BlogGang.com : : magarita30 - ไทเก๊ก หมัดทะลุฟ้า The Master of Taichi ตอน 19

Group Blog

All Blogs

ไทเก๊ก หมัดทะลุฟ้า The Master of Taichi ตอน 19

ไทเก๊ก หมัดทะลุฟ้า The Master of Taichi ตอน 19

จากตอนที่แล้ว หยงไป่ชุนฆ่าตัวตายไถ่โทษ ซ่งชิงเผาศพบิดา แล้วโปรยเถ้าลงสู่ลำธาร

ซ่งชิงไม่ยอมกลับวัดเต๋ากับโม่หม่า

โม่หม่า: ข้ารับปากบิดาเจ้าว่าจะดูแลเจ้า
ซ่งชิง: ข้ารู้ว่าการตายของพ่อไม่เกี่ยวกับเจ้า แต่ข้าไม่รู้จะเผชิญหน้ากับเจ้าได้ยังไง
โม่หม่า: ซ่งชิง เจ้าเคยบอกให้ข้าละทิ้งความเกลียดชัง แล้วเหตุใดเจ้าจึงจะทำไม่ได้
ซ่งชิง: ข้าทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ ถ้าตอนนั้น ข้าไม่พาเจ้าไปหาพ่อ
พวกเราก็อาจจะออกจากเมืองหลวงกันไปแล้ว พวกเราอาจจะไปยังสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จัก
และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป
บางที เมื่อเวลาผ่านไป พ่อจะไม่รู้สึกผิด และสามารถใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุข
หรือบางทีข้ากับพ่อ...ตอนนี้ ไม่ว่าอะไรก็ไม่มีวันเป็นไปได้อีกแล้ว

เหยียนจื้อกุ้ยเห็นโม่หม่ารักมั่นในซ่งชิง นางก็รู้ว่าตัวเองไม่มีหวัง
ยามเศร้าเสียใจคนที่นางนึกถึงกลับเป็นต้วนเฮ่าเซิน

ต้วนเฮ่าเซิน: ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าก็ยังมีข้า

ซ่งชิงต้องการหนีหน้าโม่หม่า แต่ก็ไม่จำเป็นต้องออกจากเมืองหลวงนี่
ฟงหนินชวนซ่งชิงไปอยู่ที่ร้าน ยังไงก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกัน

แม้ทุกคนจะต้อนรับอย่างดี แต่ซ่งชิงก็ยังไม่สบายใจ
ไม่รู้ว่าการที่นางยังอยู่ในเมืองหลวง จะทำให้จื้อกุ้ยเข้าใจผิดอีกหรือเปล่า

เหยียนฉีเฉียวพาซ่งชิงไปพบจื้อกุ้ย เพื่อเคลียร์ใจกัน

ซ่งชิง: ข้าขอโทษ จื้อกุ้ย ที่ข้าทำไป ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง ข้าทำเพราะไม่อยากให้โม่หม่ามาล้างแค้นพ่อข้า
ตอนนี้ พ่อข้าจากไปแล้ว ข้าจะไม่พบหน้าโม่หม่าอีก ข้าจะไม่ทำลายความสัมพันธ์ของพวกเจ้า
เหยียนจื้อกุ้ย: เจ้าไม่ได้ทำลายความสัมพันธ์ของเราหรอก โม่หม่าไม่เคยรักข้า
เขาอยู่กับข้า เพราะต้องการรับผิดชอบข้าเท่านั้น
จริงๆ แล้ว การอยู่กับคนที่ไม่รักเรา มันช่างเจ็บปวดยิ่งนัก
เจ้าสองคนผ่านอุปสรรคมากมาย เขาก็ยังรักเจ้าไม่เปลี่ยน
ข้าคงไม่อาจรั้งตัวเขาไว้ได้
ซ่งชิง: จื้อกุ้ย
เหยียนจื้อกุ้ย: อย่าห่วงเลย ข้าตัดใจจากเขาได้แล้ว
ถ้าเจ้าอยากจะอยู่กับพี่สาวข้า ก็อยู่เถอะ ข้าคงรู้สึกดีขึ้นถ้าเจ้าอยู่
ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยดูแลพี่สาวข้าให้ด้วย
ซ่งชิง: ถึงเจ้าไม่เอ่ยปาก ข้าก็จะดูแลฉีเฉียวเอง

โม่หม่ารู้ว่าซ่งชิงอยู่กับฟงหนินก็สบายใจ
ให้เวลาซ่งชิงหน่อย ปล่อยไปซักพัก เรื่องทุกอย่างคงจะดีขึ้น
ตอนนี้ ต้องสร้างสำนักไทเก๊กซานเยวี่ยให้เจริญรุ่งเรืองก่อน อันดับแรกก็ต้องหาลูกศิษย์เพิ่ม

