BlogGang.com : : magarita30 - Heart of Greed 9

Group Blog

All Blogs

Heart of Greed 9

จากตอนที่แล้ว แม่ใหญ่กับอา Po ทะเลาะกันอย่างรุนแรง
อา Po ไม่พอใจมาก เขานัดแม่รองออกมาคุยนอกบ้าน
แม่รองบอกว่าได้ใส่ชื่อเป็นเจ้าของร้านเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินทางไปเยี่ยมบ้านเกิด
อา Po รีบใส่ไฟว่าให้ระวังร้านให้ดีๆ แม่ใหญ่น่ะรู้เรื่องที่แม่รองทะเลาะกับอา Lei แล้ว
ไม่เพียงเข้าข้าง ยังหาว่าแม่รองเป็นคนเสี้ยมสอนกิลให้คิดขายร้าน และทำให้ป๋าต้องร้องไห้ด้วย

แม่รอง: ไม่จริงมั้ง ไม่เห็นพี่ใหญ่พูดอะไรเลย
อา Po: พี่ใหญ่น่ะ เก็บความรู้สึกเก่งนัก ถึงไม่พูด ก็ไม่ได้ความว่าจะไม่เก็บเรื่องนั้นไว้ในใจ
พี่ใหญ่ยังบอกว่าผมไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวกับคุณมาก เดี๋ยวจะพลอยซวยไปด้วย
เห็นชัดเลยว่าอีกไม่นาน คุณต้องโดนไล่จากบ้านแน่ ที่พูดเนี่ยเพราะเป็นห่วงหรอกนะ
ถ้าพี่ใหญ่ทำกับคุณได้ วันหน้าก็ทำกับผมได้ ผมล่ะผิดหวังจริงๆ
คุณควรวางแผนทำอะไรเพื่อตัวเองไว้บ้าง
ผมเองเพิ่งจะเริ่มทำฟาร์มเป๋าฮื้อที่เมืองจีน สนใจจะมาร่วมลงทุนมั้ยล่ะ
แม่รอง: ขอชั้นคิดดูก่อนแล้วกัน

Tong Chi-on ปลุกน้องๆ แต่เช้า เพื่อฝึกซ้อมเดินมาราธอน
ตามที่เคยได้บนกันไว้ว่าถ้าแม่ใหญ่หายขาดจากมะเร็ง ทั้งครอบครัวจะเดินมาราธอน
เช้าขนาดนี้ แต่ละคนก็ง่วงเหงาหาวนอนกันทั้งนั้น
มีแต่ป๋ากับ Tong Chi-on เนี่ยแหละที่คึกคัก

Tong Chi-on ริบอุปกรณ์อำนวยความสะดวกจากน้องๆ
นี่มาออกกำลังกันนะ ไม่ใช่มาสบาย ต้องตั้งใจกันหน่อย
แถมยังริบจักรยานป๋าด้วย โค้ชพูดอะไรต้องเชื่อฟัง เข้าใจมั้ย

โค้ชดีแต่ห้ามคนอื่น ตัวเองเอาไปใช้ซะงั้น

มัวแต่เคี่ยวเข็ญ Yan Yan เผลอหน่อยเดียว
กิลเบิร์ตหายไปไหน ก็ไม่รู้ ฮั่นแน่ มาสบายอารมณ์ดื่มโซดาอยู่นี่เอง

กิลเบิร์ต: เป๋าเล็ก ผมกำลังมีปัญหาล่ะ ผมรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง
Tong Chi-on: ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร รู้จักกันได้ยังไง
กิลเบิร์ต: ตอนผมกลับมาฮ่องกงใหม่ๆ เป๋าใหญ่กับแม่ใหญ่อยากให้ผมไปทำงานที่ Tong Ki
แต่ผมไม่สนใจ ผมได้เจอกับเธอตอนไปซ้อมไดรฟ์กอล์ฟ
วันไหนที่ผมไม่เห็นเธอ รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปอย่าง
Tong Chi-on: นายเลยจีบเธอใช่มั้ยล่ะ

