คำ+สาระ+ภาพ ของแมวขี้เกียจ
05-04-2552:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
[ย้าย group blog ใหม่เฉยๆ จ้ะ ยังไม่ได้อัพเนื้อหาใหม่- -']
ถ้าตัวขี้เกียจมันพอกหนาแบบขี้ไคลได้...ป่านนี้ฉันคงอ้วนกลมกว่าใครๆ เคยคิดว่าตัวเองขี้เกียจแค่ไหนนะ...สำหรับตัวเอง ระหว่างขี้เกียจ กับสบายๆ ชักแยกแยะไม่ออกแล้วล่ะ ตอนพันทิปมีบล็อกแก๊งใหม่ๆ ก็รีบลองสร้างกับเขาดูบ้าง ประสาพวกชอบลอง ชอบเล่นเทคโนโลยี แต่พอรู้ว่า อ๋อ...สร้างแบบนี้ ทำแบบนี้ ทำเป็นแล้วความกระตือรือร้น ก็ค่อยๆ จางลง
คนที่เคยเข้าบล็อกตั้งแต่ยุคแรก คงพอจำได้ว่าเป็นบล็อกเกี่ยวกับแมว ชื่อบล็อกก็ชื่อแก๊งแมวที่บ้านนี่ล่ะ เรื่องราวของบล็อกตอนนั้น ก็มีเรื่องแมวตัวเองส่วนหนึ่ง และแมวที่อยากช่วยอยู่ส่วนหนึ่ง ความอยากช่วยเหลือแมวในวันนั้น ทำให้มองเห็นอะไรกว้างขึ้น เห็น รับรู้ ... และทำใจ ยอมรับในกำลังของตัวเอง ที่ไม่มากพอ ทั้งกำลังใจ และกำลังแรง ก็เลยเปลี่ยนบล็อกเป็นบล็อกชมแมวตามที่ต่างๆ แทน ตั้งใจว่าจะรักแมวในแบบที่กำลังของตัวเองทำได้
สี่ปีก่อน มีโอกาสได้เขียนคอลัมน์เกี่ยวกับความลับของแมว ตั้งใจว่า เพื่อให้คนเข้าใจแมว รักแมวในแบบที่แมวเป็นมากขึ้น จากงานอดิเรกที่ชอบ เมื่อกลายเป็นงาน บางครั้งก็กดดันที่จะเขียน จะเล่า ส่งต้นฉบับช้านี่เป็นเรื่องปกติ (จริงๆ แล้วไม่ว่าจะงานไหน ก็ไม่เคยส่งเร็วกว่ากำหนดได้เลย 55)
นี่แหละ ... ที่บอกว่าโดนเจ้าความขี้เกียจ หรือสบายๆ ก็ไม่รู้ เกาะกินจนแยกไม่ออก ปัญหาเดิมๆ ที่เป็นมาแต่ไหนแต่ไร...ไม่ได้อยู่ที่ทำงานเสร็จช้า เร็ว แต่อยู่ที่ ไม่รู้สึกอยากทำงาน ขาดแรงบันดาลใจ กว่าจะขุดไอ้แรงบันดาลใจนี่ขึ้นมาได้ ... ก็เหนื่อยแฮ่ก ทุกที
แต่งานน่ะ ยังไงก็ต้องทำ มีเส้นตายให้ ส่วนบล็อกที่ตั้งใจไว้นี่สิ ไม่มีเส้นตาย นอกจาก "ความละอาย" เวลาที่เข้ามาดูบล็อกตัวเอง หลังจากไม่ได้ดูดำดูดีอยู่พักใหญ่ แล้วเจอข้อความทิ้งไว้ ว่ามีคนแวะเวียนมาเยี่ยม แต่แล้ว ความขี้เกียจ ก็ชนะ ความละอายจนได้...ที่บอกว่า จะอัพบล็อกแล้วนะค้า...ไม่นานก็ เออ เอาไว้ก่อน (ทุกที)
และเพราะข้ออ้างที่ว่าเพราะเลี้ยงแมวเป็นโขยง ... ทำให้ต้องอยู่กับเหย้าเฝ้าเรือน (เคร่งครัดยิ่งกว่าผีบ้านผีเรือนเสียอีก) ไอ้เรื่องจะไปเที่ยวไหนไกลๆ เลิกคิด ... พอชักขี้เกียจได้ที่ แค่ไปไหนๆ ใกล้ๆ ในกทม. ก็เริ่มไม่ได้ไป เรื่องราวใกล้บ้านก็เริ่มนิ่ง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง(ในทางที่ดี) โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าแมว ก็แทบจะไม่มีมาเยือน ก็เลยรู้สึกว่าไม่มีภาพ ไม่มีเรื่อง จะมาเล่าสู่กันฟังเหมือนก่อน แต่ว่า ท่ามกลางความขี้เกียจของร่างกาย แต่สมองมักจะคึกคัก โดยเฉพาะเวลาได้นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถเมล์ยามฝนพรำๆ นี่ล่ะ... . . .
. . . ถ้าจับเอาความคิด มาเป็นถ้อยคำได้ก็คงดี ดีกว่าปล่อยให้คิด และล่องลอยหายไป อย่างน้อยก็คงช่วยเติมเต็มความว่างเปล่าของบล็อกได้บ้าง เผื่อใครๆ ที่ยังหลงเข้ามาแวะเวียนทักทาย จะได้ไม่เงียบเหงา เคว้งคว้างกลับไป ว่าจะ...เริ่มเรื่องแรกจากแรงบันดาลใจ เนื่องจากคำทักทายจากคนคุ้นเคย ที่มาแปะไว้ นี่ล่ะ ว่าจะนะ.. ว่าจะ... ... .. .
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Create Date : 23 สิงหาคม 2552 | | |
Last Update : 23 สิงหาคม 2552 13:52:41 น. |
Counter : 869 Pageviews. |
| |
|
|
|