สำนักสัประยุทธ์มนตรา ภาค เจ้าหญิงแห่งไกเธอเรท วรองค์งดงามบางระหงในชุดยาวสีขาวกรอมเท้า เส้นพระเกศาสีเงินยวงดุจแสงจันทราเปล่งประกายเงางามราวกลุ่มไหม พระฉวีขาวผ่องพรรณนุ่มนวลเนียนละเอียดลออตาดุจเกล็ดหิมะ พระพักตร์งามอ่อนเยาว์สมวัยสาว แย้มรอยสรวลหวานอวดริมโอษฐ์บางเรียวอมชมพู นาสิกโด่งรั้น ที่งามจับจิตด้วยเครื่องพระพักตร์และดวงพระเนตรคู่โตสีเขียวเข้มดั่งมณีมรกต ..สตรีสาวผู้ประทับนั่งไขว้ห้างอย่างสบายพระอารมณ์ด้วยรอยสรวลหวานพราวระยับบนบัลลังก์สีขาวสง่างาม ท่ามกลางความสีหน้าตื่นตระหนกของสภาเสนาอำมาตย์ ผู้นี้คือ.. ..เลเดล ลินเลียร์ .. ..เจ้าหญิงรัชทายาทอันดับหนึ่งแห่งไกเธอเรท.. “ฝ่าบาท... โปรดทบทวนอีกสักคราเถอะพระเจ้าค่ะ” ชายชราผู้มีศีรษะล้านเลี่ยน หากแต่งกายเยี่ยงขุนนางชั้นสูงทั่วไปเอ่ยด้วยน้ำเสียงลนลาน “จะเป็นไรไป เอธานอล.. การเรียนการสอนของ ‘อาคาเซีย’ ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในแดนดิน ‘อาคาเดีย’ ของมนุษย์เรา เราจะเข้าไปศึกษาหาความรู้ใส่ตัวไว้ก็ไม่เสียหายนี้” สตรีสาวผู้ทรงอำนาจในวัยเพียงสิบหกปี แย้มสรวลหวานพลางกลั้วหัวเราะ หัตถ์เรียวบางขาวลออเท้าพัก พระเนตรคมกริบมองสบสายตาหวั่นวิตกของสภาเสนาอำมาตย์อย่างไร้รอยประหม่า หวั่นเกรง “ถูกอย่างที่ทรงดำรัส.. หากแต่การไปด้วยฐานะเช่นนั้น มันมิบังควรน่ะพระเจ้าค่ะ” เสนาเอธานอลกล่าว ร่างกายอ้วนท้วมสั่นระริกแสดงความหวาดกลัว แม้ประกายนัยน์เนตรแห่งความรื่นเริงจะยังคงฉายชัด ..นางเคย ‘สังหาร’ คนด้วยรอยยิ้มมาแล้ว.. “เราไปในฐานันดรนี่สิ จะมิบังควรยิ่งกว่า... หรือเจ้าคิดว่า การเป็นเจ้าหญิงรัชทายาทอันดับหนึ่งแห่ง ‘ไกเธอเรท’ อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแดนมนุษย์ เป็นรองเพียงศาสนจักร ‘โธเรนนัน’ มันปลอดภัยนัก” ริมโอษฐ์บางสวยอมชมพูคลี่รอยสรวลเย็นเยียบ หัตถ์เรียวขยับยกสุธารสชาด้วยสีพระพักตร์ไม่ส่อเค้าพระอารมณ์ใด ลึกๆในใจเธอรู้ตัวเองดีที่สุด การเรียนอะไรนั้นมันก็แค่ข้ออ้าง.. ทั้งศาสตร์และศิลป์ ด้านการปกครอง ด้านทหาร ด้านการเมือง และการรบ หรืออะไรทั้งหลายแหล่ เธอเจนจบมาหมดแล้วตั้งแต่วัยเพียงเก้าปี สิ่งที่ปรารถนา คือ อิสระอันไร้เงาของภาระหน้าที่ตั้งหากเล่า หัตถ์เรียวขาวบางโบกอย่างมิรับฟังเสียงคัดค้านใด ริมพระโอษฐ์หวานอมชมพูดำรัสก้องกังวานราวสิ่งที่จะเอื้อนเอ่ยต่อไปคือประกาศิต “เราไม่รับฟังคำค้านใดๆ ทั้งนั้น ทุกสิ่งจะเป็นไปตามคำเราก่อนหน้านี้” ในห้วงคำนึงความทรงจำวัยเยาว์อันห่างไกล มีเพียงรอยยิ้มและนัยน์ตาสีเทาเงินแสนอ่อนโยนของใครคนหนึ่งเท่านั้น ..ขอเพียงสักครั้ง.. ..ให้ข้าได้ทิวทัศน์อันงดงามในสายตาเช่นเดียวกับท่านบ้าง.. ..ท่านพี่เวเรล.. ..ขอเพียงสักครั้ง... -จบบทนำ-   Create Date : 03 มีนาคม 2551     0 comment Last Update : 3 มีนาคม 2551 20:05:30 น.     Counter : 276 Pageviews.   Share Tweet

