มีฉันมีเธอ : กรุงโรมไม่ได้สร้างในวันเดียว แต่ตัวตนกลับพังทลายได้ในพริบตา title : มีฉันมีเธอ album : Death of A Salesman astist : Death of A Salesman Released : 2002 //youtu.be/IXeRpeslUZg มีฉันมีเธอ ฉันมี และฉันมีเธอที่เคยเข้าใจ ฝนที่ร่วงโรยมา ราวกับเป็นน้ำตาแห่งความเสียใจ ฉันให้ สิ่งที่ฉันไม่เคยให้ใคร ตลอดมา และฉันมาพบว่า ตัวของฉันยิ่งก้าวเข้าไป ยิ่งพบกับความสับสนข้างใน เมื่อฉันสละทุกสิ่งที่พอจะมีให้ใคร หัวใจที่ราวกับว่ามันจะละลายไปกับกาลเวลา มีตัวฉันมีเธอมีทางที่ไกล ที่ฉันหวังว่า คงมีสักวันที่เธอได้เข้าใจ ผู้ชายคนนี้ ที่พร้อมจะให้ ทุกๆเวลา ไม่ว่าวันที่มีวันใด ถึงไหนเมื่อไหร่ให้เสมอ จะมี จะต้องมีวันที่ฉันได้มา แม้เวลา มันคงต้องผ่านไปอีกนานเท่าไหร่ อีกนานเท่าไหร่ ฉันใฝ่ สิ่งที่ฉันมอบทั้งชีวิตให้ไป ทั้งชีวิตให้ไป แม้บางวัน ฉันกลับมามองตัวเองของฉันว่า อีกนานเท่าไหร่ ไม่ว่าฉันจะล้มลงไป ต้องมีวันใหม่ ต้องมีวันใหม่ หัวใจที่ราวกับว่ามันจะละลายไปกับกาลเวลา ผมเคยอกหักครับ ความจริงไม่ใช่เรื่องน่าอวดอะไรเลย แต่ว่าผมยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ค่อนข้างชัดเจนทีเดียวครับ เป็นอารมณ์ที่เขาเรียกว่าปวดใจตลอดเวลา คือมันปวดที่หัวใจจริงๆนะ แบบรู้สึกว่ามันร้าวๆ อยากจะหนีไปไกลๆ ไม่อยากอยู่ให้เห็นภาพบาดตา คือประมาณว่ายิ่งใกล้ยิ่งเจ็บจริงๆครับ แต่ละวันแต่ละคืนกว่าจะผ่านไปได้ ทุลักทุเลน่าดู แต่ถ้าย้อนกลับขึ้นไปอีกนิดนึง ผมก็เคยมีความรักครับ ตอนมีความรักมันก็จำความรู้สึกได้นะ มีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ใจเต้นแรงทุกทีที่ได้เจอ ไปที่ไหนทำอะไร ก็มีแต่หน้าเธอลอยมาตลอดเวลา ที่พูดมาก็อย่าเพิ่งเลี่ยนไปก่อนนะครับ ถ้าเลี่ยนหรือว่าหมั่นไส้ ก็ขึ้นไปอ่านวรรคที่ผมบรรยายอาการ ตอนอกหักละกัน ตอนที่อกหักนั้น คน คนแรกที่ผมนึกออกคือ แวน โก๊ะครับ(บางคนอ่าน ฟาน ก็อก ก็คงได้มั้ง) ไม่ใช่กาลิเลโอนะ แวน โก๊ะเป็นจิตรกร ชาวดัทช์ ที่มีผลงานแนวเอ็กเพรสชั่น (expressionism)ครับ จะเรียกว่าผู้บุกเบิกแนวนี้เลยก็ว่าได้ เขามีภาพเขียนตัวเองอยู่ 1 ภาพครับ เป็นภาพที่เขาเขียนภาพตัวเองหลังจากที่ตัดหูของตัวเอง ให้กับสาวที่ตนรัก ถ้าจำไม่ผิด (หรือว่าถ้าผิดก็คิดซะว่าผมแต่งละกัน ) เขาตัดหูให้กับสาวที่ตัวเองรักครับ เพราะว่าเธอเคยชมว่าเขาหูสวย ผมไม่เคยเข้าใจอารมณ์ของแวนโก๊ะตอนตัดหูเลยครับ ยิ่งตอนแรกๆก็คิดว่าแปลกๆอยู่เหมือนกัน ความจริงต้องบอกว่าคงไม่มีใครในโลกนี้เข้าใจอารมณ์ของเขาได้มากกว่า แต่อย่างน้อยผมว่า ตอนที่ผมมีความรัก ผมก็อยากจะทำอะไรเหมือนเขาเหมือนกันครับ นั่นก็คือการให้ (ไม่ใช่ตัดหูส่งให้สาวนะ ) คือมันอยากจะทำอะไรให้หลายๆอย่าง ทำนู่นนี่ ซื้อนู่นนี่ ดูแลทุกข์สุข เรียกว่าให้คนที่รักจนลืมตัวเองเลยก็มี จนมีคนมาทักว่า "เห้ย นี่ไม่ใช่ความ"รัก"หรอกนะ" "มันเรียกว่าความ"หลง"มากกว่า" หลง ที่ว่าคงจะเป็นอาการหน้ามือตามัวไปกับสิ่งนั้นโดยลืมมองสิ่งอื่นๆรอบกายตัวเองกระมังครับ พอมาคิดอย่างนี้ตาม ผมก็ไม่แน่ใจว่าทั้งผม หรือว่า แวนโก๊ะ จะหลง หรือว่า รักกันแน่ แต่สิ่งที่แน่นอนก็คือมันมีความสุขที่ได้ทำอะไรให้มากกว่า (แวนโก๊ะสุขหรือเปล่าไม่แน่ใจแหะ) ผมมาเคยนั่งคิดเล่นๆเหมือนกันครับว่าอาการอกหักของคน มันปวดใจด้วยเรื่องอะไร อาจจะเป็นเพราะน้อยใจที่เขาไม่เห็นคุณค่าของเรา อาจจะรู้สึกตัวเองโง่เง่าที่ถูกเขาหลอก อาจจะรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินในชีวิตคู่ของใคร อาจจะรู้สึกพ่ายแพ้ในเรื่องอะไรสักอย่าง ฯลฯ รวมๆแล้วมันก็เกี่ยวกับความรู้สึกของเราคนเดียวทั้งนั้น (ก็แน่ล่ะ ใครจะมาอกหักด้วย ) จะเรียกว่าการพังทลายของตัวตนภายในพริบตาได้้รึเปล่านะ ? คือประมาณว่าเสียความรู้สึกทุกอย่างในช่วงเวลาสั้นๆ แต่ถึงจะเรียกว่าการพังทลาย ผมว่ามันก็ไม่ถึงกับเป็นดั่งปราสาทที่ทรายโดนน้ำทะเลพัดซะทีเดียวหรอกครับ เพราะโดยพื้นฐานแล้วตัวเรานั้นก็ยังไป็นตัวเราอยู่ เรียกว่าช่วงที่อกหักคงจะเป๋ไปมากกว่า ผมเคยดูรายการรถแข่งเหมือนกันครับ บางทีก็มีรถที่มันหมุนออกนอกเส้นทาง แต่ว่าคนขับกลับบังคับให้กลับเข้ามาสู่การแข่งขันได้ ก็มีให้เห็นบ่อยๆเหมือนกันครับ อาการเป๋จากความรักคงจะคล้ายๆอย่างนี้ คือเราแค่เป๋ไป แต่จริงๆแล้วเราจะกลับมาเดินตรงๆได้อยู่ดี ขึ้นอยู่กับว่าจะใช้เวลาเท่าไหร่ (ทั้งนี้ก็เคยเห็นรถที่มันหมุนออกนอกสนามและก็ระเบิดก็มีเหมือนกันนะ ) อารมณ์นี้ก็พาลไปคิดถึงสำนวน (ของประเทศไหนก็จำไม่ได้) ที่ว่า "กรุงโรมไม่ได้สร้างภายในวันเดียว "ขึ้นมาครับ จริงๆแล้วคนหนึ่งคนกว่าจะโตเป็นตัวเป็นตนก็ไม่ได้ใช้เวลา 1 วันเช่นกัน แต่ยามอกหักนี่สิ ความรู้สึกในตัวตนหลายๆอย่างกลับพังทลายได้ในพริบตา กรุงโรมกับตัวตนของคนอาจจะใช้เวลาสร้างยาวนานเช่นกันครับ ตอนพังก็อาจจะใช้เวลาพริบตาได้เหมือนกัน (ถ้ากรุงโรมโดนนิวเครียส์หรืออะไรระเบิดในพริบตาน่ะนะ) แต่ผมมั่นใจเหลือเกินครับว่า ตัวตนน่ะสร้างใหม่ได้เร็วกว่ากรุงโรมแน่ๆ รูปปกจากเว็บนี้ครับ //www.covershare.com/?action=open&infoid=2437 รูป ศิลปินจากเว็บนี้ครับ //www.yimsiam.com/club/board/topicRead.asp?wbID=commarts11&id=000191 Create Date : 23 กรกฎาคม 2552 Last Update : 4 เมษายน 2557 11:56:57 น. 0 comments Counter : 929 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet