BlogGang.com : : magarita30 - The Four สี่มือปราบพญายม ตอน 17

Group Blog

All Blogs

The Four สี่มือปราบพญายม ตอน 17

The Four สี่มือปราบพญายม ตอน 17

จากตอนที่แล้ว Yau-tung ช่วยเหลือองค์ชายรองหนีจากเหมืองทอง
แต่เพราะนางขาแพลง จึงถูกผู้คุมจับตัวได้

ด้วยเบาะแสของคนกลาง ทิชิ่วและตุยเมี่ย ตามมาถึงที่คุมขังคนงานเหมือง
พบคนงานจำนวนหนึ่ง แต่ไม่พบ Yau-tung

เหล่าคนงานต่างร่างกายอ่อนแอ และอดอยาก ต้องใช้เวลานานกว่าจะฟื้นตัว
บ้อเช้งสังเกตเห็นจุดแดงที่หลังหูคนงาน จึงรู้ว่าคนงานถูกทำร้ายสมอง
ทำให้กลายเป็นคนปัญญาอ่อน มิน่าล่ะ ไม่สามารถตอบคำถามใดๆ ได้

เบาะแสขาดหาย ได้แต่ฝากความหวังที่แนฮ้วย

ซ่งจือหยินประมาทไปหน่อย ไม่นึกว่าบ้อเช้งจะสายตาดี
จับได้ว่าคนงานถูกทำลายสมอง ไม่ใช่ฝีมือใคร ก็ฝีมือซ่งจือหยินน่ะแหละ
วางแผนลวงให้มือปราบไปผิดทาง

ฉั่วเกียสั่งให้นางถ่วงเวลาอีกแค่วันเดียว หากยังตามหาตัวองค์ชายรองไม่เจอ
จูกัวะซิงแซต้องสิ้นชื่อแน่นอน

แนฮ้วยพบองค์ชายรองจนได้
แต่องค์ชายรองนึกว่าเขาเป็นนักฆ่าจึงหลบหนีจนตกหน้าผา

เพื่อช่วยเหลือองค์ชายรอง แนฮ้วยยอมโดนงูกัด

มือสังหารตามมาพบทั้งคู่ แนฮ้วยพิษงูกำเริบ จึงตกเป็นรอง

โชคดีท่ิชิ่วกับตุยเมี่ยมาช่วยทัน

ทิชิ่วรีบเอายาแก้พิษงูให้แนฮ้วยกิน แม้จะต้องรีบพาองค์ชายรองกลับวัง
แต่ความปลอดภัยของ Yau-tung ก็สำคัญ

ผู้คุมสั่งเผาคนงานทั้งเป็นเพื่อปกปิดความผิด

สามมือปราบไล่หลังมาติดๆ ทิชิ่วช่วยคนในบ้านหลังแรกไว้ได้

ส่วนตุยเมี่ยกับแนฮ้วย ก็สะกัดผู้คุมไม่ให้เผาบ้านหลังที่สอง
แต่ก็ต้องพบกับภาพสะเทือนใจ ทำใจให้ดีนะทิชิ่ว

Yau-tung ถูกผู้คุมรังแก ทุกคนได้แต่เสียใจที่ไม่อาจช่วยนางทัน

ฮ่องเต้ทรงชื่นชมกองปราบที่สามารถนำองค์ชายรองกลับมาได้อย่างปลอดภัย
แม้ว่าขันทึจะพยายามคัดค้าน แต่ฮ่องเต้ตรัสแล้วไม่คืนคำ
จึงทรงพระราชทานอภัยโทษให้แนฮ้วย และอนุญาตให้เป็นมือปราบต่อไป
ส่วนเรื่องเหมืองทองเถื่อน มีผู้ได้รับเคราะห์ไม่น้อย
ทรงมีพระบัญชาให้จูกัวะซิงแซทำการสืบสวนหาตัวการที่อยู่เบื้องหลังมาให้ได้

Yau-tung กินไม่ได้นอนไม่หลับ
นางมีอาการหวาดผวาไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้

ทิชิ่วเจ็บปวดใจที่ช่วยอะไรน้องสาวไม่ได้

Lam Yeuk-fei: ท่านอย่าได้โทษตัวเอง ท่านต้องให้เวลานางทำใจ
ไม่มีใครช่วยนางได้ นางต้องยืนหยัดด้วยตัวเอง

