BlogGang.com : : magarita30 - เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 38

Group Blog

All Blogs

เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 38

Lethal Weapon of Love and Passion
เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 38

===SPOILERS===

จากตอนที่แล้ว ล่างฟานหวินเสียชีวิตระหว่างการต่อสู้ เมิ่งเหยาส่งข่าวให้กับกู่จื่อเซียน

ฟงสิงเลี่ยเสียดายกับการจากไปของล่างฟานหวิน หลี่เช่อเม่ยก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายล่างฟานหวิน
ฟงสิงเลี่ย: ล่างฟานหวินเป็นจอมยุทธ์ที่แท้จริง ท่านไม่เคยแบ่งแยกฮั่นหรือมองโกล บางทีนี่อาจเป็นชะตาลิขิต ข้าไม่เคยคิดทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ข้าหวังว่า ข้าจะเปลี่ยนราชวงศ์ได้ โดยเสียเลือดเนื้อให้น้อยที่สุด แต่หลายครั้งที่ข้าไม่สามารถควบคุมได้
หลี่เช่อเม่ย: นายน้อย ท่านคงไม่คิดยุตินะ
ฟงสิงเลี่ย: เราเสียค่าตอบแทนไปไม่น้อยแล้ว ข้าไม่ยอมเลิกแน่ ข้าอยากให้โลกรวมเป็นหนึ่ง ทุกคนจะเข้าใจเมื่อข้าทำสำเร็จ ถึงตอนนั้น ผู้ที่เสียสละจะได้หลับอย่างสงบ

เจ้าเอี้ยนอ๋องตัดสินใจรวบรวมเหล่าอ๋องขึ้นต่อต้าน ส่วนฟั่นเหลียงจี๋รับหน้าที่รวบรวมเหล่าจอมยุทธ์ 8 สำนัก

ดาบพลิกเมฆาหมดประกาย หานป๋อฝืนฝึกยุทธ์เพื่อให้ดาบกลับมามีชีวิตดังเดิม แต่ผลกลับตรงข้าม

หานป๋อขอให้เมิ่งเหยาช่วยใช้พลังภายในของนางทำให้ดาบกลับมาเหมือนเดิม เมิ่งเหยาทดสอบดูก้อไม่เป็นผล นางคิดว่าหานป๋อต้องแสดงให้ดาบรู้ว่าเค้าเป็นนายคนใหม่ ดาบจึงจะเปล่งประกายดังเดิม

ฮ่องเต้ฉวยโอกาสที่หานป๋อไว้ทุกข์ให้กับล่างฟานหวิน ไม่มาเข้าเฝ้าที่ท้องพระโรง แต่งตั้งให้ฟงสิงเลี่ยเป็นจอมพล ฟงสิงเลี่ยเสนอให้รวบอำนาจอ๋องทั้งหมด ด้วยการให้เหล่าอ๋องส่งทหารเข้ามาฝึกในเมืองหลวง

ฟงสิงเลี่ยนำพระราชโองการไปมอบให้เจ้าเอี้ยนอ๋อง เค้าจงใจไม่แต่งชุดจอมพลไป เพื่อแสดงว่าเค้าไม่อยากรบกับเจ้าเอี้ยนอ๋อง แต่เจ้าเอี้ยนอ๋องก้อเหมือนชาวฮั่นทั่วไป ทำเป็นพูดดี หากในใจก้อดูถูกชาวมองโกลเหมือนกันแหละว้า ถ้าพี่สิงเลี่ยเค้าคิดจะฆ่าจริงๆ ป่านนี้ตายไปสิบหนแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก เชอะ
เจ้าเอี้ยนอ๋อง: น่าขำสิ้นดี ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าจะต้องมาฟังเชื้อพระวงศ์มองโกลมาประกาศพระราชโองการของราชวงศ์หมิง
ฟงสิงเลี่ย: ข้าอยากให้ท่านยอมจำนนเพื่อเป็นตัวอย่างแก่อ๋องทั้งหลาย
เจ้าเอี้ยนอ๋อง: เจ้ามาได้จังหวะที่ข้ากำลังจะประกาศสงครามกับฮ่องเต้
ฟงสิงเลี่ย: ทำไมท่านถึงรั้นนัก แม้ท่านจะมีความสามารถในการปกครองประเทศ แต่สวรรค์ไม่เข้าข้างท่าน ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวแล้ว หากท่านยอมจำนน ท่านจะได้เป็นอ๋องของท่านต่อไป ประชาชนก้อไม่ต้องเดือดร้อน
เจ้าเอี้ยนอ๋อง: เจ้าช่วยหวินเหวินขึ้นครองราชย์ ซ้ำยังบุกอาณาเขตปกครองเหล่าอ๋องในนามฮ่องเต้ ทั้งหมดก้อเพื่อปูทางในการสร้างราชวงศ์มองโกล