เป๋าเล็กเดาผิดซะแล้ว แจ๊คกี้เป็นฝ่ายเข้ามาทักกิลก่อนตะหาก

แจ๊คกี้: ใครสอนให้คุณตีแบบนี้ ขืนยังฝืนตีต่อไป คุณต้องปวดเอวแน่
นี่ต้องจับแบบนี้ต่างหาก ย่อเข่าลงหน่อย

แหม สอนนิดเดียวก็เป็นแระ

Tong Chi-on: นายไปซ้อมไดรฟ์กอล์ฟที่สนามไหน วันหลังพาพี่ไปด้วยสิ
กิลเบิร์ต: เราไม่ได้แค่ซ้อมไดรฟ์กอล์ฟด้วยกัน เรายังคุยกันแทบทุกเรื่อง
ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร รู้แต่ว่าเธอชื่อแจ๊คกี้
ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอชอบสวมหมวกตลอดเวลา ไม่ชอบไปในที่คนเยอะๆ ผมไม่รู้เลย

Tong Chi-on: ลึกลับจัง หรือว่าเธอเห็นนายเป็นแค่เพื่อน
กิลเบิร์ต: ผมก็ไม่รู้ เรามีปากเสียงกันเรื่องนี้บ่อยๆ

แจ๊คกี้: ชั้นไม่เข้าใจ ทำไมเราต้องมาเถียงกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
กิลเบิร์ต: ผมไม่คิดว่าเรื่องนี้ไร้สาระ เรารู้จักกันมานานพอสมควรแล้ว
ผมยังไม่รู้เบอร์โทรคุณ ผมไม่รู้จักบ้านคุณ
ถ้าคุณไม่โทรหาผม ผมก็ไม่รู้จะเจอคุณได้อย่างไร ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณชื่อแจ๊คกี้จริงหรือเปล่า
แจ๊คกี้: ถึงชั้นบอกคุณไป คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าชั้นไม่ได้หลอกคุณ
ขอเพียงเรามีความสุขร่วมกัน เท่านั้นก็น่าจะพอเพียงแล้วนี่
กิลเบิร์ต: ผมอาจจริงจังเกินไป ผมขอโทษ ต่อไปผมจะไม่พูดเรื่องนี้อีก ผมไม่อยากเห็นคุณไม่มีความสุข

แจ๊คกี้ยอมเปิดเผยตัว ความจริงเธอเป็นภรรยาของมหาเศรษฐีที่มีชื่อเสียงไม่ค่อยดีคนหนึ่ง
ตอนแรก กิลก็ยังไม่เก็ท ต้องให้ถอดหมวกก่อน แค่ใส่หมวกก็ดูไม่ออกเนี่ยนะ
มุขนี้ยังใช้ได้อยู่อีกแฮะ

กิลเบิร์ต: แปลกนะ ตอนผมรู้เรื่องนี้ ผมไม่ยักโกรธ ผมกลับรู้สึกว่าผมต้องปกป้องเธอ
Tong Chi-on: เธอมีสามีแล้วนะ เธอไม่ต้องการให้นายไปปกป้องหรอก
กิลเบิร์ต: เป๋าเล็ก พี่ไม่เข้าใจหรอก สามีเธอมีผู้หญิงอื่น พวกเขาไม่ได้รักกันอีกแล้ว
บางครั้งเขายังทุบตีเธออีกด้วย
Tong Chi-on: งั้นหนที่แล้ว ที่นายถูกทำร้าย ก็เพราะเรื่องนี้เองน่ะสิ
กิล ฟังพี่นะ นี่มันหลุมพรางชัดๆ หากนายพลาดไป จะหันหลังกลับไม่ได้นะ
กิลเบิร์ต: แจ๊คกี้คุยเรื่องหย่ากับสามีเธอแล้ว คราวนี้ผมจริงจัง
Tong Chi-on: แต่ก่อนที่เธอจะหย่าสำเร็จ เธอยังเป็นภรรยาคนอื่นอยู่
นายควรจะรอให้เธอหย่าให้เรียบร้อยก่อน
กิลเบิร์ต: ผมจะรอ

Tong Chi-on พบพ่อของ Seung Joi-sum อีกแระ
พ่อกลับบ้านไม่ได้เพราะที่แฟลตไฟดับ ลิฟต์ไม่ทำงาน
พ่อแข้งขาไม่ค่อยดี ขึ้นบันไดไม่ไหว ก็อยู่ตั้งชั้น 8 นี่น้า
ไม่เป็นไร Tong Chi-on จะแบกพ่อขึ้นไปเอง

พ่อเร่งให้ Tong Chi-on ขึ้นบันได้เร็วๆ หน่อย จะต้องเข้าห้องน้ำแล้ว
กว่าจะขึ้นไปถึงชั้น 8 ก็เล่นเอาเหงื่อแตก ทั้งคู่เจอกับ Seung Joi-sum ที่หน้าลิฟต์พอดี
ปรากฎว่าจริงๆ แล้วลิฟต์น่ะใช้ได้ น้ำต่างหากที่ไม่ไหล

ด้วยความประหยัดหรือที่เรียกว่างกนั่นแหละ
Seung Joi-sum ไปตักน้ำจากห้องน้ำข้างล่างมาใช้
Tong Chi-on เป็นห่วงว่าน้ำจะไม่สะอาด คุณพ่อก็สูงอายุแล้ว
หากเอาน้ำมาทำอาหารอาจเสาะท้องได้
จะให้ Seung Joi-sum ออกไปซื้อน้ำ ก็กลัวคุณพ่อจะหายตัวไปอีก
ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้ Tong Chi-on จัดให้

Tong Chi-on เห็นผลไม้น่ากินทั้งนั้น เลยซื้อมาฝาก
จะเก็บเข้าตู้เย็น ก็ดันเห็นแต่อาหารเหลือ ให้คนแก่กินอาหารค้างคืน มันไม่ดีน้า

Seung Joi-sum: ชั้นทำอาหารให้พ่อใหม่ทุกวันแหละ แต่พ่อกินนิดเดียว
เลยมีของเหลือทุกวัน น่าเสียดายออก ชั้นเลยเก็บไว้กินเอง

Tong Chi-on ปวดหมอง มื้อหนึ่งมีอาหารแค่จานเดียว จะไปได้ครบคุณค่าห้าหมู่ได้ยังไง
เอางี้ เด๋ว Tong Chi-on จัดให้

พ่อเกิดอาการอัลไซเมอร์ นึกว่าตัวเองกินข้าวไปแล้ว
Tong Chi-on เลยตามน้ำ ชวนกินของหวานแทน
กุ้งนี่มันเป็นของหวานตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

Tong Chi-on เห็น Seung Joi-sum ยังหางานอยู่
เขาเลยชวนเธอไปทำงานที่ร้าน Tong Ki ด้วย
พูดหว่านล้อมอยู่ตั้งนาน พอบอกเงินเดือนเท่านั้นแหละ
Seung Joi-sum ตกลงทันที ตั้งเดือนละหมื่นสอง ใครไม่เอาก็โง่แล้ว

จ้างเด็กนักศึกษามาทำงานพิเศษ เดือนละหมื่นสองเนี่ยนะ
อา Lei เกือบจะไม่ยอมแล้ว พอดีป๋านึกได้ว่าน่าจะเป็นเพื่อน Yan Yan
ป๋ารีบสนับสนุน อยากจะให้ลูกชายมีแฟนใจจะขาด

อย่างน้อยเป็นนักศึกษาก็ต้องภาษาอังกฤษดี เวลามีทัวร์มาลงจะได้ช่วยขายของได้
และพอมีผู้หญิงพวกลูกจ้างชายจะได้ทำตัวมีระเบียบวินัยมากขึ้น
สองพ่อลูกแท๊คทีมกันอย่างนี้ อา Lei ก็ต้องยอมน่ะสิ

Tong Chi-on รีบมาบอกข่าวดีให้ Seung Joi-sum รู้
มาถึงบ้านทำไมไม่ขึ้นไป ต้องโทรคุยกันด้วย อันนี้ คนดูก็ไม่เข้าใจ
สรุปว่าจะโชว์มือถืองั้นเหอะ รู้นะ ว่าแอบโฆษณามือถือ Sony Ericsson หึหึ
โปรดสังเกต ทุกคนในเรื่องนี้ ใช้มือถือ Sony Ericsson ทั้งนั้น

แจ๊คกี้นัดพบกิลเบิร์ต เธอเปิดเมล์ให้ดู (กร๊ากกก เว็บ Hayoo ไม่ค่อยเลยนะ)
หนที่แล้วกิลเบิร์ตทำมือถือหาย
มีคนเก็บได้ และเอารูปของทั้งคู่ที่อยู่ในโรงแรมด้วยกันมากรรโชกทรัพย์

คนร้ายโทรเข้ามือถือแจ๊คกี้พอดี เขาเรียกร้องเงินเจ็ดแสนเหรียญ
โดยให้นำเงินไปให้พรุ่งนี้เที่ยงคืน ไม่งั้นจะเผยแพร่ภาพทั้งหมดทางอินเทอร์เน็ต

แจ๊คกี้ไม่อยากให้สามีรู้ว่าเธอมีชู้
ถ้าเขารู้ว่าเธอมีชู้ก่อนหย่าล่ะก็ เขาอาจจะทวงแฟลตที่ยกให้แม่เธอคืน
สงสารแต่แม่ แก่แล้วจะไปอยู่ไหน
ตั้งแต่แจ๊คกี้คบกับกิลเบิร์ตก็กลับบ้านค่ำบ่อยๆ สามีจึงสั่งอายัดบัตรเครดิตของเธอ
และริบเครื่องประดับทั้งหมดไป รวบรวมเงินทั้งหมดก็มีราว แปดหมื่นถึงแสนเหรียญเอง
กิลเบิร์ตรับปากว่าจะจัดการเรื่องเงินให้

กิลเบิร์ตกลับไปขอยืมเงินป๋า โดยอ้างว่าจะเอาไปลงทุนกับเพื่อน
เรื่องเงินเรื่องเล็ก พ่อลูกกัน แค่นี้ทำไมจะให้ไม่ได้ พรุ่งนี้ไปเบิกเงินกับแม่ใหญ่ได้เลย
จ๊ากกก ให้เบิกแม่ใหญ่เนี่ยนะ ป๋าไม่มีเงินเก็บส่วนตัวมั่งเหรอ
โธ่ ป๋าได้เงินใช้เดือนละตั้ง 36,400 เหรียญ มีบัตร Platinum ตั้งหลายใบ จะต้องเก็บเงินไปทำไม
เงินแม่ใหญ่ก็เหมือนเงินป๋าน่ะแหละ
กิลเบิร์ตไม่อยากให้แม่ใหญ่รู้ จึงกลบเกลื่อนไป สงสัยต้องหาทางอื่น

กิลเบิร์ตเอาเรื่องไปปรึกษา Tong Chi-on
เขาแนะนำให้บอกอา Lei แต่อา Lei เป็นคนตรงไปตรงมา ขืนบอกอา Lei ก็ต้องรายงานแม่ใหญ่แน่

Tong Chi-on เห็นกิลเบิร์ตรักจริงหวังแต่ง
จึงรับปากช่วยเหลือ โดยจะแอบแฮ้บเงินที่ภัตตาคาร Yue Moon จ่ายล่วงหน้า 6 เดือนมาหมุนก่อน

กิลเบิร์ต: ทำอย่างนี้มันเข้าข่ายยักยอกนะพี่
Tong Chi-on: ไม่เป็นไรน่า ปกติร้านนี้ก็จ่ายเงินช้าเดือนสองเดือนอยู่แล้ว อา Lei ไม่สงสัยหรอก
หากไม่เอาภาพคืน แม่ใหญ่รู้เข้าจะไม่พอใจว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้
แล้วแม่รอง กับ อา Po ก็จะดูถูกเธอ เธอจะเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวอย่างมีความสุขได้ยังไง
ถึงตอนนั้น นายจะสบายใจหรือ ไม่ต้องห่วง พี่จะหาเงินเจ็ดแสนให้นายเอง

