BlogGang.com : : magarita30 - The Drive of life 9

Group Blog

All Blogs

The Drive of life 9

ปิงหยี่ถูกแกล้งเอาหน้ามารีทัชกับรูปผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อย
เธอคิดว่าเจิ้นปังทำพื่อแก้แค้นที่เธอทำให้หว่าหมั่นฮอนรู้เรื่องเค้าเก็งกำไรห้องชุด
เจิ้นปังทำหน้าซื่อปฏิเสธ โอ๊ย เรื่องไร้สาระ ใครจะไปเสียเวลาทำ

งั้นใครล่ะทำ ห้องนี้มีอยู่กันสามคนเอง เจิ้นปังใส่ไฟว่าสงสัยจะเป็นจี้เหม็งมั้ง
ไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจโดยไม่รู้ตัวรึเปล่า
มิน่าเห็นถือกระดาษปึกเบ้อเริ่มเข้าไปในห้องน้ำชาย
น่าตีจริง จริ๊ง เจิ้นปังเนี่ย

ปิงหยี่หลงกลตามไปโวยจี้เหม็งในห้องน้ำ กลับเจอหมั่นฮอนแทน ซวยเลย

หว่าหมั่นฮอน: เป็นถึงผู้จัดการฝ่าย ทำตัวแบบนี้มันเหมาะสมแล้วหรือ
รู้มั้ยว่าเธอแจ้งตำรวจจับแกข้อหาคุกคามทางเพศได้เลยนะ
หว่าเจิ้นปัง: แค่ล้อเล่นเอง
หว่าหมั่นฮอน: ล้อเล่น ล้อเล่นอยู่เรื่อย พ่อไม่อยากได้ยินคำนี้อีก เข้าใจมั้ย
หว่าเจิ้นปัง: ก็ผมอยากให้เค้าลาออกไปเองนี่ เราทำงานเข้ากันไม่ได้
ฟ่งปิงหยี่: คุณหว่าคะ คุณไล่ชั้นออกไม่ได้นะ ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิด
หว่าเจิ้นปัง: ก็ไล่ออกก็ย้ายไปแผนกอื่นได้ปะ ผมไม่อยากเห็นหน้าเธออีก

ฟ่งปิงหยี่: เอะอะก็จะย้าย ใช่ ชั้นพูดมาก แถมพูดในสิ่งที่คุณไม่ชอบฟังด้วย
ถึงคุณจะทำกำไรได้ ชั้นก็ต้องพูด การเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์มันมีความเสี่ยงสูง
ซ้ำคุณยังเอาเงินบริษัทไปเล่น ผิดหนักเข้าไปอีก
พ่อชั้นพูดว่า อยากมีชื่อเสียง ก็ต้องขยันทำงาน แม้จะมุ่งมั่น แต่ก็ต้องไม่ลืมตัว
หว่าหมั่นฮอน: คำพูดนี้เป็นคติประจำใจเพื่อนสนิทชั้นเลยนะ ทำไมเธอถึงรู้ได้
ฟ่งปิงหยี่: คุณหมายถึงคุณ Choi เจ้าพ่อเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านใช่มั้ยคะ
คุณพ่อชั้นทำงานที่บริษัทท่านมากว่า 20 ปี

ดีแล้ว อยากซ่านัก หาคนคุมซะเลย
หว่าหมั่นฮอนไม่ยอมย้ายปิงหยี่ แถมขึ้นเงินเดือนให้เธออีก 10%
พร้อมมอบหน้าที่พิเศษคุมความประพฤติเจิ้นปังให้ด้วย
เสร็จแน่เจิ้นปัง มีแม่มาคุม

ฮึ่มมม ฝากไว้ก่อนเถอะ เดี๊ยะ เดี๋ยวโดน

โหย พ่อ ทำแบบนี้ติดกล้องวงจรปิดที่ห้องซะยังจะดีกว่า
หมั่นฮอนเตือนเจิ้นปังว่าครั้งนี้แม้บอร์ดบริหารจะไม่เอาเรื่อง
เพราะเห็นแก่ทำกำไรให้บริษัท แต่ถ้ายังมีครั้งต่อไป หมั่นฮอนจะไม่ยอมแน่