ฟงสิงเลี่ย: ท่านอ๋องข้าขอถามท่านหน่อย ถ้าฮ่องเต้ของท่านไม่ใช่ฮ่องเต้ที่ดี ทำไมไม่เปลี่ยนฮ่องเต้ซะล่ะ แผ่นดินไม่ใช่ของตระกูลใด ตระกูลหนึ่ง ท่านคิดว่าประชาชนชอบจูหวินเหวินหรือ เค้าสมควรเป็นฮ่องเต้ เพราะเค้าเกิดในราชตระกูลแค่นั้นหรือ
เจ้าเอี้ยนอ๋อง: หวินเหวินไม่ใช่คนเลวมาก่อน ข้ายินดีให้เค้าสืบราชสมบัติ แต่ตอนนี้ เค้าวางยาพิษพระอัยกาตัวเอง แล้วยังนึกว่าตัวเองฉลาด ที่แท้ก้อเป็นเพียงหุ่นเชิดของเจ้า
ฟงสิงเลี่ย: ถูกของท่าน งั้นเราก็ไม่ควรให้คนโง่ปกครองประเทศ หากมีการผลัดแผ่นดิน ข้าก้อคิดว่าประชาชนคงพอใจ
เจ้าเอี้ยนอ๋อง: ฝันไปเถอะ ข้าไม่มีวันให้เจ้าฮุบแผ่นดินไปเด็ดขาด
ฟงสิงเลี่ย: ถ้าท่านเห็นแก่ประชาชนจริง ท่านควรหยุดได้แล้ว
เจ้าเอี้ยนอ๋อง: เจ้าสิต้องหยุด เจ้าเป็นกบฎ สิ่งที่ข้าทำ คือสงครามเพื่อปกป้องประเทศ
ฟงสิงเลี่ย: ท่านบังคับให้ข้าทำเช่นนี้ เจอกันในสนามรบเถอะ

ฟงสิงเลี่ยแนะฮ่องเต้ให้ส่งหานป๋อไปปราบเจ้าเอี้ยนอ๋อง หานป๋อปฏิเสธ และลาออกจากตำแหน่ง ฮ่องเต้รับสั่งให้คืนชุดเกราะมา หานป๋อไม่ยอม โดยอ้างว่าเป็นชุดเกราะที่อดีตฮ่องเต้พระราชทาน

ฮ่องเต้มอบทหารของหานป๋อให้ฟงสิงเลี่ยบัญชาการ
ฟงสิงเลี่ย: หานป๋อ เจ้าเปลี่ยนไป
หานป๋อ: ข้าไม่ได้เปลี่ยน เจ้าต่างหากที่เปลี่ยน
ฟงสิงเลี่ย: เจ้าเคยเป็นคนรักอิสระ ทำไมต้องกดดันตัวเองเช่นนี้ ข้าไม่อยากทำสงครามกับเจ้า
น้องป๋อไม่เข้าใจพี่สิงเลี่ยเล้ย แถมยังกล่อมซะจนทหารลาออกกันเป็นแถว

พรรคมังกรพิโรธยกให้หานป๋อเป็นหัวหน้าพรรคคนใหม่

เมิ่งเหยาคิดไปคิดมา ก้อรู้สึกว่าพี่สิงเลี่ยไม่ได้ตั้งใจทำร้ายล่างฟานหวิน (แหม เพิ่งรู้เหรอยะ ช้าจังนะ) แถมยังใจอ่อนปล่อยเจ้าเอี้ยนอ๋องไปอีก นางคิดว่านางน่าจะเกลี้ยกล่อมพี่สิงเลี่ยให้กลับใจได้

