ในที่สุดก็ไปถอยจักรเย็บผ้ามาเป็นของตัวเองแล้วค่ะ ฮี่ๆๆ (ไปกรุงเต้บคราวนี้ชอปกระจายจริงๆ) จริงๆแล้วที่บ้านมีจักรถีบอยู่หลายตัวเลย แต่เย็บจักรแบบนั้นไม่เป็น แบบว่าไฮโซว่างั้น อยากได้แบบหิ้วไปไหนมาไหนได้ แล้วมันเป็นของเราเองด้วย ไม่ต้องไปแย่งใคร

ร่ายมาซะยาว จริงๆอยากได้ของใหม่ กร๊ากกก

นี่ไง my first sewing machine

กลับจากกรุงเทพฯมาเป็นอาทิตย์แล้ว อยากลองของใหม่มาก แต่หาโต๊ะวางจักรไม่ได้สักที สุดท้ายไปได้โต๊ะจากบ้านพี่สาว ฮี่ๆ ไม่ต้องเสียตังค์นิ

มีโต๊ะปุ๊ปก็เริ่มปฏิบัติการกันเลย ก็มันเห่อนิ ลองเย็บกระเป๋าใบเล็กๆค่ะ ใช้ผ้าดิบมันจะได้อยู่ทรง หน้าตาดูดีมั้ยคะ

แต่ลองดูใกล้ๆสิคะ

ทำไมมันเย็บยากจังนิ

ยังค่ะ ยังน่าเกลียดไม่พอ จริงๆมันรูดไม่ได้หรอกค่ะ ปลายซิบมันจะแลบออกมา รูปด้านบนน่ะจัดฉากเอา แหะๆ

ไม่ยอมแพ้ค่ะ พักหายใจหายคอ หาฮาวทูในเน็ทดีกว่า แล้วก็ไปเจอบล็อกของคุณ Florence สอนทำกระเป๋าใส่เครื่องสำอาง เลยเอามาลองทำซะเลย ใครอยากลองทำลองเข้าไปดูได้นะคะ เหมือนจะดูดีอีกแล้ว

แต่จริงๆมันเป็นแบบนี้ค่ะ เย็บผิดแก้ไปแก้มาเพราะไม่เข้าใจฮาวทูบางขั้นตอน เค้าบอกว่าให้ใช้ sew-in interfacing บ้านเราที่ใกล้เคียงน่าจะเป็นใยแผ่นแบบบาง แต่จุ๊หาไม่ได้เลยใช้ผ้ากาวแทน ทีนี้เค้าให้ใช้ 4 แผ่นแหนะ แล้วมันหนาเกินไป จักรน้อยๆของเราเลยเย็บไม่ได้ แถมเย็บผิดอีกตะหาก เฮ้อ

ตะเข็บเบี้ยวไป เบี้ยวมา ฮี่ๆ จุ๊กะขนาดผิดด้วยค่ะ ผ้าเล็กกว่าซิป มันเลยออกมาเป็นอย่างนี้

กลับออกมาแล้วมันไม่เข้ามุมอะ งืดๆ

ไหนๆก็ไหนๆ ลองอีกใบนึงละกัน ทีนี้จุ๊ใช้ผ้ากาวแค่ 2 แผ่นค่ะ เย็บติดเฉพาะผ้าด้านนอกเพื่อให้มันบางลง

ได้ผลค่ะ เย็บตรงกระดุมง่ายขึ้น แล้วก็เย็บไม่ผิดแล้ว เห็นมั้ยคะว่าเราเรียนรู้จากความผิดพลาด อิอิ

มุมมันต้องเป็นแบบนี้ค่ะ ยังเย็บตะเข็บ 2 เส้นที่ปลายซิปไม่ตรงเลยค่ะ เอาน่ะมือใหม่นะคะ แต่ผ้ากาวมันช่วยให้ผ้าไม่พับไปมา เย็บง่ายอย่างที่เค้าบอกไว้ในฮาวทูจริงๆด้วยค่ะ

สีซับในตัดกับลายด้านนอกสุดๆ มุมกระเป๋ายังไม่เนียนเท่าไหร่ ไว้หาใยโพลี แบบแผ่นได้แล้วจะลองทำใหม่ดีกว่า

ปรากฎว่าปากกระเป๋ามันแคบไปค่ะ วัดขนาดผิดน่ะ แบบว่ากะไม่ถูก

แล้ววันแรกของการเย็บผ้าก็ผ่านไป วันต่อไปเราจะเย็บอะไรดีน๊า