หว่าเจิ้นปัง: ไม่มีครั้งต่อไปแล้ว ผมจะทุ่มเทให้กับสปารีสอร์ต
หว่าหมั่นฮอน: ใครอนุญาต
หว่าเจิ้นปัง: ก็ไหนพ่อว่าถ้าผมหาเงินได้เอง ก็จะให้ผมทำต่อไง
นี่ผมหาได้ตั้งสามสิบล้าน พ่อจะเบี้ยวเหรอ
หว่าหมั่นฮอน: แต่แกหาผิดวิธี
หว่าเจิ้นปัง: ตอนนั้นไม่ได้ตกลงกันเรื่องวิธีการนี่ ผมไม่ได้ไปปล้นไปขโมย
ผิดตรงไหน พ่อจะคืนคำเหรอ
หว่าหมั่นฮอน: พ่อจะพูดให้ชัดเจนนะ แกต้องหาเงินให้แผนกตามวิธีที่ถูกต้อง พ่อถึงจะอนุมัติ
หว่าเจิ้นปัง: ก็ได้ พ่อเป็นคนตั้งกฎนี่ จะให้พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกยังได้เลย

เจิ้นปังไม่พอใจ ใส่อารมณ์จนปัดโล่ห์รางวัลบนโต๊ะพ่อหล่นมาแตก
หว่าหมั่นฮอนจึงไล่ออกจากห้อง ไปก็ได้ พ่อทำแบบนี้ ใครๆ เค้าถึงอยากหนีพ่อไปหมด

หว่าหมั่นเซ็กอยู่แคนาดาแสนเซ็ง ทำไมวันๆ มันว่างแบบนี้
เพื่อนๆ ก็ยุ่งวุ่นวายไม่มีใครว่าง อุตส่าห์จิกมาเล่นกอล์ฟได้คน ฝนก็ดันตก
เฮ้อ สุดท้ายก็ต้องจำใจอยู่เป็นเพื่อนเมียเล่นไพ่นกกระจอก

ร้านอาหารที่หมั่นเซ็กเปิด คนน้อย วันนึงมีแขกโต๊ะสองโต๊ะ กลุ้มใจง่ะ
แต่ขนาดกลุ้มใจยังเจ๊าะแจ๊ะกับบาร์เทนดี้ได้อยู่

ซิ่วฟั่นมาเห็นเข้าพอดี เธอจึงไล่ซูซานออก

หว่าหมั่นเซ็ก: เรื่องแค่นี้ ทำไมต้องจริงจังด้วย เราแค่คุยกันสนุกๆ
หว่องซิ่วฟั่น: อยู่ที่ว่าคุณเห็นชีวิตสมรสเราจริงจังแค่ไหน
หว่าหมั่นเซ็ก: ถ้าผมไม่จริงจัง ผมคงไม่มาแคนาดากับคุณหรอก
น่าเบื่อจะตาย ได้แต่นั่งรอวันเกษียณ
หว่องซิ่วฟั่น: ทำไม เสียใจแล้วสิที่มา
หว่าหมั่นเซ็ก: คุณพูดเองนะ ผมไม่ได้พูด
ซูซานเป็นนักเรียน เธอต้องทำงานหาเงินไปจ่ายค่าเทอม
หว่องซิ่วฟั่น: ทนไม่ได้เหรอที่เห็นเธอต้องไป ได้ เธอไม่ไป ชั้นไปเอง

ทะเลาะกันแหมบๆ พอลูกสาวมาก็ต้องรีบกลบเกลื่อน
ต่อหน้าลูกก็รักกันหวานจ๋อย

จื้อหลินพาเพื่อนสนิทเม่ยซี้ มาพบพ่อแม่ด้วย
ที่ไหนได้อาของเม่ยซี้ คือ กิ๊กเก่าหมั่นเซ็กที่แต่งงานไปแล้วนั่นเอง

พอดีสามีจีจี้บินกลับไปฮ่องกง เธอกำลังเหงา เลยคิดสานต่อความสัมพันธ์กับหมั่นเซ็ก
หมั่นเซ็กไม่อยากเสี่ยง สังคมที่แคนาดาแคบจะตาย ผัวเมียทะเลาะกันยังรู้ทั้งเมืองเลย
ไม่คุยเรื่องส่วนตัว คุยเรื่องธุรกิจละกัน สามีจีจี้ทำทัวร์ หมั่นเซ็กเปิดร้านอาหาร
ถ้าตกลงกันได้ ก็จะเอาทัวร์มาลงที่ร้าน หมั่นเซ็กจึงยอมไปตามนัด
ซิ่วฟั่นมาเห็นเข้าก็คิดว่าหมั่นเซ็กคิดนอกใจอีกแล้ว