ทิชิ่วซ้อมผู้คุมเพื่อให้สารภาพผู้อยู่เบื้องหลัง
ทิชิ่วกับแนฮ้วยห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟ้ง ยังไงก็ต้องแก้แค้นแทน Yau-tung ให้ได้
ผู้คุมเห็นทิชิ่วเอาจริงก็กลัวตาย ยอมสารภาพว่าผู้อยู่เบื้องหลังคือฉั่วเถา บุตรชายฉั่วเกีย

หากเป็นฝีมือฉั่วเถา เรื่องคงไม่ง่ายอย่างที่คิด
ต้องวางแผนให้ดีก่อนเข้าจับกุม มัวแต่คิดกันอยู่ได้ ทิชิ่วหายไปไหนแล้ว

ทิชิ่วใจร้อนบุกเข้าจวนเสนาบดี
ความแค้นทำให้เขาลงมือหนัก เล่นเอาฉั่วเถาเริ่มปอดแหก
แต่ฉั่วเกียก็ไม่ใช่ขี้ไก่

ฝีมือระดับฉั่วเกีย ต้องเจอกับจูกัวะซิงแซถึงจะสมน้ำสมเนื้อ

ถ้าฉั่วเกียอยากจะฟ้องฮ่องเต้ว่าทิชิ่วมาก่อกวนถึงจวนก็เชิญเลย
ดูซิว่าจะอธิบายเรื่องเหมืองทองเถื่อนยังไง

ทิชิ่วเอ๊ย ใจร้อนแบบนี้ เสียการใหญ่หมด
หลักฐานแค่นี้ จะเอาผิดฉั่วเถาได้อย่างไร
ขี้คร้านจะมีแต่ลูกสมุนที่ถูกติดคุกแทนน่ะสิ
จะสู้กับฉั่วเกียจะบุ่มบ่ามไม่ได้

บ้อเช้ง: ข้าไม่คิดเช่นนั้น ฝ่ายเรามีผู้คุมเป็นพยานมัดตัวฉั่วเถา
หากไม่เข้าถ้ำเสือตอนนี้ จะได้ลูกเสือหรือ
แนฮ้วย: ใช่ เราขี่หลังเสือแล้ว จะลงได้ยังไง
นายพล Shu: พวกเจ้าจ้องจะจับแต่ลูกเสือ ไม่ได้รู้เลยว่าพ่อเสือจ้องจะเล่นงานพวกเจ้าอยู่
ทิชิ่ว: ข้ามาเป็นมือปราบ เพราะอยากผดุงความยุติธรรม
ถ้ายอมถอยให้กับผู้มีอิทธิพล ข้าจะสู้หน้า Yau-tung ได้อย่างไร
ข้าจะสู้หน้าชาวบ้านที่ถูกจับไปใช้แรงงานได้อย่างไร
ตุยเมี่ย: ท่านนายพล หรือว่าท่านได้รับสินบนจากฉั่วเกีย
ถึงได้มาเกลี้ยกล่อมพวกเราเช่นนี้
อาหญิง: นั่นน่ะสิ ข้าดูท่านผิดไปจริงๆ

คราวนี้ จูกัวะซิงแซเข้าข้างนายพล Shu
ยังไม่ถึงเวลาจะต่อกรกับฉั่วเกีย ที่สำคัญตอนนี้คือต้องระวังความปลอดภัยของผู้คุม

ซ่งจือหยินมารักษาอาการบาดเจ็บให้กับผู้คุม
อย่างนี้เขาเรียกฝากปลาย่างไว้กับแมวหรือเปล่า
ซ่งจือหยินเอาปิ่นมาข่มขู่ผู้คุมไม่ไห้พูดมาก

ทิชิ่วยังอุตส่าห์หลวมตัวไปขอบคุณนางซะอีก

ทิชิ่วไม่พอใจที่ตุยเมี่ยมาเยี่ยม Yau-tung
Lam Yeuk-fei ต้องอ้างว่า Yau-tung เพิ่งหลับอย่าส่งเสียงดังรบกวนนาง

ทิชิ่วเข้าไปเยี่ยม Yau-tung โชคดีที่เขาตาไว
สังเกตเห็นรอยเลือด จึงได้รู้ว่า Yau-tung เฉือนข้อมือตัวเอง

ทำแบบนี้ พ่อกับพี่เสียใจรู้มั้ย ขาด Yau-tung ไป พวกเราจะอยู่กันได้อย่างไร

ทิชิ่ว: เป็นความผิดของเจ้า Yau-tung ต้องพบชะตากรรมเช่นนี้ เพราะเจ้า
ตุยเมี่ย: เป็นความผิดของข้า ถ้าชกข้าแล้วเจ้าสบายใจขึ้น ก็ทำเลย
เอาสิ ข้าจะไม่โต้ตอบ หรือต่อว่าเจ้า
ทิชิ่ว: คิดว่าข้าไม่กล้าทำหรือไง ข้าจะฆ่าเจ้าให้ดู