ทั้งครอบครัวกำลังเตรียมตัวจะไปแข่งเดินมาราธอนในงาน Charity Home Marathon
คราวเคราะห์มาถึง ภัตตาคาร Yue Moon จะสั่งของแห้งเพิ่ม
อา Lei รู้จนได้ว่าเงินหาย แต่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นฝีมือของอา Po
อา Po ไม่พอใจ ไม่มีหลักฐานมาสงสัยกันง่ายๆ อย่างนี้ได้ไง ไม่แฟร์นี่หว่า
อา Lei โกรธที่อา Po ผิดแล้วไม่ยอมรับผิด เธอตัดสินใจจะแจ้งความ

กิลเบิร์ตตัดสินใจจะสารภาพ แต่ Tong Chi-on ยอมรับซะก่อน
Tong Chi-on อ้างว่าเอาเงินไปให้เพื่อนยืม

Tong Yan-kai: เพื่อนคนไหน บอกมาซิ ป๋ารู้จักเพื่อนเราทุกคนนี่
เงินตั้งเจ็ดแสนไม่ใช่น้อย ทำไมไม่บอกป๋าก่อน
อา Lei: ปกติเธอเป็นคนซื่อนี่นา ถ้าเธอต้องการใช้เงิน ทำไมไม่บอกอา
Tong Yan-kai: แย่ล่ะ ป๋านี่อัลไซเมอร์จริงๆ เป๋าเล็กมันบอกป๋าแล้วล่ะ
เรื่องมันด่วน ป๋าก็เลยให้ยืมไป ป๋าผิดเองที่ลืมไป

อา Po ไม่ยอมเลิกราง่ายๆ

อา Po: พี่เขยเล่นละครได้ห่วยมากเลยรู้ตัวมั้ย เมื่อกี้เพิ่งพูดแหมบๆ ว่าเป๋าเล็กไม่ได้บอก
ตอนนี้มาบอกว่านึกออกแล้ว พี่นึกว่าพวกผมเป็นอัลไซเมอร์เหรอ
ปกปิดให้กันแบบนี้ หรือว่า พี่เขยเองก็มีเอี่ยว
อา Lei: อา Po ทำไมพูดกับพี่เขยอย่างนี้ล่ะ ทำตัวเองให้ดีก่อนเถอะ
อา Po: ทำไม ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมจะพูดไม่ได้
ทีไอ้คนที่มันยักยอกเงินไปตั้งเจ็ดแสน พวกพี่ถามแค่ว่าให้ใครยืมไปเนี่ยนะ
แถมยังแต่งเรื่องมาช่วยปกป้องอีก
ผมน่ะไม่ว่าอะไรหรอกนะที่โดนเข้าใจผิด แต่มันจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเด็กๆ
พี่ใหญ่ พี่เป็นคนยุติธรรมนี่ พูดอะไรบ้างสิ ให้ข้อคิดเขาซักคำสิ (เอ้า ประชดเหน็บแนมเข้าไป)
แม่ใหญ่: เป๋าเล็ก ลูกก็รู้ว่าเป๋าใหญ่ขี้หลงขี้ลืม วันหลังมีอะไรก็มาบอกกับแม่ใหญ่
อีกอย่างเงินนั่นเป็นของร้าน แม่ไม่สนว่าเพื่อนลูกเป็นใคร แต่ลูกต้องใช้คืน กินข้าวเถอะ
อา Po: พี่ใหญ่ พูดแค่เนี้ย
แม่ใหญ่: เข้าใจผิดกันเอง อาหารเย็นหมดแล้ว กินข้าวเถอะ

ที่งาน Charity Home Marathon อา Po ยังไม่ยอมปล่อยวาง
เอาเรื่องนี้มาแฉให้คนอื่นได้ยิน กะให้ Tong Chi-on ได้อาย
ป๋าต้องช่วยเปลี่ยนเรื่อง เร่งให้ออกเดิน

กลับมาถึงบ้าน อา Po ก็ยังเพ่งเล็ง Tong Chi-on ทำให้เขาอึดอัด
แต่เพื่อน้องชาย แค่นี้ เป๋าเล็กทนได้

