|
|
|
เรียงความวันพ่อ
เรียงความเรื่องพ่อ..อยากบอกพ่อว่ารักพ่อมาก
วันนี้เป็นวันพ่อ ตื่นแต่เช้ามืดเลยนอนไม่หลับ พยายามข่มตาให้หลับก็ไม่หลับเลยพาลคิดถึงพ่อขึ้นมา
ตั้งแต่เด็กๆยายเล่าให้ฟังว่าพ่อไม่เคยอุ้มลูกชายทั้ง 2 คนเลยแต่เห็นอุ้มลูกสาวคนเล็ก
ลูกชายทั้ง 2 ถูกเลี้ยงดูมาด้วยความเฮี๊ยบสุดๆก็พ่อเป็นครูนี่ นอกจากสอนหนังสือแล้วพ่อยังมีกิจการฉายหนังเร่อีกด้วย(ทีหลังเปลี่ยนไปเป็นร้านถ่ายรูป) จึงไม่ค่อยมีเวลาดูลูกสักเท่าใหร่
แต่วันใหนลูกทำผิดมักจะโดนพ่อตีแบบเจ็บสุดๆเป็นประจำ
กับแม่เห็นพ่อเป็นใหญ่ในบ้านสุดๆแม่แทบไม่กล้ามีปากเสียงกับพ่อด้วยซ้ำ ตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันให้เห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ที่ไม่มีนี่คาดว่าแม่คงไม่อยากไปมีเรื่องด้วย
แม้กระทั่งเป็นหนุ่มน้อย เวลาพ่อหัดขับรถ กว่าจะขับเป็นหัวน่วมไปหมด เล่นเบิร์ดกระโหลกกันเป็นประจำนี่
เลยไม่ค่อยผูกพันธ์กับพ่อสักเท่าใหญ่ คิดว่าพ่อก็เป็นแบบนี้ อยู่ห่างๆพ่อไว้สักหน่อยดีกว่า จนดูเหมือนห่างเหินกับพ่อไปหน่อยยามเป็นวัยรุ่น
จนถึงวัยเรียนมหาวิทยาลัยเรียนกันทั้ง 3คนพี่น้อง พ่อให้ใช้จ่ายตามสะดวกไม่เคยว่าอะไรจนน้องชายซึ่งสนิทกับพ่อมาบอกให้ ว่าการเงินพ่อกำลังแย่นะเพราะส่งตั้ง3คนแถมต้องผ่อนบ้านที่พ่อซื้อให้เพราะไม่อยากให้ลูกอยู่หอพัก
ประหยัดหน่อยนะ เห็นพี่ใช้ไม่ประหยัดเอาเสียเลย
เลยบอกน้องชายว่า ไม่เห็นพ่อพูดอะไร น้องชายบอก พ่อสั่งให้มาบอก เพราะไม่กล้าพูดกับพี่ พักหลังนี่พ่อไม่กล้าบอกหรือสอนพี่อีกแล้ว เพราะเห็นพี่ฮึดฮัดใส่ทุกครั้ง
มาเห็นน้ำตาพ่อครั้งแรกคือวันที่แม่เสียและหลังงานศพแม่ พ่อร้องให้ทุกวันจนพ่อเลิกสอนหนังสือและกิจการร้านถ่ายรูปก็ทิ้งให้ลูกน้องดูแลและทำเรื่องโอนย้ายไปทำงานที่กระทรวงต่างประเทศเพราะไม่อยากเห็นบรรยากาศเดิมๆที่บ้านอีก
หลังจากนั้นอีกไม่ถึงปีพ่อไปราชการคือติดตามรัฐมนตรีไปอเมริกา ขากลับช่วงรอขึ้นเครื่องที่เกาหลี มีความรู้สึกเหนื่อยแต่ไม่หลับ พ่อบอกว่าเลยซื้อเบียร์ทาน1กระป๋อง(ปกติพ่อไม่กินเหล้าเบียร์แต่นานๆครั้งก็กินนิดหน่อย)แต่ยิ่งหัวใจรัวหนัก กลับมาถึงพ่อไปตรวจร่ายกายดู ผลออกมาว่าพ่อเป็นมะเร็งตับ
พ่อไม่เคยยอมแพ้ รักษาตัวอยู่ศิริราช6เดือนด้วยอาจารย์หมอที่ว่าเป็นบิดาแห่งวงการยุคนั้น ค่ารักษาก็เยอะ ถึงเบิกได้แต่ยาบางอย่างต้องไปเอาข้างนอกมา เรา 3คนพี่น้องต่างอยู่เวรกันดูแลพ่อ
จนในที่สุดพ่อก็รู้ว่ายังไงคงรักษาไม่หายแถมหมดเงินทองไปเยอะมาก เลยตัดสินใจกลับบ้านต่างจังหวัด ช่วงที่พ่ออยู่โรงพยาบาลประจำจังหวัดต่ออีก3เดือน ต้องมีคนใดคนนึงพักการเรียนเพื่อไปอยู่กับพ่อและดูแลกิจการด้วย พูดคุยกัน3คนพี่น้องสรุปได้ว่าเราเป็นพี่คนโตต้องเป็นคนไป
ช่วง 3 เดือนสุดท้ายที่ได้อยู่กับพ่อเป็นช่วงปรับความเข้าใจกันมาก เรารู้ว่าพ่อรักเรามาก พอหาทุกอย่างมาให้ลูกจนพ่อแทบไม่เหลือไว้จับจ่ายส่วนตัวเลย
เราเป็นคนที่ทำให้พ่อเสียใจมาโดยตลอด เพราะทั้งเกเรทั้งไม่สนใจเรียน
วันท้ายๆของชีวิตพ่อได้พูดได้คุยเปิดอกกันเป็นที่เข้าใจ
หลังจากพ่อจากไป ต้องทนคิดถึงพ่อเสมอ โดยเฉพาะบางครั้งทำธุรกิจถึงทางตัน คิดถึงพ่อเลย ถ้าพ่ออยู่ปัญหาแค่นี้พ่อแก้ให้ง่ายนิดเดียว ถึงขนาดจุดธูปเลยนะ ว่าพ่อมาเข้าฝันหน่อยได้ใหม ผมมีเรื่องคิดไม่ออก อยากถามพ่อ แต่พ่อไม่มีอีกต่อไปแล้ว
คิดถึงพ่อมากพ่อจะอยู่ในใจผมตลอดไป
| Create Date : 05 ธันวาคม 2553 | | |
| Last Update : 5 ธันวาคม 2553 16:46:10 น. |
| Counter : 630 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