Lam Yeuk-fei เข้ามาห้าม

ทิชิ่ว: อย่าห้ามข้า เจ้าไม่เห็นหรือว่า Yau-tung มีสภาพยังไง
Lam Yeuk-fei: ถ้าเจ้าอยากฆ่าเค้านัก ข้าจะลงมือให้เอง

ที่สุดทิชิ่วก็ทำใจได้ ฆ่าตุยเมี่ยไป ก็เปลี่ยนเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้อยู่ดี

โถ แต่ก็โดน Lam Yeuk-fei ซ้อมเอาซะน่วมไปแล้ว

ถึงเวลาเปลี่ยนกะเฝ้าผู้คุมกับบ้อเช้ง แต่ดูสีหน้าแล้วจะไหวเร้อ

ทิชิ่ว: ยังไง ข้าก็ไม่ยอมให้ผู้คุมเป็นอะไรไป
บ้อเช้ง: เจ้าจะดูแลคนอื่นได้ยังไง ถ้ายังมีสภาพไม่เต็มร้อยอย่างนี้
ไปพ้กผ่อนซะเถอะ
ทิช่ิว: ท่านทำแทนข้าไหวเหรอไง
บ้อเช้ง: ข้าเกรงว่าเจ้าจะไม่เอาตัวไม่รอดน่ะสิ
ทิช่ิว: ท่านเองก็ทำหน้าที่มาหลายชั่วโมงแล้ว ท่านนั่นแหละควรจะไปพักผ่อน

วู้ย เถียงกันอยู่ได้ นึกว่าอยู่กันสองคนเหรอยะ
ไปพักผ่อนซะทั้งคู่แหละ เด๋วแนฮ้วยอยู่เอง

เถียงกันไปก็เสียเวลาเปล่า ผู้คุมแขวนคอตายซะแล้ว

ทิชิ่วรับไม่ได้อย่างแรง แต่โมโหไปผู้คุมก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก
ขาดพยานไปเสียคน คงจะเอาผิดฉั่วเถาได้ยาก

ฉั่วเกียชวนจูกัวะซิงแซมาเล่นหมากล้อม
เพื่อเตือนสติว่าเสียเบี้ยตัวสำคัญไปแล้ว จะเอาอะไรมาสู้
ขาดพยาน คำให้การก็เป็นแค่เศษกระดาษ

อย่าใส่ใจแพ้ชนะให้มากไป โลกนี้ต้องมีความสมดุล มีหยินมีหยาง
น้ำสะอาดไปก็ไม่มีปลา น้ำสกปรกไปก็ไม่มีปลา
เหตุผลแบบนี้ก็อ้างมาได้

ฉั่วเกียเสนอให้เงินชดเชยล้านตำลึงกับผู้เสียหายทั้งหมด
คิดดูให้ดี ดึงดันเอาผิดฉั่วเถาไปก็เท่านั้น สู้ยอมความกันซะ
ผู้เสียหายก็ได้ประโยชน์

จูกัวะซิงแซชักคิดหนัก เห็นสาวชาวบ้านต้องมาขอทานเพื่อฝังศพบิดา
ที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์เหมืองเถื่อน ย่ิงอนาถใจ

พระชายาเป็นห่วงจูกัวะซิงแซ หลายปีมานี้ ก็ต่อสู้กับฉั่วเกียไม่ได้หยุด
ยอมถอยก้าวหนึ่งก็ใช่ว่าจะไม่ดี

คนอย่างท่านจูกัวะ จะปล่อยวางง่ายๆ ได้หรือ
หากไม่อาจผดุงความยุติธรรม ชาวประชาจะได้รับความเดือดร้อน

พระชายา: หากท่านมัวแต่มุ่งรักษาความยุติธรรม
อาจทำให้ขาดวิสัยทัศน์ไปบ้าง
ถ้าท่านเห็นความยุติธรรมเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
สมควรเปิดโปงบิดาข้าแต่แรก
นี่ท่านกลับปกป้องบิดาและข้า ข้าซาบซึ้งใจท่านนัก
ทุกคนล้วนอยากได้รับความยุติธรรม แต่มีบางครั้งก็อาจไม่มีวันได้รับ
อาจมีอีกหลายวิธีที่ช่วยเหลือผู้คนได้ ดูอย่างแม่นางผู้นั้น
ท่านมอบเงินให้นางทำศพบิดา นั่นอาจเป็นสิ่งที่นางต้องการมากกว่าความยุติธรรมก็เป็นได้

ฉั่วเกียรีบชิงตัดหน้าสารภาพแทนบุตรชาย
หวังให้๋ฮ่องเต้เห็นแก่ตดีความชอบที่ผ่านมา อภัยโทษให้ฉั่วเถา

นายพล Shu และจูกัวะซิงแซขอเข้าเฝ้าถวายรายงานเรื่องเหมืองเถื่อน
เหมือนนี้แม้เป็นของฉั่วเถา แต่เรื่องร้ายแรงอื่นๆ เป็นฝีมือของลูกน้อง
ไม่มีหลักฐานว่าฉั่วเถาเกี่ยวข้องด้วย

ฉั่วเกียพอใจที่จูกัวะซิงแซยอมอ่อนข้อให้

นึกว่าจะจบเรื่อง ญาติพี่น้องของชาวเหมืองที่ตายไปมาประท้วงหน้าวัง
ทหารองครักษ์พยายามสลายการประท้วง กลับทำร้ายชาวบ้าน

ทิชิ่วกับแนฮ้วยต้องออกโรงช่วยเหลือ

บ้อเช้ง: ฝ่าบาท ชาวบ้านเหล่านี้ มิใช่คนร้าย
พวกเขาสูญเสียคนในครอบครัวไป ขอให้ฝ่าบาททรงเห็นพระทัยด้วย
ฉั่วเกีย: ฝ่าบาท มือปราบที่รู้กฎหมายแล้วยังทำผิด
สมควรถูกลงโทษ

แนฮ้วยเดินทางไปพาองค์ชายมองโกลมาร่วมเรียกร้องให้ฮ่องเต้
ลงโทษทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเหมืองเถื่อน
ถูกกดดันขนาดนี้ ฮ่องเต้เลยต้องลงพระอาญาเนรเทศฉั่วเถาไปหลิ่งหนาน

ลูกศิษย์แต่ล่ะคน ทำอะไรไม่คิดกันบ้างเล้ย
เล่นพาชาวบ้านบุกเข้าวังหลวง ถ้าข่านมองโกลไม่ช่วยขอร้อง
มีหวังถูกพระราชอาญากันเป็นแถว

บ้อเช้ง: ท่านอา ข้าเป็นต้นคิด ข้ายอมรับผิดแต่ผู้เดียว
ทิชิ่ว: พวกเราไม่ตั้งใจทำให้ฮ่องเต้ตกพระทัย
เราต้องการแค่ช่วยเหลือเด็กกำพร้าและแม่ม่าย
จูกัวะซิงแซ: เจ้าไม่คิดบ้างหรือว่า ทำแบบนี้ อาจทำให้พวกเขาเดือดร้อน
ถ้าเราต้องเสียสละชาวบ้าน เพื่อความยุติธรรม มันคุ้มกันไหม
ทิชิ่ว: ท่านอา ท่านจะให้พวกเราประนีประนอมยอมความ
เพื่อให้ชาวบ้านได้รับค่าชดเชย แต่เราจะปล่อยให้คนชั่วลอยนวลไม่ได้
จูกัวะซิงแซ: พวกเจ้ารู้แล้วหรือ
บ้อเช้ง: นายพล Shu บอกพวกเราหมดแล้ว
ตุยเมี่ย: เมื่อก่อนข้าไม่รู้ว่าความยุติธรรมคืออะไร ท่านเป็นคนสอนข้า
มาวันนี้ ท่านกลับบอกว่าความยุติธรรมไม่อาจเอาชนะทุกสิ่ง
แนฮ้วย: ข้าไม่เข้าใจเรื่องปรัขญาอะไร
ข้ารู้เพียงแต่ว่าข้าต้องผดุงความยุติธรรม
ข้าจะไม่ยอมอ่อนข้อ ไม่ยอม

อาหญิงไม่พอใจที่ทุกคนทำเหมือนต่อต้านจูกัวะซิงแซ

บ้อเช้ง: อาหญิง ข้าเข้าใจดีว่าที่ท่านอาทำเช่นนี้ เพราะผู้คุมฆ่าตัวตาย
เมื่อขาดพยานเอาผิดฉั่วเถา ท่านอาจำเป็นต้องยอมประนึประนอมกับฉั่วเกีย
อย่างน้อยก็ยังได้ค่าชดเชยสำหรับชาวบ้านบ้าง
แต่เรื่องที่ขัดกับหลักการและจุดยืนเช่นนี้ ข้าไม่อาจยอมรับได้
อาหญิง: พวกเจ้าก็ยังต่อว่าท่านจูกัวะอยู่อีก
สมัยท่านจูกัวะสู้กับฉั่วเกีย พวกเจ้ายังเด็กอยู่เลย
จูกีวะซิงแซ: ช่างเหอะ ข้าอาจจะแก่แล้ว
ไม่มีความกล้าเช่นก่อน

Create Date : 27 มกราคม 2552

Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 0:57:39 น.