ฟงหนินจัดโปรโมชั่น สมัครเป็นลูกศิษย์สำนักวันนี้ รับฟรีเกี๊ยวน้ำหนึ่งชาม
แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ฟงหนินคิดรอบคอบแล้ว
อีกหน่อยพอมีศิษย์น้องเยอะๆ จะได้สั่งให้มาอุดหนุนที่ร้านได้ คุ้มจะตาย

ฟงหนินพาลูกศิษย์ใหม่ 3 คนมาคารวะอาจารย์

โม่หม่าสอนพื้นฐานไทเก๊กให้กับเหล่าศิษย์
แต่ดูแล้ว แต่ละคนยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

เพื่อช่วยให้การสอนง่ายขึ้น โม่หม่าอดหลับอดนอนเขียนตำราไทเก๊ก

แต่แค่วันแรก โม่หม่าก็ต้องพบกับอุปสรรคซะแล้ว

ลูกศิษย์ใหม่ทั้งสามคน เป็นพวกนักต้มตุ๋น
ที่ต้องการเอาชื่อของสำนักมาหลอกขายยาปลอมให้ชาวบ้าน

โม่หม่าคิดจับตัวมาซักฟอก กลับถูกไฉเหว่ยขัดขวาง

เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ ชื่อเสียงสำนักก็พลอยเสียหายไปด้วย
หลี่โหย่วหว่อฉวยโอกาสกระตุ้นให้โม่หม่าร่วมแข่งขันชิงตำแหน่งประธานสมาคม
เพื่อเรียกความมั่นใจจากชาวบ้านกลับคืนมา และสร้างชื่อเสียงให้กับสำนัก

จริงๆ แล้วพวกหลี่โหยวหว่อเป็นคนจ้างพวกต้มตุ๋นทั้งสามคนมาเอง
ไฉเหว่ยกำชับหลี่โหยวหว่ออย่าใจอ่อนกลางคัน ระหว่างหงเหลียงกับโม่หม่า ใครสำคัญกว่ากัน

หงเหลียงเจอลูกค้าเก่าคิดลวนลามนาง จึงเผลอตบไปทำให้เขาโกรธ คิดลงมือกับนาง

ชิบาซากิ คัทสึฮิโร่ ช่วยหงเหลียงเอาไว้ เขาเกิดตกหลุมรักเธอเข้า
จึงทำทีเป็นอาสาพาเธอไปส่งที่บ้าน

หงเหลียงปฏิเสธคัทสึฮิโร่ เขายังนึกว่าเป็นเพราะเธอเห็นเขาเป็นคนญี่ปุ่น

คัทสึฮิโร่ตื่นเต้นที่พบผู้หญิงในฝัน จึงรีบมาบอกเฮ่าเซิน
แค่เห็นหน้าเฮ่าเซิน เขาก็รู้ว่าเพี่อนรักคนนี้ มีอะไรไม่สบายใจ
คบกันมาตั้งนาน จะไม่รู้ได้อย่างไร

คัทสึฮิโร่: กังวลใจเรื่องจื้อกุ้ยหรือ แต่นางก็กลับมาหาเจ้าแล้วนี่
ต้วนเฮ่าเซิน: แต่นางอาจจะเห็นข้าเป็นเพียงที่พักใจ
คัทสึฮิโร่: แล้วไงล่ะ ที่สำคัญ เจ้าชอบนางไม่ใช่หรือ
ตราบใดที่นางยังมีเจ้าอยู่ในหัวใจ เจ้าก็ยังมีโอกาสชนะใจนางได้
ต้วนเฮ่าเซิน: ระยะนี้ เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ข้าไม่รู้ว่า ข้าควรจะทำอย่างไรดี
นอกจากเรื่องความรักแล้ว ยังมีเรื่องของสำนักมังกรดำอีก
หลังจากมีศิษย์ทิ้งสำนักไปแล้ว ชื่อเสียงสำนักก็ตกต่ำลง
ในฐานะ เจ้าสำนัก ข้ากลับทำอะไรไม่ได้เลย
คัทสึฮิโร่: ทำไมล่ะ ก็เจ้ากำลังจะเข้าแข่งชิงตำแหน่งประธานสมาคมไม่ใช่หรือ
หากเจ้าชนะ สำนักมังกรดำ ก็จะกลายเป้นสำนักอันดับหนึ่งในเมืองหลวง
ต้วนเฮ่าเซิน: ข้าก็คิดเช่นนั้น หากข้าเป็นประธานสมาคม
สำนักมังกรดำก็จะกลับมารุ่งเรืองเหมือนก่อน แต่...
คัทสึฮิโร่: แต่อะไร เจ้าเกรงว่าจะเอาชนะโม่หม่าไม่ได้หรือ
ต้วนเฮ่าเซิน: ก่อนที่อาจารย์รองจะเสียชีิวต ท่านบอกข้าว่า
กังฟูของโม่หม่าก้าวหน้าไปมาก ข้าอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
คัทสึฮิโร่: พูดอย่างนั้นได้ไง เจ้ายังไม่ได้สู้กับเขา อย่าเพิ่งหมดความมั่นใจสิ
ข้าจะช่วยเจ้าฝึกซ้อม เจ้าจะต้องพร้อมที่สุดก่อนการแข่งขัน