ซิ่วฟั่นหาเรื่องถ่วงเวลา ไม่ให้หมั่นเซ็กไปตามนัด
แถมยังชวนไปกินข้าวเย็นซะนอกเมือง
หมั่นเซ็กจึงต้องบอกว่านัดคุยธุรกิจเอาไว้
แต่ไม่กล้าบอกว่านัดกับจีจี้ ไปอ้างชื่อจิมมี่ซะงั้น
ซิ่วฟั่นยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่

จีจี้ทำเป็นเมาดิบ หมั่นเซ็กพยายามยกเรื่องธุรกิจขึ้นมาคุย
จนในที่สุดก็ตกลงกันได้ จีจี้ให้หมั่นเซ็กคุยกับ GM ได้เลย
เธอชวนหมั่นเซ็กไปดินเนอร์ด้วยกัน แต่หมั่นเซ็กปัดให้ทำสัญญากันก่อน
ซิ่วฟั่นตามมาดูให้เห็นกับตา หนอย จิมมี่แปลงเพศเป็นผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่

หว่าหมั่นเซ็กอธิบายความจริงให้ฟัง ถ้าได้ทัวร์ของจีจี้มาลง ร้านถึงจะอยู่รอด

หว่องซิ่วฟั่น: ร้านจะเจ๊งก็ช่างมั่นสิ คุณคิดว่าเราสามคนจะอดตายรึไง
หว่าหมั่นเซ็ก: ผมไม่อยากถูกคนดูถูกไปชั่วชีวิต คุณเข้าใจมั้ย
หว่องซิ่วฟั่น: ธุรกิจอะไรต้องกอดจูบกันด้วย
หว่าหมั่นเซ็ก: ผมจะไปห้ามเธอได้ยังไงล่ะ
หว่องซิ่วฟั่น: ชั้นเพิ่งไล่ซูซานไปแหม็บๆ ก็มีจีจี้เข้ามาอีก คุณนี่ไม่ทิ้งลายเลยนะ
หว่าหมั่นเซ็ก: พูดไปพูดมาคุณก็ไม่เชื่อใจผม
หว่องซิ่วฟั่น: มีครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งที่สอง
หว่าหมั่นเซ็ก: ในที่สุด คุณพูดออกมาจนได้ คุณไม่เคยลืมอดีต ไม่เคยให้อภัยผม
หว่องซิ่วฟั่น: ถ้าชั้นไม่ให้อภัยคุณ ชั้นคงหย่ากับคุณไปแล้ว
ชั้นคงไม่ทิ้งทุกอย่างที่ฮ่องกง อพยพมากับคุณหรอก
หว่าหมั่นเซ็ก: คุณเสียสละคนเดียวรึไง ผมก็เหมือนกันนะ
หว่องซิ่วฟั่น: แล้วทำไมคุณไม่รู้จักทะนุถนอมมันไว้ล่ะ
หว่าหมั่นเซ็ก: ผมเนี่ยนะไม่รู้จักทะนุถนอม ผมกลับบ้านไปกินข้าวเย็นกับคุณทุกวัน
วันหยุดก็อยู่เป็นเพื่อนคุณกับลูก นานๆ ถึงจะไปตีกอล์ฟกับเพื่อนซักครั้ง
วันๆ ก็เป็นเพื่อนคุณไปช้อปปิ้ง เล่นไพ่นกกระจอก ผมก็เบื่อเป็นนะ
แต่ผมบอกตัวเองว่าเพื่อครอบครัวแล้วผมทนได้
หว่องซิ่วฟั่น: คุณจะรักครอบครัวแค่ไหน คุณรู้แก่ใจดี

ชิงหยูได้โอกาสเปิดตัววิลกับพ่อแม่
แม่ยังงง งง คบกันตั้งปี ไม่ยักพามาที่บ้านมั่ง

หว่าเจิ้นปัง: นั่นน่ะซี้ ผมอ่ะนึกว่าพี่จะไม่มีคนเอาซะอีก
ที่ไหนได้ พอมีแฟน ก็เป็นนักออกแบบรถระดับโลก

หว่าหมั่นฮอนพอใจในตัววิลมาก เค้าชวนวิลมาร่วมงานทำให้เจิ้นปังน้อยใจ
ทำดียังไงพ่อก็ไม่ปลื้ม ดันไปปลื้มคนอื่นได้