9 comments

Counter : 1712 Pageviews.

แวะมาอ่าน แหมๆ หวีตกันเกๆ จน

พี่แน้ฮวยอดหมั่นไส้ไม่ได้

โดย: midori IP: 124.120.210.222 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:12:07 น.

Yau-tung ทำไมน่าสงสารแบบนี้ อุนสุยอันช่างใจร้ายกับตัวละครหญิงจริงๆ เลย

ตอนนี้เริ่มไม่ปลื้มแม่นางซ่งแล้วค่ะ ใจร้ายแล้วก็โหดเกินไป ทำร้ายผู้บริสุทธิ์มานับไม่ถ้วนแล้ว พวกสนมในศึกรักว่าร้ายๆ เค้ายังไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์มากมายขนาดนี้ ถึงจะบอกว่าทำเพื่อทดแทนบุญคุณ แต่แบบนี้ไม่ใช่แล้วนะ

เมื่อไหร่พี่บ้อเช้งจะรู้ความจริงเนี่ย ว่าแม่นางซ่งช่างร้ายเหลือ

โดย: O-yohyo

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:09:55 น.

ฮาโหล ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้ดูละครเรื่องไหนเลย สงสัยต้องตามอัพเดตจากท่านยุทธหญิงซะแล้ว

โดย: LEE (lyfah

) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:19:03 น.

ท่านน้องมิ ทิช่ิวชักจะออกนอกหน้าไปหน่อย
มีแอบแต๊ะอั๋งพี่บ้อเช้งด้วย

O-yo พี่ไม่ชอบนิยายของอุนสุยอันตรงนี้แหละ
มันบีบคั้นใจคนอ่านไปหน่อย

ส่วนแม่นางซ่ง อ่านใจเธอยากค่ะ ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกันแน่
เดี๋ยวตอนหน้า แม่นางซ่งจะยิ่งเป็นตัวการทำลายความสัมพันธ์
ของทิช่ิวกับบ้อเช้ง สร้างความ

ให้แม่ยกยิ่งนัก

ท่าน Lee ช่วงนี้ กำลังดูเรื่อง The Gatau Affairs ที่เฮียโจหม่าเล่น
สนุกขำๆ ดีค่ะ เพิ่งสังเกตว่าน้องหูนี่มักจะได้แต่บทนางเอกติงต๊องแบบแปลกๆ

โดย: จอมยุทธหญิง (magarita30

) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:03:07 น.

สนุกจัง ขอบคุณ จอมยุทรหญิงครับ

โดย: ไม่รักเธอทุกวัน1980 IP: 125.26.129.208 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:33:06 น.

อ่านตอนนี้แล้วสงสารYau-tungมากมาย

ส่วนแม่นางซ่งก้อร้ายเหลือเกิน

ด้านตุยเมี่ยก้อเป็นต้นเหตุทำให้เกิดเรื่องกับแม่นางYau-tung เพราะงั้นสมควรโดนบ้างแล้วล่ะคะพี่เพลง

โดย: Cipher IP: 58.8.146.31 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:13:32:04 น.

กรี๊ด . . ไม่ได้เจอซีฟู้ดตั้งนานแล้ว สบายดีเปล่าคะ

เห็นพี่เพลงพูดถึง The Gatau Affairs ว่าสนุกดี น้องหูติงต๊อง เลยเกิดอาการอยากดูบ้าง ไปดูตารางกำลังฉายพอดี ดูแล้วขำก๊ากเลยค่ะ ชอบๆ

โดย: O-yohyo

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:18:09 น.

คุณไม่รักเธอทุกวัน1980 คะเรื่องกำลังเข้มข้นเลยค่ะ

ท่านน้องมล ตุยเมี่ยเค้าไม่ได้ตั้งใจนี่นา ให้อภัยเค้าเถอะ
ทิชิ่วยังใจอ่อนเลย เห็นปะ

O-yo พี่กะว่าจะรอแผ่นออกมาด้วยล่ะ
น้องหูเรื่องนี้ จินตนาการเพ้อเจ้อดี
อีกอย่างขนมเค้กก็น่ากินเชียว