แจ๊คกี้สบายใจที่ได้มือถือคืนมาแล้ว แถมวันนี้สามีเธอก็ดูอารมณ์ดีผิดปกติ
เมื่อก่อนแค่พูดคำว่าหย่า เขาก็ไม่ฟังแล้ว
วันนี้ เขายอมฟังเธอและยังรับปากว่าจะคิดดูก่อนอีกด้วย
เมื่อหย่าเสร็จแล้ว คราวนี้เธอกับกิลเบิร์ตจะได้อยู่ด้วยกันโดยไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อีก

คืนนั้น ป๋ากับอา Lei รอให้แม่ใหญ่หลับ แอบเข้ามาซัก Tong Chi-on
ยังไง้ ยังไง Tong Chi-on ก็ไม่ยอมหลุดปาก
ป๋าเข้าใจผิดคิดว่าเค้ามีอะไรกับเพื่อนของ Yan Yan แล้วถูกเธอแบล็คเมล์
ยิ่งได้รู้ว่าเพื่อนของ Yan Yan คือ Seung Joi-sum
ป๋ายิ่งเกิดอคติ หนที่แล้วยืมเงินไปสามหมื่น หนนี้เจ็ดแสน แถมยังให้ป๋าจ้างมาทำงานอีก
ผู้หญิงคนนี้ต้องหวังปอกลอก Tong Chi-on แน่นอน
ป๋ากับอา Lei สั่งห้ามไม่ให้ Tong Chi-on มาทำงานที่ร้านเด็ดขาด
Tong Chi-on กลุ้มใจ พูดเท่าไหร่ก็ไม่เชื่อ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

ถึงวันจันทร์ Tong Chi-on ไปรับ Seung Joi-sum เธออุตส่าห์ซื้อเสื้อใหม่ไว้ใส่วันเริ่มงาน
Tong Chi-on ไม่รู้จะบอกเธออย่างไร ยิ่งรู้ว่าพ่อของเธอดีใจที่เธอได้งาน เขายิ่งพูดไม่ออก

Tong Chi-on พา Seung Joi-sum ไปกินอาหารเช้า

Seung Joi-sum: ช่างบังเอิญจริงๆ เลย พอคุณรับชั้นเข้าทำงานนะ
ก็มีอีกบริษัทหนึ่งโทรมา แต่ชั้นปฏิเสธไปแล้วล่ะ ก็ชั้นรับปากคุณก่อนแล้วนี่
อ้อ ชั้นต้องไปเรียนกฎหมายทุกคืนวันพุธนะ ชั้นต้องขอออกเร็วซัก 15 นาที
Tong Chi-on: เอ่อ จะเป็นอะไรรึเปล่า ถ้าผมให้คุณเริ่มงานเดือนหน้า
Seung Joi-sum: เดือนหน้าเหรอ ทำไมล่ะ
Tong Chi-on: คนที่เค้าลาออกไป เค้าจะอยู่ต่ออีกเดือน มันก็เลยไม่สะดวก
Seung Joi-sum: ไม่เป็นไร ชั้นเข้าใจ ชั้นจะรออีกเดือน
Tong Chi-on: ไม่ต้องรอก็ได้นะ คุณมีอีกงานรออยู่ไม่ใช่หรือ
Seung Joi-sum: แต่ชั้นปฎิเสธไปแล้วนี่
Tong Chi-on: ปฏิเสธแล้ว คุณก็โทรไปหาเค้าใหม่ก็ได้ แค่โทรไม่ยากเย็นอะไร

Seung Joi-sum: คุณไม่อยากจ้างชั้นแล้วใช่มั้ย
Tong Chi-on: ผมผิดเองแหละ ผมทำให้ป๋ากับอา Lei โกรธ
พวกเค้าเลยไม่ยอมให้ผมรับคุณเข้าทำงาน ผมผิดเอง ไม่เกี่ยวกับคุณ
ผมขอโทษ ผมขอโทษ เอางี้ ผมจะจ่ายเงินชดเชยให้คุณเดือนนึง
แล้วคุณก็ไม่ต้องรีบใช้เงินคืนผมนะ อย่าร้องไห้เลยนะ
Seung Joi-sum: ชั้นไม่เป็นไร ชั้นโชคไม่ดีเอง คุณช่วยชั้นมาเยอะแล้วล่ะ