โม่หม่ามาถึงหน้าร้านก็ไม่กล้าเข้า ได้แต่ยืนดูซ่งชิงอยู่ห่างๆ

ฟงหนินเห็นโม่หม่าเข้าจึงชวนเข้าไปในร้าน ซ่งชิงยังไม่ยอมมองหน้าเขา

โม่หม่าถูกคนลอบทำร้าย
ที่แท้ บิดาของมือสังหารกินยาปลอมที่ลูกศิษย์ของโม่หม่าขายจนกระอักเลือดตาย
ลูกชายจึงมาแก้แค้นเขา

ยังซวยไม่พอ มือสังหารคนนั้น ยังเป็นลูกศิษย์สำนักคาราเต้ชิบาซากิอีกด้วย
สำนักชิบาซากิจึงออกหน้าเรียกร้องขอความเป็นธรรม

บรรดาเจ้าสำนักต่างเรียกร้องให้ขับโม่หม่าออกจากสมาคม
และห้ามไม่ให้ร่วมประลองชิงตำแหน่งประธานสมาคม
ตัวนเฮ่าเซินขอให้โม่หม่าพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจ ด้วยการมอบตัวลูกศิษย์นักต้มตุ๋นออกมา
จะเอาที่ไหนมามอบล่ะ หายตัวกันไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้

ผู้ว่ายังเข้าข้างโม่หม่า โดยสั่งให้ผู้การฉี จับคนร้ายมาให้ได้

ผู้ว่าเตือนโม่หม่าให้ระวังตัว เรื่องนี้น่าจะเป็นแผนการของใครซักคน ไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญ

โม่หม่าตามหาตัวนักต้มตุ๋นทั้งสามคนจนพบ
หลี่โหยวหว่อออกมายอมรับว่าตัวเองเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง

โม่หม่า: ทำไม ท่านทำเช่นนี้
หลี่โหยวหว่อ: ที่ข้าทำไปก็เพื่อประโยชน์ของเจ้า
โม่หม่า: เหลวไหล ท่านทำลายชื่อเสียงสำนักไทเก๊กซานเยวี่ย จัดฉากหลอกลวงข้า
นี่หรือทำเพื่อข้า
หลี่โหยวหว่อ: ถ้าไม่ทำแบบนี้ เจ้าจะมีความตั้งใจเข้าร่วมแข่งชิงตำแหน่งประธานสมาคมหรือ
โม่หม่า: เหลวไหลที่สุด ยังไงข้าก็ตั้งใจจะเข้าร่วมประลองอยู่แล้ว ท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้
หลี่โหยวหว่อ: ข้าต้องการให้เจ้ามีความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะ
ฟังให้ดี ไม่ว่าเจ้าจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่มีใครยอมรับเจ้า หากเจ้าไม่มีชื่อเสียง และดำแหน่ง
ถ้าเจ้าอยากให้ไทเก๊กโด่งดังเป็นที่รู้จัก เจ้าก็ต้องเป็นนายกสมาคมให้ได้
โม่หม่า: จะอย่างไร ท่านก็ไม่ควรเล่นลูกไม้สกปรก จนมีคนต้องตาย
หลี่โหยวหว่อ: เจ้าจะฆ่าข้าเพื่อคืนความเป็นธรรมให้พวกเขางั้นหรือ
โม่หม่า: เราต่างคนต่างความคิด ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ

ไฉเหว่ยไม่พอใจที่แผนการถูกเปิดโปง
เขารู้ทันว่าหลี่โหยวหว่อทำไปเพราะไม่อยากตีสองหน้า เล่นละครกับโม่หม่าอีกแล้ว
ถ้าโม่หม่ายอมเข้าร่วมประลองก็แล้วไป ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร ระวังตัวไว้เถอะ

คนของสำนักชิบาซากิไม่พอใจมาก่อเรื่องที่ร้านของฟงหนิน
แถมยังทำร้ายฉีเฉียวอีกด้วย

เพื่อความปลอดภัยของฉีเฉียว ฟงหนินตัดสินใจปิดร้านกลับไปบ้านเกิดชั่วคราว
จนกว่าฉีเฉียวจะคอลดลูกปลอดภัย

ซ่งชิงก็จะกลับไปบ้านเกิดด้วย เหมยฟงหนินห้ามโม่หม่าว่าไม่ต้องไปส่งพวกเขา

ก่อนจากไป ซ่งชิงได้ทำอาหารมื้อสุดท้ายให้กับโม่หม่า
น่าเสียดายที่คนที่รักกัน กลับไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้

ต้วนเฮ่าเซินฝีกซ้อมกังฟู แต่ในใจยังกังวลถึงคำพูดของอาจารย์รอง
ที่ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโม่หม่า ทำให้ยิ่งเครียด

ยิ่งศิษย์ในสำนักมาให้กำลังใจ เขายิ่งคิดไปในทางลบ

ต้วนเฮ่าเซินไม่สบายใจจนกินข้าวปลาไม่ลง
เหยียนจื้อกุ้ยอดเป็นห่วยเขาไม่ได้

เหยียนจื้อกุ้ย: ท่านเปลี่ยนไปมาก ข้ายังจำได้ว่าตอนเรามาเซี่ยงไฮ้ใหม่ๆ
ท่านไม่อยากจะไปร่วมงานประลองยุทธเลย แต่ตอนนี้..ท่านกลับเอาจริงเอาจังกับมันมาก
ต้วนเฮ่าเซิน: คนเราย่อมเปลี่ยนไป
เหยียนจื้อกุ้ย: ท่านใส่ใจในสำนักเยี่ยงนี้ ข้าเชื่อว่าท่านเจ้าสำนักต้วน และอาจารย์รองคงโล่งใจ
แต่ท่านก็อย่ากดดันตัวเองเกินไป
ต้วนเฮ่าเซิน: ไม่ต้องห่วงนะ

เหยียนจื้อกุ้ย: ครั้งก่อนที่เรามาที่นี่ ข้ารู้ว่าท่านมีอะไรจะมอบให้ข้า
เสี่ยวกวงเป็นคนบอกข้าเอง ก็แหวนวงนั้นไง ท่านยังจำได้ใช่ไหม
ถ้าหนนี้ ท่านชิงตำแหน่งนายกสมาคมได้ ข้าจะสวมแหวนของท่าน ดีมั้ย
ต้วนเฮ่าเซิน: แหวนอะไร เจ้าอย่าไปฟังเสี่ยวกวงพูดไร้สาระ
เหยียนจื้อกุ้ย: ท่านไม่อยากแต่งงานกับข้าเหรอ
ต้วนเฮ่าเซิน: ไม่ใช่เช่นนั้น แต่ข้าไม่มั่นใจว่าใครจะชนะการประลองครั้งนี้
ข้าไม่ต้องการให้ตัวเองไขว้เขว เราไว้พูดเรื่องนี้หลังการประลองเถอะนะ
เหยียนจื้อกุ้ย: ไหนท่านเคยบอกว่าอยากให้ข้าอยู่เคียงข้างท่าน
ต้วนเฮ่าเซิน: ก็ใช่

เหยียนจื้อกุ้ย: ข้ารู้แล้ว ท่านรับไม่ได้ที่ข้าเคยอยู่กับโม่หม่าใช่มั้ย ข้ามันโง่นัก

คัทสึฮิโร่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เฮ่าเซินรักจื้อกุ้ยขนาดนี้ ทำไมไม่ยอมแต่งกับนาง
เฮ่าเซินสารภาพเรื่องที่ตัวเองมีอะไรกับจื้อกุ้ย แต่นางคิดว่าเขาเป็นโม่หม่า
ทำให้เขาคิดว่า ที่นางยอมแต่งกับเขาไม่ใช่เพราะรัก แต่เป็นเพราะต้องการตอบแทนเขา

คัทสึฮิโร่: เจ้าคิดมากไปแล้ว นางไม่เอาความสุขทั้งชีวิตมาเพื่อตอบแทนเจ้าหรอก
จื้อกุ้ยต้องการใช้ชีวิตคู่กับเจ้า เหตุใดเจ้าจึงทำให้นางต้องผิดหวัง
โม่หม่าเป็นหนามในใจเจ้า ทางเดียวที่จะถอนหนามนั้นออกได้ คือ เจ้าต้องเอาชนะเขาให้ได้