ฟงสิงเลี่ย: ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะกล้านัดข้ามาพบตามลำพัง
ฉินเมิ่งเหยา: ข้าเคยคิดว่าท่านเป็นมารร้ายไปแล้ว แต่ข้ารู้ว่าท่านไม่ได้สังหารท่านล่าง และยังปล่อยเจ้าเอี้ยนอ๋องไป ท่านยังไม่ใช่มารร้ายซะทีเดียว
ฟงสิงเลี่ย: มันไม่สำคัญหรอก เราต่างมีจุดยืนของตน เพราะเราต่างเชื้อชาติกัน ยังงัยเราก้อต้องเป็นศัตรูกันตลอดกาล
ฉินเมิ่งเหยา: ทำไมท่านไม่ปล่อยวางเรื่องเชื้อชาติ แล้วคิดถึงประชาชนตาดำๆ บ้าง

ฟงสิงเลี่ย: ทำไมข้าจะไม่คิด แต่พวกเจ้าไม่เชื่อข้า และไม่ยอมรับข้า แม้แต่คนที่เปี่ยมด้วยคุณธรรมอย่างอาจารย์ท่าน กับท่านล่าง ยังทำใจให้ชาวมองโกลปกครองไม่ได้เลย มีเพียงชาวฮั่นเท่านั้นหรืองัย จึงเป็นฮ่องเต้ได้ พวกเจ้ายอมให้คนถ่อยอย่างหวินเหวินเป็นฮ่องเต้ ดีกว่ายอมให้คนที่มีความสามารถเป็นซะอีก เจ้ารู้มั้ยว่า ตราบใดที่จูหวินเหวินเป็นฮ่องเต้ ชาวมองโกลจะไม่มีวันสุขสงบ
ฉินเมิ่งเหยา: ข้ารู้ว่าท่านห่วงใยคนของท่าน แต่ท่านลองคิดในมุมมองของพวกเราชาวฮั่นบ้าง ราชวงศ์หมิงปกครองประเทศมาระยะหนึ่งแล้ว ถ้าท่านจะทำสงครามเพื่อให้ชาวมองโกลซึ่งเป็นชนส่วนน้อย มาปกครองชาวฮั่นซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ ชาวฮั่นจะไม่มีวันยอมรับ
ฟงสิงเลี่ย: เมื่อข้ารวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ปัญหาเรื่องเชื้อชาติก็จะหมดไป ทำไมพวกเจ้าจึงไม่เชื่อว่าวันนั้นจะมาถึง
ฉินเมิ่งเหยา: มันเป็นแค่ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง
ฟงสิงเลี่ย: นั่นเพราะว่าฮ่องเต้องค์ก่อนๆ ล้วนเห็นแก่ตัว แต่ข้าไม่ ถ้าข้ามีอำนาจ ข้าจะดีต่อทุกเชื้อชาติ
ฉินเมิ่งเหยา: แต่กว่าจะถึงวันนั้น เราต้องเสียเลือดเนื้ออีกเท่าไหร่

ฟงสิงเลี่ย: ข้าไม่ยอมเลิกเพราะเหตุนี้หรอก การจะทำฝันให้เป็นจริง มันต้องมีค่าตอบแทนกันบ้าง เจ้าฆ่าข้าเพื่อช่วยจูหยวนจาง เพราะเจ้าเองก็มีหลักการของตัวเอง ข้าถึงไม่โกรธเจ้า (แต่คนดูโกรธว้อย) เจ้ายอมฆ่าคนที่ตัวเองรัก ความเจ็บปวดที่เจ้าได้รับไม่น้อยไปกว่าคนที่โดนฆ่า เจ้ามีจุดยืนของเจ้า ข้าก็มีความฝันของข้า ถ้าข้ายอมแพ้ตอนนี้ ข้าจะทำให้คนของข้าต้องผิดหวัง
ฉินเมิ่งเหยา: เมื่อเราต่างก้อไม่อาจเกลี้ยกล่อมกันและกันได้ พูดกันต่อไปคงไร้ประโยชน์
ฟงสิงเลี่ย: อย่างน้อยเจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ใช่มารร้าย ข้าไม่ได้ทำสงครามเพื่อตัวเอง
ฉินเมิ่งเหยา: ข้าดีใจที่ท่านไม่ใช่คนเช่นนั้น

