอกว่าซื้อ 2 ถุงละกัน ต่อหน้าพนักงานเรียงของพอดี พอวางหู เขาก็เลยยื่นมาให้หนู 2ถุงเลย รู้ใจนะนิ อ้อลืมบอกว่าไปซื้อของขวัญงานแต่งงานคุณตี๋มาด้วย ตอนแรกกะให้เงิน แต่เนื่องจากไปดูกรอบรูปแล้วดันลืมถามราคาแต่ให้ พนักงานหามาให้แล้ว ถ้าไม่เอา น้องเขาคงเขาเปียรัดคอ ก็เลยต้องซื้อมาราคา 465 บาท แต่ความเสี่ยวของกรอบนั้น เหมาะกับเจ้าบ่าวมาก งานแต่งคราวนี้ไม่เหมือนคราวรุ่ง ที่มีความเต็มใจแล้วเตรียมตัวอยากไปมากมาย เพราะตื่นเต้นเพื่อนสนิทแต่งงาน หาเพลงรัก 108+1 เพลงให้มันอย่างสนุกสนาน บัญชาพี่ปูไปทำหน้าปกCD มาให้อีก ดีตอนนั้นไม่มีน้องปุ้ย ไม่งั้นน้องคงโทรมาด่า ทำไมต้องมาใช้แฟนหนูคะคุณพี่ แต่งานนี้คือยังไงดี ถ้าไม่ไปชาวบ้านชาวช่องคงสงสัยว่ายังโกรธคุณตี๋อยู่ แต่จริงๆมันไม่ใช่ ปัญหาคือว่ารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถสื่อสารกับเพื่อนที่จุฬาได้ เหมือนพอคนละสายงานกัน อะไรๆก็สนใจต่างกัน มันก็เลยคุยกับใครไม่ค่อยได้ ไม่รู้จะคุยอะไร ไปแล้วเก้อๆ งานคุณตี๋ก็คงเหมือนกัน หลายคนอาจสงสัย ตี๋มันเป็นใคร มันเคยเป็นเพื่อนคนหนึ่ง(ตอนนี้ในสายตาของกิ๊กมันก็ยังเป็นเพื่อนนะ) เคยเล่นด้วยกันตอนปี 1 แต่หลังจากเหตุการณ์อะไรของไอ้ตี๋ก็ไม่รู้ มันก็เลิกคุยเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรา โดยที่เราก็ไม่เข้าใจหัวอกลูกผู้ชายสามศอกแปดวาของมัน จนวันที่ตัดสินใจว่าจะซิ่วแล้วอาจจะไม่ได้เจอกันอีก ก็เลยขอถามมันตรงๆว่าเฮ้ยแกโกรธอะไรชั้น (ตอนแรกสันนิษฐานว่ามันโกรธเรื่องทำLAB PHYSICS ที่เราดันทำERROR ไปซะล้านแปดค่า) ทีแรกมันไม่ตอบ จนคุกเข่าอ้อนวอนว่าช่วยหน่อยเหอะ เราอยากไปจากที่นี่อย่างสบายใจ ถ้าเราทำอะไรไม่ดี ให้นายแค้นเคืองเราจะได้รู้ และเราสัญญาว่าจะแก้ไข ให้ดีขึ้น จนสุดท้ายมันก็ยอมเฉลยความลับสวรรค์ "กิ๊กนิสัยเหมือนแฟนเก่าเราวะ" อีบ้า ไอ้.... เหตุผลแค่นี้แกเลยไม่คุยกับเราเป็น 4-5 เดือน เป็นบ้าอะไรวะ ทำไม การที่ฉันเหมือนแฟนเก่าเหลาเย่แกนิ จะทำให้เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้ มรึงนิใจแคบวะ เออ รู้แล้ว แค่นี้นะ หลังจากนั้นเหมือนจะดีกัน แต่ก็ไม่ได้คุยกันอีกเหมือนเดิม จนพี่ปูเจ้าเก่าต้องถามทุกทีว่ายังโกรธกันเหรอ ก็บอกว่ากิ๊กไม่เคยโกรธที่ตี๋ไม่คุยกับกิ๊ก แต่กิ๊กไม่ชอบที่ตี๋แยกแยะไม่ได้ แค่นั้น วันเสาร์ที่ 28 เพื่อนที่ไม่คุยด้วยเป็น 10 ปีแล้วคนนี้ จะแต่งงานมีครอบครัวเป็นของตนเอง อิชั้นคงต้องไปร่วมงาน แบบเก้อๆเหมือนเดิม แต่อะไรๆในวัยเด็กก็เลยผ่านไปแล้ว หวังว่าเราคงมองหน้ากันได้สนิทใจมากขึ้น นะ ส่วนคนอื่นถ้าจะแต่ง ช่วยแต่งตอนชั้นว่างด้วย