หวิงปิ้วสืบประวัติวิล เค้าไม่เพียงเป็นนักออกแบบรถชื่อดังระดับโลก
ยังชนะรางวัลมากมายอีกด้วย

พ่อกับแม่พยายามให้กำลังใจหวิงปิ้ว แต่ดันทำแก้วที่ชิงหยูให้หวิงปิ้วมาตกแตก
หวิงปิ้วตัดใจได้ แก้วแตกไปแล้วก็ช่างมัน
ผู้ชายการงานต้องมาก่อน มีเงินแล้วคิดว่าจะหาแก้วใหม่ไม่ได้หรือไง

ช่วงนี้อสังหากำลังบูม มีนักพัฒนาอสังหาถึง 5 รายมาติดต่อขอซื้อที่โรงงานกับหว่าหมั่นฮอน
หวิงปิ้วสนับสนุนให้ขาย โรงงานย้ายไปตั้งที่อื่นก็ได้
ขายดีกว่าได้กำไรตั้งสองพันล้าน แต่หว่าหมั่นฮอนอดกังวลไม่ได้
ราคาอสังหาพุ่งสูงเร็วเกินไป เค้าไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของการเก็งกำไร
หวิงปิ้วยกเหตุผลมาโน้มน้าว ข้อแรกการตั้งโรงงานบนที่ดินราคาแพง ถือเป็นการใช้ที่ดินไม่คุ้มทุน
ข้อที่สอง หากไม่ขายที่ จะผิดต่อผู้ถือหุ้น
ส่วนข้อสามเป็นข้อที่หมั่นฮอนเห็นด้วยที่สุด การขายที่จะทำให้เค้ามีทุนขยายโรงงาน
ขยายกิจการ Kwok Wai ไปยังเมืองจีนได้อย่างที่ต้องการมานาน

หว่าหมั่นฮอนให้หวิงปิ้วนัดหมายบริษัทอสังหาที่ให้ข้อเสนอดีที่สุด
กลับเป็นว่า ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งคือ Ngai Tin Hang
ไปๆ มาๆ Ngai Tin Hang ดันเป็นลุงของหวิงปิ้วซะอีก โลกมันกลมเนาะ

หวิงปิ้วกลัวว่าหว่าหมั่นฮอนจะเข้าใจเค้าผิด ลุงก็ส่วนลุง หลานก็ส่วนหลาน
หว่าหมั่นฮอนถือคติ ถ้าระแวงก็อย่าใช้ ถ้าใช้ก็อย่าระแวง
ส่วนเรื่องการขายที่ ข้อเสนอของบริษัท Ngai Tin Hang ก็ไม่เลว
แต่ต้องปรึกษากับบอร์ดบริหารคนอื่นๆ ก่อน

ในที่สุด หมั่นฮอนก็ได้รับตำแหน่งผู้จัดการโรงงานต่อจากพ่อตา
เค้ารับปากทุกคนว่า ถึงผู้ร่วมทุนจะเปลี่ยนแปลง พนักงานจะไม่ได้รับผลกระทบ

หว่าเจิ้นหมั่นตกลงเป็นเซลล์ขายแชมพู
เค้าจึงไปเยี่ยมชมโรงงาน เพื่อดูขั้นตอนการผลิต

วันต่อมา สายแล้วพนักงานขายหญิงก็ยังไม่มาทำงาน
เจิ้นหมั่นเลยต้องทำคนเดียว เค้าเจอซินซินโดยบังเอิญ

เจิ้นหมั่นขอให้ซินซินช่วยสาธิตแชมพู
แหมจะอายแสนอาย แต่เพื่อเจิ้นหมั่นแล้ว ซินซินทำได้ทุกอย่าง
คนผ่านไปผ่านมาต่างสนใจ ทำให้เจิ้นหมั่นขายแชมพูได้หมด

สาวโรงงานแอบเม้าท์กันใหญ่ว่าซินซินต้องปิ๊งเจิ้นหมั่นแน่
ไม่งั้นคนขึ้อายอย่างซินซิน คงไม่ยอมทำแบบนี้
เจิ้นหมั่นได้ยินเข้าโดยบังเอิญ เป็นอึ้งค่ะงานนี้

หว่าเจิ้นปังยังคาใจที่อุตส่าห์ทำกำไรให้บริษัทตั้งสามสิบล้าน
พ่อยังไม่เห็นดีอีก คราวนี้จะทำกำไรให้ซักพันล้านเลย คอยดู๊