ฉินเมิ่งเหยา: หลังจากวันนี้แล้ว เจอกันครั้งหน้าเราจะเป็นศัตรูกัน ท่านรักษาตัวด้วย
ฟงสิงเลี่ย: เมิ่งเหยา เราไม่อาจมีอนาคตร่วมกัน เจ้าจะให้เวลาซักวันได้หรือไม่ ลืมฐานะและจุดยืนของเราซะ ให้วันนี้เป็นวันของเราสองคน
พูดซะขนาดนี้ เมิ่งเหยาจะไม่ยอมก้อใจดำเกินไปแล้ว

พี่สิงเลี่ยหยุดแล้ว แต่เมิ่งเหยายังไม่หยุด นางยังพยายามโน้มน้าวใจพี่สิงเลี่ย ให้ปล่อยวางเรื่องแผ่นดิน แล้วนางจะยินดีติดตามเค้าไปทุกแห่ง พี่สิงเลี่ยชักกลัวใจอ่อน หนีไปสอนเด็กสานนกดีกว่า

พอลอยกระทง เมิ่งเหยาก้อยังไม่วายถามอีกว่าพี่สิงเลี่ยอธิษฐานอะไร ตามประสานางงาม เอ๊ย คนดีมีคุณธรรม พี่สิงเลี่ยก้อบอกว่า World Peace ทันที อยากให้โลกสงบสุขจ้า
ฉินเมิ่งเหยา: ท่านไม่รู้สึกขัดแย้งในตัวเองหรือ ท่านอยากให้โลกสุขสงบ แต่ท่านกลับก่อสงคราม
ท่านอยากเห็นชาวบ้านมีความสุข แต่ท่านกำลังจะทำให้พวกเค้าเสียเลือดเสียเนื้อ
เอ๊ เมิ่งเหยานี่น่าตีจริง พี่สิงเลี่ยเค้าบอกแล้วงัยว่าช่วงนี้ไม่พูดเรื่องการเมือง

ตกกลางคืน พี่สิงเลี่ยเริ่มส่งสายตาละลายหัวใจมาให้ เมิ่งเหยาคงกลัวใจอ่อนเหมือนกัน เลยทำเป็นชวนดูดาวตกไปซะงั้น
เฮ้อ ไม่มีจับมือ ไม่มีโอบไหล่ นั่งห่างกันเป็นโยชน์อีกต่างหาก

ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนเช้า แต่ไม่ยักมีอารัยตื่นเต้ลลซักนิด แม่ของเด็กชายที่พี่สิงเลี่ยสอนสานนก เอาเมล็ดพันธุ์ดอกไม้มาตอบแทน
ฟงสิงเลี่ย; ระหว่างเราไม่มีอะไรค้างคา ข้าจะไม่ให้ความหวังลมๆ แล้งๆ แก่เจ้า ข้ามีภาระต้องดูแลคนของข้า ความปรารถนาของข้าเอง จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้านึกถึง ลาก่อน
แล้วพี่สิงเลี่ยก้อเดินจากไป

หานป๋อชักท้อที่ดาบพลิกเมฆายังขาดประกาบ ซวีเยี่ยเวี่ยได้แต่ให้กำลังใจเค้า

บรรดาอ๋องต่างเอาอย่างเจ้าเอี้ยนอ๋อง เริ่มแข็งเมืองกันทำเอาฮ่องเต้ประสาทเสีย ทหารก้อไม่มีแล้วนี่ จะปกป้องบัลลังก์ยังไง พี่สิงเลี่ยวางแผนรับมือไว้แล้ว เค้าเอาทหารมองโกลที่จงรักภักดีกับเค้ามาเสริมกองทัพ