ไม่ใช่นึกจะแต่งก็แต่ง เดี๋ยวไม่สมทบทุนค่างานด้วยหรอกเอ็งทั้งหลาย ส่วนธัญสมร ไม่ต้องแต่ง หนีตามเลยเอ็ง ฉันขี้เกียจมาเป็นแม่งานแก   Create Date : 15 มีนาคม 2552     Last Update : 15 มีนาคม 2552 22:14:27 น. Counter : 333 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ตอนเช้าทำงาน ตอนเย็นเรียนหนังสือ ตอนดึกทำงบ วันหนึ่ง หลังจากกระโดดชึ้น TAXI คุณลุงคนขับถามว่าไปธรรมศาสตร์เรียนเหรอ เราก็อือ ใช่ค่ะ เขาก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่าทำงานไปด้วย เรียนด้วยจะไหวเหรอหนู หนูก็ว่าไม่ไหวละคะ หนูจะลาออกแร้ววววว "อือลุงว่านะ เราอายุยังน้อย ค่อยๆทำไปก็ได้ อย่ารีบร้อน" แล้วลุงก็อวยพรให้โชคดี ทันกระโดดลงรถไฟฟ้าใต้ดินด้วยความเบลอ ขึ้นไปสายบางซื่ออีก เสียเวลามากมาย ก็จะทำยังไงได้เนาะ ไม่ใช่บอกว่าจะลาออกเดือนพ.ค.แล้วไม่ต้องทำงานนิ ทุกสิ่งอย่างล้วนมีปัญหารอให้แก้ ทั้งแก้ได้และแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปวันๆ บางคนบอกว่าเรา "กะล่อน" แต่ถ้ามองอีกด้านอิชั้นก็แค่เอาตัวรอดให้ได้เท่านั้นเอง ถ้าเป็นสมัยก่อนเจออะไรหนักหนาขนาดนี้เราคงนั่งร้องไห้ไม่ทำบ้าอะไรแล้ว แต่จากประสบการณ์การทำงานอันหนักหน่วงเจอทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี จนตัดสินใจได้แล้วว่าร้องไปก็มีแค่น้ำตาที่ออกมา มันไม่ได้ช่วยด๋อยอะไรนอกจากได้ระบายออกมา สุดท้ายก็ไม่มีใครมานั่งใส่ใจเราจริงจัง ก็ต้องอยู่ให้ได้ต่อไป เมื่อคืนคุยกับเนย ถามว่าสงสารน้องไหม สงสารและเข้าใจ แต่วันหนึ่งไม่ว่าเราจะออกหรือไม่ออก น้องก็ต้องทำเองอยู่ดี ก็พยายามเคลียร์ให้ได้มากที่สุด การมองปัญหาของแต่ละคนมันต่างกัน และการเลือกใช้วิธีการแก้ปัญหาของแต่ละคนมันก็ต่างกันด้วย แต่จงเผชิญหน้ากับมัน แก้ได้ไม่ได้ก็ลองดูละวะ ดีกว่าไม่เคยเจอปัญหา เพราะคนที่มีชีวิตแบบนั้น จะทำอะไรไม่เป็น อย่าทำให้ลูกค้ารู้สึกว่าเราคือคนที่จะไล่บี้เขา แต่ทำให้เขารู้สึกว่าเราจะมาช่วยเขา แล้วเราจะได้รับความช่วยเหลือตอบแทน เฮ้อ ยังไม่ได้อ่าน STAT เลย 18มีนา สอบแล้ว หนูเครียด   Create Date : 14 มีนาคม 2552     Last Update : 14 มีนาคม 2552 12:21:19 น. Counter : 382 Pageviews.   3 comment Share Tweet