ฟ่งปิงหยี่: ที่คุณได้กำไรสามสิบล้านหนที่แล้ว มันฟลุ๊คต่างหากล่ะ
จะทำตั้งพันล้านเหรอ คิดว่าเล่นเกมเศรษฐีอยู่หรือไง
หว่าเจิ้นปัง: นี่เป็นแผนงานขายที่ดินของหวิงปิ้ว
พ่อจะเสนอเข้าบอร์ดพรุ่งนี้ คืนนี้ผมจะต้องทำแผนงานที่ดีกว่าให้ได้
ดูซิว่าบอร์ดจะเลือกของใคร
อึ้งจี้เหม็ง: แผนงานของคุณ Ngai ก็ดีอยู่แล้ว คุณอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาคิดแค้นสิ
หว่าเจิ้นปัง: เรื่องส่วนตัวที่ไหน ผมจะโชว์ให้พ่อเห็นว่าการทำกำไรเยอะๆ น่ะทำกันยังไง

ยังไม่ทันเที่ยงคืน อึ้งจี้เหม็งกับฟงปิงหยี่ก็ทำงานเสร็จ
ปิงหยี่ไม่พอใจที่เจิ้นปังบังคับให้เธอร่วมมือ
เมื่อเจิ้นปังให้เธอเอางานไปซีร็อกซ์ เธอก็เอาไปใส่เครื่องทำลายเอกสาร

หว่าเจิ้นปัง: ทำบ้าอะไรเนี่ย
ฟ่งปิงหยี่: คุณแหละบ้า เอาชีวิตคนงานนับพันมาล้อเล่นได้ยังไง
หว่าเจิ้นปัง: มือไม่พายก็อย่าเอาเท้าราน้ำได้มั้ย ไปให้พ้นเลยไป
ฟ่งปิงหยี่: ไปแน่ คนใจดำอย่างคุณ ระวังกรรมสนอง

วันรุ่งขึ้น ปิงหยี่มาทำงาน เจิ้นปังยังไม่ได้กลับบ้านเลย
หุหุ ปิงหยี่ชักเห็นความน่ารักของเจิ้นปังแล้วล่ะซี้
ขนาดแม่ยกเมื่อกี้ยังแอบโกรธเจิ้นปังอยู่เลย ว่าทำอะไรเป็นเด็กๆ
เห็นตอนหลับก็ใจอ่อนอีกแระ

น่ารักจังเยย อิอิ

เจิ้นปังตื่นมาไม่เห็นแผนงานที่ทำก็ใจหาย
ปิงหยี่เอาไปเข้าเล่มให้เรียบร้อย

ฟ่งปิงหยี่: ถึงชั้นจะไม่เห็นด้วยกับวิธีของคุณ
แต่ชั้นนับถือในความตั้งใจจริงของคุณนะ
หว่าเจิ้นปัง: ได้เวลาแล้ว คุณนี่ เวลาไม่บ่นก็น่ารักดี

เรื่องขายที่โรงงานผ่านฉลุย ได้กำไรสองพันห้าร้อยล้าน ไม่ขายก็บ้าแล้ว
บอร์ดบริหารเห็นด้วยกันถ้วนหน้า
ก่อนที่จะปิดการประชุม เจิ้นปังก็เข้ามาเสียบ
เค้าเสนอให้ร่วมทุนสร้างคอนโดแทน
ภายในสองปีก็จะได้กำไรเพิ่มขึ้นเป็นแปดพันถึงหมื่นล้าน

แน่นอนหว่าหมั่นฮอนไม่เห็นด้วย
Kwok Wai ไม่ใช่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ซักหน่อย

หวิงปิ้วก็คัดค้าน สมมติฐานนี้จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อราคาอสังหาริมทรัพย์มีแต่ขึ้นไม่มีตก
หากราคาตก Kwok Wai ก็จะต้องเดือดร้อน

เจิ้นปังไม่เชื่อว่าอสังหาจะราคาตก ปี 1997 เป็นปีที่คืนฮ่องกงให้กับจีน
รัฐต้องไม่ยอมให้ตลาดอสังหาล่มแน่
ถ้า Kwok Wai จะเดือดร้อนล่ะก็ อสังหาต้องราคาตกกว่า 60%