The Secret Of The Moon ภาค ปริศนาพันธสัญญา..บทนำ The Secret Of The Moon ภาค ปริศนาพันธสัญญา หนึ่ง..ดวงมณีราตรีกาลเลอค่า สอง.. หยาดน้ำตาดวงดาราแขไข สาม.. ศิลาแห่งจันทราส่องอำไพ สี่.. ดอกแก้วสูงค่าอันงดงาม ..และ.. ห้า.. แก้วมณีโลหิตจรัสแสง ..คือ.. ..สิ่งต้องห้ามแห่งอนธกาล.. “เห็นอะไรบ้าง? เรอัส” เสียงทุ้มต่ำเยือกเย็นเอ่ยเรียบ มือเรียวภายใต้ชายชุดคลุมยาวจรดข้อมือยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ ความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุดรอบกาย ไม่เป็นปัญหากับสองร่างที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กดัดสีอ่อนและโต๊ะฉลุลวดลายงดงามที่ทำจากวัสดุเดียวกันแม้แต่น้อย “ไม่เลยครับ..” ชายหนุ่มผู้อ่อนเยาว์กว่าเอ่ยตอบ ดวงตาสีน้ำเงินเข้มลุ่มลึกดุจห้วงมหาสมุทรเรียบนิ่งคล้ายผืนแก้วกระจกน้ำที่มิสั่นไหว “น่าแปลก..” บุรุษในเงามืดเปรย ถ้วยชาใบสวยถูกวางลงบนจานรองตามเดิม ชายหนุ่มพึมพำไม่ได้ศัพท์พลางเคาะนิ้วกับโต๊ะเหล็ก “อย่างไรครับ?” ดวงตาสีเทาอ่อนจางราวกลุ่มหมอกยามเช้าเสมอง อาการเคาะนิ้วหยุดชะงัก ก่อนลูบคางคล้ายครุ่นคิดถึงคำตอบ.. ว่าจะเอ่ยเช่นไรให้เข้าใจง่ายและสั้นที่สุด โดยไม่บอกสิ่งที่ร่างตรงหน้ายังไม่ควรรู้ให้มากเกินไป “ก็เจ้า.. มีสายเลือดเดียวกับ ‘นาง’” คำตอบที่มิได้ให้ความกระจ่างเท่าใดนัก ทำเอาเรอัสหม่นคิ้ว นั่นเป็นสิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว “ท่านเบี่ยงเบนประเด็นแล้วนะครับ..” ดวงตาสีหมอกคู่สวยเบนมาสบดวงตาสีผืนมหาสมุทรชั่วครู่ ความเยียบเย็นปะทะความเรียบเฉย จนฝ่ายผู้อ่อนกว่าจำต้องถอนสายตาซะเอง ..ไม่ว่าเมื่อไหร่..เขาก็แพ้ทางคนคนนี้อยู่ร่ำไป.. เรอัสถอนใจเฮือกใหญ่ ร่างสูงโปร่งในอาภรณ์สีดำสนิทยาวรุ่มร่ามยันกายลุกขึ้นยืน ชุดน้ำชาและถาดอาหารว่างที่มิพร่องลงเลือนหายราวไม่เคยมี พร้อมกับความมืดมิดรอบกายที่เริ่มทอแสงระเรื่อเป็นสีทองส้มของแสงอาทิตย์ยามอรุณรุ่ง เพียงเสี้ยววินาที ทิวทัศน์ดำมืดมิดที่เคยเห็นก็เปลี่ยนเป็นทุ่งหญ้าอันสว่างไสว ต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านเดียวดายลู่ไหวตามสายลม ใบและดอกหญ้าเอนพัดพลิ้ว โต๊ะเหล็กฉลุงดงามที่นั่งเมื่อครู่ตั้งอยู่บนเนินเขาสูง ที่ทอดสายตาไปจะเห็นทุ่งหญ้ากว้างไกลจรดผืนขอบฟ้า “จะไปแล้วหรือ?” บุรุษเจ้าของดวงตาสีเทาราวเมฆหมอกเอ่ยถาม น้ำเสียงมิใคร่แสดงความใส่ใจเท่าใดนัก “ครับ.. ยังมี งาน มากมายรอให้สะสาง” เรอัสหันหลังให้ ผู้ที่นั่งอยู่จึงเห็นเพียงเส้นผมสีดำขลับยาวระเรื่อยถึงกลางหลังถูกมัดรวบไว้อย่างหลวมๆ บุรุษในชุดคลุมยาวสีดำสนิทปกปิดใบหน้าและรูปลักษณ์กลั้วหัวเราะเบา ดูท่าแสงสว่างของดวงอาทิตย์ ณ ที่แห่งนี้จะมีไม่มากพอที่จะเปิดเผยโฉมคนผู้นี้ ร่างสูงโปร่งของผู้ที่นั่งอย่างสบายอารมณ์ยังคงซ่อนกายอยู่ภายใต้เงามืดที่มีเฉพาะบริเวณที่ตนนั่งมิแปรเปลี่ยน เจ้าของเส้นผมยาวสีดำขลับและดวงตาสีผืนมหาสมุทรจากไปนานแล้ว ถ้วยน้ำชาหอมกรุ่นอุ่นไอร้อนผุดขึ้นจากความว่างเปล่า มือเรียวยาวแข็งแกร่งภายใต้ชายชุดคลุมตัวยาวขยับยกขอบถ้วยขึ้นจิบทีละน้อย ละเลียดลิ้มรสขมฝาดและกลิ่นหอมจากใบชา แววตาสีหม่นเทาทอดมองทุ่งหญ้าในโลกแห่งมายา “เปล่าประโยชน์กับการเปลี่ยน 'ชะตา' .. เรอัส” +++++++++ เสียงสวบสาบของกิ่งไม้แห้งดังกรอบแกรบตามแรงเหยียบย่ำจากฝีเท้าม้าที่อ่อนแรง มิต่างจากผู้บังคับที่ร่างกายไร้เรี่ยวแรงเอนราบเหนืออานม้า เส้นผมสีเงินสว่างตายุ่งเหยิง หยิกงอคล้ายถูกเผาไหม้ เครื่องแต่งกายเยี่ยงพลทหารขาดวิ่นมีรอยเลือดแห้งติดเป็นด่างดวง บางจุดไหลซึมสดใหม่ ร่างกายแสนบอบช้ำกระชับบังเหียนเร่งฝีเท้าม้าให้ขยับจากพุ่มไม้ดกทึบทีละก้าวสองก้าวอย่างยากลำบาก การเดินทางต่อเนื่องพร้อมถูกไล่ล่ามายาวนานช่วงชิงกำลังของมันและตัวเขาไปหมดสิ้น แต่เขาจะมาตายอยู่ที่นี้ โดยที่หน้าที่สำคัญ ซึ่งได้รับมอบหมายมาไม่เสร็จสมบูรณ์ไม่ได้! “ส่ง.. ต้อง.. ส่งสิ่งนี้..” คำพูดขาดหายในลำคอ สติสัมปชัญญะค่อยๆ พร่าเลือนใกล้วูบหาย เขาผงกศีรษะขึ้นอย่างเชื่องช้า เมื่อได้เห็นภาพอันคุ้นตาที่จากไปแรมเดือน ริมฝีปากแห้งผากคลี่รอยยิ้มบางด้วยความอ่อนล้า หากแฝงแววโล่งใจ ..กระโจมสีหม่นเทาตั้งเรียงรายเป็นระเบียบ.. ..ธงสีขาวเดินลวดลายอักขระโบราณด้วยทองคำเนื้อบริสุทธิ์.. ..สัญลักษณ์ทัพหลวงแห่งอิเธียเรียล.. จบบทนำ.. ติดตามต่อใน บทที่ 1 แม่ทัพแห่งอิเธียเรียล.. @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ นิยายแฟนตาซีเรื่องแรกในชีวิตที่เอามารีไรท์รอบที่เท่าไรก็ไม่รู้จนแทบไม่เหลือเค้าเดิม...=_=" เชิญติชมโขกสับได้เต็มที่เลยนะคะ.. เนื่องจากไม่ค่อยจะมั่นใจในสำนวนนิยายแฟนตาซีที่ร้างลาไปซะนานเท่าไร่="= ปล.ใครเห็นในบอร์ดไฟนอล.. Lina เป็นชื่อล็อกอินที่ใช้ที่นั่นค่ะ..   Create Date : 03 มีนาคม 2551     0 comment Last Update : 3 มีนาคม 2551 20:01:28 น.     Counter : 191 Pageviews.   Share Tweet