สัญญาณของการเปลี่ยนแปลง คือว่า ขี้เกียจบ่นละ ว่าเหนื่อย เพราะประชากรโลกอีก 100 ล้านกว่าคนคงเหนื่อยกว่าเรามากมาย ไปไหนมาไหนก็สงสารพี่มาร์คขาของหนูกิ๊กมากมาย พี่มาร์คจะไหวไหมคะ หนูอะ เป็นกำลังใจให้พี่มาร์คเสมอ ถึงเราจะเจอกันช้าไป แต่ในใจก็มีพี่มาร์คเสมอค่ะ  ชักเพ้อเจ้อละ เข้าเรื่องๆ ตอนนี้มานั่งสังเกตเมล์ใน HOTMAIL เอ่อ นอกจากเมล์ประหลาดจิตพิศมัย วิไลศักดิ์ของคุณโหน่งแล้ว เมล์ที่กำลังมาแรงแซงหน้าหุ้นกลุ่มพลังงาน ที่ตกเอาๆ (มีคนจะขายให้ด้วย แต่ขายในราคาที่เขาซื้อมา.....พี่คิดว่าหนูโง่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ) ก็คือเมล์กลุ่มทำรายงานเรียนป.โท เอ่อ ลืมเราใช่ไหมว่าตอนนี้กำลังจะเป็นนักศึกษาปริญญาโทละ ก็ที่ที่ภาวนามาทั้งปีที่แล้วนั่นแหละ ที่เดิม แต่ปรับปรุงใหม่ไป 35 ล้าน โต๊ะกลุ่มหายหมด อาจารย์คิดอะไรอยู่คะ หนูอยากรู้ ตอนนี้เมล์พวกนี้เลยเยอะมากกกกก ทั้งทำรายงาน ทั้งนัดทำงาน ทั้งFWD เอ่อ อย่างที่คุณองค์ว่าไว้จริงด้วย 2 ปีหลังจากนี้ชีวิตแกจะมีแต่เพื่อนป.โททั้งนั้นเลย ก็แปลกดี เหมือนกลับไปเรียนหนังสือใหม่ แต่ตอนนี้หัวมันตื๊อไปหมด งานก็ยังไม่เสร็จ รายงานก็จ่อคอหอยอยู่ ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ อะไรๆในชีวิตบางครั้งมันก็ขัดกับสิ่งที่เราเป็นอยู่เรื่อย ปกติเป็นคนไม่ชอบเดินทาง แต่ต้องไปนู้นมานี่ตลอด โดยเฉพาะหลังจากโบกมือลาบ้านเก่าหลังน้อยแล้ว โครงสร้างองค์กรที่เปลี่ยนไปด้วย ถามว่าเบื่อไหม ก็เบื่อ เบื่อทั้งสภาพแวดล้อมใหม่ๆที่เราต้องปรับตัวเสมอ บางครั้งก็สงสัยทำไมไม่เป็นบ้าไปวะ กับการทำงานในสภาพแวดล้อมแย่ๆ เราไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ทำไมต้องทุ่มเทขนาดนั้น ถ้าเราตายเขาจะเอาธง บริษัท คลุมร่างเรา แล้ว จะประกาศสดุดีเราหรือเปล่า น่าคิดเนอะ อาทิตย์ก่อนนู้น มีข่าวว่า PARTNER PWC หัวใจวายเสียชีวิตคา working Paper ที่บริษัทลูกค้าด้วย (กลุ่มพลังงาน เหมือนกัน) ทุกคนดูตื่นเต้น จะบอกว่านิไม่ใช่รายแรกที่เราได้ยิน ตอนฝึกงานก็มีพี่คนนึงระดับ AM ก็ตายแบบนี้เหมือนกัน เราทำงานไปเพื่ออะไรเหรอ เคยสงสัยไหม ปล.หลังเดือน 5 แล้ว Audit จิตตกอาจไม่ได้ up เท่าไหร่ เพราะคงลาออกไปเป็นนักเรียนเต็มเวลา งั้นเพิ่ม SECTION อะไรดีนะ MBAจิตตกดีป่าว up ขณะที่คิดarrage รายงานไม่ออก ง่วง โทรม มาก Free TextEditor   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 27 พฤษภาคม 2552 13:17:42 น. Counter : 383 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Auditจิตตก
• ยาหยีพาเที่ยว
• สวยใสไม่ไร้สาระ
• Film MAnia ดูแล้วได้อะไร
• Financial Mangement
• ปราสาทสีขาวกลางซอย24
• ยินดีที่ได้รู้จักกันค่ะ
• ความสุขของหนอน
• MBA รุ่นใหญ่ หัวใจว้าวุ่น
• วิชาสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต วัยรุ่นตอนปลาย

• ฐิตธมฺโม
• กุน
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com