หว่าหมั่นฮอนไม่เห็นด้วยพันเปอร์เซ็นต์ แต่บอร์ดบริหารต่างเห็นด้วย
เป็นไปไม่ได้ที่อสังหาจะราคาตกตั้ง 60% แผนงานของเจิ้นปังไม่เห็นจะเสี่ยงตรงไหน
เจิ้นปังขอให้ออกเสียงโหวต

หว่าหมั่นฮอนเรียกเจิ้นปังมาพูดด้วย

หว่าหมั่นฮอน: ไม่ต้องโหวตแล้ว พ่อถือหุ้นใหญ่ แถมเป็นประธานบอร์ด
เสียงของพ่อสำคัญที่สุด พ่อคนเดียวก็ค้านได้
หว่าเจิ้นปัง: แล้วทำไมพ่อตั้งค้านด้วย
หว่าหมั่นฮอน: เอาที่ไปสร้างคอนโด เหมือนเอา Kwok Wai ไปเสี่ยงบนโต๊ะพนัน
พ่อจะไม่ยอมเอา Kwok Wai ไปเสี่ยงเด็ดขาด
หว่าเจิ้นปัง: งั้นพ่อก็เผด็จการ
หว่าหมั่นฮอน: ใช่ แล้วไง
หว่าเจิ้นปัง: พ่อจะเอายังไงกับผมเนี่ย ผมอุตส่าห์จะช่วยหาเงินให้บริษัทในวิธีที่ถูกต้องแล้วนะ
หว่าหมั่นฮอน: ที่นี่ไม่มีเรื่องของลูก ออกไปซะ
หว่าเจิ้นปัง: เมื่อที่นี่ มีเจ้านายเป็นเผด็จการ อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมขอลาออก

กลุ้มใจฟ้อย เอาเวลางานไปร้องคาราโอเกะดีกว่า
เส้าฟังพลอยกลุ้มใจไปด้วย ไม่กลุ้มไงไหว เล่นร้องเพลงมาราธอน
จะพูดอะไรก็ไม่พูด เด๋วก็ชิ่งกลับซะนี่

ปิงหยี่มาตามเจิ้นปังกลับบริษัท หว่าหมั่นฮอนโมโหจัดจะยุบแผนกอสังหาริมทรัพย์
ขืนยุบเธอก็ตกงานกันพอดี

เส้าฟงรู้เรื่องก็ดันยุส่ง ทำงานกับครอบครัวปวดหัวจะตาย
เปิดบริษัทเก็งกำไรอสังหาเองเลยดีกว่า
ปิงหยี่ไม่พอใจ แกล้งทำน้ำชาหกใส่เส้าฟง

หว่าเจิ้นปัง: ทำอะไรของเธอเนี่ย
ฟ่งปิงหยี่: ก็ชั้นไม่ชอบที่ผู้หญิงคนนั้นมายุแหย่พ่อลูกให้แตกกันนี่
หว่าเจิ้นปัง: เรื่องของผมกับพ่อคุณไม่เกี่ยว
ฟ่งปิงหยี่: พ่อลูกไม่ควรแค้นข้ามคืน คุณหว่าทำไปก็เพื่อตัวคุณ
กลับไปขอโทษคุณหว่าเถอะ
หว่าเจิ้นปัง: เลิกยุ่งซะที ขืนคุณยังบอกให้ผมกลับไปอีกล่ะก็ ชาตินี้ผมจะไม่มีวันกลับไปอีกเลย

Hiu Zam Yan พาเจิ้นปังไปเยี่ยมโรงงานเก่าที่หว่าหมั่นฮอนเคยทำ
เพื่อให้ลูกชายเข้าใจพ่อมากขึ้น กว่าหมั่นฮอนจะมีวันนี้ต้องลำบากมาก่อน
ผ่านการทำงานหนักมามาก รางวัลที่เจิ้นปังทำแตกไป
ก็เป็นรางวัลนักอุตสาหกรรมดีเด่นที่หมั่นฮอนได้หลังจากไปอยู่ Kwok Wai

หว่าเจิ้นปัง: ผมขอโทษ ก็พ่อไม่เคยบอก ผมจะรู้ได้ยังไง
Hiu Zam Yan: ลูกไม่ได้เพิ่งรู้จักพ่อวันแรก ลูกก็รู้ว่าพ่อเค้าไม่ค่อยพูดเรื่องตัวเอง
ต่อให้พ่อเค้าเล่า ลูกก็คงไม่อยากจะฟัง
หว่าเจิ้นปัง: แม่ก็รู้จักพ่อนี่ เวลาเฉยๆ ก็ไม่ค่อยพูด พอซีเรียสขึ้นล่ะ พ่อด่าไม่ยั้ง
Hiu Zam Yan: ไม่ใช่ว่าพ่อเค้าไม่เก็ทแผนงานลูก
แต่เค้าต้องมีหลายอย่างที่ต้องคำนึง เค้าไม่อยากทำให้คุณ Wong ต้องผิดหวัง
และเค้าก็ไม่อยากเอาชีวิตพนักงานไปเสี่ยงด้วย
พูดแบบรวบรัด พ่อของลูกเค้าไม่ยอมให้ความพยายามในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ต้องสูญเปล่า
หว่าเจิ้นปัง: ก็พ่อไม่เชื่อใจผม ขนาดหนที่แล้วผมทำกำไรให้บริษัทตั้ง 30 ล้าน
นอกจากพ่อจะไม่ชมแล้ว ยังไม่พอใจผมอีก
Hiu Zam Yan: เอาล่ะ งั้นแม่ถามหน่อย ลูกทำกำไรได้สามสิบล้าน เอาต้นทุนจากไหน
ถ้าลูกทำได้ด้วยสมองและสองมือตัวเอง มีหรือพ่อจะไม่ชื่นชม
แม่ขอย้ำอีกครั้ง ต้นทุนนี้มาจากการสร้างของพ่อของลูก ไม่ใช่มาจากลูก

หว่าหมั่นฮอนยังโมโหกับท่าทีกวนโอ๊ยของลูกชายสุดที่รักไม่หาย
รู้งี้ไม่ให้เจิ้นปังไปอยู่แผนกอสังหาซะก็ดี

Hiu Zam Yan: ลูกเราอาจจะมีเล่ห์เหลี่ยมไปบ้าง
แต่ที่เค้าทำก็เพื่อหาเงินให้กับบริษัท
หว่าหมั่นฮอน: คุณไม่เห็นท่าทีของเจ้าตัวแสบนี่
คุณรู้มั้ยมันว่าไง เจ้านายบริษัทนี้ เผด็จการ อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมขอลาออก
Hiu Zam Yan: (แม่ขำ) ที่โกรธเนี่ย เพราะลูกไม่ไว้หน้าคุณ ท้าทายอำนาจคุณใช่มั้ยล่ะ
หว่าหมั่นฮอน: ไม่ใช่ซักหน่อย
Hiu Zam Yan: คุณรักหน้าตัวเอง แล้วลูกล่ะ
แกก็รักหน้าตัวเองเหมือนกันนะ เจิ้นปังทุ่มเทใจไปไม่ใช่น้อย
คุณน่าจะพูดจารักษาน้ำใจลูกหน่อย
หว่าหมั่นฮอน: ไม่ต้องพูดแล้ว ผมไม่ยอมให้มันเอาบริษัทไปเสี่ยงหรอก
เงินตั้งเป็นพันล้าน บริษัทนี้ผมทุ่มเทมาทั้งชีวิต
Hiu Zam Yan: จ้า จ้า บริษัทของคุณนี่นะ
เก็บของเสร็จแล้วก็ดื่มชาโสมดับโมโหซะนะ
หว่าหมั่นฮอน: อะไรอีกล่ะ

Hiu Zam Yan: ก็พรุ่งนี้คุณจะไปเซ็นสัญญาที่ปักกิ่ง
เดี๋ยวจะไปมีน้ำโหที่โน่นอีก
หว่าหมั่นฮอน: ผมไม่ทะเลาะกับหมั่นหงหรอกน่า
ผมไปลงทุนให้นะ ถ้าหมั่นหงเห็นบริษัทมาเป็นอันดับหนึ่ง
เค้าต้องรู้จักแยกแยะ และลืมเรื่องเก่าๆ ซะ
Hiu Zam Yan: ถ้าลืมง่ายอย่างนั้น น้องชายคุณคงไม่เคืองคุณมาเป็นสิบปีหรอก
ตอนนี้ คุณเป็นเจ้านายเค้า ชั้นไม่รู้ว่าเค้าจะคิดยังไง
หว่าหมั่นฮอน: ผมรู้น่าว่าควรทำยังไง คุณดูเจ้าลูกรักของคุณให้ดีๆ เถอะ